Nişanlanmadan öncede 2 sene sevgililik dönemi oldu. Normalde nişanlım bana karşı çok ilgiliydi sevgisini hep bana hissettirirdi konuşmaları olsun davranışları olsun falan filan böyle beni sevdiğini hissediyordum. Ama nişanlandıktan sonra sanki böyle bi değişti kendini saldı, böyle 40 yıllık evliymişiz gibi hissediyorum monotonlaştık resmen, ben istiyorum ki bana ilk başlardaki gibi ilgi göstersin bana değer versin üzerime düşsün güzelce konuşsun falan, önceden güzelce konuşur içimi rahatlatırdı içime hiç şüphe falan düşmezdi, şimdi böyle davrandığı için kendimce diyorum acaba sıkıldımı, yoksa sevgisimi azaldı vs.... Ona böylesin şöylesin dediğimde kabullenmiyor hayır ben değişmedim hala sana güzel güzel konuşuyorum falan filan diyor, ona göre güzel konuşmak aşkım birtanem hayatım demeden ibaret. Sen kendin saçma sapan şeyler kuruyorsun kafanda diyor, bu arada aynı şehirde yaşamıyoruz aramız uzak, bana seni çok özledim falan filan diyor, bende diyorum ki çok özleyen insan duygusal olur ve özlediği için daha çok sevgi dolu olur sevgisini daha çok dile getirir. Dediği tek şey "çalışıyorum vaktim olmuyor" ama ben ondan büyük bi şey istemiyorum ki akşam işten geldiğinde bana az vaktini ayırsa güzel güzel konuşsa kötü mü olur. Her akşam konuşuruz ama konuşma konularımız çok standart sıradan, ben ilgi istiyorum. Bilemiyorum ben mi çok abartıyorum benim ki çok beklentilerim var, yoksa o mu biraz abartıyor.. sizce ben mi abartıyorum, ne yapmamı önerir siniz kızlar ya
yoksa ne nişanlılık yürür ne evlilik.
