Öncelikle yorum yaptığınız için teşekkür ediyorum. Daha öce kızımın evliliğe giden bir ilişkisi olmuştu o kısmı biraz üsten geçtim. O zaman da o kadar çaresiz kalmıştık ki, kızımdan sizlerden yardım almasını önermiştim.
Kızım da yazmıştı ve buradaki yorumlar doğrultusunda; dans kurslarına katıldı. Yurtdışı tatillere gitti. Bu olaydan önce tatillere arkadaşları ile gitmesine izin vermezdim özellikle yurtdışına, birlikte giderdik. O çocuğu çok sevmişti, eşim ve ben de çok beğenmiştik. Ancak ailesi çok sorun çıkardı. 5 çocuklu ailenin en küçük çocuğu idi, çocuk kızımdan 2 yaş büyüktü Meslekleri de hemen hemen aynı idi. Aynı eğitim dalının kızım 4 yıllık mühendislik bölümü, çocuk ise 2 yıllık teknikerlik bölümü mezunu idi. Çocuk iş hayatına atılmıştı. Yani aile kursalar geçinebilirlerdi ve her anlamda uyumluydular. Ancak, ailesinin bir özelliği vardı. İsteme gecesi daha kahveler, ikramlıklar yenirken Kayınvalıde ve görümce adayı bizi çok şaşırttı.
Kayınvalide, bizim ailede her şey ortak, çocuklarımdan biri ev/arsa alacaksa herkes birikimin ortaya koyar, sonra da sırasıyla herkese borcunu öder. Bu süreçte kimse kendi başına plan yapamaz, sizin kızınız tatile falan gidiyor bizde ancak köye gidilir dedi. Eşim ve ben işin bozulmaması için bir şey demedik. Aile apartmanında oturacaklarmış, oysaki çocuğun çatı dairesi de olsa bir evi vardı. Zaten biz de kızımıza ev alacaktık ama iş arkadaşlarım “her şeyi baştan söyleme sonradan içimizden geldi aldık dersiniz” dediler. Düğün yapmak istemediler ama sen bak, uygun olursa yaparız belki dediler. Ben arkadaşlar vasıtasıyla 2019 yılıydı 10.000 TL ‘ ye uygun bir düğün mekanı buldum. Zaten nişan ve kına bize aitti.
Ancak , o gece kayınvalide bir anda kızıma dönüp “ oğlumun evini sattırmayı düşünüyorsan aklından çıkar” dedi. Buna bir şey demedik. Bütün bunlar olurken, damat adayı da orada idi ağzını açıp da bir şey demedi. Zaten, kayınpeder eşimi başka konular ile meşgul ediyor o dahil olamıyordu yalnız kaldım yani.
Özellikle görümce, “köşe koltuk alsınlar, küçük bir masa onlara yeter” dedi. Diğer gelinin öyleymiş, “onlar karar versinler, ne alacaklarına nerde oturacaklarına dedim” ben sadece bu kadar konuştum.
Onlar gidince kızıma sorduk, “neden sana böyle dediler, sen bizim evin bile kaç para olduğunu bilmezsin ev konuşumu konuştunuz “. Kızım, biz her buluştuğumuzda bu ablaları da dahil oluyordu, en büyük abla “
üzerine ev, arsa var mı? yatırımın var mı?” şeklinde soruyormuş. “Neden bize söylemedin, bizim de haberimiz olsaydı” dediğimde, “
ben ailesi ile mi evleniyorum, ne derse desin, bize karışamaz diye düşündüm” dedi.
Ertesi gün, bu kez biz çağırdık, kızımın fikrini alarak. Çünkü o zamana kadar 4 kez görüşmüştük biz hiç ağzımızı açmadık, “bu iş bozulabilir” dedim kızıma ”ben korktum bunlardan siz konuşun” dedi ama görümce gelmedi. Kayınvalideye “ neden kızıma , kızınız bu soruları sormuş.? Keşke gelseydi ondan öğrenseydik” dedim. Kadın “ biz sorarız” dedi. Çocuk ta orada hala ağzını açıp bir şey söylemedi. O zaman “
evlilik sözleşmesi imzalasınlar, oğlunuz evi satarsa kızımın üzerine kalmasın” dedim. Hemen toplandılar, çocuk ilk defa ağzını açtı ve “
biz paragöz değiliz” dedi. Gittiler ve bir daha gelmediler. Çocukta kızımı aramadı, yine tirip attı giderken, bu kez kızım arayıp ta yalvarmadı. Araya arkadaşlarını soktu çocuk ama kızım barışmak istemedi. Kızım bu olaydan büyük darbe aldı, hem kendi için hem de bize yapılan konuşmalar sonucu ve psikolojik yardım aldı, 1 yıl içinde bu çocuğu unuttu ama bilemem içinde bir yerlerde hala varmıdır?
Eşim ile ilgili sorunlarıma gelince, daha önce bahsettiğim gibi 4 yaşında üvey anne eline düştüm. Her eziyetini çektim. Tek üzüntüm babam bir kere olsun bu kadın benim çocuklarıma nasıl davranıyor diye eve gelip kontrol etmemesidir. 3 yaşında bir de erkek kardeşim vardı. Kadın beni 17 yaşında lise öğrencisi iken evlendirmek istedi. Ancak, babam “ benim kızım okuyup doktor olacak dedi” gerçi ben mühendis oldum ama olsun. Babamın tek iyiliği budur, babamın bana olan yakınlığını kıskanıp, şu anki eşimle evlendirmek için elinden geleni yaptı babamı ikna etti. Neden boşanmadın diyorsunuz? Kadın benim hep kötü olmamı, babamın gözünden düşmemi bekledi. Ben de ona bu fırsatı vermek istemedim evliliğime devam ettim. Yani benim gibi bir hayatı olan kişiden normal olmayı beklemek biraz zor sanırım.
Kızım sadece benim anlattığım kadarını bilir evde kavga gürültü olmaz. Onun psikolojisini bozmak istemem.
Şimdi bu kadar badireler atlatan biri olarak kızım hakkında endişelenmem yanlış mı?
