Bilemiyorum Nice. Beğenmedim karı-koca tavrınızı.
Bak ben sana bir şey anlatayım.
Ortaokulda mahalle içinde bir okulda okudum. Kazandığım lise şehir merkezindeydi. Annem aldı karşısına konuştu. Benden izin aldığın, haber verdiğin müddetçe, düzgün insanlarla, düzgün mekanlara gidebilirsin dedi. İstediğin arkadaşlarınla görüşebilirsin, telefonla konuşabilirsin, sevgilinde olabilir ama kendini ve saygınlığını korumalısın dedi.
Üniversiteye başladım, büyükşehire geldim. Ne hata yaparsan yap, kızsam da, üzülsem de ben yanındayım. Elini asla bırakmam, yanından asla ayrılmam dedi. Her başın sıkıştığında ben varım. Ne yaşarsan yaşa, nasıl yaşarsan yaşa, sana sevgim asla eksilmez, senden asla utanmam, senden asla nefret etmem ve ben senden asla vazgeçmem dedi.
Annemi hayal kırıklığına uğrattım bende. Hatalarım oldu. En basiti, onun yürüdüğü yolda yürümedim bu hayatta. Onun gibi düşünmedim, onun gibi hissetmedim bir çok konuda. Bazen kızdırdım, bazen üzdüm. Ama şu hayatta emin olduğum tek şey, dünya başıma yıkılsa, annem bana bir şey olmasın diye sarıp sarmalar beni. Önem verdiği tek şey benim. Evlenmeden hamile kalsam mesela, kızsa da yargılamaz, sahip çıkar bana da torununa da. Hayatta en önemli şey ailedir, ve ben eminim ki benim ailem bana asla sırt çevirmeyecek. Allah başımdan eksik etmesin canım annemi.
Umarım sende kızınla aynı güzel ilişkiyi kurarsın diyeceğim ama verdiğin tepkiler, kızına yakıştırdığın sözler, çok utandırdı beni. Umarım hatandan dönersin, en kısa sürede.