- 8 Mart 2018
- 72
- 53
- 38
- Konu Sahibi Zey_nep3432
- #1
Kızım 8 yaşında. İlkokul 2.sınıf öğrencisi. Babasıyla ayrıyız. Annem,babam ve kızım birlikte yaşıyoruz.
Küçük bir ilçede yaşıyoruz iş imkanları kısıtlı bir yer burası. İl merkezinden buraya taşınalı neredeyse 4 yıl olacak. Kızım okula burada başladı. Burda dönem dönem çalıştım ama hep kişi yanindaydim. Şimdi kurumsal bir yerde çalışıyorum bu iş burada bulunmaz nimet diyebilirim. İşim iki vardiyalı. Sabah 9 akşam 5 buçuk. Öğlen 12bucuk akşam 9 buçuk şeklinde. Haftanın bir günü sabah açılış akşam kapanış çalışıyorum. Bazen akşamları eve daha geç geliyorum. İşimden şuan oldukça memnunum. İşe,ortama ve çalışma arkadaşlarıma alıştım. Her şey iyi şükür bir sorunum yok.
Ama kızım devamlı işi bırak,ben seni özlüyorum diyordu. Dün izinliydim. Ertesi gün ise gideceğim diye ağlamaya başladı. Ne zaman bırakacaksın bırak artık şu aptal işi diye söylendi bütün gün. Güzellikle anlatıyorum. Herkes çalışıyor sınıfındaki arkadaşlarının annelerini örnek gösteriyorum onlar da çalışıyor diye. İyi yaşamak için çalışmak zorunda insanlar diyorum. Buyudugun zaman sen de çalışacaksın paranı kazanacaksın diyorum ama yok anlamıyor ya da anlamak istemiyor. Bugün oglenciyim. Kızım servise 8bucukta biniyor 2 buçukta da evde oluyor. Bu sabah servise indirirken yine tuttu damarı gece anlaşmıştık oysa ki.
Affedersiniz şıçayim senin işine dedi öyle bindi servise. Kalakaldım öyle.
Denilebilecek her şeyi söyledim. Maddiyattan da bahsettim. İstediğin şeyleri alabilmek için çalışmalıyım da dedim. Başka nasıl konuşabilirim? İki yaş çocuğu da degil ki. Okul kapanınca daha çok vaktimiz olacak da dedim. Ne diyeceğimi şaşırdım artık.
Küçük bir ilçede yaşıyoruz iş imkanları kısıtlı bir yer burası. İl merkezinden buraya taşınalı neredeyse 4 yıl olacak. Kızım okula burada başladı. Burda dönem dönem çalıştım ama hep kişi yanindaydim. Şimdi kurumsal bir yerde çalışıyorum bu iş burada bulunmaz nimet diyebilirim. İşim iki vardiyalı. Sabah 9 akşam 5 buçuk. Öğlen 12bucuk akşam 9 buçuk şeklinde. Haftanın bir günü sabah açılış akşam kapanış çalışıyorum. Bazen akşamları eve daha geç geliyorum. İşimden şuan oldukça memnunum. İşe,ortama ve çalışma arkadaşlarıma alıştım. Her şey iyi şükür bir sorunum yok.
Ama kızım devamlı işi bırak,ben seni özlüyorum diyordu. Dün izinliydim. Ertesi gün ise gideceğim diye ağlamaya başladı. Ne zaman bırakacaksın bırak artık şu aptal işi diye söylendi bütün gün. Güzellikle anlatıyorum. Herkes çalışıyor sınıfındaki arkadaşlarının annelerini örnek gösteriyorum onlar da çalışıyor diye. İyi yaşamak için çalışmak zorunda insanlar diyorum. Buyudugun zaman sen de çalışacaksın paranı kazanacaksın diyorum ama yok anlamıyor ya da anlamak istemiyor. Bugün oglenciyim. Kızım servise 8bucukta biniyor 2 buçukta da evde oluyor. Bu sabah servise indirirken yine tuttu damarı gece anlaşmıştık oysa ki.
Affedersiniz şıçayim senin işine dedi öyle bindi servise. Kalakaldım öyle.
Denilebilecek her şeyi söyledim. Maddiyattan da bahsettim. İstediğin şeyleri alabilmek için çalışmalıyım da dedim. Başka nasıl konuşabilirim? İki yaş çocuğu da degil ki. Okul kapanınca daha çok vaktimiz olacak da dedim. Ne diyeceğimi şaşırdım artık.