Nerden nasıl ne yazsam bilmiyorumki.....Hala içim paramparça ruhum darmaduman....Eşimle ishal olduğum için doktora gittik..Güle oynaya,Ultrasonla bakıp vajinal muayneden sonra testler vee bebeğimin sıvısı kanıma karışmış enfeksiyon yapmaya başlamış bende.Yapılcak tek şeyin acilhastahanede yatmam gerektiği yoksa beni kaybedeceklerini söylediler...Nasıl ağladım nasılll kahroldum nasıl isyan ettim..Üstümü giydirdiler şoktayım..Eşimi bırakmıyorum oda ağlıyor benimle...Yatağa yattım suyum geldi...Öyle korktumkii kimseyi almıyolar kadınlar hep bağrıyordu okadar çaresizdimki...
Bir sürü test yapıldı ilaçlar cihazlar 40derece ateş içindeymişim halisinasyonlar ve bebeğimi normal doğum ile doğurdum tam 4 saat sancıdan sonnra...Rabbim canımı al diyordum..Öyle çok istiyordumki bebeğimi...
Ben herşeyini almıştım pembiş pembiş adı bile hazırdı..Öyle dua ettim ama doğurmak zorundaydım yoksa ben ölecektim....Kızımı doktorun eline doğurdum yaşıyordu beni hiçç bırakmadı...Annesini hiç bırakmadı çokk acı çektim...Ama o minnacıktı dayanamadı..Melek oldu kızım....
Şimdi evimdeyim ruhum kızımın yanında...Vucudumdaki ağrılar yaşadığım fizyolojik tranvaları hiç takmıyorum...Ama ruhum parçalandı...İlk bebeğimdi..eşim perişan oldu ama bebek gibi bakıyor bana...kaybedecekti beni..ona öyle çok üzüldümki..
herşey hazırdı neden ben dedim..Neden kaybettim kızımı ben ağustos annesi olcaktım seneyede yazın kızımı tatile götürecektim..gece koynuma alıp hiç bırakmıcaktım...Parka götürcektim...
Ne yatımki ben kaybettim kızımı! Öyle perişanımkii öyle içim yanıyorkii anlatamıyorumki içimdeki Acıyı...Geceleri kızımla uyanıyorum..Sağlığım daha iyiye gidiyor ama ya ruhum..nasıl toplanacam ben..nerden başlıcam..Soranlar arayanlar hep anlatmak..karnım dümdüz oldu artık....
hep karnımı gere gere gezicem derdim...elim hala karnımda sanki orada kızım....Off bilmiyorumkii hiç birşeyi ihmal etmeyin..Doktorunuza gidin..Artık pek giremem sanırım bebeklerinize iyi bakın emi..