Çok yanlış yapıyorsunuz. Bana yapmadı, kardeşime neden sözler veriyor, yapmayacak, sorun çıkacak, ayrılacak edecek diye düşüncelerle bu işe karışıyorsunuz, yapmayın.
Kardeşiniz kocaman insan, kararını vermiş belli ki. Böyle devam ettikçe onu kaybetmeyi göze alıyorsunuz ya da onun mutsuzluğunu. Kadın "o kızla evlenme" demiyor demek ki oğluna ama siz evimize giremez edemez diyorsunuz.
Kıyas her zaman kötü bir şey. Hatalıdır, yanlıştır olabilir ama kadın bu kadar kötü biriyse siz de evlenmezdiniz. Her şeyin hazır olması vs. bahane. Burada nikah kıyıp, evi hazır olduğu halde dönen insanlar da var. Kardeşiniz kendi iyiliğini düşünebilir. Hataysa da bırakın hatayı o yapsın. Sonra sizin yüzünüzden demesinden iyidir. Sonuçta o da oğluyla evlenecek kadınla değil. Sizin yuvanız yıkılmıyorsa onunki de yıkılmaz.
Bir de demiş, yapmış, etmiş diyorsunuz ya bu lafları size kim taşıyor mesela? O kişiye nasıl bu kadar güveniyorsunuz, belki doğru söylemiyor belki abartıyor, belki lafları değiştiriyor.
Madem öyle nişan yapmayın, yapıyorsanız da kadını arayıp evimize gelme diyin. Kardeşiniz zor durumda kalsın, evliliği başlamadan sorunlar yaşasın ya da hiç evlenmesin, siz ayırmış olun, size kırılsın, onu siz üzün. Bunu mu istiyorsunuz?
