Kimseyle mutluluğumu paylaşamayacak mıyım ben

Parolaben .!.:

Mutlusunuzdur illaki ama fazla fazla mı mutlusunuz acaba . Sonradan sizin uzulmenizden korkup mu böyle söylüyorlar diye düşündüm . Çok mu toz pembe bakıyorsunuz hayata

Genişletmek için tıkla...

-Gri- .!.:

Ablaniz bal gibi de kıskanıyor, bunu kabul etmek neden güç?

Akrabam, abla kardeş vardı. Birbirlerinden ayrilmazlardi. Küçüğün sevgilisi vardı, evlenmek istiyordu, birgün ciddi adımlar atıldı ve bingo! Abla damat adayını kötülemeye başladı. Dışarıdan bakan herkes kıskandığıni anladı ablanın. Abla da evliydi bu arada. Kıskanmak ne ki, kardeş kardeşe neler yapıyor, neler okuyoruz görüyoruz. Bizzat anneme, teyzelerim neler yaptı. Anlatsam inanmazsınız ki onlar da görünüşte kardeşimmm diye ölup biten tiplerdi.

Genişletmek için tıkla...

brs2526 .!.:

Yakıştıramıyorum heralde çünkü bugüne kadar hiçbir konuda böyle davranışları olmamıştı ta ki sevgili meselesine kadar..
peki kıskanıyorsa sizce bu durumda benim ne yapmam en doğru olur

Genişletmek için tıkla...

brs2526 .!.:

İnsanlar iyi birşey duymak istemiyor sanki.

Genişletmek için tıkla...

brs2526 .!.:

Benim derdim çok şükür büyük değil ama kendimi yalnız hissediyorum bazen. Evlilik sürecine giriyoruz yavaş yavaş sevgilimle ve bu yolda en yakınım olarak gördüğüm ve her iyi yada kötü tecrübelerinde yanında olduğum insanlar hevesimi kırarak bana kendimi yalnız hissettiriyor. Ablam 5 sene önce evlendi ve o süreçte hepimiz hep heyecanına ortak olduk. Şimdi aynı şeyi ben yaşama sürecine girdim ama en ufak güzel birşey anlattığımda hevesimi kırıp duruyor. 25 yaşına girdim geçen hafta, mezun oldum çalışıyorum uzun süreli güzel bir ilişkim var ve evlilik niyetindeydik zaten bunun için bir takım gelişmeler olunca (ailesi yemeğe davet etti ilk kez) ‘sen kafayı mı yedin ne evlenmesi gibi şeyler söyledi nerden çıktı dedi’ sanki ilk kez konuşuyorum bunu gibisinden. Sonra yemek nasıl geçti dedi ‘çok güzeldi inşallah hep böyle anlaşırız abla’ deyince ‘hep ilk başta öyle olur’ dedi. (Ki eşinin ailesi de şeker gibi insanlar ne yaşıyor da böyle şeyler söylüyor bilmiyorum). Doğum günüm olunca da ne hediye aldı dedi söyledim fiyatını araştırmış. Eniştemle sevgilimi maddi manevi kıyaslayıp duruyor hiç hoşuma gitmiyor bu durumlar. O gün tartıştık ‘ben ablayım tabiki eleştirel bakıcam’ diyo.
En yakın arkadaşıma anlatıyorum güzel gelişmeleri (bu arada bu insanların hepsi kendi soruyor nasıl oldu yemek filan diye) o da yüksekten uçarsın ilk başta herşey güzel gelir sonra yere çakılırsın dedi. (Kötü bir tecrübesi veya ilişkisi de yok hani olsa ondan dicem) bu hayatta mutluluğumu gerçekten paylaşan sadece iki kişi var biri annem biri abim. (Asıl onlardan bu kadar destek beklemezdim)
Herkes herşeyi soruyor ama iyi birşey anlatınca hevesimi kırmak dışında hiçbirşey yapmıyorlar. Anladım ki bu hayatta iyi gün dostu çok az. Kötü gün dostu ise gerçek dost değildir belkide. İnsanlar iyi birşey duymak istemiyor sanki. Ama kırıldığım nokta ben herkesin mutluluğuna iki kat sevinen biriyken onların bunu yapmaması. Bazen diyorum ki düğünüme kaç kişi mutlu olup gelir acaba.
Anlatmayayım dedim bu insanlara ondan sonra da birşey duyunca ‘nasıl bana bunu anlatmazsın ben ablanım ben arkadaşınım vs diyenler oldu’
Hadi arkadaşlar neyse ama ablama gerçekten alınıyorum

Genişletmek için tıkla...

brs2526 .!.:

Benim derdim çok şükür büyük değil ama kendimi yalnız hissediyorum bazen. Evlilik sürecine giriyoruz yavaş yavaş sevgilimle ve bu yolda en yakınım olarak gördüğüm ve her iyi yada kötü tecrübelerinde yanında olduğum insanlar hevesimi kırarak bana kendimi yalnız hissettiriyor. Ablam 5 sene önce evlendi ve o süreçte hepimiz hep heyecanına ortak olduk. Şimdi aynı şeyi ben yaşama sürecine girdim ama en ufak güzel birşey anlattığımda hevesimi kırıp duruyor. 25 yaşına girdim geçen hafta, mezun oldum çalışıyorum uzun süreli güzel bir ilişkim var ve evlilik niyetindeydik zaten bunun için bir takım gelişmeler olunca (ailesi yemeğe davet etti ilk kez) ‘sen kafayı mı yedin ne evlenmesi gibi şeyler söyledi nerden çıktı dedi’ sanki ilk kez konuşuyorum bunu gibisinden. Sonra yemek nasıl geçti dedi ‘çok güzeldi inşallah hep böyle anlaşırız abla’ deyince ‘hep ilk başta öyle olur’ dedi. (Ki eşinin ailesi de şeker gibi insanlar ne yaşıyor da böyle şeyler söylüyor bilmiyorum). Doğum günüm olunca da ne hediye aldı dedi söyledim fiyatını araştırmış. Eniştemle sevgilimi maddi manevi kıyaslayıp duruyor hiç hoşuma gitmiyor bu durumlar. O gün tartıştık ‘ben ablayım tabiki eleştirel bakıcam’ diyo.
En yakın arkadaşıma anlatıyorum güzel gelişmeleri (bu arada bu insanların hepsi kendi soruyor nasıl oldu yemek filan diye) o da yüksekten uçarsın ilk başta herşey güzel gelir sonra yere çakılırsın dedi. (Kötü bir tecrübesi veya ilişkisi de yok hani olsa ondan dicem) bu hayatta mutluluğumu gerçekten paylaşan sadece iki kişi var biri annem biri abim. (Asıl onlardan bu kadar destek beklemezdim)
Herkes herşeyi soruyor ama iyi birşey anlatınca hevesimi kırmak dışında hiçbirşey yapmıyorlar. Anladım ki bu hayatta iyi gün dostu çok az. Kötü gün dostu ise gerçek dost değildir belkide. İnsanlar iyi birşey duymak istemiyor sanki. Ama kırıldığım nokta ben herkesin mutluluğuna iki kat sevinen biriyken onların bunu yapmaması. Bazen diyorum ki düğünüme kaç kişi mutlu olup gelir acaba.
Anlatmayayım dedim bu insanlara ondan sonra da birşey duyunca ‘nasıl bana bunu anlatmazsın ben ablanım ben arkadaşınım vs diyenler oldu’
Hadi arkadaşlar neyse ama ablama gerçekten alınıyorum

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Bence ablanizin size yansitmadigi sorunlari olabilir, ablaniz da olsa ev içini bilemezsiniz.
Hayatindan mutlu bir insan bu kadar herşeye olumsuz yaklaşmaz veya bu denli kiskanmaz. Bu demek değil ki olumsuz bir şey gordugunde soylemesin elbette gordugu bir durum varsa soylemeli abla olarak ama yemeğe gidildi ve güzel geçti diye direkt yere çakilirsin vs olumsuz konuşmalar bu eleştiri vs değil artik kendi ne yaşadiysa onun izleri gibi geldi bana.

Genişletmek için tıkla...