hanımlar iyi geceler. ben 22 yaşında sevdiğim bir adamla evendim. 5 senedir evliyim 3 yaşında oğlum var. oğlum 14 aylıkken çalışmaya başladım bazı sebeplerden dolayı.. keşke başlamasaydım.. sanırım hayatımın en yanış 2. kararıydı. 1. si eşim ie evlenmek , belki de evlenmek, 2.si çocuğumu küçük yaşta annesiz bırakmak. eşimin ailesi beni istemedi eğitimim, açık olmam vs. (eğitim de üniversite mezunuyum neden memur değilmişim? garip.. )
nişanım düğünüm hepsi berbattı. gelin gibi değil cenaze alır gibi aldılar. düğünden sonra olumsuzluklar artarak devam etti. kv kişisi ile bir iyi isek beş kötü olduk. hakaretler evden kovulmalar ne ararsanız. eşim bütün bunlara hep sessiz kaldı. zaman acıtarak geçti bu gibi bir dünya saçmalıklar yaşandı. eşim işsiz kaldı dönem dönem çalışsa da 1 senedir işsiz. ev kira geçim herşey benim üstümde çocuğuma şimdi eşim bakıyor. çocuğum baba diye ağlıyor bensiz yaşayabilir olmasam ağlamaz bile.. bunları ağlayarak yazıyorum öyle kötüyüm ki..evlendiğim günden beri cebelleşiyorum.
geçen sene maddi sıkıntıda oldğumuzu duyan kv. köylerinde ben oğluma evlenme demiştim ah oğlum ah gibi birşeyler konuşmuş (çalışmayan oğlu evi ayakta tutmaya çalışan ben ) bu kulağıma geldi. bende o gece 3 e kadar halı silmiştim yıkamaya vermiyorum sıkıntıdayız güya evimi idareyi düşünüyorum. peh. yine de geldikleride mesafeli de olsa görüşüyoruz çünü bazı zamanlar çocuğa bakıyor hem tatsızlık olmasın diye. mesafeli olmamı da kaldıramıyor nankörlük etmeyin diye ara ara bazı tartışmalarımız oluyor. nankörlüğü eden de benmişim(!) kendilerinden asla bir beklentim yok ama durumları gayet iyi evler arabaları herşeyleri var memurlar ama oğluma destek olayım demek yok.
en sonki olayımız. akraba gününde sırf çocuğuma bakıyor yaşlıdır diye 2 çeşit tatlısını yapıp götürdüm. o gün de niyetliydim. izin günüm hem çocuğu çişe alıştırmayı denedim ve biraz gerildim hem ev işleri hem tatlı derken stresli bir gündü. aradı iftara gelin diye. bende biraz yoğunluğum var çiş temizlik tatlılar derken gelmeyim zaten günde beraberiz yine de yetişirsem gelrim dedim. bir çorba ile iftarı yaptım güne anca yetiştim. gittiğimde surat beş karış tabi . masada çocuklu gelen akrabalar vardı. bende keşke oğlumu da getirseydim çocğum evde babasıyla içimde rahat değil dedim. çişe alıştırdığım için götürmemiştim. oda siz akşam gelmediniz ben oğlumu göremedim bende aynı böyle oldum diye hırslı hırslı konuştu. oysa her gün görüyor oğlunu aramızda 2 bina var. bende zaten hep beraberiz dedim ve çokta önemsemedim. diğer yaptıklarının yanında bu neydi ki zaten. eltim ile konuştuk oda böyle dememeliydi yanlış yaptı dedi bende ben alışkınım deidm kapandı.
ertesi gün eltim ile kv konuşmuşlar. eltim böyle demeseydin kız 2 çeşit tatlı yapıp getirmiş bi eline sağlık bile demedin diye söylemiş onların konusu da kapanmış tartışma vs yok. ertesi gün işe gideceğim eşimde bir işe gitti aradı annesini çocuk uyuyor sen git diye. yok ben gidemem kendi getirsin demiş kapatmış telefonu. güya bana haddimi bildirecek. ben çocuğu uyandır hazırla götür derken işe geç kaldım. ve dedim anne ben elin işinde çalışyorum bak geç kaldım. oda git işine seninle uğraşamam dye kapıyı yüzüme kapattı. ben ağlaya ağlaya gittim işe izin aldım işyerinden çocuğumu da aldım gittim annemlere. hiç kimseye kendi yaptığını söylemiyor. eşim bana inanıyor ama annesi babası hiçbirşey de yapamıyor yapmıyor. 1 haftaa sonra kendim geldim. annem ile kv telefonda tartıştılar. eşimin teyzesi bana ulaşamadığı için diğer eltime hakareler yağdrdı. siz insan mısınız siz adam mısınız kimsiniz. hepimiz bir araya geleceğiz kim bilmem naptırıp gitmek istiyor kim kalmak istiyor karar vereceğiz! benim evliliğimin bitip bitmemesine karar vereceklermiş. ve eşime söyledim iş bulup kendini toparlayana kadar buradayım sana destek olacağım ondan sonra artık yokum dedim. çokta önemsemedi.
çocuğum için katlanıyordum herşeye ama ben onu bile kaybettim.
öyle tarifsiz duygular içerisindeyim ki . boşanmak o kadar korkunç geliyor ki bana. etraftan mükemmel görünen bir evliliğim var ama evlilik artık koptu bütün bu yaşananlar evliliğimi çok sarstı beni yordu. yazamadığım o kadar çok şey var ki. eşim iyidir ahlaklıdır kötü alışkanlığı şiddeti küfürü yoktur eğitimli düzgündür ama bencildir, ilgisizdir, umursamazdır. gece 3 te metrobüsle çocuk kucağımda gelirim o gelip duraktan almaz bile. ben ağlayarak ona beni üzen birşeyi anlatırım o yüzümdeki sivilceye odaklanır aa burada sivilce çıkmış der. günlerce üzgün olsam asla sormaz neyin var diye o kadar anlaşılmıyorum ki aklımı kaybetmek üzereyim sıkıştım kaldım.. kötü biri değil ama benimle ilgili zerre çabası yok. en son ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum bile
bu kadar uzun yazdım kusura bakmayın kimselere derdimi anlatamıyorum ne ailem ne kardeşim ne arkadaşım. okuyan hakkını helal etsin hem içimi döküyorum hem akıl danışıyorum size. akıl akıldan üstündür.
nişanım düğünüm hepsi berbattı. gelin gibi değil cenaze alır gibi aldılar. düğünden sonra olumsuzluklar artarak devam etti. kv kişisi ile bir iyi isek beş kötü olduk. hakaretler evden kovulmalar ne ararsanız. eşim bütün bunlara hep sessiz kaldı. zaman acıtarak geçti bu gibi bir dünya saçmalıklar yaşandı. eşim işsiz kaldı dönem dönem çalışsa da 1 senedir işsiz. ev kira geçim herşey benim üstümde çocuğuma şimdi eşim bakıyor. çocuğum baba diye ağlıyor bensiz yaşayabilir olmasam ağlamaz bile.. bunları ağlayarak yazıyorum öyle kötüyüm ki..evlendiğim günden beri cebelleşiyorum.
geçen sene maddi sıkıntıda oldğumuzu duyan kv. köylerinde ben oğluma evlenme demiştim ah oğlum ah gibi birşeyler konuşmuş (çalışmayan oğlu evi ayakta tutmaya çalışan ben ) bu kulağıma geldi. bende o gece 3 e kadar halı silmiştim yıkamaya vermiyorum sıkıntıdayız güya evimi idareyi düşünüyorum. peh. yine de geldikleride mesafeli de olsa görüşüyoruz çünü bazı zamanlar çocuğa bakıyor hem tatsızlık olmasın diye. mesafeli olmamı da kaldıramıyor nankörlük etmeyin diye ara ara bazı tartışmalarımız oluyor. nankörlüğü eden de benmişim(!) kendilerinden asla bir beklentim yok ama durumları gayet iyi evler arabaları herşeyleri var memurlar ama oğluma destek olayım demek yok.
en sonki olayımız. akraba gününde sırf çocuğuma bakıyor yaşlıdır diye 2 çeşit tatlısını yapıp götürdüm. o gün de niyetliydim. izin günüm hem çocuğu çişe alıştırmayı denedim ve biraz gerildim hem ev işleri hem tatlı derken stresli bir gündü. aradı iftara gelin diye. bende biraz yoğunluğum var çiş temizlik tatlılar derken gelmeyim zaten günde beraberiz yine de yetişirsem gelrim dedim. bir çorba ile iftarı yaptım güne anca yetiştim. gittiğimde surat beş karış tabi . masada çocuklu gelen akrabalar vardı. bende keşke oğlumu da getirseydim çocğum evde babasıyla içimde rahat değil dedim. çişe alıştırdığım için götürmemiştim. oda siz akşam gelmediniz ben oğlumu göremedim bende aynı böyle oldum diye hırslı hırslı konuştu. oysa her gün görüyor oğlunu aramızda 2 bina var. bende zaten hep beraberiz dedim ve çokta önemsemedim. diğer yaptıklarının yanında bu neydi ki zaten. eltim ile konuştuk oda böyle dememeliydi yanlış yaptı dedi bende ben alışkınım deidm kapandı.
ertesi gün eltim ile kv konuşmuşlar. eltim böyle demeseydin kız 2 çeşit tatlı yapıp getirmiş bi eline sağlık bile demedin diye söylemiş onların konusu da kapanmış tartışma vs yok. ertesi gün işe gideceğim eşimde bir işe gitti aradı annesini çocuk uyuyor sen git diye. yok ben gidemem kendi getirsin demiş kapatmış telefonu. güya bana haddimi bildirecek. ben çocuğu uyandır hazırla götür derken işe geç kaldım. ve dedim anne ben elin işinde çalışyorum bak geç kaldım. oda git işine seninle uğraşamam dye kapıyı yüzüme kapattı. ben ağlaya ağlaya gittim işe izin aldım işyerinden çocuğumu da aldım gittim annemlere. hiç kimseye kendi yaptığını söylemiyor. eşim bana inanıyor ama annesi babası hiçbirşey de yapamıyor yapmıyor. 1 haftaa sonra kendim geldim. annem ile kv telefonda tartıştılar. eşimin teyzesi bana ulaşamadığı için diğer eltime hakareler yağdrdı. siz insan mısınız siz adam mısınız kimsiniz. hepimiz bir araya geleceğiz kim bilmem naptırıp gitmek istiyor kim kalmak istiyor karar vereceğiz! benim evliliğimin bitip bitmemesine karar vereceklermiş. ve eşime söyledim iş bulup kendini toparlayana kadar buradayım sana destek olacağım ondan sonra artık yokum dedim. çokta önemsemedi.
çocuğum için katlanıyordum herşeye ama ben onu bile kaybettim.
öyle tarifsiz duygular içerisindeyim ki . boşanmak o kadar korkunç geliyor ki bana. etraftan mükemmel görünen bir evliliğim var ama evlilik artık koptu bütün bu yaşananlar evliliğimi çok sarstı beni yordu. yazamadığım o kadar çok şey var ki. eşim iyidir ahlaklıdır kötü alışkanlığı şiddeti küfürü yoktur eğitimli düzgündür ama bencildir, ilgisizdir, umursamazdır. gece 3 te metrobüsle çocuk kucağımda gelirim o gelip duraktan almaz bile. ben ağlayarak ona beni üzen birşeyi anlatırım o yüzümdeki sivilceye odaklanır aa burada sivilce çıkmış der. günlerce üzgün olsam asla sormaz neyin var diye o kadar anlaşılmıyorum ki aklımı kaybetmek üzereyim sıkıştım kaldım.. kötü biri değil ama benimle ilgili zerre çabası yok. en son ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum bile
bu kadar uzun yazdım kusura bakmayın kimselere derdimi anlatamıyorum ne ailem ne kardeşim ne arkadaşım. okuyan hakkını helal etsin hem içimi döküyorum hem akıl danışıyorum size. akıl akıldan üstündür.