- 4 Haziran 2011
- 1.349
- 1.685
- Konu Sahibi Kimimkibennn
- #61
Değersizlik duygusu çocukken oluşan bir durum. Sizi sürekli eleştiren bir aile bireyiniz mi vardı? Travmatik bir olay mı yaşadınız?
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Benimkini al hiç kimse onunla yarışamazalmayayım canim benim ki bana yetiyor hatta bir çoğunuzunkiyle yarışır. Dertsizlikten değil eşim de böyle birsey ima etmiyor konu garip biliyorum ama bu da böyle bir his.
Bende de özgüven sorunu var maalesef. Üstelik çirkin de, beceriksiz de, aptal da değilim. Güzel olduğumu insanlar söylediği için ve erkeklerin bakışlarından biliyorum, becerikli olduğumu yaptığım işlere aldığım yorumlardan, zeki olduğumu başardığım şeylerden… Ama bunlara asla içtenlikle inanmıyorum. İçimden bir ses bana hep bu olumsuz kelimeleri tekrarlıyor. Günlük hayatıma çok büyük bir etkisi yok. İşim gereği çok fazla insanla bir aradayım ve sürekli özgüvenli taklidi yapıyorum. Bazen çok yorucu oluyor. Hayatımda kendimle gurur duyduğum çok nadirdir. Aynaya baktığımda kendimi eli yüzü düzgün buluyorum ama hepsi bu. Herhalde “yapamazsın, edemezsin” denilerek büyütülmemle ve ergenlikten itibaren dış çevreden aşırı sakınılmamla ilgilidir benimkisi ve 33 yaşıma geldim, çözemedim hala tam olarak. İkili ilişkilerde de kötü etkileniyorum bundan biraz, ben de eşimi kendimden ”daha iyi” buluyorum. Bana karşı bu kadar nazik, tutkulu ve verici olması sırtıma yük oluyor, ben bunu haketmiyorum hissine kapılıyorum sık sık. Pek kıskançlığım yok üçüncü kişilere, çok bariz bir olay yaşanmadıkça. Biz bunu nasıl çözeceğiz hiç bilmiyorum.Duzenleme: Aslında öğrenmek istediğim şey herkesin veya bazılarınızın da böyle hissettiği, kendini küçümsediği bir dönem var mi? Geçici mi? Buraya fotoğraf atmadım sonuçta güzel miyim ? Çirkin miyim? Diye sormaktan ziyade bu geçici birseyse iyi yok geçmez veya sadece bana olan birseyse cidden psikiyatriste gitmeyi düşünmeli miyim? İsterse dünya sizi çok beğensin başınıza taç taksın aynaya bakınca "çirkinsin, vasifsizsin vs " diye bağıran bir iç sesiniz varsa hiçbir şeyin önemi olmuyor. Benim suanki durumum bu yoksa eşimin veya başka birinin beni asagiladigi ,kötü hissettirdiği bir durum yok.
Herkes her konuyu açıyor buraya garip gelecek ama bende kendi sorunumu paylasmak istedim. Belki psikolojiden anlayan birileri bana bilinc altımda neler yattigini yorumlayabilir. Şimdi konuma gelirsem yüzümde veya vücudumda bariz kusur olarak göze çarpan hicbirsey yok ama güzel bir kadın da değilim. Mesela kendimi bazen aynada görünce yahu eşim bana nasıl katlanıyor diye düşünüyorum. Hatta bazen bosansakta bu yükten (yük olan benim) kurtulsa diyorum. Esimde dünya yakışıklısı değil kabul ama bir türlü yakıştıramıyorum kendimi yanına. Ben ortada birsey yokken çok tipsizim ayrılalım diyemem ama sanki o benden ayrilip guzel bir kadinla evlense benim uzerimden de cirkin olmanin yuku kalkacak gibi. Sacma gelebilir ,bu da dert mi de diyebilirsiniz ama yeterli olmadığım hissi cok kötü. Garip bir ruh hali içerisindeyim bilmiyorum benim gibi düşünen var mı?