Keşke Anne Olmasaydım ..

Ben anaç bir insanım. Kızımla 2 sene yapışık yaşadık ama zaten özgürlüğümü feda etmeye hazırdım çocuk yaparken, yani öyle çok da koymadı bana o 2 sene. Sonra kreşe başladı, şimdi 2. kızım yolda ve yıllardır evden çalışıyorum, dolayısıyla sosyal hayatım çok büyük ölçüde azaldı. Eşim evde olduğu zamanlar her işe el atar, kızımı ona bırakır gece arkadaşlarımla dışarı çıkabilirim. Kızım her çocuk kadar aksi, sevgi dolu, inatçı, insanı bazen çıldırtan, bazen mest eden bir bücürük. Şimdi ben anaç, az da olsa kendine zaman ayırabilen, bazı şeyleri oturtmuş bir anneyim ama o hissettiğiniz isyanı ben de ara sıra hissediyorum. İnsan bazen tüm sorumluluklardan azade, o daha hafif hissettiği günleri özlüyor. Bir de siz zaten anne olmaya çok düşünerek karar vermemişsiniz. Keşkelerle başlayan cümleler için de çok geç. Şuan tek yapabileceğiniz kendinize nefes alabilecek alanlar yaratmak. Bakıcı olur, çocukları eşe bırakıp, kendiniz için bir şeyler yapmak olur, aileden birilerine bırakıp eşle baş başa bir şeyler yapmak olur.


Bir de "bu kadar anne olmak isteyen kadın varken, çocuğu olmayan insan varken" laflarıyla yaklaşmayın artık böyle konulara yahu. Herkesin derdi kendine. Allah isteyen herkese evlat versin, bunu gönülden söylüyorum ama her evlat sahibi olan da nirvanaya erip, mutluluğun sırrını keşfetmiyor. Hepimizin hayat şartları, beklentileri, dertleri, kişilikleri farklı. İnsanın hissettikleri, başkalarının sahip olduklarına ya da olmadıklarına göre şekillenen bir şey değil, yaşadıklarına göre şekillenen bir şey.
 
Ben seni tebrik ederim. Bence bir çok annenin düşündüğü ama dile getirmeye çekindiği konuyu sen dile dökmüşsün. Ben de aynı fikirdeyim. Kocam izin verse gidip tüplerimi bağlatcam ama yazılı izni lazımmış
Katılıyorum.
Şu an böyle düşünmüyorum ama bebeğimin ilk yılında ben de bunları hissediyordum.
Çalıştığım ve yeniden anne olmadığım için fikirlerim değişti, şimdi mutluyum.
Yapabileceğiniz en doğru şey küçüğün kreş yaşlarına dek sabredip iş bulmak.
 
Bu kadarr cocuk sahibi olmak isteyen o kadar gozyasi doken warken kadin keske anne olmasaydim keske cocugum olmasaydi diyo vala pess.kendinden emin degilsen ne diye iki cocuk yapiyorsun o cocuklara nasil duzgun anne olcaksin.allh bagislarsa iki cocugum var ucuncuye hamileyim.cocularim karnindaki kardesimiz buyusun diye bal yediriyorlar bna dun aksam. iyiki dogurmusum vala benim sirtim yere gelmez
Nasıl biliyorum ama :işsiz::işsiz:
 
Hanimlar herkes farkli dusunmekte ozgur bnde kendi dusuncemi yazdim benim cocuklarimda cok yaramaz hic durmazlar ama keskeyi kafasindan atmasi lazim bayanin
 
Ard arda doğum yapmanız hata olmuş 2. için daha dikkatli olsaydınız keşke, her kadın anaç ruhlu ve anaç hormonlu değil burda önemli olan kendini çok iyi tanımak , olduktan son ra günaydın
Çünkü azarla, sinirle o çocuklarda kötü izler kalacak ama bunu size hiç bir zaman itiraf edemiyecekler,
belki ilerdede sizden uzaklaşacaklar
Sevgisizlikten, sizin sinirli halinizden diyecekler ki annemiz hep sinirliydi
Ve size ileride pek bağlılık göstermiyecekler ama sende diyeceksin ki çocuklarıma saçlarımı paspas yaptım
 
Valla sirf su konuya cevap vermek için girdim siteye ne zamandır girmiyorum.. O kadar haklısınız ki bunca emek sonunda yani benzer bir hayat sonunda iki psikolojisi bozuk ergenle uğraşmak zorunda olan bir anne olarak yazıyorum. Binbir uğraşma girdiği okulu keyfi bıraktı büyük oğlum. It kopuk takımıyla arkadaşlık ediyor küçük de ona benzeme çabası içinde ve ben niye bunca yıl uğraştım ki bunun için mi diye kendime acimanin son noktasindayim.. Allah yardımcınız olsun
 
Benim de bir kızım var 7 aylik. İkinci cocugu kesinlikle düşünmüyorum. Hatta günah belki ama Allah bana ikinciyi nasip etmesin diyorum. İlki de kaza ile oldu çünkü. Çok iyi anlıyorum sizi. Eskiden arkadaşlarımla şehir şehir gezerdim şimdi gezdiğim yerler bebek mağazaları. Ama tabiki insan her koşula uyum sağlayabiliyor . Artık şehir şehir gezmenin imkansız olduğunu bildiğim için daha makul isteklerim var mesela çocuk erken uyusa biraz daha kitap okusam gibi.
 
Chucky :KK53::KK48:
Bizim yan dairede de 2 tane bebe var. 3-4 yaşlarına geldiler herhalde. Bebekken sesleri yoktu da ne zaman büyüdüler hayatımda derin darbeler oluştu. Seslerine uyanmaktan gına geliyor her sabah her sabah
Küçüğü fena büyüğü neyse de.
Onların annesine de sana da hepinize kolaylık diliyorum, başımızın üstünde yeriniz var fedakar anneler :KK31:

ya var ya en gıcığıda şu uyanma meselesi.
insan sadece bir gün ya bir gün kendiğinden uyanmak istiyor.
uykuya doyarak uyanmak :))
 
Valla sirf su konuya cevap vermek için girdim siteye ne zamandır girmiyorum.. O kadar haklısınız ki bunca emek sonunda yani benzer bir hayat sonunda iki psikolojisi bozuk ergenle uğraşmak zorunda olan bir anne olarak yazıyorum. Binbir uğraşma girdiği okulu keyfi bıraktı büyük oğlum. It kopuk takımıyla arkadaşlık ediyor küçük de ona benzeme çabası içinde ve ben niye bunca yıl uğraştım ki bunun için mi diye kendime acimanin son noktasindayim.. Allah yardımcınız olsun
Allah yardımcınız olsun bende kızımla sancılı ergenlik geçirdim 5 yıl sürdü
ÇOK perişan günler yaşadık ama geçti gitti sabah onunla evden çıkardık akşam 9 evde olurduk asla başıboş bırakmadım sıkı sıkı takip ettim şerlook holms gibi
 
Valla ben ev islerine hamilelikte bakamamaya basladim. Of pof ediyordum ev dagildi diye. Sonra bebek dogunca gordum ki o hamilelikteki evim cok duzgunmus. Bebek buyudukce de gordum ki hareketi kisitliykenki evim cok duzgunmus..
Seftali ile duvar siler domatesle dolap siler. Balik krakerleri yere atip onlari ayagiyla ezmece oynar. Su icicekmis gibi isteyp goturup parkelere doker. Dondurma veririm eline goturur koltugun arkasina atar o orda erir ben evi karinca basinca karincalari takip ederek bulurum o dondurmayi.. buzdolabinda duzen yok icinden barbi bebek yada plastik ordek cikabilir. Tencerelerim duzensiz bardaklarim duzensiz. Bazi cekmeceler bantlidir. Deterjanlar ilaclar hic bisey yerli yerinde degil. Ulasamasin dye hersey tezgah ustunde mesela. Yoksa acip aliyor dolaptan cekmeceden. Hersey ortada hersey daginik.. orda burda ic camasirlarim geziyor cekmeceyi gunde 100 kere indirip geri kaldiriyoruz mesela. Mutfagim mutfakliktan cikti benim de. Hic biseye yetisemiyorum. Yemek yaparsam yenirse kaldrmasi bulasigni yikamasi zaman aliyor bazen 2gunluk bulasiklari yeni yeni yikayabliyorum. Dolaplarimin ici karmasik ev karmasik.
Kizim dogdugundan beri zor bi bebek su an 20 aylik. Herkes bebesiyle sakin sakin alisveris yaparken biz esimle birbrimize girmjs bi bcmde eve donuyoruz mesela. Kizim aglayip yirtinarak kendi kendne g3zmek magaza reyonlarjnin tumunu yere indirmek istyor. Parka marka goturmek istemyorum artik cunku blmiyor ki salincak carpar blmem ne kosuyum ediyim istiyor ..ben de pesindeyim tabi. Parktan eve getiremiyorum eger gitmis bulunduysak. Kucagimda debelenen aglayan haliyle kosusturuyorum falan.. millet aliyo bebegini yuruyuslere gidiyo ne blym yolculuklara cikiyo.. ben daha toplu tasimayla 1kere gidemedim bi yere. Kendi arabamizla bile gidemyoruz ki. Meme emerek uyuyor ve hep ortamizda uyumak istiyor. Gece 10kere kalkiyor. Ben de bazen hatta cogu zaman tahammulsuzlesiyorum. Ozellikle uykudan bayginlik geciriyorsam hastaysam disim agriyosa midem bulaniyosa..
Sizi anlayabiliyorum ama dogurmasaydim lafini anlayamiyorum. Evet tanimamis olcaktnz uzulmycektiniz de. .. degmez mi bu sevgiyi tatmis olmaya. Ogullarinizin sizden baska kimi var annesi? Sizin de onlardan baska kimseniz yok...
Bence su hayatta insan yapayalnizken cocuklari yoldas oluveriyor insana..
Gecicek diyorlar. Hep surmycekmis bu simarikliklar.. bakalim .
Ama bunun ergenligi var okulu var arkadas cevresi var. Is hayati evlenmesi vs var.. belki de en kolay zamanlaridir su zaman..
 
Bekarım annelik beni de hep çok korkutmuştur. Ben sizin asıl sorununuzun anne olmak değil kendinizee vakit ayıramamak olduğunu düşünüyorum. Çocukları bir tarafa bırakıp kendiniz başka şeyler yapamayacağınıza göre onlarla eğlenceli ve kaliteli zaman geçirmeye çalışın hem sizi psikolojik olarak rahatlatacaktır hem de onlara iyi gelecektir
 
O kadar pişmanım ki anne olduğum için...5,5 senedir kapana sıkışmış cebelleşiyorum.Bekarlıgımda ağlayan zırlayan çocuklara bakıp anneleri hakkın da “bi kadın neden çocuk yapar ki hayatını mahvetmek için mi?”diye düşünür çocuk yapmalarına hayret ederdim.Çünkü özgürlük kelimesinden oluşuyordum ben.Evliliğimden 2,5 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdim fıtrat gereği sanırım.O dönem net hatırlayamıyorum nasıl karar verip nasıl cesaret ettim hiç bilemiyorum .İkincisi ise kazara oldu ...

5,5 senedir ben diye birşey yok .7/24 bakıcı olarak kiralanmışım.Sosyallik şöyle dursun bi banyo/wc ye bile insan gibi girip çıkamıyorum.

Annem destek olmadı hiç bir zaman sadece bir ben vardım .7 ay baktı hergin oğlum oraya bırakırken yalvarıyordu bırakmamam için.Ve her hafta beni twl de rahatsız ediyordu su gün izin al günüm var su gün izin al gezim var vs saçma sapan sepeblerden .Sanırım anaç olmamam ondan gelen bi kalıntı .Ama ondan daha çok sevgi verdiğimi düşünüyorum evlatlarıma .

Çocuklarımı kaybetsem dünya basıma yıkılır onları çok seviyorum ama onlar doğmamış olsaydı onları hiç tanımamış hiç sevmemiş olacaktım.O zaman olmayan bişeyin yokluğu için ağlamayacaktım .

İş hayatım bittikten sonra çocuklar daha ağır gelmeye başladı.Ve durmadan kavga eden iki erkek çocuk .Büyüdüler iş kolaylaşacak diye beklerken gün ve gün benim isyanım artıyor .Onlara yapabildiğim tek şey avazım çıktığı kadar “yeter “diye bağırmak oluyor .Anlamıyorlar tatlı tatlı anlatsam da beş dakika sonra herşey yine aynı.Büyük oğlum doğduğundan bu yana zor bi çocuktu hala öyle .Küçük nispeten daha sakindi artık o da ön teker arka teker misali abisinden geri kalır yanı kalmadı .

Büyük oğlumu cimnastik,yüzme futbol aktivitelerine gönderdim yaz okullarına gitti hiç bir fayda göremedim ,enerjisi yine hiç tükenmedi .

Evin her yerine yiyecek taşıyorlar şeftali ile duvar kapı pencere siliyorlar .Birbirlerini meyve suyu ile yıkıyorlar.Birbirleri ile çoğu zaman kavga halindeler küçük canı hep acıtılan taraf .Tv den nefret ederim hiç açmam ;büyük oğlum çizgi film bagımlısı ev de gün boyu tv bangır bangır.Şöyle rahat rahatı elime kitap ,telefon alıp keyif yapamıyorum .Yani yazacak çok sey var ama şimdi öyle aklıma gelenler .

Ben anaç bi kadın değilmişim .Keşke hiç evlenmeseydim keşke hiç çocuk sahibi olmasaydım boguluyorum.Anne olmak böyle birşey mi yoksa benim çocuklarım mı böyle bilmiyorum çok daralıyorum .

İlk oğlum doğduğundan 2 yaşınadek mükemmel besledim 2 sene mememde uyudu resmen emme refleksi çok güçlüydü çok düşkündü sütüm çok güzeldi .Sabahlara kadar emerdi.Özellikle hayatımda ki o 1 yıl sadece meme vermek üzerine kurulu idi hayatım .Banyo için bile 1 saat hazırlık yapardım .Cocuklarıma bir kez emzik dahi vermedim emmelerini etkilemesin diye .

Büyük oğlumu büyütürken kardeşi doğmadan önce bi kere kızıp bağırmadım .Suan ise evde her gün sesi göklerde bi anne olmaktan bitap düştüm yıldım arkadaşlar ben ....
Bu konu hem sizin fıtratınızla hem de çocuklarınızın fıtratıyla alakalı bir durum. Bazı kadınlar çok sabırlıdır, strese toleranslıdır bazıları değildir. Bazı çocuklar görece daha usludur, daha az taşkındır, daha az sorun çıkarır bazıları da değildir...
 
Bu kadarr cocuk sahibi olmak isteyen o kadar gozyasi doken warken kadin keske anne olmasaydim keske cocugum olmasaydi diyo vala pess.kendinden emin degilsen ne diye iki cocuk yapiyorsun o cocuklara nasil duzgun anne olcaksin.allh bagislarsa iki cocugum var ucuncuye hamileyim.cocularim karnindaki kardesimiz buyusun diye bal yediriyorlar bna dun aksam. iyiki dogurmusum vala benim sirtim yere gelmez
Aferin size, sanıyorsunuz ki madalya takacaklar. Hayata çocuk sevmekten daha eğlenceli şeyler de var, ama işte bilmek için vizyon gerekir.
 
Valla akıllı işi değil
Herkese göre çok kutsal herkese göre bi gülüşü yetiyormuş her şeyi unutmaya
Çekilen Eziyetin nesi gülüşe unutulur bilemiyorum.
Ben de zor karar verdim anaç falan da değilim
Bebeğimi daha doğmadan çok sevdim çok bağlandım orası ayrı
Ama işler yolunda giderse bi taneden fazlasına bakamam yetemem diye düşünüyorum
Sizin artık 2 yavrunuz var
Bence mükemmeliyetçi olmayın. Biraz salın. Yaramazlık da kendilerine zarar vermeden yapsınlar izin verin. İki erkek çocuk eminim ki çok zordur. Kolaylıklar diliyorum
 
İyi de böyle dua edeceğinize en iyi korunma şekli neyse onu uygulayın. Çünkü çok tehlikeli sözler bunlar. Ben korkarım şahsen böyle demeye.
Benim de bir kızım var 7 aylik. İkinci cocugu kesinlikle düşünmüyorum. Hatta günah belki ama Allah bana ikinciyi nasip etmesin diyorum.
 
Bu kadarr cocuk sahibi olmak isteyen o kadar gozyasi doken warken kadin keske anne olmasaydim keske cocugum olmasaydi diyo vala pess.kendinden emin degilsen ne diye iki cocuk yapiyorsun o cocuklara nasil duzgun anne olcaksin.allh bagislarsa iki cocugum var ucuncuye hamileyim.cocularim karnindaki kardesimiz buyusun diye bal yediriyorlar bna dun aksam. iyiki dogurmusum vala benim sirtim yere gelmez
O daha belli olmaz.Hele bi yaşlanın.
 
Hiç cocuk sahibi olmayı düşünmüyorum zaten yaşımda geçti seni az çok anlayabiliyorum eminim çok zordur durumun çocuklarınıda cok seviyorsundur ama şöyle iyice büyüdüklerinde çok daha kolay olacak bu günleri unutacaksın :KK66:
İşe başlasan çocukları kreşe versen daha iyi olmaz mı senin psikolojin için.
Bu arada buraya bu konuyu açmakta büyük cesaret biz cocuk istiyoruz olmuyor sen pismanim diyorsunlar doluşur burazdan :KK66:
Geçen gün biri demişti ya,sayıyla mı veriyorlar,sizin hakkınızı mı gaspediyoruz diye,hak vermştim vallahi:))
 
İyi de böyle dua edeceğinize en iyi korunma şekli neyse onu uygulayın. Çünkü çok tehlikeli sözler bunlar. Ben korkarım şahsen böyle demeye.
Ayy evet,depremden sonra,çocuklarını kaybedenler doktor kapısı aşındırdı yıllarca,kiminin oldu,kiminin olmadı,Allah göstermesin ama dünya hali belli mi olur...
 
X