Dogru soluyorsunuz tabi ilerde ne olacagi belli olmaz ben o cumleyi cocuklarimi iyi yetistirmeye calistigim icin yazdimO daha belli olmaz.Hele bi yaşlanın.
Aynen öyle ben çok korkarım Allah kimseye evlat acısı da hasreti de göstermesin.Ayy evet,depremden sonra,çocuklarını kaybedenler doktor kapısı aşındırdı yıllarca,kiminin oldu,kiminin olmadı,Allah göstermesin ama dünya hali belli mi olur...
Arkadasim olayi niye vizyona getiriyosun cocuklari olan vizyonsuzmu siz beni taniyormusunuzAferin size, sanıyorsunuz ki madalya takacaklar. Hayata çocuk sevmekten daha eğlenceli şeyler de var, ama işte bilmek için vizyon gerekir.
Sen iyi bir annesin ama ayni zamanda yorulmuş bir annesin. Allah yokluklarıni göstermesin. Eminim bu yazıyı yazarken bir tarafın şikayet ettiği için pişmanlık duymuştur. Çünkü annelik boyle birşey. Zamanı geri alamayacagimiza göre sizin evden biraz uzaklasmaniz gerekiyor. En iyi yolu işe girmek. Siz işe çocuklar kreşe. Varsın aldığınız paranın tamamı kreşe kurslara gitsin. Amacınız ilk bir kaç yıl para kazanmak değil hava almak sosyalleşmek olsun. Inanin size iyi gelecekO kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...
5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.
Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .
Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .
İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .
Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .
Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .
Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .
İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .
Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Olayı niye evlat ile imtihan olmaya getirdiniz ki. Cocuk isteyenlerinki duaysa benimki de dua. Benimki de kazayla bi çocuğum daha olmasın diye dua. Zaten isteyen bir sürü insan var onlara nasip olsun ne var bunda.Aynen öyle ben çok korkarım Allah kimseye evlat acısı da hasreti de göstermesin.
Yaramazların döküntülerini topluyordur.Konu sahibi konuyu açtın gittin hiç sevmediğim olay
Herkesin tabiatı farklıdır illa şükürcü mü olması lazım?!Bu kadarr cocuk sahibi olmak isteyen o kadar gozyasi doken warken kadin keske anne olmasaydim keske cocugum olmasaydi diyo vala pess.kendinden emin degilsen ne diye iki cocuk yapiyorsun o cocuklara nasil duzgun anne olcaksin.allh bagislarsa iki cocugum var ucuncuye hamileyim.cocularim karnindaki kardesimiz buyusun diye bal yediriyorlar bna dun aksam. iyiki dogurmusum vala benim sirtim yere gelmez
Tamam işte ben de diyorum ki en net korunma yöntemini seçin. Ne bileyim böyle dua bana kötü şeyler çağrıştırıyor.Olayı niye evlat ile imtihan olmaya getirdiniz ki. Cocuk isteyenlerinki duaysa benimki de dua. Benimki de kazayla bi çocuğum daha olmasın diye dua. Zaten isteyen bir sürü insan var onlara nasip olsun ne var bunda.
Derdini yazmis bnde kendi fikrimi soledim arkadasim alayci sozlere gerek yok fikrinizi bana tabiki soyleyebilirsinHerkesin tabiatı farklıdır illa şükürcü mü olması lazım?!
Kadın derdini yazmış,nispetçi tayfa onlayn.
Çocuğum yok ve iyi ki yok diyorum. Keyfime, özgürlüğüme düşkünüm.
Arkadaşımla çıktığımız tatilde biz huzur içinde yemeklerimizi yerken ettaftaki bir çok ebeveynden " kızım dur ayakkabısız koşma, oraya gitme, otur yemeğimizi yiyelim, oğlum dur ketçap kafaya dökülmez" vs vs çığlıkları, yanında çocuk mızmızlanmaları... O sahnelere şahit olunca halime az şükretmedim.
Çocuk diye ölen ebeveynler bile saçını bile tarayamadıktan, çocuğu doğduğundan beri keyifle bir banyo yapamadığından bahsediyor zaten. Ha ama laflarının sonuna " ama olsun, yavrumun gülüşüne anne kurban" yazıyorlar ki taşlanmasınlar. Doğruya doğru. Çocuk sahibi olmanın hiç bir özendirici yanı yok bence. Sevme, sevilme duygunu ayyuka çıkarıyor, biraz da toplum baskısı.
Size Allah sabır versin. Çocukları emanet edin, çıkın kendiniz için bir şeyler yapın, kendinize gelin bir. Çocuğunuz oldu diye sizin insanlığınız bitmiyor ki, siz bakmayın yurdumun çocuğu için kendini bırakan arabesk annelerine. Mutsuz, huzursuz kadından mutlu çocuk çıkmıyor. Siz mutlu olacaksınız ki çocuklarınız da mutlu, huzurlu olsun. En zor yılları geride bırakmışsınız yaramazlık olarak zaten.
Evet annelik zor fakat 'Türk tipi' annelik cekilmezdir. Bu sitede gördüm, annelerin üzerine inanilmaz bir baski var. Cocuk 24/7 sürekli annesine bagli yasamak zorunda yoksa baglanmazmis annesine. Burda biri konu acmisti, esi isten eve geldiginde sadece yarim saat, 1 saat saat cocuk ile oynayip uyuyordu ve burdakiler kocayi hakli buluyorlardi. Ama calisan anne öyle mi? Yoo o eve gelince yemek yapmali, cocuk ile zaman gecirmeli, temizlik felan hepsini..
Türk kültüründe cocuktan sonra bireysillikte bitiyor, evlilikte. 2 yildir cocugu ile uyuyup, kocasi salonda uyuyanlar var. Kocasi ile yanliz tatile gidenler burda taslaniyor, cocukta büyük travma yaratiyormus diye.
Ve annelik bu degil. Cidden degil.
Ben esim ile yanliz tatile gidiyorum kizim 5 aylik olduktan beri. Kizim hafta ici kres'e gidiyor ve esimde kizima benim ile esit düzeyde bakiyor. Yani onun banyosunu yapar, bezini degistirir,.. Arada sinema, restoran keyfi yapariz esim ile.
Ben eger cocuguma iyi bir alt yapi sunamazsam, iyi bir evlilik, mutlu bir anne o zaman bu cocugum icinde iyi birsey degil.
Anne olmak çok güzel ama kendinden vazgeçmek değil. Siz burada hata yapmışsınız. Annenize de kabahat bulmayın. Siz bıkmışken o sizi büyütüp kurtulmuşken neden bir de torun baksın. Tabii ki gezecek. Hayatın tadını çıkaracak. Aslında bunu siz de yapabilirsiniz. Kendinize ne olursa olsun zaman ayırın. Kreş, okul, oyun grubu gibi imkanlarin tumunu kullanin. Bazi gunler sadece eainiz ilgilensin çocuklarla. Ev de gerekirse kirli olsun. Bir yardımcı bulun ekonomik durumunuz uygunsa. Bu arada kesinlikle psikolojik destek alın . Yazdiklariniz beş çocuk annesi gibi.O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...
5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.
Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .
Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .
İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .
Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .
Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .
Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .
İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .
Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....