kızımın psikolojisi bozuldu galiba :(((

EGE1 .!.:

kızınız dikkat çekmek istiyor. sebebi ise baba gitti, terk etti diye düşünmesi.

baba gitmeden kızına durumu anlatmadı mı? şu kadar zaman gidip geceleri gelmeyeceğim. hepinizi çok seviyorum, ama çalışmam lazım, bu kısa süreli bir ayrılık olacak, istediğin zaman arayabilirsin. arası sıra geleceğim. işim bitince yine eskisi gibi olacak gibi...

sürekli neden böyle yapıyorsun? gibi sorular sormayın.

bu dikkat çektiğinin işaretidir. bu tatsızlık ortaya çıkmadan nasıl davranıyorsanız öyle davranmaya devam edin.

eğer mümkün olursa bir pedegoga götürün. davranışlarının temelinde kaybetme korkusu var çocuğun. bunu aşmanın bir yolunu bulmalısınız.

Genişletmek için tıkla...

evet bütün ayrıntılarıyla durumu anlattık çocuklarımıza fakat bir ayrıntı daha vardı bizim tayinimiz çıkmıştı sonuçta bizde taşınacaktık ve tayini durdurduk bunu da biliyorlardı kızlarım zaten ben ne yaparsam yapayım doğruyu söylerim gideceğim yeri söylerim yalan söyleyerek çıkmam evden ya da dr.a iğne vurunmaya gidiyorsak kandırmam onları söylerim onların sağlığı için olduğunu ağlasalar da kaçsalar da güvenlerini sarsamam

evet fazla üzerine gidiyoruz galiba nedenini niçinini onun ağzından duyup öyle olmadığını söylemek istiyoruz yanlış yapıyoruz

ben onlara her zaman yanlarında olacağımı söylüyorum o güveni vermeye çalışıyorum bundan sonra normal davranacağım sabah uyanınca yanıma çağırdım yatakta baya bir vakit geçirdik öptüm kokladım ona şarkı söyledim ona özel uydurdum şarkıyı o da bana bende sana şarkı yaptım anne dedi birşeyler söyledi birbirimize sevdiğimizi söyledik şimdide ablasına hava atıyor biz sen uyanmadan annemle seviştik diyeee

suuu1903 .!.:

o yaşlardaki bir çocuk basına çok bağlı oluyor. bence babasının gidip gelmeleri çocuğunuzu baya üzmüş bence bu konuda bir uzman danışın çocuk depresyonlarıda olabiliniyor Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

ayyyy allah korusun burda çocuk psikoloğu yok ama devam ederse yakın zamanda ankaraya gideceğiz orada götürürüm evet babamıza çok düşkünüz...

alzen .!.:

ben de düşündüm aslında 5 yaş sendromuyla babasının yokluğu karıştı ondan mı böyle oluyor diye...

kreşte öğretmeniyle sürekli irtibat halindeydik ama öğretmeni inanamıyordu zorla gelen çocuk bu mu diye orda sorun yokmuş ben onu evden gidince bende gidecekmişim gibi düşünüyor diye yorumladım her gün öğretmene yazdım öğretmen şunu yapacakmış okulda diye onu heveslendiriyordum bunu da öğretmene yazıyordum öğretmen dediğimi yapıyordu ya da öğretmenin seni çok özlemiş sen okula gitmeyince çok üzülüyormuş diyordum öğretmene yazıp seni bugün çok özledim diye karşılamasını sağlıyordum kreşte bitti zaten o sorun ortadan kalktı

dediğiniz gibi konuşmuyorum ilgilenmemeye çalışıyorum ama krizler artıyor bu sefer sen beni sevmiyorsun suçlamaları geliyor onu çok sevdiğimi ama bu davranışların beni üzdüğünü söylüyorum onun çok akıllı bir çocuk olduğunu herkesin onu sevdiğini ama böyle yaparsa kimsenin onu sevmeyeceğini söylüyorum ama yok hep başa dönüyoruz((

Genişletmek için tıkla...

alzen .!.:

hayali arkadaş değilde kreşteki arkadaşlarının yapmadıkları şeyleri yapmış gibi anlatıyor mesela kendi düşüyor arkadaşım yaptı diyor o bana şöyle söyledi diyor ama ben bunların doğru olmadığına eminim çünkü öğretmenle aramızda sürekli gidip gelen bir not defteri var bir arkadaşı zarar verdiyse ona olayı yazıp gönderiyor bir de kendi cümleleri olduğunu anlatış yönteminden anlıyorum saçma sapan olmadık şeyler söylüyor

şimdi belki doğru söylüyordur diyeceksiniz ama eminim çünkü aynı şeyleri ablasıyla da yapıyor ablası yanında olmadığı halde bana vurdu diyebiliyor

dün mesela kolunu duvara sürtmüş dışarda oynarken 13-14 yaşında bir kız çocuğu var o ısırdı diyor ben de şakacıktan kızıyorum onlara ancak öyle ikna oluyor

büyük kızıma da artık idare etmesi için şakacıktan kızıyorum ona işaret yapıyorum o da anlıyor kuzum o bile şaşırdı kaldı

inanın ben de diyorum erken ergenliğe girdi diye

Genişletmek için tıkla...

alzen .!.:

yok arkadaşım yaşadıklarını anlatmaya korkacak bir çocuk değil çok açık ve net duygularını ifade edebilir defalarca araştırdım ki ben çok pimpirikli bir anneyim ben eşimi bile deneyen bir insanım bu konuda kızlarıma banyo yaptırmasını isteyip banyonun anahtar deliğinden izleyen biriyim yani babama bile güvenmem mesela büyük kızım bir gün kayınpederimin yanında yatmak zorunda kaldı gece boyunca kaç defa kontrol ettim anlatamam büyük kızımın öğretmeni bile dedi hayatımda bu kadar özgüvenli kendini ifade edebilen hakkını arayan bir çocuk görmedim dedi her şeyi bana anlatmaları gerektiğini kimsenin onlara dokunmaya onlara kötü şeyler yaşatmaya kötü davranmaya hakkı olmadığını her seferinde anlatıyorum aile toplantıları yaparız sık sık kuralları onlara koydururum yaşayabilecekleri olumsuzluklar karşısında nasıl hareket etmeleri gerektiğini anlatırız biz bile olsak onların özeli olduğunu onlar istemeden kimsenin dokunamayacağı ve dokunduğu takdirde en güvendiği yakınına gitmesi gerektiğini çocuklarımıza anlatıyoruz ve bunu başarıyla uyguluyorlar şükür arkadaşlarıyla kavgaları dışında birşey gelmedi başlarına rabbim korusun ama elimden geldiği kadarıyla herşeylerinde yardımcı olacak bilgileri vermeye çalışıyorum kreşe gelince çok çok eminim içim rahat yani güvenmesem zaten göndermezdim büyük kızımı da oraya göndermiştim

ben ona o kadar özel anlar ayırıyorum ki söyler hatta şu anda kalkmak zorundayım kızım geldi bana anne hadi gel biyaş şevişelim dedi bu lafı da nerden öğrendiyse onu öpüp koklamamı hatta ısırıp sevmemi bu şekilde tabir ediyor:)))))

Genişletmek için tıkla...

baba gittikten sonra başladığına göre baba ile yarım kalan bir olay söz konusu sanırım. belki babası ile ilgili yapmak istediği şeye dair bir hayali vardı ve baba gidince o hayal asılı kaldı. döndüğünde ise o hayal hala orda asılı duruyo. siz ilgili ve başarılı bir anne profili çiziyorsunuz ama ya baba. sanırım yoğun bir insan belki kızınızı baba ile bir günlüğüne baş başa bırakmalısınız. sadece ikisine ait olacak tam bir gün. bu süre zarfında kızınz baba sı ile ne yapmak istiyorsa yapsın. baba o ne derse onu dinlesin. gün sonunda he birlikte vakit geçirmeye devam edin.

ben ona o kadar özel anlar ayırıyorum ki söyler hatta şu anda kalkmak zorundayım kızım geldi bana anne hadi gel biyaş şevişelim dedi bu lafı da nerden öğrendiyse onu öpüp koklamamı hatta ısırıp sevmemi bu şekilde tabir ediyor: burası dikkatimi çekti. kızınız şu anda tüm ilginin üstünde olmasını ve devamlı sevildiğini hissetmek istiyor. bunu sözlerle değil dokunarak algılıyor. ona ne kadar çok sevgiyle dokunursanız , babada aynı şekilde bu sorunu daha çabuk aşacakmışsınız gibi geliyo. babalar çocuklar için bambaşka bir yerde baba ilgisizliği yaşayan çocukların çoğunda özgüven eksikliği mevcut. eşinizin ilgisiz bir baba olduğu kanısında değilim ama dediğim gibi yoğun bir insan sanırım. ayrıca çocuklar her dönemde farklı tavırlar sergiliyo. bizimde daima bu farklı tavırlara farklı çözümler üretmemiz gerekiyo. bu konuda oldukça başarılısınız umarım hep böyle devam eder. bu arada ablayıda ihmal etmeyin sakın.

Bir pedagog ne düşünür bilemem fakat bence ablası onu dövmediği halde ablasına işaret ederek çocuğunuzu tastiklercesine kızarsanız yanlış olur.
Bu hem küçük kızınızın hem ablasının psikolojisini zedeler (büyükte olsa izi kalır) hem kü.ük kızınızın..
İnatlaşmadan anlatılacak dil döndüğünce.

Eğer eminseniz öyle olmadığına;

Kızınızın boyunda diz çökün ellerini avuçlarınızın içinde alın. '' Ben seni çok seviyorum.Ne yaparsan yap benim sana olan sevgim devam eder.
Fakat böyle yaptığında ( o an ne yaptıysa ) çok üzülüyorum. Anneyi üzmek istemezsin değil mi ? '' deyin..
Olumlu cvp. verirse sarılın ve o akşam en sevdiği yemeği yapın. Olumsuz cvp. verirse kırılmış gibi davranın ve birşey demeden kalkın onu yalnız bırakın.

Her hatasında, yanlışında bıkmadan usanmadan ona bunu söyleyin.
Kesinlikle olmadık durumlarsa inanan çocukları tastiklemenin yanlış olduğunu düşünüyorum.
Annenin inatlaşması, her ağladığında neden ağladığını sormasının çok olumsuz dönüşleri olur çocuklarda.

Beni sevmiyorsun diyen çocuğa daha fazla ilgiyi artırmak çözüm değildir, bu dahada kötüleştirir onu.
Her defasında '' gözlerine bakıp hayır seviyorum, sadece böyle davrandığında üzülüyorum. '' denmelidir.

Bazı durumlarıda görmemezlikten gelmemiz gerekiyor..
Ağzını tükürükle dolduruyorsa, onu gören bir gözün olmadığına emin olduğu bir zaman vazgeçecektir bu huyundan.

Sabır etmelisiniz ve çok dikkat etmelisiniz.

DatluCadu .!.:

baba gittikten sonra başladığına göre baba ile yarım kalan bir olay söz konusu sanırım. belki babası ile ilgili yapmak istediği şeye dair bir hayali vardı ve baba gidince o hayal asılı kaldı. döndüğünde ise o hayal hala orda asılı duruyo. siz ilgili ve başarılı bir anne profili çiziyorsunuz ama ya baba. sanırım yoğun bir insan belki kızınızı baba ile bir günlüğüne baş başa bırakmalısınız. sadece ikisine ait olacak tam bir gün. bu süre zarfında kızınz baba sı ile ne yapmak istiyorsa yapsın. baba o ne derse onu dinlesin. gün sonunda he birlikte vakit geçirmeye devam edin.

ben ona o kadar özel anlar ayırıyorum ki söyler hatta şu anda kalkmak zorundayım kızım geldi bana anne hadi gel biyaş şevişelim dedi bu lafı da nerden öğrendiyse onu öpüp koklamamı hatta ısırıp sevmemi bu şekilde tabir ediyor: burası dikkatimi çekti. kızınız şu anda tüm ilginin üstünde olmasını ve devamlı sevildiğini hissetmek istiyor. bunu sözlerle değil dokunarak algılıyor. ona ne kadar çok sevgiyle dokunursanız , babada aynı şekilde bu sorunu daha çabuk aşacakmışsınız gibi geliyo. babalar çocuklar için bambaşka bir yerde baba ilgisizliği yaşayan çocukların çoğunda özgüven eksikliği mevcut. eşinizin ilgisiz bir baba olduğu kanısında değilim ama dediğim gibi yoğun bir insan sanırım. ayrıca çocuklar her dönemde farklı tavırlar sergiliyo. bizimde daima bu farklı tavırlara farklı çözümler üretmemiz gerekiyo. bu konuda oldukça başarılısınız umarım hep böyle devam eder. bu arada ablayıda ihmal etmeyin sakın.

Genişletmek için tıkla...

öncelikle çok teşekkür ederim gerçekten çok güzel yazmışsınız

babamıza gelince çocuklarını çok seven onlarla birebir ilgilenen bir baba o yüzden çocuklar bu kadar düşkün geceleri bile baba diye ağlarlar ama dediğiniz gibi yoğun aslında devlet memuru ama ek işler falan yapıyor evde olduğu müddetçe kızlar ne isterse ona göre plan yapıyor mesela geçen gün hafta içi iki gün izin vermişler bir gününde yaptığı diğer işte yapılması gerekenleri halledip hafta sonuyla beraber 3 gün kızlara karneleri iyi gelirse deniz sözü vermişti denize götürdü biz genelde verdiğimiz sözleri tutmaya çalışırız tutamazsak sebepler olduysa onlara açıklarız

babamızda tek sorun var sabır o kızların nazllarını falan bir iki çekiyor 3. de patlıyor yeter artık diyor yani tahammül sınırları az ama çevremde baktığım erkeklere görede gayet iyi ne biliyim benim kurallarıma uyar ben hayır dediysem kesinlikle izin vermez kızlara sever öper ilglenir küçükken altlarını bile değiştirdi banyolarını yaptırır hala onlarla oynar başbaşa vakitleri oluyor ben eşimin boş olduğu zamanlarda kendime program yapıyorum onlarda gezip tozuyorlar ayrı ayrı takılıyoruz yani:)

evet tüm ilgi üzerinde olsun istiyor ablasına tahammülü yok çok sık ona vuruyor biraz önce kahvaltıda gene vurdu ben ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemedim görmezden mi gelmeliydim kızmalımıydım görmezden gelsem büyük kızım üzülecek ona yapılmış bir haksızlık var kızsam iyice hırçınlaşacak bende anlattım birbirlerine kötü davranmamaları gerektiğini o içeriye gidince de büyük kızımla ilgilendim onunla zaten ilgimi hiç kesemiyorum çünkü o da tam bir sevgi yumağı bir yandanda 1. sınıftı bu sene hep onunla ilgilenmek zorunda kaldım küçükte buna çok bozuldu tabi

babasıyla hayaline gelince bilmiyorum biz bu sene kızları paylaşmak zorunda kaldık büyüğü ben çalıştırıyordum çünkü sabır gerektiren bir iş küçükle babası ilgileniyordu ben çünkü bir yandan kpss ye hazırlanıyorum derken küçük tamamen babayla bağı güçlendirdi galiba ondanda çok etkilendi son 3-4 ayda da ev çalışmak dışarı işleri bana kalınca kızlara olan ilgim tabi çok çok bölündü bu etkenler sonucu çocuk bu hale geldi babasıda farkında değişimin ilk teklif ondan geldi psikoloğamı götürsek diye

1Sen .!.:

Bir pedagog ne düşünür bilemem fakat bence ablası onu dövmediği halde ablasına işaret ederek çocuğunuzu tastiklercesine kızarsanız yanlış olur.
Bu hem küçük kızınızın hem ablasının psikolojisini zedeler (büyükte olsa izi kalır) hem kü.ük kızınızın..
İnatlaşmadan anlatılacak dil döndüğünce.

Eğer eminseniz öyle olmadığına;

Kızınızın boyunda diz çökün ellerini avuçlarınızın içinde alın. '' Ben seni çok seviyorum.Ne yaparsan yap benim sana olan sevgim devam eder.
Fakat böyle yaptığında ( o an ne yaptıysa ) çok üzülüyorum. Anneyi üzmek istemezsin değil mi ? '' deyin..
Olumlu cvp. verirse sarılın ve o akşam en sevdiği yemeği yapın. Olumsuz cvp. verirse kırılmış gibi davranın ve birşey demeden kalkın onu yalnız bırakın.

Her hatasında, yanlışında bıkmadan usanmadan ona bunu söyleyin.
Kesinlikle olmadık durumlarsa inanan çocukları tastiklemenin yanlış olduğunu düşünüyorum.
Annenin inatlaşması, her ağladığında neden ağladığını sormasının çok olumsuz dönüşleri olur çocuklarda.

Beni sevmiyorsun diyen çocuğa daha fazla ilgiyi artırmak çözüm değildir, bu dahada kötüleştirir onu.
Her defasında '' gözlerine bakıp hayır seviyorum, sadece böyle davrandığında üzülüyorum. '' denmelidir.

Bazı durumlarıda görmemezlikten gelmemiz gerekiyor..
Ağzını tükürükle dolduruyorsa, onu gören bir gözün olmadığına emin olduğu bir zaman vazgeçecektir bu huyundan.

Sabır etmelisiniz ve çok dikkat etmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

haklısınız aslında durumu kurtarmak için yapılmış bir davranış şakacıktan kızmak sık olmasa da yaptığım bir şey bunda hatalı davrandığımın farkındayım ama evde değilde olmadık yerlerde yaptığı zaman yapıyorum büyük kızıma da sorasında kocaman bir açıklama yapıyorum ama genede bu yanlışlığın üstünü örtmez

beni sevmiyorsun dediği zaman ilgi artırmıyorum sadece onu çok sevdiğimi ve böyle söylediği için üzüldüğümü dile getiriyorum

göz hizasında konuşurum kızlarımla mümkün olduğu kadar ve ne olursa olsun ne yaparlarsa yapsınlar onlara olan sevgimn azalmadığını ve hep onları seveceğimi her fırsatta dile getirir ve sadece yaptıkları yanlışta üzüldüğümü kırıldığımı anlatırım örnekler veririm mesela ben sana vursam üzülmez misin canın yanmaz mı deyip empati kurmalarını sağlıyorum ama bir yerde yanlış yapıyorum her istediklerini mi veriyorum yoksa diye düşünmeye başladım çünkü doyumsuz da olmaya başladılar onlar sevinecek diye bişi yapıyorum normalde çok sevindikleri bir şeye ya biz aslında öyle istemiyorduk şu da olsa bu da olsa diye isteklerin arkası kesilmiyor bazen hiç bir şeyden memnun olmayan çocuklara dönüşüyorlar ve işte o zaman çok yorulduğumu ve kırıldığımı hissediyorum

tükürük meselesinde babamız çok üstüne gidiyor ona da anlatmam lazım galiba ilk başlarda tepki vermiştim nolduğunu anlamadığım için ama şimdi görmüyorum canı sıkıldığında veya morali bozulduğunda yapıyor onu farkettim...

alzen .!.:

haklısınız aslında durumu kurtarmak için yapılmış bir davranış şakacıktan kızmak sık olmasa da yaptığım bir şey bunda hatalı davrandığımın farkındayım ama evde değilde olmadık yerlerde yaptığı zaman yapıyorum büyük kızıma da sorasında kocaman bir açıklama yapıyorum ama genede bu yanlışlığın üstünü örtmez

beni sevmiyorsun dediği zaman ilgi artırmıyorum sadece onu çok sevdiğimi ve böyle söylediği için üzüldüğümü dile getiriyorum

göz hizasında konuşurum kızlarımla mümkün olduğu kadar ve ne olursa olsun ne yaparlarsa yapsınlar onlara olan sevgimn azalmadığını ve hep onları seveceğimi her fırsatta dile getirir ve sadece yaptıkları yanlışta üzüldüğümü kırıldığımı anlatırım örnekler veririm mesela ben sana vursam üzülmez misin canın yanmaz mı deyip empati kurmalarını sağlıyorum ama bir yerde yanlış yapıyorum her istediklerini mi veriyorum yoksa diye düşünmeye başladım çünkü doyumsuz da olmaya başladılar onlar sevinecek diye bişi yapıyorum normalde çok sevindikleri bir şeye ya biz aslında öyle istemiyorduk şu da olsa bu da olsa diye isteklerin arkası kesilmiyor bazen hiç bir şeyden memnun olmayan çocuklara dönüşüyorlar ve işte o zaman çok yorulduğumu ve kırıldığımı hissediyorum

tükürük meselesinde babamız çok üstüne gidiyor ona da anlatmam lazım galiba ilk başlarda tepki vermiştim nolduğunu anlamadığım için ama şimdi görmüyorum canı sıkıldığında veya morali bozulduğunda yapıyor onu farkettim...

Genişletmek için tıkla...

Anne olmak ne zor.Yaşamayana dile kolay herşey benim gibi.

Allah kolaylık ve sabır versin.. Zamanla sizde yaptığınız yanlışlarınızı yapmazsınız, kızınızda bu dönemi atlatır diye umut ediyorum.
Sizin kadar babayada iş düşüyor.Çocuğuyla inatlaşmaması her yaptığını uyarmaması lazım.
Bu tükürük olayında ise samimiyetle söylüyorum sizin farketmediğinize emin olduğu anda bırakacaktır.
Hatta bu huyunu bırakmaya yakın dahada abartabilir fakat sonunda pes edecektir.

alzen .!.:

öncelikle çok teşekkür ederim gerçekten çok güzel yazmışsınız

babamıza gelince çocuklarını çok seven onlarla birebir ilgilenen bir baba o yüzden çocuklar bu kadar düşkün geceleri bile baba diye ağlarlar ama dediğiniz gibi yoğun aslında devlet memuru ama ek işler falan yapıyor evde olduğu müddetçe kızlar ne isterse ona göre plan yapıyor mesela geçen gün hafta içi iki gün izin vermişler bir gününde yaptığı diğer işte yapılması gerekenleri halledip hafta sonuyla beraber 3 gün kızlara karneleri iyi gelirse deniz sözü vermişti denize götürdü biz genelde verdiğimiz sözleri tutmaya çalışırız tutamazsak sebepler olduysa onlara açıklarız

babamızda tek sorun var sabır o kızların nazllarını falan bir iki çekiyor 3. de patlıyor yeter artık diyor yani tahammül sınırları az ama çevremde baktığım erkeklere görede gayet iyi ne biliyim benim kurallarıma uyar ben hayır dediysem kesinlikle izin vermez kızlara sever öper ilglenir küçükken altlarını bile değiştirdi banyolarını yaptırır hala onlarla oynar başbaşa vakitleri oluyor ben eşimin boş olduğu zamanlarda kendime program yapıyorum onlarda gezip tozuyorlar ayrı ayrı takılıyoruz yani:)

evet tüm ilgi üzerinde olsun istiyor ablasına tahammülü yok çok sık ona vuruyor biraz önce kahvaltıda gene vurdu ben ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemedim görmezden mi gelmeliydim kızmalımıydım görmezden gelsem büyük kızım üzülecek ona yapılmış bir haksızlık var kızsam iyice hırçınlaşacak bende anlattım birbirlerine kötü davranmamaları gerektiğini o içeriye gidince de büyük kızımla ilgilendim onunla zaten ilgimi hiç kesemiyorum çünkü o da tam bir sevgi yumağı bir yandanda 1. sınıftı bu sene hep onunla ilgilenmek zorunda kaldım küçükte buna çok bozuldu tabi

babasıyla hayaline gelince bilmiyorum biz bu sene kızları paylaşmak zorunda kaldık büyüğü ben çalıştırıyordum çünkü sabır gerektiren bir iş küçükle babası ilgileniyordu ben çünkü bir yandan kpss ye hazırlanıyorum derken küçük tamamen babayla bağı güçlendirdi galiba ondanda çok etkilendi son 3-4 ayda da ev çalışmak dışarı işleri bana kalınca kızlara olan ilgim tabi çok çok bölündü bu etkenler sonucu çocuk bu hale geldi babasıda farkında değişimin ilk teklif ondan geldi psikoloğamı götürsek diye

Genişletmek için tıkla...

yaş farkı olan çocuklarda en iyi çare paylaşımış gibi görünüyo ama beraberinde sorun getiriyo sanırım. benimde iki çocuğum var büyük oğlum 10 yaşında kızım 3. senin büyük yine iyiyimi bizimki çok hırçın, ağzında sürekli bi iki acayip laf. uayr babm uyar hiç hayretmiyo. geçen gün ben kızımı alıp hasta olan anneme bakmaya gittim oda babsıyla kaldı. biz hayatımızdan çok memnunduk kızım hiç zorlamadı beni onlarda baba oğul harika vakit geçrimişler ama ne zaman bir araya gelsek bizim evde kpuyo bir kargaşa. ama böyle böyle geçinmeyi öğrenecekler. ayırdıkça birbirlerinden koparlar belki yada birbirlerine olan tahamülleri azalır. birbirlerinin varlığından huzursuz olmaya başlarlar. belki sende iki kardeşe özel planlar yapabilrsin. deneye deneye bir orta yol bulacaksınız eminim. herşey mükemmel olmak zorunda değil. bizler zamanında ilgiyle büyümdeik ama çok şükür ne psikolojik ne başka türlü sorunlaımız var. kendiniz de mükemmel anne profiline uydurmaya çalışmayın bazen dağınık bırakmakta fayda var.

alzen .!.:

arkadaşlar küçük bir şehirdeyiz ve çocuğu götürebileceğimiz bir pedagog yok

3-4 ay önce eşim iş nedeniyle başka bir şehire gitti sık sık geldi ama ne olduysa bu sırada oldu

kızım 4.5 yaşında babası gittiğinden beri sık sık ağlama krizlerine girmeye başladı kreşe gitmek istemedi halbuki onun ısrarlarıyla kreşe yazdırmıştık

hiç birşeyden memnun olmuyor sürekli ufacık şeylere ağlıyordu babası geldi artık düzelecek derken iş iyice çığırından çıktı gece yarım saatte bir ağlayarak uyanmalar

sebepsiz yere ağlamalar neden ağlıyorsun diye sorduğumuzda bilmiyorum diye cevap veriyor çoğu zamanda ufacık sebepten ağlıyor mesela yanlışlıkla ablası değse vurdu diye ağlıyor

iştah sorunumuz hiç yoktu ateşler içinde yansada iştahı kesilmeyen bir çocuktu yemek yemeyi reddediyor şu sıralar

yalan söylemeye başladı kafasından bir şey uydurup ona inanmamızı istiyor inatçı sinirli bir çocuk oldu

en son yaptığı da beni endişelendirmeye başladı ağzında tükmük biriktiriyor ve öyle geziyor ağzına açmadan tuhaf bir surat ifadesiyle geziyor bana vuruyor bağırıyor bugün bana allah seni kahretsin dedi çok şaşırdım biz böyle cümleler kullanmayız yalan söylemeyiz ve kötü sözler kullanılmaz ailemizde çok severiz ve sevgiyle büyütmeye çalışırız kızlarımızı ablasına vuruyor ve kendini haklı çıkartmak için yalan söylüyor yaaa şaşırdım kaldım ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım çözemedim şiddete karşı bir insanım kesinlikle vurmam çok otoriter değilim genelde uyarırım ve yanlış yaptıklarında ceza veririm eskiden cezaların dışına çıkmazdı ama şimdi cezaları bile uygulatamıyorum

lütfen yardım edin arkadaşlar kızımı nasıl normale döndürebilirim

Genişletmek için tıkla...

alzen .!.:

hayali arkadaş değilde kreşteki arkadaşlarının yapmadıkları şeyleri yapmış gibi anlatıyor mesela kendi düşüyor arkadaşım yaptı diyor o bana şöyle söyledi diyor ama ben bunların doğru olmadığına eminim çünkü öğretmenle aramızda sürekli gidip gelen bir not defteri var bir arkadaşı zarar verdiyse ona olayı yazıp gönderiyor bir de kendi cümleleri olduğunu anlatış yönteminden anlıyorum saçma sapan olmadık şeyler söylüyor

şimdi belki doğru söylüyordur diyeceksiniz ama eminim çünkü aynı şeyleri ablasıyla da yapıyor ablası yanında olmadığı halde bana vurdu diyebiliyor

dün mesela kolunu duvara sürtmüş dışarda oynarken 13-14 yaşında bir kız çocuğu var o ısırdı diyor ben de şakacıktan kızıyorum onlara ancak öyle ikna oluyor

büyük kızıma da artık idare etmesi için şakacıktan kızıyorum ona işaret yapıyorum o da anlıyor kuzum o bile şaşırdı kaldı

inanın ben de diyorum erken ergenliğe girdi diye

Genişletmek için tıkla...

inan bana benim kızda 4 yaşına giriyor vurmalar mı dersin, yalan söylemeler mi dersin,bizim kız da ağzına su alıp tükürüyordu.
ah ahh valla ben sana yardımcı olamıcam ama şunu yapma "kolunu duvara sürtmüş dışarda oynarken 13-14 yaşında bir kız çocuğu var o ısırdı diyor ben de şakacıktan kızıyorum onlara ancak öyle ikna oluyor"
demişsin ya bence kızma tepki gösterme bu senin hatan dikkat etmen lazım de.bir yerde okumuştum ilerde başkalarını suçlarlarmış.bu yaşlarda normal diye biliyorum aksileşiyorlar.
Bizi kukla gibi kullanıyorlar kardeşi olsa düşünemiyorum benimkinin o kadar yaramaz bir çocukta değil ama bu ara nedense öyle çok şükür bir kaç gündür iyi
ben durup durup kucağıma alıp öpüyorum oyun oyun oynuyorum onun da etkisi vardır belki.

1Sen .!.:

Anne olmak ne zor.Yaşamayana dile kolay herşey benim gibi.

Allah kolaylık ve sabır versin.. Zamanla sizde yaptığınız yanlışlarınızı yapmazsınız, kızınızda bu dönemi atlatır diye umut ediyorum.
Sizin kadar babayada iş düşüyor.Çocuğuyla inatlaşmaması her yaptığını uyarmaması lazım.
Bu tükürük olayında ise samimiyetle söylüyorum sizin farketmediğinize emin olduğu anda bırakacaktır.
Hatta bu huyunu bırakmaya yakın dahada abartabilir fakat sonunda pes edecektir.

Genişletmek için tıkla...

canım senin çocuğun yok mu çok şaşırdım senin bütün yorumlarını okuyorum ve nedense bana çocuğun varmış gibi bir izlenim bıraktın çok olgun çok mantıklı yorumlar yapıyorsun hatta senin yorumunu gördüğüm zaman ayrı bir huzur oluyor bende o kadar güzel yaklaşıyorsun ki konulara maşallah sana burda bir kaç kişi var özellikle yorumlarından yararlandığım bunlardan birisin hatta konuyu açarken inşallah 1sen okur demiştim içimden :)))öpüyorum seni çok sağol zaman ayırdığın için...

bu arada çocuk sahibi olduğunda çok iyi bir anne olacağına eminim:)

DatluCadu .!.:

yaş farkı olan çocuklarda en iyi çare paylaşımış gibi görünüyo ama beraberinde sorun getiriyo sanırım. benimde iki çocuğum var büyük oğlum 10 yaşında kızım 3. senin büyük yine iyiyimi bizimki çok hırçın, ağzında sürekli bi iki acayip laf. uayr babm uyar hiç hayretmiyo. geçen gün ben kızımı alıp hasta olan anneme bakmaya gittim oda babsıyla kaldı. biz hayatımızdan çok memnunduk kızım hiç zorlamadı beni onlarda baba oğul harika vakit geçrimişler ama ne zaman bir araya gelsek bizim evde kpuyo bir kargaşa. ama böyle böyle geçinmeyi öğrenecekler. ayırdıkça birbirlerinden koparlar belki yada birbirlerine olan tahamülleri azalır. birbirlerinin varlığından huzursuz olmaya başlarlar. belki sende iki kardeşe özel planlar yapabilrsin. deneye deneye bir orta yol bulacaksınız eminim. herşey mükemmel olmak zorunda değil. bizler zamanında ilgiyle büyümdeik ama çok şükür ne psikolojik ne başka türlü sorunlaımız var. kendiniz de mükemmel anne profiline uydurmaya çalışmayın bazen dağınık bırakmakta fayda var.

Genişletmek için tıkla...

ama anne babalar bu durumlarda birbirlerine yardım etmek zorundalar tabiki biri ile ilgilenip diğeri ile iletişimi tamamen koparmak değil bu sadece görev paylaşımı bazı şeyleri en hafif şekilde atlatmak için bu lazım seninde 10 yaşında oğlun varmış 1. sınıfın zorluğunu bilirsin hele iki çocukla bu zorluk iki katı artıyor

ben şunu çok iyi anladım bazı durumlarda kitaplardaki bilgiler yetmiyor mesela ben kızlarım şiddeti öğrenmesin diye düştükleri zaman büyükler yeri döver ya onu bile yaptırmadım noldu okula başladıklarında dayak yiyip geldiler genede kızım siz vurmayın öğretmene söyleyin dedim bu sefer şikayet eden huzur bozan çocuk damgası yediler işte çaresizlik başladı ne olursa olsun şiddet uygulamasını tavsiye etmedim karşısındaki çocuğa üzüldüğünü söylemesini istedim karşısında ki eğitim almayınca anlamadı oynama o arkadaşınla dedim olmadı sonunda uyumsuz bir çocuk oldu çıktı ama ben buna razı oldum çünkü benim çocuklarım şiddet eğilimli çocuklar olmamalıydı büyüğü bu şekilde atlattık ama küçük etkiye tepki verdi okulda ve evde de devam etti bununda etkisi var vurmalarında

ikisini sadece ders zamanlarında ayırdık sonuçta büyük kızım başarılı bir öğrenci ve ders çalışması lazım çok hırslı ama ders çalışmasını ufaklık engelliyordu bu sefer daha çok sorunlar yaşıyorduk ama diğer zamanlarda tabiki de beraber oynadık kendimce en iyisini yapmaya çalışırken yanlışlarımda oluyor ama deneye deneye öğreniyoruz

dediğin gibi mükemmel olamayız ama amacımız iyi bireyler yetiştirmek ve bunun zorundayız doğru yolda olduğumu okulun 3. günü öğretmenimizden duyduğum şu sözlerle kanıtladım kızınız çok güzel bir aile terbiyesi almış bunu nasıl yaptınız bilmiyorum ama ben çok şaşırdım dedi çok uğraştım inanın beslenmesinden psikolojisine kadar tek tek iğne oyası yapar gibi uğraştım bebekken 1-2 saat beklemiş yemeği bile yedirmedim 2 sene ayrı yemek yaptım ona uygun tavuk suyuyla makarna haşlamak gibi mercimek çorbasna akla gelmeyecek besinler eklemek gibi hazır hiç birşey yedirmedim onların sayesinde salça reçel gibi hayatımda görmediğim şeyleri yaptım daha cipsin kolanın tadını bilmezler vehala çay yerine pekmezli su içerler düşünün ben çok yıprattım kendimi bununda üstesinden gelirim allahın izniyle....

ablamda zamanında hayali arkadaş uydururmuş,telefonla uyduruk numaralar çevirir,onlarla konuşurmuş.
sonra psikoloğa gitmişler(yaş 4 bu arada) arkadaş sıkıntısı çektiğinden olduğu sonucuna varmışlar.anaokuluna yazdırınca da geçmiş bu durum

ayrıca kuzenim de hayali arkadaşlar uydururdu,üstelik türk bile değil yabancı isimler koyardı onlara :)
Biz de hayali arkadaşın Robert da gelecek mi,hayali arkadaşın robert de sünnet olmuş mu falan diye konuşurduk.böylece hem ciddiye alırdık hem -hayali- olduğunu hatırlatmış olurduk.bunu psikolog falan demedi tamamen kendimin uydurduğu bir yöntemdi :)) zaten en geç ilkokula başlayınca bitiyo bu hayali arkadaşlar...

diğer durumlar için söyleyebileceğim birşey ne yazıkki yok ama hiç yoktan devlet hastanesinin psikoloğuna gitseniz??Belki o bi şekilde yardımcı olur ya da sizi biyere yönlendirir

Sanırım hepimiz dönem dönem yaşıyoruz buna benzer şeyler.. çocuklarımız sadece bizim yanımızda değil, dışarı çıkıyorlar, başka insanlar var, akrabalar, televizyon... çocuklar bu dönemde müthiş kopyalıyor galiba..bir çeşit özenme de olabilir. Anneye babaya ya da yakın olduğu bir büyüğe özenme..ama bazen hiç öğretilmeyen şeyleri görüyoruz. Üzülüyoruz. Benim de 2 yaşında bir kızım var. 14-15 aylıkken bir şey isteyince mekan kavramı olmaksızın kendini yere atardı. Çok üzülmüştüm. Hep çevremizde görürüz buna benzer şeyleri özellikle de bekarken kendimizce bir sürü ders veririz annesine, eğitim konusunda. Ama işin gerçek yüzü tamamen farklıymış. Ben uzman kaynaklara baktım bunun için. Korkum geçti.dönemsel değişiklikler olabiliyor. Ben şuan şöyle yapıyorum; kızım inat etmeye başladığı zaman farklı bir aktiviteye yönlendiriyorum hoşuna gidebilecek hem de eğitecek. Bir örnek vereyim. Dün akşam eşim geç gelecekti biraz hareketlenmeye başladı evde.önce evdeki çiçekler onun birlikte su verdik hepsine.çocukların alet edavatları var ya onlara koyuyorum. İş yapabilme güdüsü gelişsin diye. Sonra teker teker balkona taşıdık onları çiçekleri havalansın diye ben saksıları aldım o da altlarını aldı. Küçük bir fanusumuz var, balığın suyunu değiştirdik. Her adımı birlikte yapmak kaydıyla. Sonra balkonda damacana var birkaç tane ısınmış güneşten hepsini balkona döktüm hem suyla oynadık hem balkon yıkandı. Zaman nasıl geçti anlamadık. Hem eğlendik, hem eğittik diyelim. Allah herkese yardım etsin gerçekten çocuk yetiştirmek çok zor.

cicikizsinem .!.:

inan bana benim kızda 4 yaşına giriyor vurmalar mı dersin, yalan söylemeler mi dersin,bizim kız da ağzına su alıp tükürüyordu.
ah ahh valla ben sana yardımcı olamıcam ama şunu yapma "kolunu duvara sürtmüş dışarda oynarken 13-14 yaşında bir kız çocuğu var o ısırdı diyor ben de şakacıktan kızıyorum onlara ancak öyle ikna oluyor"
demişsin ya bence kızma tepki gösterme bu senin hatan dikkat etmen lazım de.bir yerde okumuştum ilerde başkalarını suçlarlarmış.bu yaşlarda normal diye biliyorum aksileşiyorlar.
Bizi kukla gibi kullanıyorlar kardeşi olsa düşünemiyorum benimkinin o kadar yaramaz bir çocukta değil ama bu ara nedense öyle çok şükür bir kaç gündür iyi
ben durup durup kucağıma alıp öpüyorum oyun oyun oynuyorum onun da etkisi vardır belki.

Genişletmek için tıkla...

evet canım bu davranışımın yanlış olduğunu biliyorum ama siz uyarınca daha çok gördüm çok haklısın kukla olduk ellerinde evet sık sık ona sevdiğini hissettirmek baya değiştiriyor sağol canım yadımcı olduğun için....

yenGEnC .!.:

ablamda zamanında hayali arkadaş uydururmuş,telefonla uyduruk numaralar çevirir,onlarla konuşurmuş.
sonra psikoloğa gitmişler(yaş 4 bu arada) arkadaş sıkıntısı çektiğinden olduğu sonucuna varmışlar.anaokuluna yazdırınca da geçmiş bu durum

ayrıca kuzenim de hayali arkadaşlar uydururdu,üstelik türk bile değil yabancı isimler koyardı onlara :)
Biz de hayali arkadaşın Robert da gelecek mi,hayali arkadaşın robert de sünnet olmuş mu falan diye konuşurduk.böylece hem ciddiye alırdık hem -hayali- olduğunu hatırlatmış olurduk.bunu psikolog falan demedi tamamen kendimin uydurduğu bir yöntemdi :)) zaten en geç ilkokula başlayınca bitiyo bu hayali arkadaşlar...

diğer durumlar için söyleyebileceğim birşey ne yazıkki yok ama hiç yoktan devlet hastanesinin psikoloğuna gitseniz??Belki o bi şekilde yardımcı olur ya da sizi biyere yönlendirir

Genişletmek için tıkla...

benim kardeşiminde hayali öğretmeni vardı hatta ona şiir bile yazmıştı demekki herkesin oluyor dönem dönem:))) ciddiye almak lazım çocukları onları önemsediğini hissettirmek lazım bu durum uzun sürerse dr.a gitmek lazım sizlerinde yardımıyla aşacağımızı düşünüyorum allah razı olsun...

BenIpek .!.:

Sanırım hepimiz dönem dönem yaşıyoruz buna benzer şeyler.. çocuklarımız sadece bizim yanımızda değil, dışarı çıkıyorlar, başka insanlar var, akrabalar, televizyon... çocuklar bu dönemde müthiş kopyalıyor galiba..bir çeşit özenme de olabilir. Anneye babaya ya da yakın olduğu bir büyüğe özenme..ama bazen hiç öğretilmeyen şeyleri görüyoruz. Üzülüyoruz. Benim de 2 yaşında bir kızım var. 14-15 aylıkken bir şey isteyince mekan kavramı olmaksızın kendini yere atardı. Çok üzülmüştüm. Hep çevremizde görürüz buna benzer şeyleri özellikle de bekarken kendimizce bir sürü ders veririz annesine, eğitim konusunda. Ama işin gerçek yüzü tamamen farklıymış. Ben uzman kaynaklara baktım bunun için. Korkum geçti.dönemsel değişiklikler olabiliyor. Ben şuan şöyle yapıyorum; kızım inat etmeye başladığı zaman farklı bir aktiviteye yönlendiriyorum hoşuna gidebilecek hem de eğitecek. Bir örnek vereyim. Dün akşam eşim geç gelecekti biraz hareketlenmeye başladı evde.önce evdeki çiçekler onun birlikte su verdik hepsine.çocukların alet edavatları var ya onlara koyuyorum. İş yapabilme güdüsü gelişsin diye. Sonra teker teker balkona taşıdık onları çiçekleri havalansın diye ben saksıları aldım o da altlarını aldı. Küçük bir fanusumuz var, balığın suyunu değiştirdik. Her adımı birlikte yapmak kaydıyla. Sonra balkonda damacana var birkaç tane ısınmış güneşten hepsini balkona döktüm hem suyla oynadık hem balkon yıkandı. Zaman nasıl geçti anlamadık. Hem eğlendik, hem eğittik diyelim. Allah herkese yardım etsin gerçekten çocuk yetiştirmek çok zor.

Genişletmek için tıkla...

çok doğru canım uzaktan konuşmak olmuyor hatta anne olunca bile ben şöyle yapardım nasıl yetiştirmiş çocuğu demekte yanlış her çocuk ayrı bir birey ve farklı kişilikleri var bir yöntem diğerine uymuyor

en basitinden kardeşlerde bile çok farklı oluyor mesela senin dediğin yöntemler büyük kızımda geçerli onuda başka şeylere kolaylıkla yönlendirip ilgisini başka şeylere çekebilirken küçüğün inadı kesinlikle kırılmıyor yapmak istemiyorsa yapmıyor mümkün değil başka bir şeyle oyalamak çok çok iyi bir günündeyse belki

mesela yürümek istemiyorsa yolda yürütemezsin eğer zorlarsanda numaradan ayağı acır ağlamaya başlar hatta bir gün pazardayım çok zorladım yürüsün diye pazar boyunca ayağını sürüyerek yürüdü baya bir güldük sonradan görenler yazık sakat çocuğu yürütüyorlar ne vicdansızlar demişlerdir

birgünde öğretmeni not defterine yazmış kızınıza yerine otur dedim ve bana popom acıyor dedi ve akşama kadar oturmadı önemli bir şey olmasından endişeleniyorum çok gülmüştüm öğretmene durumu açıkladım ama herhalde öğretmen cinsel istismarı kastetti endişelenme konusunda tabi kontrol ettim ama yok bizim kızın huyuallah hepimizin yardımcısı olsun

alzen .!.:

çok doğru canım uzaktan konuşmak olmuyor hatta anne olunca bile ben şöyle yapardım nasıl yetiştirmiş çocuğu demekte yanlış her çocuk ayrı bir birey ve farklı kişilikleri var bir yöntem diğerine uymuyor

en basitinden kardeşlerde bile çok farklı oluyor mesela senin dediğin yöntemler büyük kızımda geçerli onuda başka şeylere kolaylıkla yönlendirip ilgisini başka şeylere çekebilirken küçüğün inadı kesinlikle kırılmıyor yapmak istemiyorsa yapmıyor mümkün değil başka bir şeyle oyalamak çok çok iyi bir günündeyse belki

mesela yürümek istemiyorsa yolda yürütemezsin eğer zorlarsanda numaradan ayağı acır ağlamaya başlar hatta bir gün pazardayım çok zorladım yürüsün diye pazar boyunca ayağını sürüyerek yürüdü baya bir güldük sonradan görenler yazık sakat çocuğu yürütüyorlar ne vicdansızlar demişlerdir

birgünde öğretmeni not defterine yazmış kızınıza yerine otur dedim ve bana popom acıyor dedi ve akşama kadar oturmadı önemli bir şey olmasından endişeleniyorum çok gülmüştüm öğretmene durumu açıkladım ama herhalde öğretmen cinsel istismarı kastetti endişelenme konusunda tabi kontrol ettim ama yok bizim kızın huyuallah hepimizin yardımcısı olsun

Genişletmek için tıkla...

Evet dediklerin çok doğru. Küçücükler ama marifetler bizi dize getiriyor. Onlar yönlendiriyor bizi neredeyse. Şimdi de modern kanunlar çıktı ya çocuk yetiştirmek adına daha da zorlaştı çocuklara kimlik kazandırıcaz diye. Bazen parmakta oyanatılıyoruz gerçekten. Ben işe geldiğim zaman daha çok dinleniyorum neredeyse. Kardeş kardeşe benzemiyor… çocukla inatlaşmamak lazım diyorlar. Onun göz hizasına inip güzelce sebepleriyle anlatıyor diyor uzmanlar.tabi o an çocukla göz kontağı kurmayı başarabilirsen… onlar da bilmiyor işte canım neyin doğru neyin yanlış olduğunu büyüdüklerinde anlatsak gülerler inanmazlar. Anne olmak bir kadının hayatında yeni bir başlangıç yeni bir safha gibi bambaşka bir durum.. yeniden doğuyoruz onlarla…onlarla büyüyoruz. Aslında biz onlara öğretirken onlar da bize çok şey öğretiyor en önemlisi SABIR.iki gün önce gece 2 de uyandık 6 ya kadar uyumadı. Annem hadi uyalım işe gideceğim bak çok uykum var diye anlatıyorum bana mısın demiyor küçük daha ama anlamasını istiyorsun o vakit. Hani tamam anne dese yatıverse dünya benim olacak da olmuyor işte. Kadını kadın yapan çocuk sanırım.