kızlar hepinize merhaba.. şu son zamanlarda kendimi çok sorguluyorum insanlara davranışlarımı falan. önceden çok girişken, her konu hakkında fikri olan , şakacı güler yüzlü biriydim. 2 buçuk ay önce sevgilim benden ayrılırken hareketlerin falan tuhaf baksana falan dedi. o gün bu gündür sürekli hareketlerimi gözlemler oldum.
erkek arkadaşım diksiyon kursuna gidiyordu. kurs bitimi sınıfça yemeğe gidicez falan dedi veda gibi. tamam dedim. taa ki kurstaki hiç bir erkek o yemeğe katılmayacağını öğrenene kadar. sonra müsade etmedim ne gerek var 1 ay tanıdığın kızlarla yemeğe gitmeye falan erkekler gelmiyormuş sen niye gidiyorsun falan dedim. ısrarla gitmek istedi ve kavga çıktı aramızda. sonunda ikna ettim onu gitmedi yemeğe. hocasına faceden yazmış kız arkadaşım izin vermedi gelemicem yemeğe demiş. hoca x'cim sen dizlemezdin kız arkadaşını falan kesin geliyorsun falan yazmış cevap olarak. ben iyice delirdim. bu olaydan sonra erkek arkadaşım bana ailen senin psikolojini bozmuş dedi (annem babam boşanmış olduğu için) bir de bu yüzden tartıştık. sen benim aile durumumu başıma mı kakıyorsun diye.
aradan 1 ay sonra ben erkek arkadaşımın yaşadığı şehire gittim. aileme de bi görün ayıp olmasın dedi. gitmek çok istemedim ama kıramadım. gittik. kadın börekler vs bişeyler hazırlamış. erkek arkadaşımın ablasının da anesininde suratı 5 karış asık. yüz göz olmadılar benimle pek. ben de rahatsız ettiğimi düşündüm. baya moralim bozuldu. ablasının arkadaşı geldi nice sonra. o kız gelince kahkahalar muhabbetler... o kız gelince ablası siz x'le tezinize bakın dedi. başka odaya geçtik biz erkek arkadaşımla. mutfağa koymadılar beni .. tabağım çayım yarım kaldı. içim sıkıldı duramadım daha fazla. çıkalım dedim erkek arkadaşıma.
çıktık evden sinemaya gittik. . ağlamaya başladım sinemada . çok kırıldım çünkü. taa kaç km yoldan geldik yani böyle mi yapılır. gururum kırıldı resmen. bir daha getirme beni annenlerin yanına nişanlı değiliz bişey değiliz iye getirip duruyorsun dedim erkek arkadaşıma. tamam dedi. ben okuduğum şehire döndüm. ama aklımdan çıkmadı bu olay. erkek arkadaşımla tartışma başlattım
o kızla konuşup muhatap olmanı istemiyorum dedim.sevgilim de o kız kapalı iyi o öyle bişey yapmaz (bana yan gözle bakmaz diyor) .
bunun üzerinde daha da büyüdü kavga. o kapalı iyi yapmaz ben açığım kötü müyüm yani? falan dedim . (bu arada kız beni evde görünce rengi attı resmen . ben o gelince karşıladım tanıştım kızla. kız böyle elleri koynunda kara kara düşüncelere daldı. gördüm bakışlarından).
bu olaydan sonra hiç toparlanamadık. en son ayrılırken de hareketlerin bir tuhaf dedi bana.
psikolojik bir sorun mu bendeki kızlar? aslında erkek arkadaşımı hiç kıskanmıyordum. benden kaynaklı aramızda bunlar oldu . o beni kısıtlar okuldaki arkadaşlarım selam verse bile benimle kavga ederdi. son zamanlarda insanlardan kaçar hale geldim. beni görürler selam verirler, x duyar yine kötü mü davranır bana vs diye. erkek arkadaşım sanırım dönmeyecek çünkü benim psikolojik sorunlu olduğumu düşünüyor.
uzun oldu ama çok aklıma takılıyor söyledikleri. yardım ve yorumlarınız için şimdiden teşekkürler