Kedi Korkusunu Yenemiyorum

Kedileri çok seven biri olarak söylüyorum, sizinki bir fobi ve elinizde olan bir şey değil, mantıklı bir açıklaması da yok, hani diyelim ki kedinin size zarar veremeyeceğini bilseniz bile korkarsınız. Basit bir fobi için illa ilaç kullanmanıza gerek yok, bence pskolojik destek alın. benim de örümcek fobim var, insanlar anlamıyor, zararsız diyorlar. Zararsız olduğunu ben de biliyorum ama mantıklı açıklaması yok örümceğin ölüsünden bile korkuyorum örneğin. Ben pskoterapi almayı düşünüyorum çünkü yazlık bir ilçede yaşıyorum ve çok karşılaşıyorum. Kendi kendime yenmek için herşeyi denedim. Örümceklerle ilgili bilgiler okudum, ağlarını inceledim, hatta örümcek beslemeyi bile denedim ama olmuyor. Terapiyi deneyeceğim, eğer iyi sonuç alırsam sizinle de paylaşırım.
 

Tedavi olun.
 
Ve bu arada "ıyy o evler kötü kokar, pistir" diyenlerin evinden kat be kat temizdir benim evim. Çevremdeki kedi köpekli ailelerin de evi hep temizdir.
Kedilerin kendisi mis kokuyor bir kere, ev nasıl kötü kokabilir?
 
Ve bu arada "ıyy o evler kötü kokar, pistir" diyenlerin evinden kat be kat temizdir benim evim. Çevremdeki kedi köpekli ailelerin de evi hep temizdir.
Kedilerin kendisi mis kokuyor bir kere, ev nasıl kötü kokabilir?
Kişisel hijyenin kediyle köpekle alakası yok. Duş almayan, toplu taşımada koku fest yaşatan milletimiz ne hikmetse söz konusu kedi köpek olunca temizlik gurusu kesiliyor. Ben kedi beslemiyorumdur ama wcden sonra elimi yıkamam öyle de pisimdir mesela. Hadi buyur bakalım şimdi, kim pis kim temiz.
 

Kesinlikle öyle. Normal çevremde böyle insanlar olmadığı için çok şaşırıyorum ama kk'da evcil hayvanlara ve hayvan sahiplerine karşı neredeyse zorbalık seviyesinde şeyler söyleyenler çok var.
Forumda da görüyoruz hani "kocam 150 gündür yıkanmıyor" "bulaşıkları yıkamayıp bekletiyor" "ellerini yüzünü yıkamıyor" "kaynanam burnunu karıştırıyor" bilmem ne konularını. Onların evleri, benim on dakikada bir kendini temizleyen, evden çıkmayan pür-i pak kedilerimin olduğu evime hijyen konusunda yaklaşamaz bile.
 
Kedi fobisi bende de var aynı oda içerisinde bile kalmıyorum, elim ayağım titriyor.
Onun dışında zaten genel anlamda hiçbir hayvana da dokunamiyorum. Kardeşimin iki aylık minik bir kedisi vardı o kadar tatlı ki ona bile ancak aynı odada kalacak şekilde durabildim o da stres ve gerginlik içinde. Psikolojik bir şey elimde olmadan tepki veriyorum.
 
Ben de küçükken hiç bir hayvana dokunamazdım huylanırdım. Kedi ve köpeğin olduğu ortamda huzursuz olurdum. Ama geçen yıl hasta bir yavru kediyi eve almak zorunda kaldık. Yavaş yavaş dokunmaya başladım. Sonra onunda aynı odada yalnız kalmak zor olsa da ona da alıştım. Bir gün kapıdan kaçmasın diye kucağıma aldım ve hiç huylanmadim korkmadım. Hepsi kafamdaymış. Zamanla bu korkuyu yenebilirsiniz yeter ki yenmek isteyin (kedi korkumu yendim köpekten de korkmam artık diyordum ama köpekler sevmiyor beni onun dışında bir sorun yaşamadım )
 
Kedi fobisi olan bu kadar insanın olması istemsizce beni mutlu etti. Çünkü ne var küçücük şeyden korkuyorsun diyenler beni acayip sinir ediyor sanki bizim elimizde olan bir şey. Benim korkum gelip ayaklarıma dolanıp vücudunu hissetmem o kemiklerini falan Allahım anlatırken bile içim bi tuhaf oluyor. Açık bi alana oturamıyorum hem kendime hem etrafındakilere hayatı zehir ediyorum. Yavru bi kediyle ya Allah deyip bende bu korkumu yeneceğim inşallah başarabilirim
 
O bahsettiğiniz korku bendede var. Şu an yazınız gözüme çarptş fenalık geçirdim. Telafuz edemiyorum bir kez bir yerimdeydi dilim tutuldu, bayılmışım. Önce doktora götürdüler sonra hocaya okuttular falan. Ama hala aşırı korkarım hiçbir şey çare olmadı. Wc kapısında gördüm, çocuktum minnacık camdan haykırarak çıktım her yerim çizildi, o gün bu gündür babam evi ilaçlatır dahası bu konuda tedavi almaktan da korkuyorum adını zikretmemiz gerekirse diye. Konu sahibide bu şekilde korkuyorsa eyvah eyvah her yerde var kedi.
 
Kimse normal değil ama kimsenin de tedaviye niyeti yok ne güzel.

 
Eve kedi alın kızımda hayvanlardan korkardı eve kedi aldık baştan kaçtı yaklaşmadı yavaş yavaş alıştı şimdi onu o kadar sahiplendi ki sokakta kedi köpekten kaçan çocuk sokak hayvanlarını bile sevmeye onlara laf atmaya başladı. İyiki almışız bana da can yoldaşı oldu evlat gibi yaşamadan anlaşılmıyor .
 
Psikolojik destek ilaçla olmuyor zaten sizin derdinizin dermanı da ilaç değil regrese olmak.. kimbilir şu an hatırlamadığınız hangi kötü anı kedilere karşı böyle bir şey geliştirdi ancak psikolog çözer onu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…