- 3 Kasım 2021
- 901
- 722
Bulda okuuu bak hala sen diyorum.
Bulda okuuu bak hala sen diyorum.Ben sizin açıklamanızı bulup okumak zorunda değilim.Yorumunuzu gördüm cevap vermek istedim.Emrivaki konuşmazsınız.Bakın hala SİZLİ BİZLİ konuşuyorum.Biraz haddinizi bilmeye davet ediyorum SİZİ.
Offf gerçekten barınağa kedisini vermeyi düşünen kafadan ne bekliyorsam ben de.Tartışmaya bile değmezsinBulda okuuu bak hala sen diyorum.
Mama su verip tuvaletini temizliyorsanız ekstra bişey yapmanıza gerek yok ki. Zaten başına buyruk canlılar onlar. Gündüz yanlarında insan yokken uyurlar genelde. Akşam da evin içinde sizin varlığınız bile yeter. Ben de kedimle ekstra ilgilenmiyorum hadi bi oyun oynayalım gibisinden çünkü büyüdü artık, oyun oynatmaya çalışsam da ilgisini çekmiyor. Yanımıza gelip kıvrılmak, bizimle aynı odada durmak cazip geliyor ona. Koca gün evde yatıyor zaten. Oynamak istediği zaman mutlaka kendine oynayacak bişey buluyor. Yani ilgilenemiyoruz o yüzden verelim bi bahane değil. Evden kaçma, balkon, pencere konularına dikkat etmeniz yeterli. Barınakta olmasın. Bence o sizin yanınızda şu haliyle bile gayet mutludur çok bağlanıyorlar çünkü. Daha iyi bir yuva bulursanız verebilirsiniz ama şu anki haliyle bile ilgilenmek lazım tarzı düşünmenize gerek yok. Hayvan eve ve size alıştığı için kendi rutini oturmuştur zaten.
Kedi düşünenler için yazmadım zaten, bahsi geçen kedinin ev değiştirmemesi için yazdım. Kedi düşünenlere yazacak olsam on paragraf şey döşerdim buraya. İkisi ayrı şeyler.olabilir
Kediler çeşit çesit karaktere sahip, ilgiyi bazi kediler çokta umursamiyor sanirim. Ama benim kedim 7 yaşinda hala oyun için miyavlar. :) canı gecenin 3unde oyun cektiyse o saatte bile bagirabiliyor.Birazcik oynayinca susuyor tabi.
Acayipte ilgi delisidir.
Kedi ilgi aramiyorsa boşuna ev degiştirmesin elbette ama kedi düşünenler yemegini, suyunu vereyim başka bir şey istemez diye almasinlar kesinlikle o belli olmuyor.
Çok üzüldüğün kelimelerinden belli ne diyebilirim kiUmarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
Haklisiniz ne diyimBanım yeni kalktı o nedenle kafamdan geçenleri yazıp yeniden ceza almak istemiyorum. Bir kedi sahiplenmek = çocuk dünyaya getirmek ama bunu anlamıyor, anlamıyor, anlamıyoooooorsunuzzz!!!!!!!! Size muhtaç, artık sizin evladınız, sevildiğini de sevgisizliği de hissedecek, hastalanacak, evi kirletecek of kime diyorum ben gitmiş masum can. Sizi karmaya havale ediyorum diyip yazmayı bırakıyorum yoksa ne desem gg.
Keske akil vercek biri olsaydi zamanindaBaşın sağ olsun
Yazık olmuş
Hayvan da olsa onun da bir canı var sonuçta
Yazık günah yani
Bakamayacağınız varlık size yük gelecekse niye sahiplendiniz ?
En mantıklısı siz tedavinize yoğunlaşın.
Kendinizi suçlamayın.Umarım hepsini okuyabilirsiniz. Öncelikle kendimle ilgili ufak bir bilgilendirme yapayım. Ben 4 yıldır OKB yle yabi bi bakıma ileri seviye temizlik takıntısıyla uğraşıyorum. Yeri geldi çamaşır suyuyla keselendiğimde oldu. Ve hep küçüklüğümden beri de kedi sahiplenmek istemiştim. Bir türlü denk gelmemişti. Geçen senenin kasım ayında kedi sahiplenmeye karar verdim. 2-3 aydır rahatsızlığımda iyi gidiyordum ve psikiyatristimle beraber buna hazır olduğuma karar verdik. 26 Kasım 2021 de oğlumu sahiplendim. Her şey başlarda iyi gidiyordu. Tüyleri, koltukları tırmalaması asla sorun olmuyordu bana. Ama zamanla kakasına basmaya başladı ve bu beni aşırı rahatsız hissettiriyordu. Temizlik yapmak için günlerce evden çıkmadığımı bilirim. 2 ay sabrettim ama daha fazla dayanamadığıma karar verdim. Ve sınav senemdi ama mezuna da kalacağım artık boşuna verdim oğlumu. Keşke çamaşır suyu kullanmaktan kemiklerim gözükseydi de vermeseydim oğlumu. Temizliği bitirdikten bir sonraki gün tekrar kakasına dağıtınca çıldırdım ve ona çok kızdım. 2 ay baktıktan sonra babamın işyerinde bakmaya karar verdik. Onu iş yerine bıraktığımız ilk gün dolabın altından çıkmamış bile. Yanına geldiğimde çıkmıştı anca. Belki iş yerinde tuvaletine basmasına çözüm buluruz ve eve geri alırız diye orada kaldı yaklaşık 2 ay. Ama hala kakasına basmaya devam ediyordu. Her ne kadar iş yerinde gayet iyi baksak da bir evi olmaması içimize sinmiyordu. Babamla onu sahiplendirmeye karar verdik her ne kadar istemesem de. Babam bir yuva bulmuştu ama ben istememiştim. Israr etmeye devam edince bende kabul ettim ve oğlumu onlara verdik takip şartıyla. Ama ne zaman resim istesem günler sonra atıyorlardı. Sonrasında 2 ay onlarda kalınca attıkları fotoğraflarda giderek zayıfladığını fark ettim. Onlar da kedi koktuğu için geri vermek istemişti zaten bende kabul ettim. Annemin evine götürmeye karar verdik bu sefer(annemle babam ayrı). Kedi onlarda kaldığı zaman içerisinde 2 kilo vermişti ve çok kötü bir haldeydi. Gözü enfeksiyon kapmıştı. Solunum ve sindirim sorunları çıkmıştı ama bir kez bile veterinere götürmemişlerdi miniği. Kediyi ne yapacağımıza karar vermek için bayramdan sonrasına kadar zaman tanımalarını istedik. Bayram bittikten birkaç gün sonra da geri aldık. Alır almaz veterinere götürdük. Tedavisi biraz yüksek olduğu için babam yaptırtmak istememişti ama ben yaptırttım. Sonrasında oğlumu annemin evine götürdük ve 2 hafta boyunca tekrar veterinere götürmedik iyileşir diye. Bir gün kedi kötüleşince annem veterinere götürdü. Yapılanlara göre götürdüğümüzde şeker komasındaymış. Böbrekleri iflas etmiş. Kanı kalmamış. 5 gün yoğun bakım mücadelesinin ardından da oğlumu kaybettik. Ölmeden bir gün önce onu yoğun bakımda ziyaret etmiştim ve hayvanın ruhu emilmiş gibiydi. Sevgi dolu gözlerinin arkasında hiçbir şey kalmamıştı. Böyle anlattığımda yine ne kadar bencil ve cani olduğumu bir kez daha hatırladım. Affet beni miniğim.
UmarimBu hayvancağız ne yaşadı, nasıl acı çektiyse dilerim Allah sana beş on kat daha fazlasını verir. Küfür etmemek için kendimi çok zor tutuyorum. Ulan aciz o be aciz. Umarım ondan daha aciz daha zavallı duruma düşersin. Kimse, bak bu dünyada kimse yaşattığını yaşamadan ölmez! Gözünün içine baka baka hayvancağızın ölümüne sebebiyet vermişsiniz. Hepiniz ama sadece sen değil. Seni kedi affetse ne olur yukarıdaki affetmez be!
Buna bende katılıyorum.Öncelikle doktorunuzu değiştirin birlikte karar vermişsiniz ama doğru zaman değilmiş.Çok üzgün olduğunuz için birşey demek istemiyorum…
Tesekkur ederim yorumunuz icin ama kakasina basiyodu yerde pati seklinde diski izi oluyodu tuvaletten falan ciktiginda. Keske sahiplendirmeseydim onlara, cok guven vermislerdi.kediler kakalarına basmazlar. Onlar örterler ve son derece temiz hayvanlardır. Onlarca kedi baktım evde hiçbiri kakasına basmadı. Sizin temizlik takıntınız nedeniyle size öyle gelmiş ve bunu takıntı yapmışsınız biraz. Tuvaletten çıkıp ellerini yıkamayan tonla insan var ama kediler sürekli yalanır, temizlenir. İnsandan temiz olduklarını iddia edebilirim. Siz belli ki kediyi sahipleneceğiniz zaman bu yaşayacağınız zorlukları öngörememişsiniz, terapistiniz her ne kadar hazır olduğunuzu söylese de hazır değilmişsiniz. Kediye bakamayacağınızı anladığınızda onu sahiplendirmek istemeniz bu durumda doğru bir karar ama sahiplendirdiğiniz kişiler çok yanlış kişilermiş. Bir de iyi bir yuva bulana kadar sabredip keşke evde baksaydınız, hayvan oradan oraya heba olmuş. Başka yerde konu açmışsınız "kedim nereye gitti?" diye yani aslında ölmeden önce nereye gitti diye düşünmek lazımdı. Bunların hepsini açık sözlülükle yazıyorum ama sizi suçlamıyorum çünkü sizin zaten vicdan azabı çektiğiniz aşikar. Bakın kedileri köpekleri kasten zehirleyip sonra elini kolunu sallaya sallaya bu hayatına keyfi yerinde devam eden insan görünümlü pislik yaratıklar var Allah belalarını versin. Siz kediyi kasten öldürmediniz, Siz sadece bazı hatalar yaptınız, bilgisizlikten yaptınız, sizin sadece hatalarınızı görmeniz ve bunlardan ders almanız için yazıyorum, kendinizi suçlayasınız diye değil. Terapistinizle konuşun, suçluluk duygularınızı da konuşun. Bundan sonra kedi sahiplenmek yerine başka canlara yardım edin, mama bağışı, tedavi bağışı vs yapın.
Veterinere goturdugumuzde simarikligindan demisti ilki. Sonra bu vet kedimle ilgili olmadigi icin vet degistim. Seker hastaligindan oldugunu soyledi o da. Stres durumu olcagini sanmiyorum cunku bizim buralar cok sessiz yavas yavas evde tek kalmasina da alistirdik. Evde tek olacagi zaman korkmasin diye kurutma makinesi falan da calistirmiyodum.Basta öyle bi girince konuya ben de hayvancagizi camasir suyuyla yikayarak falan öldürdün sandim tobe tobe korkarak okudum. Bence elinizden geleni yapmissiniz elinizdem fazla bisey gelmiyormus sadece. Altta yatan bi hastaligi olduğunu düşünüyorum. Benim de kedim var ortam degisikliklerinden cok etkileniyorlar evet ama ortamlar temiz duzenliyse degil. Mesela arasi 30 km olan bi evimden digerine tasirdim ankaradayken haftasonlari incek e haftaici bahçeliye getirirdim. Bazen yanimda ofisime gotururdum. Etkilendigi olmadi hic. Kendiniz bakamayinca takip ederek birine vermissiniz sokaga atmamissiniz neticede. E onlar da bakamamis. Bence özel bakima ihtiyaci vardi bu hayvanin en basta kakasina basmasindan belli neydi sorunu acaba koku almasinda bi sıkıntı vardi belki. Kendine cok yüklenme zaten okb lisin bu sefer de ona takilip zindan etme hayatini.