Yazılanların hepsi beni çok duygulandırdı aynı şeyleri yaşayan çok insanız aslında hayatlarında hiç kilolu olmamış bunu anlamamış insanların acımasızlığına maruz kalıyoruz aslında karşıdan bakınca o kadar kolay görünüyorki onlara göre kilo vermek, o yüzden alaylarına konu oluyoruz. Her gittiğin ortamda lokmaların sayılır herkes diyetisyen kesilir başınıza öğütler verir çok kolaydır çünkü içinizde ne fırtınalar kopar gizli gizli ağlarsın geceleri her sabah yeniden diye başlarsın ama yine yine olmadımı dahada kötüye gider herşey. sorun irade sorunu da değil aslında kimimizin hormonel kimimizin başka sorunları var ama en kötüsü toplumum şişmanlara baskısı bu bir toplum hastalığı. Alay edilecek hor görülecek bir durum yokken yolda yürürken bile sırf şişmansınız diye size trene bakar gibi bakmaları çok korkunç. bir kadına da koyan en kötü şey bunu çoğunlukla kadınların yapması. ay ben senden daha güzelim der gibi bakışlar beni deli ediyo. Mağazaya girdiğinizde büyük bedenimiz yok demelerine , arkadaşıma alcağım birşeye bile gözgezdiriken imalı bir şekilde sizemi olucak demelerine gıcık oluyorum.
aslında senin yüzün çok güzel bi kilo versen demelerine gıcık oluyorum. makyaj bile yapmıyorum içimden gelmiyor. bazen en yakınımdaki insanlara kırılıyorum. Farkında olmasalarda beni çok kırıyorlar. İnsanlar destek olduklarını sanıyorlarken aslında köstek olsuklarını bilmiyorlar. Daha neler neler var ama çok uzun hepimizin yaşadıkları hemen hemen aynı . Bazen nefes almaktan bıkıyorum nefret ediyorum herşeyden. ne alışveriş yapıyorum ne birşey istiyorum kendim için tek istediğim kilo vermek ve sağlıklı bir anne adayı olmak .[/
seni çok iyi anlıyorum aynı şekilde benide çok kırıyorlar çok yoruldum hemde öyle çok yoruldum ki anlatamam öyle hassas bir insan oldumki birisi öte git dese ağlıyorum desem inanmısın .ve üzülmekten düşünmekten içime atmaktan hasta ettim kendimi..son bir yıldır sedef hastasıyım buraya kadar dayanabildi ruhum bedenim şimdi artık bişeye üzüldüğüm zaman vucudumun biryerinde yara çıkıyor.doktorların dediğine göre tıpta kesin cözümü yok hastalığın sebebide stres sıkıntı allh vere bende de ondan çok.ne olcak şimdi kim verecek bunun hesabını benmi, beni bu düşüncelere sevk edenlermi ,yoksa cocukken çok zayıfsın deyip sürekli doktora görürüp çocuğumuz zayıflıktan ölcek bir care diyen ailemmi,yada o kız şişman onunla evlenemsizn diyesözlüme baskı yapıp onun sözü atmasını sağlayan ailesimi,ünv tekstil mezunu olduğum moda okuyup şişman olduğum için işe beni almayıp daha ilkokul mezunu hiç bişey bilmeyen birini aynı pozisyona alan o işyeri patronlarımı,kim suçlu kim haklı şimdi bana söylermisiniz
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kilolu Bayanların Duyguları
- Konu Sahibi kubur
- Başlangıç Tarihi
sizi çok iyi anlıyorum aynı şekilde benide çok kırıyorlar çok yoruldum hemde öyle çok yoruldum ki anlatamam öyle hassas bir insan oldumki birisi öte git dese ağlıyorum desem inanmısın .ve üzülmekten düşünmekten içime atmaktan hasta ettim kendimi..son bir yıldır sedef hastasıyım buraya kadar dayanabildi ruhum bedenim şimdi artık bişeye üzüldüğüm zaman vucudumun biryerinde yara çıkıyor.doktorların dediğine göre tıpta kesin cözümü yok hastalığın sebebide stres sıkıntı allh vere bende de ondan çok.ne olcak şimdi kim verecek bunun hesabını benmi, beni bu düşüncelere sevk edenlermi ,yoksa cocukken çok zayıfsın deyip sürekli doktora görürüp çocuğumuz zayıflıktan ölcek bir care diyen ailemmi,yada o kız şişman onunla evlenemsizn diyesözlüme baskı yapıp onun sözü atmasını sağlayan ailesimi,ünv tekstil mezunu olduğum moda okuyup şişman olduğum için işe beni almayıp daha ilkokul mezunu hiç bişey bilmeyen birini aynı pozisyona alan o işyeri patronlarımı,kim suçlu kim haklı şimdi bana söylermisiniz
- 30 Mayıs 2009
- 7.163
- 8.018
- 723
Kilolu bayanların duyguları yoktur. Onlar herşeye müstehaktır. Dışlanmalıdırlar. Mağazalara girip elbise almak ne hadlerine. İncecik olsalarmış. Aşıkta olamazlar zaten kimse bakmaz ki kendi makus kaderini yaşamaya mahkumlar. Bunu bildikleri için yemeye devam ederler kendilerinden beklendikleri gibi. O sırada ağır hakaret edebilirsin nasıl olsa kalpler taştan. Pufssss can sıkıntısı ya insanlar çok acımasız 
(
(Birgün okulda oturuyoruz ben de daha o okula yeni tayin olmuşum. zayıf sarışın bir arkadaş vardı bana şöyle dedi:
"dün akşam facebookta seni aradım ama bulduklarımın hepsi senin yarın kadardı."
o kadar kırıldım ki anlatamam.
bu olayıjn üzerinden yıllar geçti. geçenlerde bir arkadaşım karşılaşmış onunla (ben tayin oldum o okuldan) doğum yapmış şimdi benden betermiş.
ortaokulda beni şişman olduğum için aşağılayan ve sürekli inciten bir arkadaşım vardı. erkek arkadaşı benim çok iyi arkadaşımdı benimle onunla olduğundan daha çok vakit geçirirdi.
kıskanırdı heralde. kıskanılacak neyim varsa.
yıllar sonra kuyruk sokumundaki kemiği kırmış. 1 yıl yatakta yatmak zorunda kalmış. benden beter olmuş.
ben hiç ah beddua etmedim ama demek ki içimde öyle kırılmışım ki. keşke bunları onlar yaşamasaydı. ben her aşğılanışımda sustum. kendime kızdım. 35 kilo verdim. o beni beğenmeyen erkekler
peşimde sıraya girdi. şimdi yine doğum kilolarım var. ama hepsini vereceğim.
"dün akşam facebookta seni aradım ama bulduklarımın hepsi senin yarın kadardı."
o kadar kırıldım ki anlatamam.
bu olayıjn üzerinden yıllar geçti. geçenlerde bir arkadaşım karşılaşmış onunla (ben tayin oldum o okuldan) doğum yapmış şimdi benden betermiş.
ortaokulda beni şişman olduğum için aşağılayan ve sürekli inciten bir arkadaşım vardı. erkek arkadaşı benim çok iyi arkadaşımdı benimle onunla olduğundan daha çok vakit geçirirdi.
kıskanırdı heralde. kıskanılacak neyim varsa.
yıllar sonra kuyruk sokumundaki kemiği kırmış. 1 yıl yatakta yatmak zorunda kalmış. benden beter olmuş.
ben hiç ah beddua etmedim ama demek ki içimde öyle kırılmışım ki. keşke bunları onlar yaşamasaydı. ben her aşğılanışımda sustum. kendime kızdım. 35 kilo verdim. o beni beğenmeyen erkekler
peşimde sıraya girdi. şimdi yine doğum kilolarım var. ama hepsini vereceğim.
Ne kadar hayıflanırsak hayıflanalım, ne kadar kırılırsak kırılalım ya da her neyse...Bütün bunları kendimize kendimiz yapmadık mı? Ki ben 123 kilo oldum ama bana zorla mı yedirdiler? Hayır. Maalesef irademize hakim olamadık. Az yiyen, yemesine içmesine dikkat eden, zayıf ama zayıf kalmak için gerçekten sevdiği yemekleri bile az yiyen arkadaşlarımız olmadı mı? Çevremizde yürüyüş yapanlar, kilo vermek için hayatına dikkat edenler varken biz bi köşede ühü hüh diye ağlak ağlak oturduk. Şişman hayatımızın her gününde kendimize 2 saatçik ayırıp da yürüyemez miydik?
Gözümüz açılıyor da işte, vücut da deforme oluyor.
Ben artık her gün kendime 2 saat ayırıyorum. Yürüyorum. Merdiven çıkıyorum. Duş alıyorum. Zayıfları taklit ediyorum. Az yiyorlar sık yiyorlar acıktıkça hemen yiyorlar. Kendilerini aç bırakmıyorlar.
Kimse bize acımasın. Bence önce biz acıyalım kendimize ve silkinelim. Şişmanlık asla ama asla kader değildir ama insan tembel olmaya görsün..
Çok kızıyorum kendime. Şu günkü aklım keşke 23 yaşımda olaydı be...
Gözümüz açılıyor da işte, vücut da deforme oluyor.
Ben artık her gün kendime 2 saat ayırıyorum. Yürüyorum. Merdiven çıkıyorum. Duş alıyorum. Zayıfları taklit ediyorum. Az yiyorlar sık yiyorlar acıktıkça hemen yiyorlar. Kendilerini aç bırakmıyorlar.
Kimse bize acımasın. Bence önce biz acıyalım kendimize ve silkinelim. Şişmanlık asla ama asla kader değildir ama insan tembel olmaya görsün..
Çok kızıyorum kendime. Şu günkü aklım keşke 23 yaşımda olaydı be...
Kilolar...
Öncelikle böylesine ortak bir derdi çeken arkadaşlarıma bol azimler diliyorum,ve bende duygularımı kısaca paylaşmak istiyorum.
18 yaşındayım ve 94 kiloyum,birçogu kilolu bayanın söyledigi gibi bende kendimi bilmeye başladıgımdan beri kiloluydum bebeklik dönemimde annemin sütünün erken kesilmesi sonucu mamaya başlamasından dolayı hızla kilo alımı bende başlamış bulunmuş(bu bir bahane degil tabi)daha sonraları küçük yaşta diyetisyenlerin kapısını aşındırmaya başlamak benim için büyük tramvalar yaşamanın başlangıcı haline gelmişti,okul çagımda yaşıtlarımın ablası gibi durdugumu farkediyordum ve bu 8 9 yaşlarında bir çocuk için gerçekten agır bir duygu durumu oluşturuyordu.Yaklaşık olarak lise sona kadar hiç bir erkekten hoşlanma hakkı bile tanımıyordum kendime çünkü nede olsa kilolusun ve bakılmayacagını biliyorsun...Genel bir kanıydı belkide ama tanıyanlar bana hep yüzün güzel boşver napıcaksın kafasını adapte ediyorlardı galiba..Kaçtane diyetisyen eskittim bilmiyorum ama ben ders yıllarım içerisinde o kiloları veremiyorum ve olmuyor...Bir ara çok uçup 12 13 kilo vermiştim maksimum sonra tekrar sınav streslerim derken bahanelerim duvar olmuş boyumu bile geçmiş onu farketmeye başladım..Son dönemlerde artık kendim için birşeyler yapmam gerektigini farkediyorum,çünkü bu durum benim çocuklugumdan beri gerek bedenen(herhangi bir hastalık oluşmadı fakat kilo alıp vermeye baglı çatlaklarım fay hatları gibi)gerek ruhen agır yaralar oluşturuyor..
Burada benimle aynı düşüncelere sahip insanların oldugunu görmek bir nebzede olsa rahatlattı beni,aynı zamanda ciddi kilo kayıpları yaşayıp azimlerini gördügüm bayanlarda oldu ve hepsine imrenmek yerine neden bende yapmayayımı kafama yerleştirmeye karar verdim.Sınav gibi bir derdimde yok artık e öyleyse bahanem ne?
Ve bu işi diyetisyene gidip zorla ve aksattıgında tekrar kilo alıcak şekilde yapmak yerine yaşamıma adapte ederek başlama geregi duydum..Zaten çok yiyen biri olmam biraz fayda saglayacaktır umarım..
Bu yolda birbirimize destek olmamız düşüncelerimizi ve verdigimiz kiloları paylaşmayı umuyorum...
Dilerim gerçekten hayatımda yapabildigim en iyi şey şu katmanlarımdan sıyrılıp aslında dıştan güçlü iri yarı görünenin altındaki kırılganlıgı ortaya çıkarmalıyım.
Öncelikle böylesine ortak bir derdi çeken arkadaşlarıma bol azimler diliyorum,ve bende duygularımı kısaca paylaşmak istiyorum.
18 yaşındayım ve 94 kiloyum,birçogu kilolu bayanın söyledigi gibi bende kendimi bilmeye başladıgımdan beri kiloluydum bebeklik dönemimde annemin sütünün erken kesilmesi sonucu mamaya başlamasından dolayı hızla kilo alımı bende başlamış bulunmuş(bu bir bahane degil tabi)daha sonraları küçük yaşta diyetisyenlerin kapısını aşındırmaya başlamak benim için büyük tramvalar yaşamanın başlangıcı haline gelmişti,okul çagımda yaşıtlarımın ablası gibi durdugumu farkediyordum ve bu 8 9 yaşlarında bir çocuk için gerçekten agır bir duygu durumu oluşturuyordu.Yaklaşık olarak lise sona kadar hiç bir erkekten hoşlanma hakkı bile tanımıyordum kendime çünkü nede olsa kilolusun ve bakılmayacagını biliyorsun...Genel bir kanıydı belkide ama tanıyanlar bana hep yüzün güzel boşver napıcaksın kafasını adapte ediyorlardı galiba..Kaçtane diyetisyen eskittim bilmiyorum ama ben ders yıllarım içerisinde o kiloları veremiyorum ve olmuyor...Bir ara çok uçup 12 13 kilo vermiştim maksimum sonra tekrar sınav streslerim derken bahanelerim duvar olmuş boyumu bile geçmiş onu farketmeye başladım..Son dönemlerde artık kendim için birşeyler yapmam gerektigini farkediyorum,çünkü bu durum benim çocuklugumdan beri gerek bedenen(herhangi bir hastalık oluşmadı fakat kilo alıp vermeye baglı çatlaklarım fay hatları gibi)gerek ruhen agır yaralar oluşturuyor..
Burada benimle aynı düşüncelere sahip insanların oldugunu görmek bir nebzede olsa rahatlattı beni,aynı zamanda ciddi kilo kayıpları yaşayıp azimlerini gördügüm bayanlarda oldu ve hepsine imrenmek yerine neden bende yapmayayımı kafama yerleştirmeye karar verdim.Sınav gibi bir derdimde yok artık e öyleyse bahanem ne?
Ve bu işi diyetisyene gidip zorla ve aksattıgında tekrar kilo alıcak şekilde yapmak yerine yaşamıma adapte ederek başlama geregi duydum..Zaten çok yiyen biri olmam biraz fayda saglayacaktır umarım..
Bu yolda birbirimize destek olmamız düşüncelerimizi ve verdigimiz kiloları paylaşmayı umuyorum...
Dilerim gerçekten hayatımda yapabildigim en iyi şey şu katmanlarımdan sıyrılıp aslında dıştan güçlü iri yarı görünenin altındaki kırılganlıgı ortaya çıkarmalıyım.
Haklı olan tek şey beynimiz,ve birazcık olsun azim...Yaşadıklarına gerçekten çok üzüldügümü belirtmek isterim,sözlüne gelince iyiki olmamış diyebilirim çünkü bir söz vardır bilmem bilirmisin arkadaşım;
''gönlü güzelle 40 yıl az gelir,yüzü güzelle 40 gün geçmek bilmezmiş'' bu sözü umarım hiç unutmazsın ve inanıyorum ki sadece kendimiz için birşeyler yapabiliriz,ve ben artık tamamım dedigin gün sözlünün ve ailesinin karşısına geçip hiç konuşmadan seni sen oldugun için seven bir erkekle çok mutlu olacagından hiç şüphem yok.
Son yaşadığım olay...
birkaç arkadaş ve çocukları sara'a gittik. bir arkadaş (benden 10 yaş büyük ve 2 çocuğu var.) elbise deniyor . ben denemiyorum çünkü çok sıcak ve olmayacağını biliyorum.
elbise deneyen arkadaşın 10 yaşındaki kızı bana mağazada ve bağırarak şöyle sordu :
- abla sen neden denemiyorsun buradaki bedenler olmuyor mu sana?
herkeste tabii bir göz kaçırmalar falan. tezgahtar kız:
- aaa neden denemesin her bedeni çaılşıyoruz diyerek sağolsun topasrlamaya çalıştı çocuk katili oluyordum yahu
sana ne velet sana ne 
birkaç arkadaş ve çocukları sara'a gittik. bir arkadaş (benden 10 yaş büyük ve 2 çocuğu var.) elbise deniyor . ben denemiyorum çünkü çok sıcak ve olmayacağını biliyorum.
elbise deneyen arkadaşın 10 yaşındaki kızı bana mağazada ve bağırarak şöyle sordu :
- abla sen neden denemiyorsun buradaki bedenler olmuyor mu sana?
herkeste tabii bir göz kaçırmalar falan. tezgahtar kız:
- aaa neden denemesin her bedeni çaılşıyoruz diyerek sağolsun topasrlamaya çalıştı çocuk katili oluyordum yahu
sana ne velet sana ne 
sözlünü senden kilolusun diye mi ayırdılar? şu ramazan gecesinde kötü bişey söylemek istemiyorum ama çok içim acıdı gerçekten.
Desteğin için teşekkür ederim canım.Ama sözlü muhabbetini geride bırakalı çok oldu onu takmııyorum artık.Ama insanoğlu işte yaşadıklarını heleki olumsiz olanları kolay kolay silemiyor.kilolu bayanların duyguları diyince bende payklaşmak istedim içimdekileri.hem sağlıklı beslenme yolumada çıkmış bulunuyorum dün diyetisyenle randevum vardı bi 3 kilo 100 gr daha gitmiş ama daha çizelgeme geçiremedim daha doğrudu beceremedim bilgisi olan varmı yeni baştan mı çizelge yapcam yoksa eskisini düzeltebiliyormuyum
aynen öyle oldu ve bunu bana benim sözlüm söylemedi onun ablası söyledi çok canım yandı ozaman bir hafta hiç sözlüme ulaşamadım aynı şehirlerde yaşamıyorduk ozaman zarfında sözlümün telefonuna hep ablası çıktı sonra bir müddet hiç aramadım 10 gün sonra bir kere daha aradım telefonuna o çıktı demekki ablası artık memleketine dönmüş beyimizin herneyse ağzıma geleni saydım bana tekrar başlamak istediğini ama ailelerden gizili görüşmek istediğini söyledi.bende saygı göstermek adına söylemedim bi kaç cümleyi bu sözu duyduktan sonra bir çırpıda söyledim ve butun defteri kapattık o gün bugundur sesini duymadım bu olay olalı yaklaşık 2,5 yıl oldu.Duydum ki evlenmiş ve eşi o çok dinlediği çok sevip saydığı ablalarını evine sokmuyormuş oh olsun...............ne demişler kendi düşen ağlamaz
hoşgeldin pek girmem siteye ama yeni geldiğini düşünerek kollarımı kocaaaaaaaaaaman açarak tekrardan hoşgeldin diyorum
hepimiz aynıyız burda o yüzden sonuna kadar destekçiyiz bi sorun bi problem bir moral bozukluğu durumunda bir slm yeter bir elin nesi var iki elin sesi var hesabı bizi sadece bizim durumumuzdakiler anlar bunu unutma canım
çizelge olayını yapamıyorsan bilgisayarda kendine günlük tutmanı öneririm :) ben böyle yapıyorum kilo günlügü gibi..Faydası oluyor mu bana işe yaradı gibi geldi mesela hergün ne yedigini kaçamaklarını herşeyini ona not etmen istedigin kiloya geldiginde onu okurken vay be demeni saglar.İraden daim olsun arkadaşım :)
Önerin için teşekkür ederim canım cizelge olayını hallettim geçirdim çizelgeme yeni kilomu.bu kilo günlüğü olayı beni bozar gibi geliyor o yüzden hiç o muhabbete girmiyorum ben hergün tek tek ne yediğini yazmak felan aman boşver ben böyle iyiyim
Açıkcası uzun bir müddet kimseye görmek istemiyorum hayatımda hepsi aynı gibi geliyor sadece dış görünüş önemli hepsi için.Yüzün çok güzel ah keşke bide kilo versen ne kadar güzel olusun kimbilir diyen insanlardan bıktım.Ben artık böylede mutluyum kilolu olsamda birçok olumsuz şeylede karşılaşsam da mutluyum sadece sağlıklı olarak yaşamak için diyet yapıyorum insanlar benim zayıflamamı istiyor diye değil devrim niteliğinde karalar aldım beynimde ve uyguluyorum artık.Kimse ayak bağı olmasın yeter
Evet canım çünkü bizi bizden başka kimse anlamıyor e bizde birbirimize destek olmak için burdayız.Seni bilmiyorum ama ben çevremden istediğim kadar manevi destek göremiyorum ve bu benim heran pes etmem anlamına geliyordu bu siteyle tanışmadan önce ama burda kendimi rahat hissediyorum benimle aynı duyguları paylaşan yaşayan insanlar destekçim oluyor.başlangıç kilomuz aynı olup şuan hedeflerine varmış insanlar idolum umudum oluyor hergün biraz daha şevkle yapıyorum sağlıklı beslenme serüvenimde üstüme düşen payı.Dilerim sende bende birgün umut örnek oluruz birilerine........................
Benzer Konular
