Estağfurullah arkadaşım.
Ben de çok yalnızım ama çok mutluyum. Karışan eden yok,eleştiren yok.
Kendi başımın çaresine bakmaya çalışıyorum Allah’ıma çok şükür.
Arkadaşlar zaten ya çalışıyor ya da kendilerine ait programları vardır; ne zaman gelsin ki insanlar?
Tamam da kardeşlik bağları herkeste çok güçlü değil ki.Doğru diyorsunuz haklısınız insanın kardeşi önemli değil bu hayatta ,o eş bir gün olur bir gün olmaz Ama bunu da unutmayın. Ben yine diyorum kimseden hiçbir maddi destek bir şey beklemiyorum, ama bir abi ben çalışmıyorum etmiyorum hani ne zaman izinliyim ne zaman işe başlayacağım ya da ne yapıyorsun Bir sıkıntın var mı diye bile sormuyorsa zaten o abi olmasın.
Bak arkadaşımBen de öyleyim Allah'a şükür kendi başımın çaresine bakıyorum , ya Allah düşürmesin kimseye muhtaç etmesin tek duam temennimde bu zaten. Ama arkadaşım diyorum ya En basiti bu insan bir hayırlı olsuna gelmez mi senin o bir iki arkadaşın bir günde 10-15 dakikasını ayırmaz mı.? Ben mi yanlış düşünüyorumha diyeceksin demek ki istemiyor gelmiyor ayırmıyor kimseyi tabii ki zorla getiremem ama işte ne bileyim insan düşününce koyuyor yani bunlar
İnsanlar ağzına geleni söyleyip kırıyor sonra ben dogrucuyum, yalaka değilim oluyor . İnsanca iletişim kurmayinca kimse istemez kiBak arkadaşım;
Bizim bir tanıdık adam vardı; aynen senin gibi “ben doğrucu Davut olduğum için beni aramıyorlar” deyip duruyordu. Kocam anlattı bayramda adamın kendi anası babası ablası bile kabul etmemiş evine.
Bir laf vardır çok severim.
“İstediğini söyleyen istemediğini işitir!”
Öyle…İnsanlar ağzına geleni söyleyip kırıyor sonra ben dogrucuyum, yalaka değilim oluyor . İnsanca iletişim kurmayinca kimse istemez ki
Merhabalar arkadaşlar,uzun zamandır yazmak istiyordum ama bir türlü yazamadim. Benim sorunum soyleki şu hayatta kimsem yok.gercek anlamda dertelesebilecegim bı yoldasim yok. Evliyim ama eşim bütün gün işte çok yoğun çalışıyor haftasonu bile.bende yoğun çalışan biriyim fakat haftasonu en azından evdeyim ,iki çocuğum var .evin bütün sorumluluğu bende maddi manevi, eşimin işi çok yoğun ama maddi bı tatmin yok.yillar geçti yukselirim umuydu bekliyor ama hep dışardan adam geliyor tepesine.simdide kaç yılım geçti kıdem tazminatı var diye çıkmak istemiyor. Çocuklarla vakit bile geçirmiyor,benle zaten evlendik evlenli doğru düzgün bir hayatımız yok ,sadece senede 1*2 hafta yaz tatilleri birlikteyiz nerdeyse.
Ben şimdi doğum yaptığım için evdeyim bütün gün çocuklarla bir yere gidemiyoruz,araba kullanamıyorum,iki kucuk çocukla otobüs taksi vs imkansız diye çıkamıyorum. Bir arkadaşım bile yok gerçek anlamda,herkez samimiyetsiz çıkar peşinde olan insanlar , işten ayrılınca bile beni her gün her hafta arayanlar aramaz oldu,hepsi işi düştüğü için arıyorlarmis demekki. Bi abim var oda kadının ağzına bakıyor, kendide umursamaz zaten ayda yılda bir telefonla konuşursak o kadar.oda samimiyetsiz bir şekilde nasılsın iyimisin o kadar.Yani o kadar bunaldım ki bir kimsem yok şu hayatta ölüp gitsem yavrularima kim bakar diye düşünüyorum.herkez mi çıkar peşinde olur ya ,ki en ufak bir çıkar yani hani böyle denilince akla para pul gelmesin hemen ,herkez her anlamda sadece kendi çıkarını düşünüyor. 20 yıllık arkadaşım dostum dediğim doğum yaptım hayırlı olsuna gelmedi bile binbir bahanelerle yok gelmiş evde bulamamış yok şöyle yok böyle ki yalan yani.insan birine habersiz gidermi Heleki küçük çocuğu olan birine.
Yani sayacak siralayacak o kadar çok şeyim var ki sayfalarca olur diye yazamıyorum.artik nerdeyse psikologa gitmeye karar veriyorum ,gitcem herhalde.
Eee eş var, çocuk var kimsem yok diyorsunMerhabalar arkadaşlar,uzun zamandır yazmak istiyordum ama bir türlü yazamadim. Benim sorunum soyleki şu hayatta kimsem yok.gercek anlamda dertelesebilecegim bı yoldasim yok. Evliyim ama eşim bütün gün işte çok yoğun çalışıyor haftasonu bile.bende yoğun çalışan biriyim fakat haftasonu en azından evdeyim ,iki çocuğum var .evin bütün sorumluluğu bende maddi manevi, eşimin işi çok yoğun ama maddi bı tatmin yok.yillar geçti yukselirim umuydu bekliyor ama hep dışardan adam geliyor tepesine.simdide kaç yılım geçti kıdem tazminatı var diye çıkmak istemiyor. Çocuklarla vakit bile geçirmiyor,benle zaten evlendik evlenli doğru düzgün bir hayatımız yok ,sadece senede 1*2 hafta yaz tatilleri birlikteyiz nerdeyse.
Ben şimdi doğum yaptığım için evdeyim bütün gün çocuklarla bir yere gidemiyoruz,araba kullanamıyorum,iki kucuk çocukla otobüs taksi vs imkansız diye çıkamıyorum. Bir arkadaşım bile yok gerçek anlamda,herkez samimiyetsiz çıkar peşinde olan insanlar , işten ayrılınca bile beni her gün her hafta arayanlar aramaz oldu,hepsi işi düştüğü için arıyorlarmis demekki. Bi abim var oda kadının ağzına bakıyor, kendide umursamaz zaten ayda yılda bir telefonla konuşursak o kadar.oda samimiyetsiz bir şekilde nasılsın iyimisin o kadar.Yani o kadar bunaldım ki bir kimsem yok şu hayatta ölüp gitsem yavrularima kim bakar diye düşünüyorum.herkez mi çıkar peşinde olur ya ,ki en ufak bir çıkar yani hani böyle denilince akla para pul gelmesin hemen ,herkez her anlamda sadece kendi çıkarını düşünüyor. 20 yıllık arkadaşım dostum dediğim doğum yaptım hayırlı olsuna gelmedi bile binbir bahanelerle yok gelmiş evde bulamamış yok şöyle yok böyle ki yalan yani.insan birine habersiz gidermi Heleki küçük çocuğu olan birine.
Yani sayacak siralayacak o kadar çok şeyim var ki sayfalarca olur diye yazamıyorum.artik nerdeyse psikologa gitmeye karar veriyorum ,gitcem herhalde.
Dogum iznindeyim, bu bunalima girmeye benimde 3-5 adimim kaldi gibi geliyor. Yogun calisma hayati olan insanlar bir anda issiz kalinca boyle oluyor. Rutin bir durum takilmamaya calis.
Ben hergun yemek temizlikle didindikten sonra saat 6da buyuk kizimi bebek arabasina koyup yuruyuse cikartiyorum, en uzak parkta dinlenirken karnini doyuruyor, diger bebeklerle oyun oynamasi icin rahat birakiyorum. Hem cocuk sosyallesiyor hem esim gelene dek vakit geciyor, hem de ben sosyallesiyorum.
Kendine gunluk ev isi programi yap, program yaparsan kendine spor yapmak, kitap okumak gibi etkinlikler icin vakit ayirabilirsin.
Is hayatina geri dondugunde duzeleceksin, rahatla
Araba kullanmayı öğrenmelisiniz kullanabilirim diye odaklanırsanız öğrenirsiniz. Benim bir arkadaşım var üç çocuğu var hepsi de boy boy arabası var ve çocuklarıyla deli gibi geziyor. Çocuklarını denize götürüyor , parklara bahçelere , fuarlara , Annelerin oturup sohbet edebildiği Çocukların saatlik ablalarla aktivite yapılan çay bahçelerine gidiyor. Çokta çevre edinmiş. Kadın akşamları bile durmuyor evde eşi de anlayışlı akşamları bile çocuklarıyla geziyor. Akşam bazen buluşcaz diyelim hemen çocukların da oynaya bileceği bahçeli mekanlarda buluşuyoruz. Çocuklar oynarken biz bir şeyler içip sohbetler kahkahalar havalarda uçuşuyor. O kadar hayranım ki o arkadaşımın hayat enerjisine gülmeyi mutlu olmayı kendine alışkanlık haline getirmiş. Benim çocuğum yok olsaydı o arkadaşım gibi olabilir miydim bilmiyorum fakat olmak isterdim
Sizde insanların çıkar ilişkisi var diye odaklamayın kendinizi. Çocuklarla gezdikçe çevre edinirsiniz çocuklu annelerle tanışırsınız Sadece güler yüzlü pozitif olun ve her şeyinizi anlatmayın fazla samimiyet kurmayın sadece çocuklarla dışarıda aktivite yapabileceğiniz annelerle gününüzü gır şamata geçirin Sohbetler ilerledikçe çevre çevreyi yaratacaktır. Sosyalleştikçe kafanızda dağılır kendinizde yalnız hissetmesiniz
Amannnnn sağlıklı iki evladınız varmış Allah onlara sağlık versin boşverin insanları bende bıktım insanlardan akrabalardan alıp başımı gitsem dağ başına hiç kafam kaldırmıyor kitap okuyun kendinizi sevin daha zor durumda insanlar var yoğun bakım kapılarında cezaevi kapılarında organ bağışı listesi sırası bekleyen neleri var
Boşverin yaaaa arkadaşı bebek görmeye gelmemiş aman gelmesin kendini sev dinlen kitap oku bakım yap kahve iç al çocukları parka git çok mu lazım tepemde herşeye maydanoz insan müzik dinle kahve iç hobi edin
@pratik123 neye istinaden beğenmedim yorumu koymusunuz anlamıyorum.buraya bir derdimi paylasmisim içimi dokmusum daha doğrusu neyini beğenmediniz. Beğeneceğiniz bir dert iç dökme belirtinde onu yazalım!!
Bence insanları bu kadar çabuk yargılamayın. Arkadaşınızın işi gücü çıkmıştır, belki sahiden gelip evde bulamamıştır..Ben bana destek olsunlar diye demiyorum ki bahsettiğim gibi Hiç konuşacak dertleşecek hiçbir kimsem bile yok diyorum. 20 yıllık bir arkadaşım dostum hayırlı olsuna bile gelmedi diyorum hani bunu beklemek bile suç mu? Buda mi bir çıkar olmuş acaba bendemi cikarimin peşindeyim.
Allah'a şükür kimseye muhtaç değilim inşallah da olmam ha dünya bu belli olmaz Ama eminim ki bir gün bir şey olsa bir muhtaç olsam zaten şu anda kimse yok o zaman hiç hic kimse olmaz
İlk işinizehliyet alıp araba kullanöak olsun. Arabayla cıkın cıkın gezin. Bebek küçük olınca ibsan cok bunalıylr haklısınız bebekle yürüme gideceğiniz yer yok mu. Dondurma alın cekirdek alın çitleyin. Mteki çocugunuz oyun yasıındaysa parkta diğer annelerle takılın. Çocuk elbette büyüyecek sonrasında rwsim müzik vs kurslara gidersiniz cevre edinirsiniz.Merhabalar arkadaşlar,uzun zamandır yazmak istiyordum ama bir türlü yazamadim. Benim sorunum soyleki şu hayatta kimsem yok.gercek anlamda dertelesebilecegim bı yoldasim yok. Evliyim ama eşim bütün gün işte çok yoğun çalışıyor haftasonu bile.bende yoğun çalışan biriyim fakat haftasonu en azından evdeyim ,iki çocuğum var .evin bütün sorumluluğu bende maddi manevi, eşimin işi çok yoğun ama maddi bı tatmin yok.yillar geçti yukselirim umuydu bekliyor ama hep dışardan adam geliyor tepesine.simdide kaç yılım geçti kıdem tazminatı var diye çıkmak istemiyor. Çocuklarla vakit bile geçirmiyor,benle zaten evlendik evlenli doğru düzgün bir hayatımız yok ,sadece senede 1*2 hafta yaz tatilleri birlikteyiz nerdeyse.
Ben şimdi doğum yaptığım için evdeyim bütün gün çocuklarla bir yere gidemiyoruz,araba kullanamıyorum,iki kucuk çocukla otobüs taksi vs imkansız diye çıkamıyorum. Bir arkadaşım bile yok gerçek anlamda,herkez samimiyetsiz çıkar peşinde olan insanlar , işten ayrılınca bile beni her gün her hafta arayanlar aramaz oldu,hepsi işi düştüğü için arıyorlarmis demekki. Bi abim var oda kadının ağzına bakıyor, kendide umursamaz zaten ayda yılda bir telefonla konuşursak o kadar.oda samimiyetsiz bir şekilde nasılsın iyimisin o kadar.Yani o kadar bunaldım ki bir kimsem yok şu hayatta ölüp gitsem yavrularima kim bakar diye düşünüyorum.herkez mi çıkar peşinde olur ya ,ki en ufak bir çıkar yani hani böyle denilince akla para pul gelmesin hemen ,herkez her anlamda sadece kendi çıkarını düşünüyor. 20 yıllık arkadaşım dostum dediğim doğum yaptım hayırlı olsuna gelmedi bile binbir bahanelerle yok gelmiş evde bulamamış yok şöyle yok böyle ki yalan yani.insan birine habersiz gidermi Heleki küçük çocuğu olan birine.
Yani sayacak siralayacak o kadar çok şeyim var ki sayfalarca olur diye yazamıyorum.artik nerdeyse psikologa gitmeye karar veriyorum ,gitcem herhalde.