Kimsesizlik duygusu

Konus dinliyorum .!.:

Her konuda yeteri kadar güçlü olduğumu düşünüyorum ama aileden uzakta olmak çok zor gerçekten.
Üstelik yurtdışındayım. Bi annem ve kardeşlerim var onlarda Türkiye’de.
Hasret özlem bunlar gerçekten zor duygular.
Bende üst üste 2 bebe doğurdum onlarla teselli buluyorum. İlk seneler aşırı zordu. Şimdi çocuklar temizlik yemek derken geçiyor işte ne yapalım.

Başınız sağolsun bu arada.

Genişletmek için tıkla...

fatmaS3 .!.:

üye olduğumdan belli gözüme çarpan profilsiniz :) Farklı konularda da denk geldiğimiz oldu :) garip bi şekilde içim aldı sizi evet tanımadığım halde :) öncelikle allah rahmet eylesin inşallah hassas konulardan biri, fakat sizinde bazı yorumlarda dediğiniz gibi ailesi, annesi olupta bu yokluğu yaşayanlar da var . Bu eksikliğiniz nasıl gider bilmiyorum,insan zaman zaman daha hassas, daha duygusal zamanlarda geçiyor. Keşke kv bişeyler hazırlayıp çağırsa eminim ne kadar mutlu olacağınıza, mesela kızım sevdiğin ..... yaptım gibi, bir de annenizi kaybettiğiniz için yaklaşımı farklı olsa keşke.i Ama malesef herkes ince düşünceli değil Eşinize sarılın derim ben :) Ayrıca anne olduğunuzda çok iyi bir anne olcağınıza eminim :)

Genişletmek için tıkla...

Yazgulum .!.:

Bide cevrenizde bisuru insan varken hic yaniniza gelmeseler hastalansaniz kapinizi calmasalar var... Ölmüş diye avutmak cok kötü ama en azindan yoklar . Kvler zaten yuzde 50 si boyle . Cevremde zaten genelde böyle bu sebeple kendime odaklanmaya karar verdim. Zaten Allah kismet ederde bebeginiz olursa inşAllah olir o zaman kimsesizliginizi daha net anlayacaksınız... uzmeyin kendinizi demekki hayat bu

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Kızlar merhaba, kafanızı şişirmek istemiyorum ama benim kendi içimde aşamadığım bir durum var ve bu beni çok üzüyor, ben ve eşim memuruz güzel ve rahat bir işimiz var ,eşim de iyi bir insan ( her ne kadar yeni evliyken bocalasakta uyumlu saygılı bir çiftiz) şöyle ki tüm akrabalarım memlekette ben görev ilimde yaşıyorum eşimle, eş ailesi de bizle aynı ilde ama bana faydaları yok hiç , aramız iyi ama kendi halindeler öyle kv kızım napıyorsun gel yemek yaptım yiyelim vs jestleri kesinlikle yok zaten bu şehre geldigimden beri özellikle annemi kaybettikten sonra aşırı derecede yanlız ve kimsesiz hissediyorum , babam zaten biz bebekken bırakıp gitmiş ( vefat etti o da) , bir kız kardeşim var onunla az da olsa teselli buluyorum, abim desen evli kendi dertlerine hayatın telaşına kapılmış gidiyor herkes gibi , sık sık iç geçiriyorum, iş yerinde herkes eve dönerken annelerinden yemek istiyorlar veya anneleri onları yemeğe davet ediyor bu durum içimi burkuyor, gurbet elde bir sıcak çorba verenim hastalanınca el aman edeceğim kimse yok gibi son senelerim hastalıkla geçti ve bu dönemlerde daha da içerledim bu duruma, çocuk meselesi de beni ayrıca üzdü ( 2 yıldır olmadi ) yani şuan bu duygularla anne olmak bile istemiyorum tedavi olasım bile gelmiyor, sanki çocuk doğurmak o çocuğa kötülük yapmak gibi geliyor, biliyorum çoğunuz psikoloğa git diyecek ki gideceğim de ama bu durumu aşamıyorum yardım alsam dahi , aşırı kimsesiz hissediyorum, hatta kendime acıyorum bazen kızlar neden böyle hissediyorum, benim gibi olan var mı, gurbet elde kimsesiz sapsız üzüm gibiyim, eşim çok iyi sarıp sarmalar ama içimdeki şevkat isteği duygusunu yenemiyorum, arkadaşlarımın anneleri falan onları yemeğe davet etse veya onlar için biseyler yapsa aşırı hüzünleniyorum, yaram hep kanıyor hiç kapanmıyor gibi Annesini kaybedip benim gibi olanınız var mi , sizce bu durumu nasıl aşarım

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Kızlar merhaba, kafanızı şişirmek istemiyorum ama benim kendi içimde aşamadığım bir durum var ve bu beni çok üzüyor, ben ve eşim memuruz güzel ve rahat bir işimiz var ,eşim de iyi bir insan ( her ne kadar yeni evliyken bocalasakta uyumlu saygılı bir çiftiz) şöyle ki tüm akrabalarım memlekette ben görev ilimde yaşıyorum eşimle, eş ailesi de bizle aynı ilde ama bana faydaları yok hiç , aramız iyi ama kendi halindeler öyle kv kızım napıyorsun gel yemek yaptım yiyelim vs jestleri kesinlikle yok zaten bu şehre geldigimden beri özellikle annemi kaybettikten sonra aşırı derecede yanlız ve kimsesiz hissediyorum , babam zaten biz bebekken bırakıp gitmiş ( vefat etti o da) , bir kız kardeşim var onunla az da olsa teselli buluyorum, abim desen evli kendi dertlerine hayatın telaşına kapılmış gidiyor herkes gibi , sık sık iç geçiriyorum, iş yerinde herkes eve dönerken annelerinden yemek istiyorlar veya anneleri onları yemeğe davet ediyor bu durum içimi burkuyor, gurbet elde bir sıcak çorba verenim hastalanınca el aman edeceğim kimse yok gibi son senelerim hastalıkla geçti ve bu dönemlerde daha da içerledim bu duruma, çocuk meselesi de beni ayrıca üzdü ( 2 yıldır olmadi ) yani şuan bu duygularla anne olmak bile istemiyorum tedavi olasım bile gelmiyor, sanki çocuk doğurmak o çocuğa kötülük yapmak gibi geliyor, biliyorum çoğunuz psikoloğa git diyecek ki gideceğim de ama bu durumu aşamıyorum yardım alsam dahi , aşırı kimsesiz hissediyorum, hatta kendime acıyorum bazen kızlar neden böyle hissediyorum, benim gibi olan var mı, gurbet elde kimsesiz sapsız üzüm gibiyim, eşim çok iyi sarıp sarmalar ama içimdeki şevkat isteği duygusunu yenemiyorum, arkadaşlarımın anneleri falan onları yemeğe davet etse veya onlar için biseyler yapsa aşırı hüzünleniyorum, yaram hep kanıyor hiç kapanmıyor gibi Annesini kaybedip benim gibi olanınız var mi , sizce bu durumu nasıl aşarım

Genişletmek için tıkla...

Kekikotu .!.:

Annenize Allah rahmet eylesin tüm vefat eden annelere Allah rahmet eylesin. Ben de aynı sekildeyim. Benim anne teyze dayı falanda yok, olanların da hayrı yok. Bir eşim de yok, mücadele etmem gereken koca bir kronik hastalığım var. Kimsesizliğin alasını yaşıyorum. Buruk, kırık yapacak bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

Sunshine1 .!.:

Yalnız değiliz Rabbimiz var bunu sık sık hatırla. Annelerimiz göçüp gitse bile biz onlardan bir parça taşıyoruz hep yanımızdalar.

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Kızlar merhaba, kafanızı şişirmek istemiyorum ama benim kendi içimde aşamadığım bir durum var ve bu beni çok üzüyor, ben ve eşim memuruz güzel ve rahat bir işimiz var ,eşim de iyi bir insan ( her ne kadar yeni evliyken bocalasakta uyumlu saygılı bir çiftiz) şöyle ki tüm akrabalarım memlekette ben görev ilimde yaşıyorum eşimle, eş ailesi de bizle aynı ilde ama bana faydaları yok hiç , aramız iyi ama kendi halindeler öyle kv kızım napıyorsun gel yemek yaptım yiyelim vs jestleri kesinlikle yok zaten bu şehre geldigimden beri özellikle annemi kaybettikten sonra aşırı derecede yanlız ve kimsesiz hissediyorum , babam zaten biz bebekken bırakıp gitmiş ( vefat etti o da) , bir kız kardeşim var onunla az da olsa teselli buluyorum, abim desen evli kendi dertlerine hayatın telaşına kapılmış gidiyor herkes gibi , sık sık iç geçiriyorum, iş yerinde herkes eve dönerken annelerinden yemek istiyorlar veya anneleri onları yemeğe davet ediyor bu durum içimi burkuyor, gurbet elde bir sıcak çorba verenim hastalanınca el aman edeceğim kimse yok gibi son senelerim hastalıkla geçti ve bu dönemlerde daha da içerledim bu duruma, çocuk meselesi de beni ayrıca üzdü ( 2 yıldır olmadi ) yani şuan bu duygularla anne olmak bile istemiyorum tedavi olasım bile gelmiyor, sanki çocuk doğurmak o çocuğa kötülük yapmak gibi geliyor, biliyorum çoğunuz psikoloğa git diyecek ki gideceğim de ama bu durumu aşamıyorum yardım alsam dahi , aşırı kimsesiz hissediyorum, hatta kendime acıyorum bazen kızlar neden böyle hissediyorum, benim gibi olan var mı, gurbet elde kimsesiz sapsız üzüm gibiyim, eşim çok iyi sarıp sarmalar ama içimdeki şevkat isteği duygusunu yenemiyorum, arkadaşlarımın anneleri falan onları yemeğe davet etse veya onlar için biseyler yapsa aşırı hüzünleniyorum, yaram hep kanıyor hiç kapanmıyor gibi Annesini kaybedip benim gibi olanınız var mi , sizce bu durumu nasıl aşarım

Genişletmek için tıkla...

pikolata .!.:

Bu durumun tek artısını söyleyeyim mi? Güçlü olmak. Çünkü bizler tek başımıza gurbette ayaktayız, nazımızı çeken yok, yardım edenimiz yok. Tek başımıza her şeyi çekip çeviriyoruz. Farkında olmadan bu süreç bizi güçlendiriyor.
Keşke aynı şehirlerde olup buluşup, sarılıp, dertleşsek ancak yaşayanlar anlar bu süreci. Hepinize kucak dolusu sevgi gönderiyorum

Genişletmek için tıkla...

Probisinkokusu .!.:

Bir süredir girmiyordum hesabıma konunuzu görünce yazmak istedim. Şairin dediği gibi : “ Ben gurbette değilim, gurbet benim içimde”

Aynı şeyi bende çok hissederim. Halbuki ailem kayınailemde yakınımdalar. Gerçekten bazen gurbet insanın içinde oluyor.

Genişletmek için tıkla...

pikolata .!.:

Benimde aynı... Tüm akrabalarım farklı şehirde, sadece amcam bana yakın oturuyor ama hiç görüşmüyoruz. Kronik hastalığım da var, aktif dönemde yanımda birini arıyorum ama her seferinde tek başımayım. Bazen duygusala bağlayıp bu duruma üzülüyorum bazen de akışına bırakıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Yetişkinlik hayatınız herkeain hayatıyla aşağı yukarı aynı ama maalesef çocukluktan gelen travmalarınız var.çocukluktan gelen şeyler geçmiyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Evet gurbet benim içimde gerçekten..

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Güçlü ama yapyanlız ah keşke kendim gibi insanlarla karşılaşsam, ben de size sımsıcak sarıldım yürekten etrafımda cevremde iş hayatımda samimiyetsiz kendi çıkarını düşünen insanları görmekten yoruldum, kimseye içini açamıyorsun olur da bunu kullanır diye , iş yerinde o kadar öğretmen arkadaş var aşırı benciller , öyle yüzeysel bir şekilde saygı çerçevesinde iletişim kuruyoruz ama ötesi yok , eskisi gibi candan insan kalmadı, ben çok sıcak kanlıyım normalde ama bu insanların içinde duygusuz soğuk durmak zorunda kalıyorum çünkü hepsi o şekilde yaklaşıyor

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Hamdolsun onlar var iyi ki ama uzaktalar telefonla da olsa hasret gidermeye çalışıyoruz, arada onlar geliyor bazen ben gidiyorum , ananem çok yaşlandı telefonda bile ağlamaklı oluyor hep , yanlız kalıyorum diye o da üzülüyor, ben de üzülmesinler diye hep neşeli şen şakrak konuşuyorum ama içimde fırtınalar kopuyor , eşim iyi birisi onun varlığı da iyi geliyor şükür ama anne gibisi yok..

Genişletmek için tıkla...