- 8 Mart 2011
- 25.897
- 28.125
- 798
Franz Kafka Dava'yi bitirdim. Bugun tam 150 sayfa okudum sonunu meraktan. Ama dava bir sonuca bağlanmadi. Zaten hic mahkemeye de çikilmadi. Oldukca degisik bir kitapti. Yazarin burda bahsettigi dava gercek hayattaki hukuki davalar degil suphesiz. Kitabin önsözunde bu kitaba yapilan farkli yorumlari anlatmislar. Ben de o yorumlardan birine katildim kitabi okudukca.
O da burda kastedilen davanin tanrinin mahkemesi olarak gosterildigi fikri. Josef K kitabin basinda tutuklaniyor ama bu tutuklanma bizim bildigimiz gibi bir tutuklanma degil. K gunluk hayatina eskisi gibi devam ediyor. Hic bir kisitlama olmadan. Davanin varligi sadece onu huzursuz ediyor. Baskaca da bir etkisi yok hayatina. Gorulen bir mahkeme, verilen bir ceza yok. Gercek ve buyuk yargiclari kimse goremez deniliyor kitapta bir yerde. Burda kastedilen de sanirim tanri. Dava boyunca herkes bambaska fikirler sunuyor K'ya. Ama asil karar hep K nin iradesine birakiliyor. Butun bunlar da aslinda tanriyla kul arasindaki iliskiyi ifade ediyor. Bilemiyorum ben bu goruse katildim.
Franz Kafka'nin tarzi bambaskaymis hakikaten. Bu kitapda bunu gordum. Umarim diger eserlerini de okuma firsati bulurum.
KAfka'yi ben de cok seviyorum...
Bakis acisi ve mantigina hayranim resmen.
Dönusum kitabini okumadiysan o da iz birakanlardan.