6 senedir arkadaşlığımın olduğu biri var, bir zaman en yakın arkadaşımdı hatta. ama sonra ayrı şehirlerde yaşamaya başladık ve bu arkadaşlık sanal olarak devam etti. bu problem değildi benim için ama zamanla çok farklılaştık. yani artık ne konuşacak konumuz kaldı ne paylaşacak bir şeyimiz. ben onunla konuşmaktan zevk almıyorum artık, dinlemekten de.
Yani en basitinden mesela ben fallara burçlara inanan biri değim, bana sürekli kahve falı atar, burç yorumu atar. artık okumuyorum bile cevap bile yazmıyorum ama umurunda değil cevap atmamam.darılmıyor kırılmıyor, aşırı anlayışlı bir arkadaş. ben alınsın istiyorum o uzaklaşsın biraz da benden ama yok.
Açık açık konuşamam çünkü alttan alır tamam o zaman bir daha hoşlanmadığın şeyleri atmam sen de haklısın der yani yapı olarak böyle. kırmak üzmek istemiyorum, senelerin arkadaşlığı. birbirimize çok hakkımız geçti, minnet duygum da var.
Hatta bugün bir kargo geldi doğum günüm için hediye yollamış mektup yazmış. gerçekten iyi birisi su götürmez bir gerçek. ama ben arkadaş kalamıyorum hayattan beklentilerimiz farklı. benimle ilgili ortak hayaller kuruyor örneğin seneye benim bulunduğum şehire gelecek ve beraber eve çıkarız şunu yaparız bunu yaparız gibi. hiçbir zaman katılmadım bu hayallere hatta söyledim burası çok pahalı bir şehir gelme diye de açık açık söylememe rağmen.
Bana bel bağlayıp buraya gelmesini de istemiyorum. Ben ona yardımcı olamayacağım. zaten bitik durumdayım, kendime hayrım yok. çok zor bir dönemden geçiyorum.
Başka bir arkadaşıma danıştığımda abartıyorsun büyütüyorsun konuşma kes arkadaşlığını bitsin gitsin diyor. bu kadar kolay mı? arkamda kırık bir kalp bırakmak istemiyorum. onu seviyorum da çünkü. istiyorum ki tamam eskiden yakın arkadaştık ama artık mesafeli olalım biraz zırt pırt yazmasın bana teli bir açtığımda bir sürü whatsapp bildirimi görmeyeyim. yani nefret ederek kavgalı bir şekilde küsmek zorunda mıyız? mesafe koyamaz mıyız?
Daha önceki arkadaşlıklarımda da olabildi böyle şeyler. uyuşmadığımızı fark edip koptuk bir süre sonra. ama bu arkadaşımda bir ilki yaşıyorum. kopamıyorum, ve artık mutsuzum.
Sorum da şu kırmadan nasıl uzaklaşabilirim? ve sanırım beni biraz takıntı yaptı. çünkü ben yazmayıp kendimi çektikçe daha çok yazmaya aramaya başladı. daha iyi davranmaya daha alttan almaya başladı. alınıp da kendini çekmedi hiç. Mektup yazması, hediye olarak özel bir şeyler yaptırması da tuzu biberi oldu. 1 aydır kendimi çektim çünkü artık ne yapmalıyım sizce kızlar?