Kiskancligim yüzünden yaptigim rezillik

Evlenince arkadaş silmek ne? Nasıl oluyo yani, bir izahat oluyor mu yoksa hiçbir şey demeden her yerden silip sokakta falan görünce de yüz mü çeviriyorsunuz, cidden anlamakta zorlanıyorum, kişi işi kendinden bilir diyorum, bu kadar art niyetli olanlar genelde aldatılıyor bence, çünkü evrene o enerjiyi yolluyorlar, ya biri yan bakarsa ya biri kocişimi elimden alırsa ya da benim aklım başka erkeğe kayarsa...evrende aynen geri gönderiyo bu enerjiyi
 
Düğünüme yığınla erkek arkadaşım geldi kızlı erkekli oynadık coştuk vs, ne dicem bugün son gün ertesi gün sizi tanımam mı? Çocuğum oldu altınlarını taktılar babam vefat etti taziyeye geldiler hiç boş birakmadılar hatta babam yogun bakimdayken ben batmandaydım haberim yoktu,kardeşim hep onlardan yardım almış kan aramışlar, bu insanlara nasıl denir evliyim evime gelemezsiniz tü kaka diye

Ya sizlerin arkadaşlığı pamuk ipliğine bağlı ya da ben canıma katıyorum bir kere arkadaş diyince, insan insana lazım arkadaşlar yapmayın öyle, ömür sırf kocayla geçmez

Evlendim hadi bye arkadaşlar,arama sorma tanıma, boşandım hadi tekrar görüşelim yoyo mu bu insanlar
 
Eşinizin kız arkadaşı olmasını istemeyebilirsiniz ama evinize gelen bir misafiri geldiğine pişman etmek ne oluyor.
Çok ağır kelimeler kullanmışsınız.Bu şekilde eşiniz arkadaşından değil sizden soğur.
Ben yazdıklarınızı okurken sizin adınıza gerçekten utandım.Eminim bir o kadar da eşiniz utanmıştır.
Siz eğer yaptığınızın yanlış olduğuna inanıyorsanız ilk işiniz önce eşinizden sonra da arkadaşından özür dilemelisiniz..
Ve size bir öneri ne olursa olsun evinize gelen misafir çok kötü de olsa ona hürmette kusur etmeyin..
 
23 yasinda evlenmemeli kadinlar.
Belki 23 yaş erken geldi canım ama bende 19 yaşında evlendim üstelik eşiminde tıpatıp konu sahibinin eşi gibi yıllardır görüştüğü arkadaşları vardı 1 kız 5 erkek lisede tanışmışlar üniversitede ve okullar bittiğinde ve halen daha devam ediyor arkadaşlıkları aslamı asla aklımdan hiçbir kötü şeyler geçmedi eşim nişanlıyken bana hediye bakmaya gitmiş bu kızla eşimin kuzeni görmüş anında yetiştirdi kızın biriyle geziyordu mağazada diye seni aldatıyor falan bırak diye o gün nişanlım olan eşim elinde hediye paketiyle geldi hiç belli etmedim ayyy bunu xle birlikdemi beğendim dedim ayyy nerden bildin dedi ondan yardım aldım dedi bayan olarak o gün çok iyi sıkı dost olduklarını anladım çünkü kız öyle kaliteli şeyler aldırmışkiiii eşime zorla beni kıskansa uyduruk birşey aldırıdı veee şimdi bende çok seviyorum o grubu yani yaşla falan alakası yok karakter meselesi belki yüz kişi bu arkadaşlıklarını dile getirip safsın bile dediler hepsine sizin kalbiniz pis dedim kapattım konuyu
 
Siz kime arkadaş diyorsunuz evlenmeden önce neler yapıyorsunuz da evlendikten sonra görüşmek mümkün olmuyor, harbi laf sokma değil cidden anlamiyirum

Aynı merak içindeyim
Konu kaydı gitti bari şu toplumsal çarpıklığı ele alalım.

Eğer bir erkeğe potansiyel sevgili gözüyle bakıyordu isem, yani hoşlanmışsam ondan etkilenmişsem o kişiyle kankito olmazdım, bir mesafe bırakırdım hep, arkadaşça takılıp kavak yelleri dizisi misali sonra sevgili olmak bana hiç etik gelmiyor hatta ensest gibi geliyor.

Yukarda bir yerde şöyle bir ifade var "çok samimi erkek arkadaşlarım vardı evlendikten sonra hepsiyle görüşmeyi kestim" bu bir marifet gibi söyleniyor. Benim hayata bakış açımda bunun meali şu: "evlenmeden önce samimi olduğum erkek arkadaşlarımı hep potansiyel olarak gördüm ve evlendikten sonra onlarla işim bitti"

Yetişme tarzlarımız arkadaş edinme biçimlerimiz farklı belki de...
küçük bir şehirde 7 senelik bir Anadolu lisesi geçmişim var. Sınıf arkadaşlarımızla ergenlik öncesi kaynaştığımız için onlarla çekişsek de samimi de olsak hep nötr ilişkiler yaşadık. Lisede birbiriyle sevgili olan çiftler bir elin parmağını geçmezdi ve şimdi daha iyi anlıyorum, 7 sene aynı sıralarda oturanlar değil de sonradan nakille gelenlerden filan oluşurdu bu çiftler.
Evet evet kesin lise hayatımın bir kazanımı bu temiz düşüncelerim. Çünkü düşünüyorum da üniversite döneminden görüştüğüm bir tek erkek arkadaşım yok ve 4 sene içinde büyük bir çoğunluğunun bir ışık gördüğü an yürüyecek tipler olduğunu biliyorum, hatırlıyorum.

Bir erkek arkadaşım var. Ortaokuldan beridir görüşüyoruz aynı sıralarda oturduk. 20 sene olmuş, şu an aynı iş yerinde çalışıyoruz. Her anımda yanımdaydı, eşimle çıkarken sosyal ortamlarda birlikteydik, nişan fotolarımı o çekti, kına geceme gelen birkaç erkekten biriydi, düğünde dernekte tez savunmasında yemeğinde, erkek arkadaş gibi değil kardeş gibi kuzen gibi hatta samimi kız arkadaşlarım gibi :) Akşam 8'lere kadar fakültede otururuz, çıkışta onu bırakırım, ihtiyacı varsa arabamı veririm, babam bile tanır.

Benim eşim kadar yaşadığı aile ortamı sebebiyle aldatmaktan ihanetten tiksinen bir adam olamaz, ilk tanıştığımızda anlamsız bir şüpheciliği vardı, çocukluk travmalarını öğrendikten sonra hak verdim ona, bazı yönlerden çok ilkel tavırları var, trafikte bana el kol yapan adamı öldürecekti neredeyse bir kere... ama bahsettiğim arkadaşımı benimle evlenmeden önce de tanırdı, şimdi de tanıyor, bana "görüşmeyeceksin" deseydi bunun ne kadar çiğ bir istek olduğunu kendisi de anlayacaktı. bir kez bi rahatsızlık bir ima duymadım ondan. Neden? Arkadaşlık biçimimizi görüyor, beni tanıyor karakterimi biliyor. Onun da çocukluktan bir kız arkadaşı en yakın arkadaşıyla evlendi. Ailecek görüşürüz ve kızım eşimin o kız arkadaşına "hala" der. Düşünüyorum kendimi zorluyorum bir kere bile aklımdan pis bi fikir geçmemiştir ikisi hakkında...Yani bizde böyle bu durumlar...

Benim gibi olan bazı kadınlar insanlarla ilişkilerini "karşı cins" parametresi ile oluşturmuyorlar. Bu kadınlar aynı zamanda hayatlarında bir erkek olmadığı zaman çevrelerindeki her bekara potansiyel aday gözüyle de bakmıyorlar.
Bu tür düşünmeyen insanlara nefis mücadelelerinde başarılar diliyorum. Çok zordur her erkeği ateşe barut görmek, çok yorucudur...

Bu arada, aynı geçmişten gelen bir başka erkek arkadaşım (aynı samimiyetteydik) konu sahibi prototipinde bir kızla evlendi ve herhalde başının eti yenmesin diye benim gibi birçok arkadaşı ile samimiyeti kesti. Bunun ne kadar kırıcı olabileceğini biliyor mu acaba şu konu sahibesini kıskançlık duygularını törpüleyemedikleri için haklı görenler?

İnanın bir iğne ucu kadar bile aklımdan geçirmemişimdir o arkadaşla herhangi bir karşı cins ilişkisini. Kardeşiniz, beraber büyüdüğünüz kuzeninizle ilgili ne hissediyorsanız onu hissettiğimi düşünün. Biliyorum biraz zor olacak ama düşünün :)
İşte bu durumda arkadaşınız sizden yüz çevirdiğinde ciddi ciddi mideniz bulanıyor bu pis düşünceden. Nasıl olur diyorsunuz bu güne kadar böyle bir şeyin fikri bile aramızdan geçmemişken bu adam bana nasıl böyle davranır?

Kimseyi yargılamak değil benim derdim, sadece şu "asla, kat'a zinhar kadınla erkek arkadaş olamazcılar"a bir de böyle düşünen insanlar olduğunu, ve bu insanların neler düşünüp neler hissettiklerini anlatmaya çalıştım.
 
Aynı merak içindeyim
Konu kaydı gitti bari şu toplumsal çarpıklığı ele alalım.

Eğer bir erkeğe potansiyel sevgili gözüyle bakıyordu isem, yani hoşlanmışsam ondan etkilenmişsem o kişiyle kankito olmazdım, bir mesafe bırakırdım hep, arkadaşça takılıp kavak yelleri dizisi misali sonra sevgili olmak bana hiç etik gelmiyor hatta ensest gibi geliyor.

Yukarda bir yerde şöyle bir ifade var "çok samimi erkek arkadaşlarım vardı evlendikten sonra hepsiyle görüşmeyi kestim" bu bir marifet gibi söyleniyor. Benim hayata bakış açımda bunun meali şu: "evlenmeden önce samimi olduğum erkek arkadaşlarımı hep potansiyel olarak gördüm ve evlendikten sonra onlarla işim bitti"

Yetişme tarzlarımız arkadaş edinme biçimlerimiz farklı belki de...
küçük bir şehirde 7 senelik bir Anadolu lisesi geçmişim var. Sınıf arkadaşlarımızla ergenlik öncesi kaynaştığımız için onlarla çekişsek de samimi de olsak hep nötr ilişkiler yaşadık. Lisede birbiriyle sevgili olan çiftler bir elin parmağını geçmezdi ve şimdi daha iyi anlıyorum, 7 sene aynı sıralarda oturanlar değil de sonradan nakille gelenlerden filan oluşurdu bu çiftler.
Evet evet kesin lise hayatımın bir kazanımı bu temiz düşüncelerim. Çünkü düşünüyorum da üniversite döneminden görüştüğüm bir tek erkek arkadaşım yok ve 4 sene içinde büyük bir çoğunluğunun bir ışık gördüğü an yürüyecek tipler olduğunu biliyorum, hatırlıyorum.

Bir erkek arkadaşım var. Ortaokuldan beridir görüşüyoruz aynı sıralarda oturduk. 20 sene olmuş, şu an aynı iş yerinde çalışıyoruz. Her anımda yanımdaydı, eşimle çıkarken sosyal ortamlarda birlikteydik, nişan fotolarımı o çekti, kına geceme gelen birkaç erkekten biriydi, düğünde dernekte tez savunmasında yemeğinde, erkek arkadaş gibi değil kardeş gibi kuzen gibi hatta samimi kız arkadaşlarım gibi :) Akşam 8'lere kadar fakültede otururuz, çıkışta onu bırakırım, ihtiyacı varsa arabamı veririm, babam bile tanır.

Benim eşim kadar yaşadığı aile ortamı sebebiyle aldatmaktan ihanetten tiksinen bir adam olamaz, ilk tanıştığımızda anlamsız bir şüpheciliği vardı, çocukluk travmalarını öğrendikten sonra hak verdim ona, bazı yönlerden çok ilkel tavırları var, trafikte bana el kol yapan adamı öldürecekti neredeyse bir kere... ama bahsettiğim arkadaşımı benimle evlenmeden önce de tanırdı, şimdi de tanıyor, bana "görüşmeyeceksin" deseydi bunun ne kadar çiğ bir istek olduğunu kendisi de anlayacaktı. bir kez bi rahatsızlık bir ima duymadım ondan. Neden? Arkadaşlık biçimimizi görüyor, beni tanıyor karakterimi biliyor. Onun da çocukluktan bir kız arkadaşı en yakın arkadaşıyla evlendi. Ailecek görüşürüz ve kızım eşimin o kız arkadaşına "hala" der. Düşünüyorum kendimi zorluyorum bir kere bile aklımdan pis bi fikir geçmemiştir ikisi hakkında...Yani bizde böyle bu durumlar...

Benim gibi olan bazı kadınlar insanlarla ilişkilerini "karşı cins" parametresi ile oluşturmuyorlar. Bu kadınlar aynı zamanda hayatlarında bir erkek olmadığı zaman çevrelerindeki her bekara potansiyel aday gözüyle de bakmıyorlar.
Bu tür düşünmeyen insanlara nefis mücadelelerinde başarılar diliyorum. Çok zordur her erkeği ateşe barut görmek, çok yorucudur...

Bu arada, aynı geçmişten gelen bir başka erkek arkadaşım (aynı samimiyetteydik) konu sahibi prototipinde bir kızla evlendi ve herhalde başının eti yenmesin diye benim gibi birçok arkadaşı ile samimiyeti kesti. Bunun ne kadar kırıcı olabileceğini biliyor mu acaba şu konu sahibesini kıskançlık duygularını törpüleyemedikleri için haklı görenler?

İnanın bir iğne ucu kadar bile aklımdan geçirmemişimdir o arkadaşla herhangi bir karşı cins ilişkisini. Kardeşiniz, beraber büyüdüğünüz kuzeninizle ilgili ne hissediyorsanız onu hissettiğimi düşünün. Biliyorum biraz zor olacak ama düşünün :)
İşte bu durumda arkadaşınız sizden yüz çevirdiğinde ciddi ciddi mideniz bulanıyor bu pis düşünceden. Nasıl olur diyorsunuz bu güne kadar böyle bir şeyin fikri bile aramızdan geçmemişken bu adam bana nasıl böyle davranır?

Kimseyi yargılamak değil benim derdim, sadece şu "asla, kat'a zinhar kadınla erkek arkadaş olamazcılar"a bir de böyle düşünen insanlar olduğunu, ve bu insanların neler düşünüp neler hissettiklerini anlatmaya çalıştım.

katılıyorum
o arkadaşıyla karısını aldatan sonradan arkadaşıyla sevgili olanlar zaten baştan beri bir alıcı gözüyle bakanlar elimin altında kanka ayağı olarak kalsın diyenler
(örneğin burada eşinin üniversite grubundan evli kadınla aldatılan bir kadının konusu vardı şüphelenmişti şüphelerinde haklı çıkmıştı )
onların tavırları da zaten belli ediyor
bir iltifatlar birbirlerine trip atmalar diğerinin kız arkadaşı olunca kıza kötü davranmalar belli ediyorlar kendilerini
ama gerçek arkadaşlık bu değil
ben de lise üniversite ayrımını çok gördüm
lise de arkadaşlarına arkadaş gözüyle bakıyorlar üniversite de kine ortam
 
Düğünüme yığınla erkek arkadaşım geldi kızlı erkekli oynadık coştuk vs, ne dicem bugün son gün ertesi gün sizi tanımam mı? Çocuğum oldu altınlarını taktılar babam vefat etti taziyeye geldiler hiç boş birakmadılar hatta babam yogun bakimdayken ben batmandaydım haberim yoktu,kardeşim hep onlardan yardım almış kan aramışlar, bu insanlara nasıl denir evliyim evime gelemezsiniz tü kaka diye

Ya sizlerin arkadaşlığı pamuk ipliğine bağlı ya da ben canıma katıyorum bir kere arkadaş diyince, insan insana lazım arkadaşlar yapmayın öyle, ömür sırf kocayla geçmez

Evlendim hadi bye arkadaşlar,arama sorma tanıma, boşandım hadi tekrar görüşelim yoyo mu bu insanlar

Yazdıklarının büyük bi kısmını okudum hepsine de katılıyorum . Bagnazlik bana göre başka bir şey değil . Cahillik kimse kusura bakmasin .
Arkadaş sevgiliden dost da kocadan kiymetlidir . Sevgili koca gider ikisi kalır çünki .
 
Düğünüme yığınla erkek arkadaşım geldi kızlı erkekli oynadık coştuk vs, ne dicem bugün son gün ertesi gün sizi tanımam mı? Çocuğum oldu altınlarını taktılar babam vefat etti taziyeye geldiler hiç boş birakmadılar hatta babam yogun bakimdayken ben batmandaydım haberim yoktu,kardeşim hep onlardan yardım almış kan aramışlar, bu insanlara nasıl denir evliyim evime gelemezsiniz tü kaka diye

Ya sizlerin arkadaşlığı pamuk ipliğine bağlı ya da ben canıma katıyorum bir kere arkadaş diyince, insan insana lazım arkadaşlar yapmayın öyle, ömür sırf kocayla geçmez

Evlendim hadi bye arkadaşlar,arama sorma tanıma, boşandım hadi tekrar görüşelim yoyo mu bu insanlar

Bir de 21 yaşında bir kızım ve benim için büyük bi ufuk actin o yorumu bulamadım şimdi ama , bundan sonra cidden kararimi ona göre vericem .
Bir adamın peşinde koşmak niye ? Geliyorsa gelir zaten gitsin arkadaş edinsin hatta uğraşanları olsun . Yine beni seçeceksen o benimdir zaten . Aksi türlü sürekli gözetim altında mi tutulur insan burdaki örnekler gibi paranoyak olur işte .
Teşekkür ederim sana
 
katılıyorum
o arkadaşıyla karısını aldatan sonradan arkadaşıyla sevgili olanlar zaten baştan beri bir alıcı gözüyle bakanlar elimin altında kanka ayağı olarak kalsın diyenler
(örneğin burada eşinin üniversite grubundan evli kadınla aldatılan bir kadının konusu vardı şüphelenmişti şüphelerinde haklı çıkmıştı )
onların tavırları da zaten belli ediyor
bir iltifatlar birbirlerine trip atmalar diğerinin kız arkadaşı olunca kıza kötü davranmalar belli ediyorlar kendilerini
ama gerçek arkadaşlık bu değil
ben de lise üniversite ayrımını çok gördüm
lise de arkadaşlarına arkadaş gözüyle bakıyorlar üniversite de kine ortam

teşekkür ederim, doğru tespitler dediğiniz gibi baştan beri bir danışıklı dövüş var o tür ilişki kuranlarda, böylelerini engellemek karşı cins arkadaşla görüştürmemek yerine bırakacaksınız ne halt yerse yesin gerçek ortaya çıksın.
evet gerçek arkadaşlık değil ve ciddi bir sinsilik, hem arkadaşlığın getirdiği samimiyetin rahatlığından faydalanayım hem de bir ışık gördüğüm an maceraya atılayım sinsiliği...
 
Wow genclerin bu kadar aktif sosyal hayatlari oldugunu bilmiyordum.
Getirisi var ise (zor zamanlarda gelen destek) goturusu de olan (esin aldatma olasiligi) bir sosyal duzen.
Bu kadar asiri samimiyetin dezavantaji da bu.
Wow...
 
Yazdıklarının büyük bi kısmını okudum hepsine de katılıyorum . Bagnazlik bana göre başka bir şey değil . Cahillik kimse kusura bakmasin .
Arkadaş sevgiliden dost da kocadan kiymetlidir . Sevgili koca gider ikisi kalır çünki .

Aslında insanlar eşleri ile de önce arkadaş olmalı, konusabilmeli, anlaşabilmeli, iyi arkadaş olan çiftlerin evliliği daha sağlam oluyo bence

Bir de 21 yaşında bir kızım ve benim için büyük bi ufuk actin o yorumu bulamadım şimdi ama , bundan sonra cidden kararimi ona göre vericem .
Bir adamın peşinde koşmak niye ? Geliyorsa gelir zaten gitsin arkadaş edinsin hatta uğraşanları olsun . Yine beni seçeceksen o benimdir zaten . Aksi türlü sürekli gözetim altında mi tutulur insan burdaki örnekler gibi paranoyak olur işte .
Teşekkür ederim sana

Hangi yorumum bilemedim ama rica ederim
 
Aynı merak içindeyim
Konu kaydı gitti bari şu toplumsal çarpıklığı ele alalım.

Eğer bir erkeğe potansiyel sevgili gözüyle bakıyordu isem, yani hoşlanmışsam ondan etkilenmişsem o kişiyle kankito olmazdım, bir mesafe bırakırdım hep, arkadaşça takılıp kavak yelleri dizisi misali sonra sevgili olmak bana hiç etik gelmiyor hatta ensest gibi geliyor.

Yukarda bir yerde şöyle bir ifade var "çok samimi erkek arkadaşlarım vardı evlendikten sonra hepsiyle görüşmeyi kestim" bu bir marifet gibi söyleniyor. Benim hayata bakış açımda bunun meali şu: "evlenmeden önce samimi olduğum erkek arkadaşlarımı hep potansiyel olarak gördüm ve evlendikten sonra onlarla işim bitti"

Yetişme tarzlarımız arkadaş edinme biçimlerimiz farklı belki de...
küçük bir şehirde 7 senelik bir Anadolu lisesi geçmişim var. Sınıf arkadaşlarımızla ergenlik öncesi kaynaştığımız için onlarla çekişsek de samimi de olsak hep nötr ilişkiler yaşadık. Lisede birbiriyle sevgili olan çiftler bir elin parmağını geçmezdi ve şimdi daha iyi anlıyorum, 7 sene aynı sıralarda oturanlar değil de sonradan nakille gelenlerden filan oluşurdu bu çiftler.
Evet evet kesin lise hayatımın bir kazanımı bu temiz düşüncelerim. Çünkü düşünüyorum da üniversite döneminden görüştüğüm bir tek erkek arkadaşım yok ve 4 sene içinde büyük bir çoğunluğunun bir ışık gördüğü an yürüyecek tipler olduğunu biliyorum, hatırlıyorum.

Bir erkek arkadaşım var. Ortaokuldan beridir görüşüyoruz aynı sıralarda oturduk. 20 sene olmuş, şu an aynı iş yerinde çalışıyoruz. Her anımda yanımdaydı, eşimle çıkarken sosyal ortamlarda birlikteydik, nişan fotolarımı o çekti, kına geceme gelen birkaç erkekten biriydi, düğünde dernekte tez savunmasında yemeğinde, erkek arkadaş gibi değil kardeş gibi kuzen gibi hatta samimi kız arkadaşlarım gibi :) Akşam 8'lere kadar fakültede otururuz, çıkışta onu bırakırım, ihtiyacı varsa arabamı veririm, babam bile tanır.

Benim eşim kadar yaşadığı aile ortamı sebebiyle aldatmaktan ihanetten tiksinen bir adam olamaz, ilk tanıştığımızda anlamsız bir şüpheciliği vardı, çocukluk travmalarını öğrendikten sonra hak verdim ona, bazı yönlerden çok ilkel tavırları var, trafikte bana el kol yapan adamı öldürecekti neredeyse bir kere... ama bahsettiğim arkadaşımı benimle evlenmeden önce de tanırdı, şimdi de tanıyor, bana "görüşmeyeceksin" deseydi bunun ne kadar çiğ bir istek olduğunu kendisi de anlayacaktı. bir kez bi rahatsızlık bir ima duymadım ondan. Neden? Arkadaşlık biçimimizi görüyor, beni tanıyor karakterimi biliyor. Onun da çocukluktan bir kız arkadaşı en yakın arkadaşıyla evlendi. Ailecek görüşürüz ve kızım eşimin o kız arkadaşına "hala" der. Düşünüyorum kendimi zorluyorum bir kere bile aklımdan pis bi fikir geçmemiştir ikisi hakkında...Yani bizde böyle bu durumlar...

Benim gibi olan bazı kadınlar insanlarla ilişkilerini "karşı cins" parametresi ile oluşturmuyorlar. Bu kadınlar aynı zamanda hayatlarında bir erkek olmadığı zaman çevrelerindeki her bekara potansiyel aday gözüyle de bakmıyorlar.
Bu tür düşünmeyen insanlara nefis mücadelelerinde başarılar diliyorum. Çok zordur her erkeği ateşe barut görmek, çok yorucudur...

Bu arada, aynı geçmişten gelen bir başka erkek arkadaşım (aynı samimiyetteydik) konu sahibi prototipinde bir kızla evlendi ve herhalde başının eti yenmesin diye benim gibi birçok arkadaşı ile samimiyeti kesti. Bunun ne kadar kırıcı olabileceğini biliyor mu acaba şu konu sahibesini kıskançlık duygularını törpüleyemedikleri için haklı görenler?

İnanın bir iğne ucu kadar bile aklımdan geçirmemişimdir o arkadaşla herhangi bir karşı cins ilişkisini. Kardeşiniz, beraber büyüdüğünüz kuzeninizle ilgili ne hissediyorsanız onu hissettiğimi düşünün. Biliyorum biraz zor olacak ama düşünün :)
İşte bu durumda arkadaşınız sizden yüz çevirdiğinde ciddi ciddi mideniz bulanıyor bu pis düşünceden. Nasıl olur diyorsunuz bu güne kadar böyle bir şeyin fikri bile aramızdan geçmemişken bu adam bana nasıl böyle davranır?

Kimseyi yargılamak değil benim derdim, sadece şu "asla, kat'a zinhar kadınla erkek arkadaş olamazcılar"a bir de böyle düşünen insanlar olduğunu, ve bu insanların neler düşünüp neler hissettiklerini anlatmaya çalıştım.


siz uzun uzun yazmışsınız

altına imzamı attım
 
Bence konu sahibi ne kadar erken evli olsa, biraz guzellik kompleksi olsa da hakli.
Esine fazla samimiyet gosteren bir kadin, yaninda diger arkadaslari olmadan neden ziyarete geliyor?
Bence konu sahibini hic ayiplamayin, ic gudusel olarka tehlikeyi sezmis ve savmis .
Bu devirde yuvani korumak icin eli bicakli olacaksin, erkegin akli kafasinda degil baska yerindedir.
Ne kadar tedbir alsan yine bir yolunu bulur yani. (ne buyuk stres)
O yuzden kadin 21. yuzyilda evliligin gecerliligini sorgulamali.
Neden evleniyorsunuz? Refah icin mi, sosyal statu sembolu (baak yanimda adam var), kendiniz icin mi, tek basina cocuk yapmak pahali ve kutsanmadigi icin mi?
 
Bence konu sahibi ne kadar erken evli olsa, biraz guzellik kompleksi olsa da hakli.
Esine fazla samimiyet gosteren bir kadin, yaninda diger arkadaslari olmadan neden ziyarete geliyor?
Bence konu sahibini hic ayiplamayin, ic gudusel olarka tehlikeyi sezmis ve savmis .
Bu devirde yuvani korumak icin eli bicakli olacaksin, erkegin akli kafasinda degil baska yerindedir.
Ne kadar tedbir alsan yine bir yolunu bulur yani. (ne buyuk stres)
O yuzden kadin 21. yuzyilda evliligin gecerliligini sorgulamali.
Neden evleniyorsunuz? Refah icin mi, sosyal statu sembolu (baak yanimda adam var), kendiniz icin mi, tek basina cocuk yapmak pahali ve kutsanmadigi icin mi?

Kendi adıma ailem nikahsız çocuk yapmayı onaylamayacağı için yoksa kimseye maddi yönden bağlı değilim
 
Iste o yuzden bu kadar cok bosanma var. Kadinlar anladilar evliligin her zaman savunulabilecek bir kale olmadigini. demekki aileleri anlamadilar. cunku onlarin zamaninda kadin basini one egip kaderine razi oluyordu.
 
Iste o yuzden bu kadar cok bosanma var. Kadinlar anladilar evliligin her zaman savunulabilecek bir kale olmadigini. demekki aileleri anlamadilar. cunku onlarin zamaninda kadin basini one egip kaderine razi oluyordu.

Ben yine kendi adıma yazıyorum, benim evliliğimin bir kutsallığı yok ya da kale kule vb.değil, boşanıyorum dediğim anda ailem bana saygı da duya
 
X