Belki de
Belki deBi de aklıma bi olay geldi. Tanıdığımız bi kızın annesi kızın sevgilisini hiç bi sebep göstermeden istemiyodu kız baya ağladı büyük kavgalar ettiler. Sonra kız ayrıldı ve ayrılınca ortaya çıktı ki kızın annesinin bi yakını kıza talipmiş anneside kızın onla evlenmesini istiyomuş. Ve kızın sevgilisinin işi gücü vardı annesinin istediği çocuk vasıfsız biri... Mantık aramamakta lazım belki de.
İşin çok zor gerçekten. Peki sevgilin korkutsa biraz gözlerini beni kaybedersiniz gibisinden iyce mi ters tepervalla herhalde şu aşamadan sonra o da işe yaramaz. Kadın takmış kafasına onlara öylesin bize böylesin diye.
"rest ceken adam şu noktada agızlarından cıkacak iki kelimeyi bekliyor olmazdı" derken ne demek istediğinizi anlamadım. Ciddi anlamda anlamadım :) Ağızlarından çıkacak iki kelime beklemiyoruz çünkü... Bir yuva kurmak istiyoruz ve dediğiniz gibi değişik bi durumla karşılaştık. Kararlı olduğumuz içinde tatlılıkla halletmeye çalışıyoruz. Akıl akıldan üstündür diye fikir almaya çalışıyoruz. Kalp kırarak yapmak istesek zaten kimseye danışmamıza gerek kalmazdı...
Ama sevgilin mantıklı bi insansa sorun olmaz bence annesini babasını naparlarsa yapsınlar hatasız melek gibi görmüyo anladığım kadarıylaBelki de
askerden dönünce düğüne kadar nerde kalmayı planlıyor?
Askerliği öne sürdü ya bunlar askerden döner dönmez işe girip çalışacak konuşturtmayacağım diyor. Yani ellerine konuşabilecekleri bişey bırakmayacağım diyor... Yanlarında kalacak tabii ki ama artık 26-27 yaşına gelecek. Laf edemezler herhalde diye düşünüyor. Zaten çok uzatmamayı düşündük. Askerden geldikten sonra 1 yıl içerisinde ihtiyaçlarımızı tamamlayıp evleneceğiz diye düşündük önceden 3 yıla yayarız demiştik ama huzur vermeyecekler öyle
kararlılık ve restin pratikteki karsılıgı anlattıklarınız degil...
rest cekiyorsa kararını vermiş ve caymayacagını da belirterek evlenmenizi istemeyen ailesini karşısına almıstır zaten.
dolayısıyla kırılan kırıldı çoktan.
kararınızı uygulayacaksınız, onlar da blöf yapmayı bırakıp ya onun restini gorecek ve işlerin iyice kopmasına kendileri sebep olacaklar, ya da ogullarından uzaklasmamak icin kabul etmek zorunda kalacaklar.
ailesi istememek, kabul etmemekte kararlı ise zaten şu kosullarda "tatlılıkla" halledebileceginiz bir durum yok, anlamadıgınız nokta da burası.
kararlarınız tamamen zıt yönde ise uzlasmanın saglanabilecegi bir ortam da olmuyor.
tabii aileye uyup siz de kırılabilirsiniz... o da bir karardır.
hatta hakaretlerden falan bahsettiginizi göz önünde bulundurursak cok daha dogru bir karar olur.
zaten ogluna "git ic güveysi ol" diyen kişiye uyum saglamaya calısmanız hata.
ailem bana böyle birsey dese artık kırdım kırmadım diye düşünmezdim bile, kendi isteklerini öncelikli kılıyorlarsa benim mutlulugumu da onemsemiyorlar anlamına gelir, ciddi anlamda aileci biri olmama ragmen o noktada onların kırılıp kırılmamalarını hesap ediyor da olmazdım.
ya da ne olursa olsun onlar ailem ve anneler haklıdır diyip isteklerimi degistirir gönül ilişkimi de noktalardım. bunun birey olmaktan uzak ve dogru olmayan bir tavır oldugunu düsünsem dahi olumsuz bir karar almak da tutarlı ve kararlı bir davranıs biçimi sonucta.
şu durumda yetiskin olmayan birinin büyümesini bekliyorsunuz maalesef.
şaşırtıcı olan ise kendinizi ve onu bu konuda eleştirmekten kaçınarak çözümsüzlüge kendi kendinizi itiyorsunuz...
Yok canım biliyor ailesinin huyunu. Ama yaşlılar ve hastalar diye çekiniyoruz biraz. Ondan bunca sabır yaniAma sevgilin mantıklı bi insansa sorun olmaz bence annesini babasını naparlarsa yapsınlar hatasız melek gibi görmüyo anladığım kadarıyla
bilgin olsun diye söylüyorum, durumlar benzeştiği için.
eylülde askerden geldi, kasımda sözlendik, aralıkta işe girdi.
ocakta boktan bi sebepten "biz o kızı istemiyoruz" dediler. marta kadar görüşmedik. martta bi gece ben kafayı sıyırdım, "allah belanızı versin ne istediniz benden" demeye evlerini bastım, "kızım biz seni çok seviyoruz niye böyle oldu" dediler, bi şekilde düzelttik.
24 mayısta nişan, 17 ekimde düğün vardı, 18 mayısta ayrıldık. 7 ay sözlü kaldık.
İşin çok zor gerçekten. Peki sevgilin korkutsa biraz gözlerini beni kaybedersiniz gibisinden iyce mi ters teper
Canım düşününce bile içim daralıyorAllah yardımcın olsun gerçekten... Kendi derdimiz kalmamış gibi bunlarla uğraşıyoruz.. Hiç evliliği düşünen kendimi evliliğe hazır hisseden bir insan bile değilken beni de böyle yaptılar ya ne diyim. Kendi kendilerine yapıyorlar aslında
Konuda kendi hikayemi gordum sanirim. Aile istemeyince hicbir sey olmuyor. Ama mutlu oluruz felan dersen oda ayri bi sey. Bilemiycem ayni durumdayiz
demek istediğim, 3 yılı 1 yıla düşürmüşsün ya, o yetiyor aileye.
Benim ailem daha ben konuyu açmadan askere gitmeden kendi aramızda söz yapalım size artık zamanı geldi dedi.. Erkek arkadaşımla bende aynı fikirdeyiz fakat erkek arkadaşoöın ailesi askerliğini yap gel öyle gidip isteyelim diyor.. Arada kaldık ikimizdesizde doğru olan hangisi. Hangi aileyi dinlemeliyiz
Biz ailelerimiz tanıştıktan sonra anlaşamayıp bize de yansıtacaklar diye korkuyoruz o yüzden de fazla aileleri samimileştirmeden durumu ciddiyete bağlamak istiyoruz. Bakalım hayırlısı olur umarım
Annem babam bilmiyor zaten.. Bilseler ne tepki vereceklerini düşünmek bile istemiyorum... İşleri böyle ilerlettikten sonra çocuk oyuncağı gibi fikir değiştirmeleri çok zoruma gitti.. Ayrılayım diyor kabul etmiyorlar sözlenelim diyor kabul etmiyorlar. En son annesi bu gün git sen onlara iç güveyi ol demiş. Bizden çok onları arıyorsun demiş...
bilgin olsun diye söylüyorum, durumlar benzeştiği için.
eylülde askerden geldi, kasımda sözlendik, aralıkta işe girdi.
ocakta boktan bi sebepten "biz o kızı istemiyoruz" dediler. marta kadar görüşmedik. martta bi gece ben kafayı sıyırdım, "allah belanızı versin ne istediniz benden" demeye evlerini bastım, "kızım biz seni çok seviyoruz niye böyle oldu" dediler, bi şekilde düzelttik.
24 mayısta nişan, 17 ekimde düğün vardı, 18 mayısta ayrıldık. 7 ay sözlü kaldık.