Bende 2. Seçenek ilk secenekte kedi strese girip hastalanır. Ben doğum yapınca eşimle aynı odada uyudum zerre yardımı olmadı ben alıp emzirip gazini çıkarıp altını temizleyip yatiriyordum. O uyanmiyordu bile . Benim bebeğimde uykuyu sevmiyordu bı kaç gece al bebeği oyala diye vermiştim sadece . Ondada salona gecmisti bebekle . Çok zorda kalırsanız verirsiniz sizdeMerhaba teşekkürler cevabınız içinPeki birşey soracağım, eşle aynı odada yatmanın bebeğin bakımına kolaylaştırıcı etkisi oluyor mu, yani benim tecrübem olmadığı için, bebek ağladı kalkıp emzirdim, ben kalkmadan eşimin yapabileceği şeyler de varmı yoksa olay kalkıp emzirmek mi. İnanın hiç bilmiyorum, sadece ilk zamanlar 2 saatte bir kaldırıp emzireceğimi biliyorum, sonra nasıl oluyor. Benim derdim eşim de illa uyansın o da baksın değil ama bu süreçte de aşırı uykusuzluk nedeniyle tek taraflı çok fazla yıpranmak istemem. Ayrı odaya geçme konusunda yaşadığım tereddüt bundan dolayı.
İki kedim var biri sokak kedisi erkek 10 kg ve dogumunda önce idrar yolları sorunları olduğu için eşime saldırma durumları oldu. Ayrıca anksiyetesi var. Korkunca tepki verebilir yani. Diğer kedim british çok sakin bir kedi.Belki benimle aynı durumda olan biri daha sonra bu konuya denk gelir diye yazmak istedim.
Bebeğim doğdu şu an 8 haftalık oldu. İlk 10 gün kadar kedimizi odaya almadık geceleri, zaten ben bebeği emzirmek için falan devamlı ayakta olduğumdan arada çıkıp onunla da ilgilendim. Tabi bebekle evde ilk gecemizde kapımıza gelmesini ve benim onu orada bırakmak zorunda olduğumuz için hüngür şakır ağlamamı hiç unutmuyorum. bu süreçte kedimizi gözlemledik, bebeği arada çok temkinli bir şekilde koklamak dışında hiçbir şekilde ona yaklaşmıyordu. Asla ne beşiğine ne ana kucağına çıktı, ki doğumdan önce aylarca o beşikte yattı. Çok şükür hiçbir agresif tavır sergilrmedi benim tontişim. Bir bakmışız eski düzene geri dönmüşüz. Şu an isterse bizim ayak ucumuzda yatıyor yine, bebek ağladığında rahatsız olup gidiyor bazen. Tabi bu bir öneri değil asla her hayvanın mizacı farklıdır, ben kendi Tecrübemi paylaşmak istedim
Kedilerinde bebeginle uyuyabilir.. bunda bir sakinca yokki! Bence yazik kediyi iceriye almamak. Binlerce insan var hatta kediler bebegin besigine girip beraber yatiyorlarkoltukta bebege siginip uyuyorlar.. bunu neden sorun ettiniz pek anlamadim acikcasi.
Cevap yazan herkese teşekkürler aslında durumu güncellemek için bugün bunu yazmıştım. Şu an herşey yolunda hepimiz aynı odada yatıyoruz, kedim beni hiç üzmedi bu konuda da canım benimBelki benimle aynı durumda olan biri daha sonra bu konuya denk gelir diye yazmak istedim.
Bebeğim doğdu şu an 8 haftalık oldu. İlk 10 gün kadar kedimizi odaya almadık geceleri, zaten ben bebeği emzirmek için falan devamlı ayakta olduğumdan arada çıkıp onunla da ilgilendim. Tabi bebekle evde ilk gecemizde kapımıza gelmesini ve benim onu orada bırakmak zorunda olduğumuz için hüngür şakır ağlamamı hiç unutmuyorum. bu süreçte kedimizi gözlemledik, bebeği arada çok temkinli bir şekilde koklamak dışında hiçbir şekilde ona yaklaşmıyordu. Asla ne beşiğine ne ana kucağına çıktı, ki doğumdan önce aylarca o beşikte yattı. Çok şükür hiçbir agresif tavır sergilrmedi benim tontişim. Bir bakmışız eski düzene geri dönmüşüz. Şu an isterse bizim ayak ucumuzda yatıyor yine, bebek ağladığında rahatsız olup gidiyor bazen. Tabi bu bir öneri değil asla her hayvanın mizacı farklıdır, ben kendi Tecrübemi paylaşmak istedim
Cevap yazan herkese teşekkürler aslında durumu güncellemek için bugün bunu yazmıştım. Şu an herşey yolunda hepimiz aynı odada yatıyoruz, kedim beni hiç üzmedi bu konuda da canım benim
Cevap yazan herkese teşekkürler aslında durumu güncellemek için bugün bunu yazmıştım. Şu an herşey yolunda hepimiz aynı odada yatıyoruz, kedim beni hiç üzmedi bu konuda da canım benim
Biz ilk 6 ay geceleri odamiza sokmamistik, bebek de orada uyudugu icin ama gunduz giriyordu. 6 aydan sonra zaten bebek de donmeyi galan ogrendigi icin herkese her yer servest olmustuMerhabalar,
Ben inşallah bir kaç gün içinde ilk bebeğimi kucağıma alacağım, çok mutluyum tabiki ama beni üzen ve tedirgin eden bir konu var. Aslında ilk bebeğimi dedim ama benim bir de bebeğim gibi sevdiğim bir kedim var, bebekliğinden beri 3 senedir bizimle birlikte ve onu çok çok seviyoruz ben de eşim de. Bu ailenin bir parçası o, bizi daha güzel bir aile yaptı ve hep neşemiz oldu bizim. Hamile kaldığım günden itibaren tüm çevre baskısına rağmen asla ondan vazgeçmeyi bir kere bile düşünmedik, hayatımıza aynı şekilde devam ettik. Kedimiz bizimle birlikte uyuyor, akşam canı istediğinde başka odada olsa bile gece uyanıp istediği zaman yanımıza gelir. Burada balkon kapısı var oradan dışarıyı izler ayak ucumuzda uyur, onla uyumak bizim için de çok keyifliydi hep dolayısıyla da alışmasına izin verdik buna. Şimdi tabiki bebek anne yanı yatağında bizim yanımızda yatacak, kendimizin istemeden de olsa üzerine oturma yaslanma gibi durumlar nedeniyle ona zarar verebilme olasılığı nedeniyle elbette artık bizimle yatmaması lazım. Fakat gel de başar bunu. Odaya almadığımız için kapıya gelip ağlıyor ve de kapıyı açmayı da biliyor kapı koluna zıplayıp. Kapıyı kitlesek de kapıda miyavlıyor ve devamlı zıplayarak açmaya çalışıyor. Bu zamana kadar pek çok kez denedik alıştırmayı ve hep aynı şeyi yaşadık, kıyamayıp eski düzene devam ettik. Ama şimdi yaklaştıkça bir çözüm yolu arıyoruz, ve doğum stresinin üzerine bir de bu eklenince, bir de iyice hassas olunca bir akıl almaya ihtiyaç duydum. Benim aklıma gelen iki şey var:
Birincisi:Kedimizi geceleri yatmadan önce mamasını ve tuvaletinin olduğu odaya kapatmak, yani geceden sabaha kadar hareket alanını kısıtlamak. Burada da pes etmeden miyavlayacağını ve kapıyı açmaya çalışacağını düşünüyorum. Apartmanda yaşadığımız için etrafa rahatsızlık verir miyiz tedirginliği var biraz. Böyle yapsak bir süre sonra bu duruma alışır mı, miyavlamayı vs.bırakır mı ve en önemlisi çok büyük bir strese girer mi uzunca bir süre, yoksa adapte olur mu bir şekilde.
İkincisi: Bebeğin yatak odasında bizimle uyuması yerine, benim bebekle ayrı bi bebek odasında birlikte uyumam, eşimin de yatak odasında uyuması. Tabi bu en az bir yıllık bir süreç olacak bilemedim. Bebeğin tüm gece bakım sürecinde yalnız kalmış olacağım bu şekilde ve evlilikte ayrı kalmak için uzun bir süre sanki. Aslında bu çözümde en karlı çıkan uykuları bölünmeden kalkıp işe gidebilecek olan eşim ve sevgi bağımlısı kedim olacak, en zararlı çıkanı da söylememe gerek yok sanırım
Şimdiden sağolsun cevap yazan herkes, kimilerine çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim için çok önemli gerçekten, kedim de tabiki bebeğim de bizim için çok değerli.
Benim 5 adet kedim ve 2 aylık bir bebeğim var ben de kedilerimle uyurdum korktum istemeden de olsa bebeğime zarar verebilirler diye ama pek hoşlanmadılar kendisinden yanına bile yaklaşmıyorlarMerhabalar,
Ben inşallah bir kaç gün içinde ilk bebeğimi kucağıma alacağım, çok mutluyum tabiki ama beni üzen ve tedirgin eden bir konu var. Aslında ilk bebeğimi dedim ama benim bir de bebeğim gibi sevdiğim bir kedim var, bebekliğinden beri 3 senedir bizimle birlikte ve onu çok çok seviyoruz ben de eşim de. Bu ailenin bir parçası o, bizi daha güzel bir aile yaptı ve hep neşemiz oldu bizim. Hamile kaldığım günden itibaren tüm çevre baskısına rağmen asla ondan vazgeçmeyi bir kere bile düşünmedik, hayatımıza aynı şekilde devam ettik. Kedimiz bizimle birlikte uyuyor, akşam canı istediğinde başka odada olsa bile gece uyanıp istediği zaman yanımıza gelir. Burada balkon kapısı var oradan dışarıyı izler ayak ucumuzda uyur, onla uyumak bizim için de çok keyifliydi hep dolayısıyla da alışmasına izin verdik buna. Şimdi tabiki bebek anne yanı yatağında bizim yanımızda yatacak, kendimizin istemeden de olsa üzerine oturma yaslanma gibi durumlar nedeniyle ona zarar verebilme olasılığı nedeniyle elbette artık bizimle yatmaması lazım. Fakat gel de başar bunu. Odaya almadığımız için kapıya gelip ağlıyor ve de kapıyı açmayı da biliyor kapı koluna zıplayıp. Kapıyı kitlesek de kapıda miyavlıyor ve devamlı zıplayarak açmaya çalışıyor. Bu zamana kadar pek çok kez denedik alıştırmayı ve hep aynı şeyi yaşadık, kıyamayıp eski düzene devam ettik. Ama şimdi yaklaştıkça bir çözüm yolu arıyoruz, ve doğum stresinin üzerine bir de bu eklenince, bir de iyice hassas olunca bir akıl almaya ihtiyaç duydum. Benim aklıma gelen iki şey var:
Birincisi:Kedimizi geceleri yatmadan önce mamasını ve tuvaletinin olduğu odaya kapatmak, yani geceden sabaha kadar hareket alanını kısıtlamak. Burada da pes etmeden miyavlayacağını ve kapıyı açmaya çalışacağını düşünüyorum. Apartmanda yaşadığımız için etrafa rahatsızlık verir miyiz tedirginliği var biraz. Böyle yapsak bir süre sonra bu duruma alışır mı, miyavlamayı vs.bırakır mı ve en önemlisi çok büyük bir strese girer mi uzunca bir süre, yoksa adapte olur mu bir şekilde.
İkincisi: Bebeğin yatak odasında bizimle uyuması yerine, benim bebekle ayrı bi bebek odasında birlikte uyumam, eşimin de yatak odasında uyuması. Tabi bu en az bir yıllık bir süreç olacak bilemedim. Bebeğin tüm gece bakım sürecinde yalnız kalmış olacağım bu şekilde ve evlilikte ayrı kalmak için uzun bir süre sanki. Aslında bu çözümde en karlı çıkan uykuları bölünmeden kalkıp işe gidebilecek olan eşim ve sevgi bağımlısı kedim olacak, en zararlı çıkanı da söylememe gerek yok sanırım
Şimdiden sağolsun cevap yazan herkes, kimilerine çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim için çok önemli gerçekten, kedim de tabiki bebeğim de bizim için çok değerli.
Kedinizi odaya kapatmak hiç mantıklı bir davranış değil. Bu kadar süre kedi bakmış biri olarak kediyi odaya kapatma ihtimalini düşünmeniz bile garip geldi. Benim de kedim var 5 sene olacak kimse için kedimi odaya kapatmam kendi çocuğum için bile olsa. Buna hakkımız yok onlar bizim oyuncağımız değiller. Kedinin odanıza girmesinde de bir sorun görmüyorum. Düzenli olarak tırnaklarını kesin. Genel olarak kediler bebeklere zarar vermez ki zaten. Hatta aynı yatakta siz bebeğiniz ve kediniz beraber yatabilirsiniz bile. Belki çocuk olduktan sonra kedi sizin odanızı garipseyip gelmek istemeyebilirde belki. Odaya kapatmak ya da kendi odanızın kapısını kapatmak mantıklı hareketler değil kediler nefret eder kapalı kapıdan. Ve herkes kedisi bebeği beraber yaşıyor kimse de stres etmiyor kediler zaten kimseye zarar veren hayvanlar değil kiMerhabalar,
Ben inşallah bir kaç gün içinde ilk bebeğimi kucağıma alacağım, çok mutluyum tabiki ama beni üzen ve tedirgin eden bir konu var. Aslında ilk bebeğimi dedim ama benim bir de bebeğim gibi sevdiğim bir kedim var, bebekliğinden beri 3 senedir bizimle birlikte ve onu çok çok seviyoruz ben de eşim de. Bu ailenin bir parçası o, bizi daha güzel bir aile yaptı ve hep neşemiz oldu bizim. Hamile kaldığım günden itibaren tüm çevre baskısına rağmen asla ondan vazgeçmeyi bir kere bile düşünmedik, hayatımıza aynı şekilde devam ettik. Kedimiz bizimle birlikte uyuyor, akşam canı istediğinde başka odada olsa bile gece uyanıp istediği zaman yanımıza gelir. Burada balkon kapısı var oradan dışarıyı izler ayak ucumuzda uyur, onla uyumak bizim için de çok keyifliydi hep dolayısıyla da alışmasına izin verdik buna. Şimdi tabiki bebek anne yanı yatağında bizim yanımızda yatacak, kendimizin istemeden de olsa üzerine oturma yaslanma gibi durumlar nedeniyle ona zarar verebilme olasılığı nedeniyle elbette artık bizimle yatmaması lazım. Fakat gel de başar bunu. Odaya almadığımız için kapıya gelip ağlıyor ve de kapıyı açmayı da biliyor kapı koluna zıplayıp. Kapıyı kitlesek de kapıda miyavlıyor ve devamlı zıplayarak açmaya çalışıyor. Bu zamana kadar pek çok kez denedik alıştırmayı ve hep aynı şeyi yaşadık, kıyamayıp eski düzene devam ettik. Ama şimdi yaklaştıkça bir çözüm yolu arıyoruz, ve doğum stresinin üzerine bir de bu eklenince, bir de iyice hassas olunca bir akıl almaya ihtiyaç duydum. Benim aklıma gelen iki şey var:
Birincisi:Kedimizi geceleri yatmadan önce mamasını ve tuvaletinin olduğu odaya kapatmak, yani geceden sabaha kadar hareket alanını kısıtlamak. Burada da pes etmeden miyavlayacağını ve kapıyı açmaya çalışacağını düşünüyorum. Apartmanda yaşadığımız için etrafa rahatsızlık verir miyiz tedirginliği var biraz. Böyle yapsak bir süre sonra bu duruma alışır mı, miyavlamayı vs.bırakır mı ve en önemlisi çok büyük bir strese girer mi uzunca bir süre, yoksa adapte olur mu bir şekilde.
İkincisi: Bebeğin yatak odasında bizimle uyuması yerine, benim bebekle ayrı bi bebek odasında birlikte uyumam, eşimin de yatak odasında uyuması. Tabi bu en az bir yıllık bir süreç olacak bilemedim. Bebeğin tüm gece bakım sürecinde yalnız kalmış olacağım bu şekilde ve evlilikte ayrı kalmak için uzun bir süre sanki. Aslında bu çözümde en karlı çıkan uykuları bölünmeden kalkıp işe gidebilecek olan eşim ve sevgi bağımlısı kedim olacak, en zararlı çıkanı da söylememe gerek yok sanırım
Şimdiden sağolsun cevap yazan herkes, kimilerine çok basit bir konu gibi gelebilir ama benim için çok önemli gerçekten, kedim de tabiki bebeğim de bizim için çok değerli.