aayyy.. en önemlisi çocuk yok iyi ki!!!
ya kazara çocuk olsaydı ve o adamnın genlerini taşısaydı.. ooofff Allah yardım etmiş yine valla size
bu siteyle tanışmam 2011 yazına denk geliyor.hayallerimin erkeğine görür görmez aşık olmuştum o da bana olmuştu ve ışık hızıyla kendimizi evlilik yolunda bulmuştuk..... kız isteme,söz,nişan,çeyiz gibi konularda bilgim olmadığı için internette geziniyordum ve bu siteyle tanışmış hepinizin deneyimlerini okuyarak hayatıma uygulamıştım.....o zamanlar yeni evlenenler köşesi çeyiz köşesi gibi formları okuyordum.....çok kısa bir zaman sonra bir derdim var formuna takılacağım dertlerinizi kendi derdimle birleştirip her an üzüleceğim aklıma hiç gelmemişti.....bu yazdıklarımı okuyup yorum yazanlar olacağı gibi okuyup yorum yazmayacak olan ama derin bir ahhh çekerek derdime ortak olacak bir çok arkadaşım olacağını da biliyorum.....
her şey çok çabuk başlamıştı çok mutluydum seviyor ve seviliyordum....iyi bir işim iyi bir ailem iyi bir çevrem vardı ve mucizevi bir şekilde artık evleneceğim adamı da bulmuştum....eşim daha önce 1 yıl süren bir evlilik yapmış ve ayrılmıştı. çocuğu yoktu. eşinden çok çektiğini çok para yediğini onun bir deli olduğunu ve bu olaydan sonra bunalıma girip psikolojik tedavi gördüğünü anlatmıştı. kim sevdiği adama inanmaz ki? hele de bu anlattıklarını ailesi de sana bire bir anlatıyor ve seni çok sevip sahipleniyorsa aklına yalan olma ihtimali bile gelmiyor....ailesi beni o kadar seviyordu ki kendimi bir prenses gibi hissediyordum...ama benim ailem özellikle annem onu hiç sevmedi,sevemedi....ne yaptımsa biraraya getiremedim. ne onunla ne ailesi ile annem bir araya gelmedi. sadece beni istemeye geldiklerinde ve nişanda annem onları eve kabul etti o da kavga kıyamet benim zorumla.... o çocuk boş boş bakıyor,seni hiç sevmiyor,ailesi sana abartılı iyi davranıyor,eşinden ayrıldıysa vardır bir kusuru gibi gibi yorumlar yapıyor ve ilişkimizi onaylamıyordu. ben herşeye rağmen onu seviyor ve annemi mutluluğumun resmen katili ilan edip düşman gibi görüyordum....öyle ya da böyle nişan taktık ama 3 gün sonra yüzük attık! resmen hayatımın şokunu yaşamıştım. sebep ise annem eve badana yaptıracaktı badanacı kaçınca yenibir badanacı arıyordu bana da telefon edip durumu anlattı sende bir sor iş yerindekilere badanacı varmı dedi bende o telaşla nişanlımı arayıp (insan her başı sıkışınca nişanlısını arar yani ben öyle sanıyordum ) badanacı bulabilir misin dedim o da geveledi falan bende sizin eve gelen badanacının telini ver ben bir ona sorayım dedim bana bağırarak GİT ANAN BULSUN BANANE diyince ben şok oldum bağırıp çağırıp kapattım sonra eve gittim beni aradı ve aile faktörün varsa ben yokum ayrılıyorum dedi (daha yüzük takalı 3 gün olmuştu ve şaşalo bir nişan yapmıştık) o anda annem annesini aradı gelin takıları alın falan dedi ortalama 5 dakikada herşey bitti...... ben o anda yıkıldım.... bir anda bitmesine şok oldum ortada bişi yokken ailesi beni severken bana aşıkken herşey yolundayken nasıloldu aklım almadı. ben beni arar düzelir zannederken hemen kapıya gelip altınları aldı ve annem konuşmaya çalıştığı halde çekti gitti..... gururumdan arayamadım....annem ve babam haklı olduklarını söylediler hakkında hayırlısı oldu dediler....herkes gayet memnun oldu ama ben resmen öldüm....tam 2.5 ay azap çektim bir kere bile beni aramadı.... hadi o aramadı ailesi nasıl aramaz dedim o kadar seviyorlardı dedim ben onlara ne yaptım dedim. öldüm öldüm dirildim en sonunda dayanamadım ve ben onu aradım....gayet soğuk konuştu hatta başka bir kızla bile tanıştığını söyledi neden bu kadar kendini paraladın ki dedi ukala ukala hiç birşey yokmuş gibi davrandı....yüzyüze görüşelim dedim ve olayı konuştuğumuzda sanki o ayrılık hiç yaşanmamış gibi tekrar takalım yüzükleri evlenelim dedi....ben mutluluktan havaya uçtum...yenilmiştim...gururum kırılmıştı...ona teslim olmuş her dediğini kabul etmiştim...aileme rağmen ona dönmüştüm....onun ailesinden bile özür dilemiştim....herşeye razı olmuştum... işte o an kaybettiğim an olmuştu! çok zor bir nişanlılık yaşadık...ailesi herşeyimi dört dörtlük yaptı benim ailem evliliğe razı olmadıkları için maddi manevi hiç bir destek olmadılar her gün evde kavga kıyamet vardı eşim zaten ailemle görüşmüyor ailemin bana olan bu tavrı da onun işine geliyordu...babam beni red etmişti annem ise her gün beni evden kovuyor hakaretler ediyordu...ben biriktirdiğim paralarla çeyizimi dört dörtlük aldım kıza ne düşüyorsa yaptım bu arada işimden kovuldum borç batağına girdim nişanlımın bunlardan hiç haberi olmadı olsa da ilgilenmezdi zaten... maddi anlamda hiç kesemiz ortak olmadı... bu arada bana çok ilgisiz ve sevgisizdi. ben düğün telaşına veriyordum ve onu kaybetmekten korktupum için herşeye eyvallah diyordum...kullandığı antidepresan ilaçlarını doktoru bırakabilirsin demişti ve ilaçları azalttığında garip şeyler olmaya başlamıştı...işe gitmiyor sürekli uyuyor benle hiç ilgilenmiyor sürekli kavga ediyordu. bir de doğa üstü şeylerden bahsediyordu yani büyülerden falan.ben doktoru ilekonuştuğumda bunlar normal dedi. bir de bana hiç yanaşmıyordu. nişanlılar öpüşmez mi sarılmaz mı hiç ilgilenmiyordu hiç yakın olmuyorduk. herşeyi sineme çekerek evimizi hazırladık ve düğünümüzü yaptık.....daha gerdek gecesi kavga kıyamet koptu ve beni gerdek sabahı kayınvalidemlerin yanında siktirle evden kovduolanlara inanamıyordum annem bana küstü ben el evine gelin gelmiştim ve daha ilk dakika şiddete mağruz kalmıştım.... o gün balayına gitcektik önceden ayarlanmıştı mecburen araya girdiler düzeldik ve balayına gittik.....kızlar antalya dağlarına baka baka 6 gün ağladım.....korkunç bir balayı yaşadım.....sopa bile yedim..... aklıma ilk karısı ile balayı hikayesi gelmişti..... onunla balayına gittiklerinde çok kötü geçtiğini kızın bunun burnundan döktüğünü falan anlatmıştı....işte o an eski karısının değil bu adamın haksız olduğunu ve bu adamın deli olduğunu anlamıştım....
hz muhammede hira dağında kuran yazdırdığını anlatacak kadar delirmişti..... evdeki resim çerçevelerini ters çeviriyor bunlar kim diyerek yırtıyordu.....(ki o resimler düğün resimlerimizdi)....sabaha kadar kendi kendine konuşup gülüyordu.... beni uyutmuyor garip hikayeler anlatıyordu.....evde büyü yapıyor ipleri birbirne bağlıyordu....birilerinin bizi boğarak öldüreceğini söylüyordu.... işe gitmiyor hiç uyumuyor sabaha kadar gözleri kan çanağı ortada geziyordu.....daha o kadar çok garip olay yaşadım ki anlatamam....ailesine duruma anlattım gözleriyle de gördüler buna rağmen herşey normalmiş gibi davranıyorlardı....anneme kaçtım geldiler ve annem bu olanlar nedir diyince gerçek ortaya çıktı....meğer akıl hastası olan buymuş bunu benden saklamışlar....doktora götürmek yerine hacıya hocaya götürmüşler hoca da evlenince geçer dedi diye apar topar benle evlendirmişler....diğer kızda bu yüzden kaçmış kız canını zor kurtarmış.....duyduklarıma inanamadım bunlar benim başıma nasıl geldi diye isyan ettim. kocamı o cahil ailesine bırakmamak için doktora götürmek tedavi ettirmek için eve geri döndüm.tekrar ilaçlarına geri başlayınca işler biraz düzeldi ama doktorlara gerçek yaşananları anlatmıyor benim anlattıklarımı inkar ediyordu. doktorlar düzgün bir tanı koyamadılar.annesi sürekli muska yapıp getiriyordu...onlara tıptan yardım almalıyız bana destek olun diye yalvarsam da oğullarının hasta olduğunu bir türlü kabul edemiyorlar habire büyü yapıorlrdı....korkunç bir 5 ay yaşadım....eşim bir canavar gibiyidi...hergün küfür şiddet evden kovulma yaşıyordum....işe de gitmiyor akşamdan saba sabahtan akşama başımda bekliyordu....o hastaydı.... ne yaptıysam tedaviyi hastalığı kabul etmediler....eski eşinin arkadaşı ile tesadüfen konuştuğumda aynı şeyleri yaşadığını duydum tüylerim ürperdi....ne yaptıysam olmadı...hasta olmasının yanında kötü yürekli merhametsiz sevgisiz bir adamdı....bir gün evden çıktım gittim ve bir daha ne olar beni aradı ne de ben aradım....4 ay oldu arayan soran yok henüz bir dava da yok....hayatım hayallerim yıkıldı....herşey aşikar ortadaydı ve ben bile bile lades demiştim....ama bu kadarını hayal bile edemezdim.....
benimde hikayem böyle.....şimdi biz sana demiştik sen bizi dinlemedin lafları eşliğinde işsiz parasız mutsuz ailemin yanında yaşam mücadelesi veriyorum.....hergün kabus görüyorum....bir daha mutlu olabilecek miyim?.....bu günler gececek mi?:2:
bu siteyle tanışmam 2011 yazına denk geliyor.hayallerimin erkeğine görür görmez aşık olmuştum o da bana olmuştu ve ışık hızıyla kendimizi evlilik yolunda bulmuştuk..... kız isteme,söz,nişan,çeyiz gibi konularda bilgim olmadığı için internette geziniyordum ve bu siteyle tanışmış hepinizin deneyimlerini okuyarak hayatıma uygulamıştım.....o zamanlar yeni evlenenler köşesi çeyiz köşesi gibi formları okuyordum.....çok kısa bir zaman sonra bir derdim var formuna takılacağım dertlerinizi kendi derdimle birleştirip her an üzüleceğim aklıma hiç gelmemişti.....bu yazdıklarımı okuyup yorum yazanlar olacağı gibi okuyup yorum yazmayacak olan ama derin bir ahhh çekerek derdime ortak olacak bir çok arkadaşım olacağını da biliyorum.....
her şey çok çabuk başlamıştı çok mutluydum seviyor ve seviliyordum....iyi bir işim iyi bir ailem iyi bir çevrem vardı ve mucizevi bir şekilde artık evleneceğim adamı da bulmuştum....eşim daha önce 1 yıl süren bir evlilik yapmış ve ayrılmıştı. çocuğu yoktu. eşinden çok çektiğini çok para yediğini onun bir deli olduğunu ve bu olaydan sonra bunalıma girip psikolojik tedavi gördüğünü anlatmıştı. kim sevdiği adama inanmaz ki? hele de bu anlattıklarını ailesi de sana bire bir anlatıyor ve seni çok sevip sahipleniyorsa aklına yalan olma ihtimali bile gelmiyor....ailesi beni o kadar seviyordu ki kendimi bir prenses gibi hissediyordum...ama benim ailem özellikle annem onu hiç sevmedi,sevemedi....ne yaptımsa biraraya getiremedim. ne onunla ne ailesi ile annem bir araya gelmedi. sadece beni istemeye geldiklerinde ve nişanda annem onları eve kabul etti o da kavga kıyamet benim zorumla.... o çocuk boş boş bakıyor,seni hiç sevmiyor,ailesi sana abartılı iyi davranıyor,eşinden ayrıldıysa vardır bir kusuru gibi gibi yorumlar yapıyor ve ilişkimizi onaylamıyordu. ben herşeye rağmen onu seviyor ve annemi mutluluğumun resmen katili ilan edip düşman gibi görüyordum....öyle ya da böyle nişan taktık ama 3 gün sonra yüzük attık! resmen hayatımın şokunu yaşamıştım. sebep ise annem eve badana yaptıracaktı badanacı kaçınca yenibir badanacı arıyordu bana da telefon edip durumu anlattı sende bir sor iş yerindekilere badanacı varmı dedi bende o telaşla nişanlımı arayıp (insan her başı sıkışınca nişanlısını arar yani ben öyle sanıyordum ) badanacı bulabilir misin dedim o da geveledi falan bende sizin eve gelen badanacının telini ver ben bir ona sorayım dedim bana bağırarak GİT ANAN BULSUN BANANE diyince ben şok oldum bağırıp çağırıp kapattım sonra eve gittim beni aradı ve aile faktörün varsa ben yokum ayrılıyorum dedi (daha yüzük takalı 3 gün olmuştu ve şaşalo bir nişan yapmıştık) o anda annem annesini aradı gelin takıları alın falan dedi ortalama 5 dakikada herşey bitti...... ben o anda yıkıldım.... bir anda bitmesine şok oldum ortada bişi yokken ailesi beni severken bana aşıkken herşey yolundayken nasıloldu aklım almadı. ben beni arar düzelir zannederken hemen kapıya gelip altınları aldı ve annem konuşmaya çalıştığı halde çekti gitti..... gururumdan arayamadım....annem ve babam haklı olduklarını söylediler hakkında hayırlısı oldu dediler....herkes gayet memnun oldu ama ben resmen öldüm....tam 2.5 ay azap çektim bir kere bile beni aramadı.... hadi o aramadı ailesi nasıl aramaz dedim o kadar seviyorlardı dedim ben onlara ne yaptım dedim. öldüm öldüm dirildim en sonunda dayanamadım ve ben onu aradım....gayet soğuk konuştu hatta başka bir kızla bile tanıştığını söyledi neden bu kadar kendini paraladın ki dedi ukala ukala hiç birşey yokmuş gibi davrandı....yüzyüze görüşelim dedim ve olayı konuştuğumuzda sanki o ayrılık hiç yaşanmamış gibi tekrar takalım yüzükleri evlenelim dedi....ben mutluluktan havaya uçtum...yenilmiştim...gururum kırılmıştı...ona teslim olmuş her dediğini kabul etmiştim...aileme rağmen ona dönmüştüm....onun ailesinden bile özür dilemiştim....herşeye razı olmuştum... işte o an kaybettiğim an olmuştu! çok zor bir nişanlılık yaşadık...ailesi herşeyimi dört dörtlük yaptı benim ailem evliliğe razı olmadıkları için maddi manevi hiç bir destek olmadılar her gün evde kavga kıyamet vardı eşim zaten ailemle görüşmüyor ailemin bana olan bu tavrı da onun işine geliyordu...babam beni red etmişti annem ise her gün beni evden kovuyor hakaretler ediyordu...ben biriktirdiğim paralarla çeyizimi dört dörtlük aldım kıza ne düşüyorsa yaptım bu arada işimden kovuldum borç batağına girdim nişanlımın bunlardan hiç haberi olmadı olsa da ilgilenmezdi zaten... maddi anlamda hiç kesemiz ortak olmadı... bu arada bana çok ilgisiz ve sevgisizdi. ben düğün telaşına veriyordum ve onu kaybetmekten korktupum için herşeye eyvallah diyordum...kullandığı antidepresan ilaçlarını doktoru bırakabilirsin demişti ve ilaçları azalttığında garip şeyler olmaya başlamıştı...işe gitmiyor sürekli uyuyor benle hiç ilgilenmiyor sürekli kavga ediyordu. bir de doğa üstü şeylerden bahsediyordu yani büyülerden falan.ben doktoru ilekonuştuğumda bunlar normal dedi. bir de bana hiç yanaşmıyordu. nişanlılar öpüşmez mi sarılmaz mı hiç ilgilenmiyordu hiç yakın olmuyorduk. herşeyi sineme çekerek evimizi hazırladık ve düğünümüzü yaptık.....daha gerdek gecesi kavga kıyamet koptu ve beni gerdek sabahı kayınvalidemlerin yanında siktirle evden kovdu
hz muhammede hira dağında kuran yazdırdığını anlatacak kadar delirmişti..... evdeki resim çerçevelerini ters çeviriyor bunlar kim diyerek yırtıyordu.....(ki o resimler düğün resimlerimizdi)....sabaha kadar kendi kendine konuşup gülüyordu.... beni uyutmuyor garip hikayeler anlatıyordu.....evde büyü yapıyor ipleri birbirne bağlıyordu....birilerinin bizi boğarak öldüreceğini söylüyordu.... işe gitmiyor hiç uyumuyor sabaha kadar gözleri kan çanağı ortada geziyordu.....daha o kadar çok garip olay yaşadım ki anlatamam....ailesine duruma anlattım gözleriyle de gördüler buna rağmen herşey normalmiş gibi davranıyorlardı....anneme kaçtım geldiler ve annem bu olanlar nedir diyince gerçek ortaya çıktı....meğer akıl hastası olan buymuş bunu benden saklamışlar....doktora götürmek yerine hacıya hocaya götürmüşler hoca da evlenince geçer dedi diye apar topar benle evlendirmişler....diğer kızda bu yüzden kaçmış kız canını zor kurtarmış.....duyduklarıma inanamadım bunlar benim başıma nasıl geldi diye isyan ettim. kocamı o cahil ailesine bırakmamak için doktora götürmek tedavi ettirmek için eve geri döndüm.tekrar ilaçlarına geri başlayınca işler biraz düzeldi ama doktorlara gerçek yaşananları anlatmıyor benim anlattıklarımı inkar ediyordu. doktorlar düzgün bir tanı koyamadılar.annesi sürekli muska yapıp getiriyordu...onlara tıptan yardım almalıyız bana destek olun diye yalvarsam da oğullarının hasta olduğunu bir türlü kabul edemiyorlar habire büyü yapıorlrdı....korkunç bir 5 ay yaşadım....eşim bir canavar gibiyidi...hergün küfür şiddet evden kovulma yaşıyordum....işe de gitmiyor akşamdan saba sabahtan akşama başımda bekliyordu....o hastaydı.... ne yaptıysam tedaviyi hastalığı kabul etmediler....eski eşinin arkadaşı ile tesadüfen konuştuğumda aynı şeyleri yaşadığını duydum tüylerim ürperdi....ne yaptıysam olmadı...hasta olmasının yanında kötü yürekli merhametsiz sevgisiz bir adamdı....bir gün evden çıktım gittim ve bir daha ne olar beni aradı ne de ben aradım....4 ay oldu arayan soran yok henüz bir dava da yok....hayatım hayallerim yıkıldı....herşey aşikar ortadaydı ve ben bile bile lades demiştim....ama bu kadarını hayal bile edemezdim.....
benimde hikayem böyle.....şimdi biz sana demiştik sen bizi dinlemedin lafları eşliğinde işsiz parasız mutsuz ailemin yanında yaşam mücadelesi veriyorum.....hergün kabus görüyorum....bir daha mutlu olabilecek miyim?.....bu günler gececek mi?:2:
