Yazılanların hepsi beni çok duygulandırdı aynı şeyleri yaşayan çok insanız aslında hayatlarında hiç kilolu olmamış bunu anlamamış insanların acımasızlığına maruz kalıyoruz aslında karşıdan bakınca o kadar kolay görünüyorki onlara göre kilo vermek, o yüzden alaylarına konu oluyoruz. Her gittiğin ortamda lokmaların sayılır herkes diyetisyen kesilir başınıza öğütler verir çok kolaydır çünkü içinizde ne fırtınalar kopar gizli gizli ağlarsın geceleri her sabah yeniden diye başlarsın ama yine yine olmadımı dahada kötüye gider herşey. sorun irade sorunu da değil aslında kimimizin hormonel kimimizin başka sorunları var ama en kötüsü toplumum şişmanlara baskısı bu bir toplum hastalığı. Alay edilecek hor görülecek bir durum yokken yolda yürürken bile sırf şişmansınız diye size trene bakar gibi bakmaları çok korkunç. bir kadına da koyan en kötü şey bunu çoğunlukla kadınların yapması. ay ben senden daha güzelim der gibi bakışlar beni deli ediyo. Mağazaya girdiğinizde büyük bedenimiz yok demelerine , arkadaşıma alcağım birşeye bile gözgezdiriken imalı bir şekilde sizemi olucak demelerine gıcık oluyorum.
aslında senin yüzün çok güzel bi kilo versen demelerine gıcık oluyorum. makyaj bile yapmıyorum içimden gelmiyor. bazen en yakınımdaki insanlara kırılıyorum. Farkında olmasalarda beni çok kırıyorlar. İnsanlar destek olduklarını sanıyorlarken aslında köstek olsuklarını bilmiyorlar. Daha neler neler var ama çok uzun hepimizin yaşadıkları hemen hemen aynı . Bazen nefes almaktan bıkıyorum nefret ediyorum herşeyden. ne alışveriş yapıyorum ne birşey istiyorum kendim için tek istediğim kilo vermek ve sağlıklı bir anne adayı olmak .[/
seni çok iyi anlıyorum aynı şekilde benide çok kırıyorlar çok yoruldum hemde öyle çok yoruldum ki anlatamam öyle hassas bir insan oldumki birisi öte git dese ağlıyorum desem inanmısın .ve üzülmekten düşünmekten içime atmaktan hasta ettim kendimi..son bir yıldır sedef hastasıyım buraya kadar dayanabildi ruhum bedenim şimdi artık bişeye üzüldüğüm zaman vucudumun biryerinde yara çıkıyor.doktorların dediğine göre tıpta kesin cözümü yok hastalığın sebebide stres sıkıntı allh vere bende de ondan çok.ne olcak şimdi kim verecek bunun hesabını benmi, beni bu düşüncelere sevk edenlermi ,yoksa cocukken çok zayıfsın deyip sürekli doktora görürüp çocuğumuz zayıflıktan ölcek bir care diyen ailemmi,yada o kız şişman onunla evlenemsizn diyesözlüme baskı yapıp onun sözü atmasını sağlayan ailesimi,ünv tekstil mezunu olduğum moda okuyup şişman olduğum için işe beni almayıp daha ilkokul mezunu hiç bişey bilmeyen birini aynı pozisyona alan o işyeri patronlarımı,kim suçlu kim haklı şimdi bana söylermisiniz
sizi çok iyi anlıyorum aynı şekilde benide çok kırıyorlar çok yoruldum hemde öyle çok yoruldum ki anlatamam öyle hassas bir insan oldumki birisi öte git dese ağlıyorum desem inanmısın .ve üzülmekten düşünmekten içime atmaktan hasta ettim kendimi..son bir yıldır sedef hastasıyım buraya kadar dayanabildi ruhum bedenim şimdi artık bişeye üzüldüğüm zaman vucudumun biryerinde yara çıkıyor.doktorların dediğine göre tıpta kesin cözümü yok hastalığın sebebide stres sıkıntı allh vere bende de ondan çok.ne olcak şimdi kim verecek bunun hesabını benmi, beni bu düşüncelere sevk edenlermi ,yoksa cocukken çok zayıfsın deyip sürekli doktora görürüp çocuğumuz zayıflıktan ölcek bir care diyen ailemmi,yada o kız şişman onunla evlenemsizn diyesözlüme baskı yapıp onun sözü atmasını sağlayan ailesimi,ünv tekstil mezunu olduğum moda okuyup şişman olduğum için işe beni almayıp daha ilkokul mezunu hiç bişey bilmeyen birini aynı pozisyona alan o işyeri patronlarımı,kim suçlu kim haklı şimdi bana söylermisiniz
sizi çok iyi anlıyorum aynı şekilde benide çok kırıyorlar çok yoruldum hemde öyle çok yoruldum ki anlatamam öyle hassas bir insan oldumki birisi öte git dese ağlıyorum desem inanmısın .ve üzülmekten düşünmekten içime atmaktan hasta ettim kendimi..son bir yıldır sedef hastasıyım buraya kadar dayanabildi ruhum bedenim şimdi artık bişeye üzüldüğüm zaman vucudumun biryerinde yara çıkıyor.doktorların dediğine göre tıpta kesin cözümü yok hastalığın sebebide stres sıkıntı allh vere bende de ondan çok.ne olcak şimdi kim verecek bunun hesabını benmi, beni bu düşüncelere sevk edenlermi ,yoksa cocukken çok zayıfsın deyip sürekli doktora görürüp çocuğumuz zayıflıktan ölcek bir care diyen ailemmi,yada o kız şişman onunla evlenemsizn diyesözlüme baskı yapıp onun sözü atmasını sağlayan ailesimi,ünv tekstil mezunu olduğum moda okuyup şişman olduğum için işe beni almayıp daha ilkokul mezunu hiç bişey bilmeyen birini aynı pozisyona alan o işyeri patronlarımı,kim suçlu kim haklı şimdi bana söylermisiniz
Haklı olan tek şey beynimiz,ve birazcık olsun azim...Yaşadıklarına gerçekten çok üzüldügümü belirtmek isterim,sözlüne gelince iyiki olmamış diyebilirim çünkü bir söz vardır bilmem bilirmisin arkadaşım;
''gönlü güzelle 40 yıl az gelir,yüzü güzelle 40 gün geçmek bilmezmiş'' bu sözü umarım hiç unutmazsın ve inanıyorum ki sadece kendimiz için birşeyler yapabiliriz,ve ben artık tamamım dedigin gün sözlünün ve ailesinin karşısına geçip hiç konuşmadan seni sen oldugun için seven bir erkekle çok mutlu olacagından hiç şüphem yok.
sözlünü senden kilolusun diye mi ayırdılar? şu ramazan gecesinde kötü bişey söylemek istemiyorum ama çok içim acıdı gerçekten.
Kilolar...
Öncelikle böylesine ortak bir derdi çeken arkadaşlarıma bol azimler diliyorum,ve bende duygularımı kısaca paylaşmak istiyorum.
18 yaşındayım ve 94 kiloyum,birçogu kilolu bayanın söyledigi gibi bende kendimi bilmeye başladıgımdan beri kiloluydum bebeklik dönemimde annemin sütünün erken kesilmesi sonucu mamaya başlamasından dolayı hızla kilo alımı bende başlamış bulunmuş(bu bir bahane degil tabi)daha sonraları küçük yaşta diyetisyenlerin kapısını aşındırmaya başlamak benim için büyük tramvalar yaşamanın başlangıcı haline gelmişti,okul çagımda yaşıtlarımın ablası gibi durdugumu farkediyordum ve bu 8 9 yaşlarında bir çocuk için gerçekten agır bir duygu durumu oluşturuyordu.Yaklaşık olarak lise sona kadar hiç bir erkekten hoşlanma hakkı bile tanımıyordum kendime çünkü nede olsa kilolusun ve bakılmayacagını biliyorsun...Genel bir kanıydı belkide ama tanıyanlar bana hep yüzün güzel boşver napıcaksın kafasını adapte ediyorlardı galiba..Kaçtane diyetisyen eskittim bilmiyorum ama ben ders yıllarım içerisinde o kiloları veremiyorum ve olmuyor...Bir ara çok uçup 12 13 kilo vermiştim maksimum sonra tekrar sınav streslerim derken bahanelerim duvar olmuş boyumu bile geçmiş onu farketmeye başladım..Son dönemlerde artık kendim için birşeyler yapmam gerektigini farkediyorum,çünkü bu durum benim çocuklugumdan beri gerek bedenen(herhangi bir hastalık oluşmadı fakat kilo alıp vermeye baglı çatlaklarım fay hatları gibi)gerek ruhen agır yaralar oluşturuyor..
Burada benimle aynı düşüncelere sahip insanların oldugunu görmek bir nebzede olsa rahatlattı beni,aynı zamanda ciddi kilo kayıpları yaşayıp azimlerini gördügüm bayanlarda oldu ve hepsine imrenmek yerine neden bende yapmayayımı kafama yerleştirmeye karar verdim.Sınav gibi bir derdimde yok artık e öyleyse bahanem ne?
Ve bu işi diyetisyene gidip zorla ve aksattıgında tekrar kilo alıcak şekilde yapmak yerine yaşamıma adapte ederek başlama geregi duydum..Zaten çok yiyen biri olmam biraz fayda saglayacaktır umarım..
Bu yolda birbirimize destek olmamız düşüncelerimizi ve verdigimiz kiloları paylaşmayı umuyorum...
Dilerim gerçekten hayatımda yapabildigim en iyi şey şu katmanlarımdan sıyrılıp aslında dıştan güçlü iri yarı görünenin altındaki kırılganlıgı ortaya çıkarmalıyım.
Desteğin için teşekkür ederim canım.Ama sözlü muhabbetini geride bırakalı çok oldu onu takmııyorum artık.Ama insanoğlu işte yaşadıklarını heleki olumsiz olanları kolay kolay silemiyor.kilolu bayanların duyguları diyince bende payklaşmak istedim içimdekileri.hem sağlıklı beslenme yolumada çıkmış bulunuyorum dün diyetisyenle randevum vardı bi 3 kilo 100 gr daha gitmiş ama daha çizelgeme geçiremedim daha doğrudu beceremedim bilgisi olan varmı yeni baştan mı çizelge yapcam yoksa eskisini düzeltebiliyormuyum
hoşgeldin pek girmem siteye ama yeni geldiğini düşünerek kollarımı kocaaaaaaaaaaman açarak tekrardan hoşgeldin diyorum
hepimiz aynıyız burda o yüzden sonuna kadar destekçiyiz bi sorun bi problem bir moral bozukluğu durumunda bir slm yeter bir elin nesi var iki elin sesi var hesabı bizi sadece bizim durumumuzdakiler anlar bunu unutma canım
aynen öyle oldu ve bunu bana benim sözlüm söylemedi onun ablası söyledi çok canım yandı ozaman bir hafta hiç sözlüme ulaşamadım aynı şehirlerde yaşamıyorduk ozaman zarfında sözlümün telefonuna hep ablası çıktı sonra bir müddet hiç aramadım 10 gün sonra bir kere daha aradım telefonuna o çıktı demekki ablası artık memleketine dönmüş beyimizin herneyse ağzıma geleni saydım bana tekrar başlamak istediğini ama ailelerden gizili görüşmek istediğini söyledi.bende saygı göstermek adına söylemedim bi kaç cümleyi bu sözu duyduktan sonra bir çırpıda söyledim ve butun defteri kapattık o gün bugundur sesini duymadım bu olay olalı yaklaşık 2,5 yıl oldu.Duydum ki evlenmiş ve eşi o çok dinlediği çok sevip saydığı ablalarını evine sokmuyormuş oh olsun...............ne demişler kendi düşen ağlamaz
çizelge olayını yapamıyorsan bilgisayarda kendine günlük tutmanı öneririm :) ben böyle yapıyorum kilo günlügü gibi..Faydası oluyor mu bana işe yaradı gibi geldi mesela hergün ne yedigini kaçamaklarını herşeyini ona not etmen istedigin kiloya geldiginde onu okurken vay be demeni saglar.İraden daim olsun arkadaşım :)
eden bulur olmuş tatlım,hiç dert etmeye deger degil farkındamısın...diliyorum ki seni sen oldugun için seven biri karşına çıkar ve çok mutlu olursun :)
çok teşekkür ederim canım,gerçekten burada okuduklarım olmasa ben aynen devam edicektim muhtemelen...burda hiç degilse birazcık umudumuz var yalnız degiliz,ve zor da degil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?