Kendimi kaybediyorum iyice :( !

Nerden baslicam bilmiyorum ama, kimse beni anlamayip dinlemeyince buraya yazmaya karar verdim.
İnternetten konusutugum biri vardi. Baya ilerledi konusmamiz ve onu sevmeye basladim ilk kez birine karsi böyle hissettim. Hayatimda daha önce bi iliskim olmadi. Onunla konusurken hayattan zevk aliyorum mutlu oluyorum.. hala hatirlayinca içimi mutluluk kapliyo ama burnumun direği sizliyo yazarken ve gözümden iki damla yaş hemen akiyor.korkuyordum da bi yandan.. onu kaybetmekten. onunla konusurken daha nasil iyi olabilirim diye dusundum herseyi mükemmel yapmak istiyordum. Suan bile kendimi tutamiyorum aglarken. Tek basimayim bi kac gundur odadan dışarı cikmadim hic. Neyse konuyu anlatmaya devam ediyim.. kendini anlatiyordu birbirimize benzeyen cok yönümuz vardi yani mizac olarak. Hayatlarimiz kesinlikle farkli. ben daha cok içe kapanik ve pasiftim. Bazen kendi kendime agliyordum ama ona belli etmiyordum. Ona karşı hic yapmacik olmadim kendim gibi oldum hep. Ama icimdeki korkular hic bitmedi en küçük biseyi bile kafaya takiyordum kendi ozelliklerimi falan. Bi ara hersey kötüye gitmeye başladı kendimi sürekli onu dusunurken buluyorum yazidgi seyleri tekrar tekrar okuyorum hatirliyorum.. yemek yememeye basladim. Yesemde onu dusunuyorum ve kusuyorum surekli. Sonra midemde problemler cikti onlarla ugrastim. Kilo kaybettim ve cirkinlestim. Konusmamiza devam edemiyorduk artik iki kelimeyi gecmiyordu konusmamiz . Ben eve gidince iyice depresiflestim. Beni takmiyordu ve ne yaptigini bilmiyordum artik aklima kötü şeyler geliyordu. Konusmayi bitirmeye karar verdim.onu birakmayacagimi soylemistim onceden. o da beni.. ama bi gün başkası mi var hayatinda dedigimde hayir olsa soylerim dedi. Bende olabilir yani bi anda gidebilir dedim kendi kendime. Bi boşluğa düstum. Degistigini dusundum ama benimde suçum vardi bunda. Beceremiyordum iliski yurutmeyi ve baglaninca kaybetme korkusu artinca ve kendimi iyice ezikleyince cok kötü oldum. Bi kac gundur baska seylere yonelmeye calisiyorum ama sabah uyaninca aklimda gece yatarken aklimda. Artik yasamiyorum gibi. Gelecekten bi beklentim kalmadi gecmise baktigimda ise bisey yapmamisim zaten. Yemek yiyorum kusuyorum kilo kaybediyorum napicam bilmiyorum.

"Hayatimda daha önce bi iliskim olmadi" demişsin.Böyle kötü olmanın tam da sebebi bu bence. Bunu ilişki sanmışsın. Ne hissettiğini anlıyorum hem de çok iyi. yazdıklarım sığ gelebilir ama bu ilişkiler artık heryer de.. Bir de gerçek hayatta karşılaşsanız bu kadar iyi anlaşmazsınız zaten millet sürekli birileriyle yazışıyor,buluşuyor olmuyor ertesi gün başka biriyle daha yazışmaya başlıyor.Hatta bu buluşmalar çabucak da unutuluyor. İnsanlar sürekli sosyal ortamlarda ve senin bu olayın inan ki çerez gibi... İlk'ler her zaman zordur

İliski sanmadim çünkü gerçek ve samimiyduj birbirimize karşı. Millet surekli tanisiyor konusuyor ayriliyor unutuyor ama bunlarin saglikli olduğunu dusunmuyorum. Yani ben öyle olmak istemiyorum en azindan.
Gercek hayatta karsilassaniz bu kadar iyi anlasmazmiydik orasini bilemiyorum..