Kedi Korkusunu Yenemiyorum

Konuyu banlıyken dışarıdan görmüştüm ve bazı yorumlara çok sinirlenmiştim (Çünkü geçen pazartesi bir olay yaşadık, anlatacağım), banım açılınca hemen yazacağım konulardan birisi olacaktı ama dedim "Salla", yeniden ateşlendirmenin manası yok, ortalık durulmuş, saygı denmiş tamam geçmiş bitmiş elleşme diye ama gelmiş yine karşıma, konunun en falso yorumcusunun yorumu ile.
Şimdi nasıl dursun bu kadın?

Konu sahibi arkadaşım sizi ve bazı arkadaşları tenzih ediyorum, korkuyorsunuz, üzülüyorsunuz ve üzerine çaba sarf etmek üzere sormuşsunuz; çoğu kişi de yol yordam göstermiş, psikoterapi vb. ve hap gerekiyorsa hap da kullanılır, bu önyargılarınızı kırın; gerçekten artık şu devirde şunu söylemek de olmuyor. Hem kendi hayat kaliteniz için, hem de hayvan sevgisini dilediğinizde hür, dokunarak da yaşayabilmeniz ve çocuklarınıza, çevrenize güzel örnek olabilmeniz için umarım size fayda sağlayacak yönteme çabucak kavuşursunuz, rahatlarsınız. Gerçekten, çok şey kaçırıyorsunuz.
Hayvanların kendileri bile terapi.

Ancak "Üzerine alınası gelenlere" biraz saygısızlık(!) yapmak istiyorum.
Çünkü bunların korkmak/tiksinmek deyip perdeledikleri şey nefretten başka bir şey değil, hem safiyane korkanların hakkına giriyorlar hem de millete yutturacağız diye şekilden şekle girip hayvan ve hayvansever düşmanlığı yapıyorlar. Bunları bir ayıralım:

Ağırlığı ortalama 5 kilo civarı olan yumoş bir hayvan karşısında, ortalama 60 kiloluk cüssenizle durmanıza karşın, korkmanızı anlarım adı üstüne fobi, korkunuzun üzerine çalışamayacak kadar hayatın hengamesine kendinizi kaptırmanıza da eyvallah; ama dünya üzerindeki şu güçlü ve hakim haliniz ile utanmadan, iki kap yemek bir kap su bulmaktan başka derdi olmayan, sokaklarda ezile büzüle bir hal olan bir hayvana, çeşit çeşit nefret cümlesi kurup üzerine de saygı beklemenizi anlayamam.

Bir de "Sevmeyene de saygı gösterin" diyorlar, sevgisizliğin ve merhametsizliğin bu türüne zerre saygım yok şahsen, olmak zorunda da değil, siz de bana saygı duymayın, istemez.

"Zarar vermiyorum" diyorlar savunmaları da bu; veriyorsunuz, sevmemekle kalmamışsınız ki, üzerine nefret geliştirmişsiniz ve nefretinizi bulaştırıyorsunuz virüs gibi, buralarda bile polemiklerin bini bir para.

Nefret eden kişi çevresinde de nefret ettiğini barındırmaz, hiç maval okumayın; o mama kaplarına tenhada tekme savuranlar, şunları şuradan kaldırın, toplatın, uzaklaştırın diyenler, restoranların müşteriler rahatsız oluyor diye kedi zehirlemelerinin sebeplerinden biri, milletin kedisine, kedi sevmesine "Cıks cıks" diye bakış atan "Alıştırma buraya" diyen o geçimsizler, kendilerini sokakların sahibi zannedenler de sizsiniz. Gelip burada açık açık "Ben yapıyorum" diyemez, anca böyle orasından burasından konuşursunuz, sever döver takla atarsınız çünkü yemez, biz de bunu yemeyiz.

Biri "Türkiye'de hayvanseverler şöyledir, şu forumda şunu diyeni okudum" diye yazmış, zaten her yorumu ayrı falso,
ya dedim bu hayvan ve hayvansever düşmanlığı çok tanıdık, acaba bu kişi "yine" mi o kişi?
Ona göre inanacağım lafına, nitekim nedense hep bu arkadaşımızı bulur en olmayacak şeyler.
Baktım, tamam dedim, tamam bildim ben seni. Eh, elbette böyle bir konuyu kaçırmazdın.

Neyse...

Kedim pazartesi günü, mutfak penceresinin camından düştü; son katta oturuyorum.
O yemeğini yemediğiniz kedili evlerden birinin mutfağından, betona düşüp şoka girdi, kalçadan aynı bacağı hem çıktı hem kırıldı!

Sizin gibi tiplerden biri aşağıda olsaydı, nefret ve tiksinti ile yanından geçerken, O, can havliyle tenha bir yer arayışında, kendini bir arabanın altına atabilir, o an ölebilirdi. Ama Allah'tan iyi insanlar var; ben olayı fark edip "Eşek kafam, ah o pencereyi açan ellerim kırılaydı" diye kendime söverek merdivenlerde koşup düşüp dizimi patlatıp yine koşarken, aşağıda ezkaza orada olup, başını bekleyenler oldu, sağ olsunlar.

3 gün serum verildi, 48 saati çocuk bekler gibi bekledik başında ve riskli bir haftayı şükür atlattık.
Sizin pek çoğunuzun kocası sifonu çekmeye bile üşenirken, benim kedim, kalçadan çıkık ve aynı zamanda kırık sol bacağı ile, -anesteziyi kaldıramaz şu an- denilerek müdahale edilememesine karşın, o ıstırabına rağmen altına işemedi. Sekerek, sürünerek gitti, yine de kumuna işedi ve "üzerini kapadı".
İstediği yere istediği gibi yapsın diye her yere gazeteler sermeme karşın üstelik, yapmadı. Pis dediğiniz hayvan bu.

Kaçınız bir hayatı paylaştınız, kedileri yakından yaşadınız da bu kadar hakimsiniz ne kadar temiz-pis olduklarına?
Yok onda görmüş pismiş, şu arkadaşının evinde koklamış kokmuş filan.

"Mecburen cenaze ziyaretine gitmiş de evi leş gibi kokuyormuşmuş."
Kim bilir kaç kişi girdi çıktı o eve cenaze sebebiyle; ev ne halde, ölenin yakınları kendi acısından temizlik yapacak durumda mı, bunu bile akıl edememek ve direkt kediyi sebep göstermek de yani... Cenaze evinde insanlık halinden anlamayıp, evin kokusuna takanlar bir zahmet değil insana, onun acısına/yarasına/rahatsızlığına saygıdan dahi bahsetmesinler.

Ne veteriner bilginiz var ne hayvan, gelmiş burada dibine kadar subjektif, nefretinize perçin gözlemlerinizi
aktarıyorsunuz zerre düşünmeden-araştırmadan-bilmeden.

"Edepli oğlum, bizim çoğumuz, sen kadar bile olamayız" diye severken, o acılı halinde, elimin sevgiyle değmesine
kuyruğu ile cevap verdi hep kuzum, "3 yaşındaki" oğlum bisikletini ambulans yaptı "Safiş'i iyileştirelim, çok hasta, korkma Safiş, biz seni seviyoruz" diye gitti geldi baktı, başını sevdi, konuştu. 3 yaşındaki bir çocuk bile sizin gibileri milyon kere cebinden çıkarır merhametiyle.

Sevgi-merhamet böyle bir şey, deneyin, iyileştirir! Size rağmen sizi bile!

Saygıymış. Peehh. Hayvan nefretine saygı duyalım bir o kaldı zaten, ülkecek(!) çok ihtiyacımız var evet.
Hamile kediyi, pitbulla parçalatır biri, öbürü yavru köpeğin dört ayağını keser atar, biri alır tecavüz eder, öbürü arabanın arkasına bağlar kmlerce sürükler, diğeri durmaksızın faytona koşar hayvan çatlayarak ölür, biri zehirler toplu kıyım yapar... Bakın civarınızda görmek istemediğiniz hayvanları temizleyenler(!) var.
Alın saygı duyun, sizin istediğiniz saygının bir-iki tık üstü bu.

Siz önce hayvanların alanına, hissine, varlığına saygı duyun ki böylece "İnsan(!) olduğunuz anlaşılsın", size de insana duyduğumuz saygıdan duyalım.

torarikar .!.:

Ben Müslüman değilim, onun ümmeti diyerek genelleyemezsiniz. Ayrıca evet yemek yerken köpeklerle kedilerin bana yemek yedirmemesinden rahatsızım! Kusura bakmayın da benim rahatla yemek yeme hakkım var. Hayvanlara karşı da cephe aldığım yok onların aklı olmadığının farkındayım. Bence dükkan sahipleri açık alanlara çit örmeli hayvanlar içeri girmesin diye. Daha fazla muhatap olmayacağım iyi günler.

Genişletmek için tıkla...

Ha pardon yaa baştan söyleyene sen müslüman olmadığını. Şimdi iş değişir tabi sana laf anlatmaya gerek yok birgün çok güzel bir şekilde o beynine sokacak olana havale edelim seni olsun bitsin. Ben ne uğraşıcam seninle ki vaktimi sana harcadigima yazık olur Allah islah etsin dicem ama iflah olacak gibi de degilsin yazık

bende korkuyordum, çöpün yanından geçerken üstüme atlayacaklar sanıyordum ama tam da bir hayvan severim. gidip yavru kedi sahiplendim. şimdi benim için herkesten her şeyden önemlidir kızım.

hiç bir kedi durduk yere üstünüze atlamaz, yanınıza gelir kokunuz yabancı olduğu için sizi koklar en fazla oyun oynamak için patisiyle bacağınıza vurup kaçar. çok tatlılar be :)

Mune .!.:

Hanımlar,
neden tartışıyorsunuz ki? Hayvanları seven de olur sevmeyen de, korkan da olur bunu yargılayamayız, yeter ki zarar verilmesin geri kalan duygular insanların kendilerini ilgilendirir.

Genişletmek için tıkla...

Neden tartışıyorlar kısmına ben cevap vereyim.

Saygısız oldukları için.
Sözde bazılarına göre herkes kedicik sevmek zorunda olduğu için !

ben de tum hayvalari uzaktan sevebiliyorum. ne kedi ne kus ne civciv. cocukken de hayvanalrimiz oldu ama o zamanda korkuyordum. tavsanimiz falan bile vardi ama elleyemiyordum. hala da ayniyim. kedi de yanima yaklasinca kaciyorum insanlar garip garip bakiyor :)

Sizinki kadar olmasada bnde aynı durumdayım hem korkuyorum hem tiksiniyorum.Ve bunuda hiç bi zamn asabilecegini sanmıyorum sevimsiz hayvan bence ve evet en kötüsü açık alanda cafede parkta bacaklarimi toplayıp oturuyorum ve hiç rahat hissetmiyorum.Birkeresinde açık oturduğum sandalyeye sürtünerek geçti çığlığı bastım herkes baktı falan.Boyle başkalarınında korktuğunu bilince bi rahatlik oluyo ☺.Ben bi ara hep ruyamda kedi goruyirdum korkunc sekilde sukur gecti artik gormuyorum.

Renklihatun .!.:

Vallahi beni anlatmisin bende çok yoruldum artik bir mekanda otururken acaba simdi ayağımın yanından mi geçicek diye etrafi kollamaktan ya da dışarda zar zor yemek yemekten kedi gördüğüm.an korkudan donup kalmaktan ki aksi gibi eşim de kedi hastasidir alir sever ama garibim 8 senedir benimle birlikte kedi avında yani çıkarsa ben bagirmiyim diye bakınıp duruyor
Sırf benim kuzular alışsın zorluk cekmesin ben gibi diye eşime verdim gidip kedi köpek sevdiler şimdi bi görsen nerde kedi görse yapışıyorlar ben hala çok korkuyorum en son terapi alıp bu işi bitiricem inşallah

Genişletmek için tıkla...

Yenebildiniz mi?

MonicaBing .!.:

Çocukluğumdan beri tavuklar, köpekler, inekler böcekler hep iç içe büyüdüm. Kedi hariç hiçbi hayvandan korkum yok. Ama kediden o kadar çok korkuyorum ki, aynı odada kalsak büyük ihtimalle hiç düşünmeden camdan atlarım.
Hayat kalitemi düşürüyor artık, sürekli yeni bir yere giderken acaba kedi var midir? Acaba nasıl kaçarım diye kendimi geriyorum. Arkadaşlarım evlerine kedi aldı, başka odaya koyarız demelerine rağmen gidemiyorum panik atak geçirecek gibi oluyorum. Bir kere gittim resmen bayılıyordum kendimi çok geriyorum.
Psikolojik destek ol diyenler olacaktır, olabilir tabii ki ama haplara bağlı yaşamak istemiyorum.
Sürekli yanımda ki insanları da sıkıntıya sokuyorum kedi görünce. Eşim bile bugün çok sıkıldım artık bundan dedi çünkü yemek yemeye gittiğimiz yerde kedi olduğu için yiyemedik. Çoğu insanın sevdiği bi hayvan olunca da, korkan birisini görünce kimse ciddiye almıyor. Lütfen yardımcı olun korkumu nasıl yenebilirim?

Genişletmek için tıkla...

Bende korkuyordum 5 sene öncesine kadar. Çalıştığım okulun bahçesinde Bi anne kedi doğum yapmış yavrulardan ikisi hasta olmuş ölmek üzerelerdi. Birini ben diğerini Bi arkadaşım veterinere götürmek zorunda kaldık ama oyleki elime alamıyorum eşimi çağırdım yanında bir kutuyla geldi içine koydu götürdük. Veteriner durumunun kötü olduğunu çok bakımı olduğunu ilaçları zamanında verilmezse öleceğini söyledi. El mecbur öyle böyle vermeye başladım derken hayvanı kaybederiz korkusuyla kendi korkum biraz geri planda kaldı bir de çok hasta olduğu için bitkindi hareket edemiyodu onunda güveni vardi bende tabiki. Hiç unutmuyorum iyilesmeye başladığı ilk gün yatağından halinin ortasına kadar kosmustu ve ben kanepenin üstüne cikmistim bagirarak Sonra iki sene baktık kızımıza ama dışarıdaki günlerini unutamadı hep kaçmak istedi çok hircindi ellerimi kollarımı tirmalardi yine de öperdim kucağımda unuturdum. Sonra ona disarda bakmaya başladık yavruları bile oldu simdi oğlumuz var 3 yaşında yani ben korkumu o yavrunun bana muhtaç olması hissiyle yendim. Sizde muhtaç olan hayvanlara önce görmeden kapının önüne yem bırakmakla başlayabilirsiniz. Mesela balkondan bakın sizin bıraktığınız yemi yerlerken izleyin hiç bakamiyosaniz yem azalmis mi diye kontrol edin. Zamanla onların ruh halini anlamaya nasıl muhtaç canlılar olduğunu görmeye başlayınca kesinlikle yeneceksiniz.

Annem inanılmaz korkardı öyle böyle değil. Çığlık çığlığa kaçardı. Kardeşim yalvar yakar yavru bir kedi sahiplendi, baktık ki kısırlaştırma ameliyatından sonra kediyi kucağına almış hem seviyor hem ağlıyor haline. Göz damlalarını falan yapmaya başladı. Ki bahsettiğim kedi psikopatın önde gideniydi, ben yıllarca hayvanlarla iç içe olduğum halde temkinli yaklaşıyordum. Sonra o kedi öldü, annem duramadı evde yeri belli oluyor diye başka yavru sahiplendiler. Geçen baktım ki kedi omzuna çıkmış uyuyor annemin, hiç böyle bir manzara göreceğimi düşünmezdim Köpek korkusunu da benim köpeğimle yendi, köpeğim annemin korktuğunu anlar gibi ona çok dikkatli davranıyordu. Sonra anneme sokakta köpek saldırdı ısırdı, hala korkmuyor öyle yendi yani. Ki aynı kadın ben küçükken sokakta köpek gördü diye beni unutup kaçacak derecede korkuyordu. Demem o ki, korkunun üstüne gitmek yenmeye birebir bence. Deneyin derim

Baris Musluya gidin der susarim

mutluyum1 .!.:

Bende varım. Çok itici geliyor Banada. Korkunç hatta. Çaki gibi

Genişletmek için tıkla...

Sizinki korkudan ziyade nefret gibi

mutluyum1 .!.:

Bende varım. Çok itici geliyor Banada. Korkunç hatta. Çaki gibi

Genişletmek için tıkla...

Ay cınım ya itici giliyimiş. Senden sevimlidir inan.

vivelamour .!.:

Ay cınım ya itici giliyimiş. Senden sevimlidir inan.

Genişletmek için tıkla...

Çok ama çok severim kedileri ama evde istemem zira bakamıcamdan eminim ama o yorum resmen hayvanlara hakaret ve nefrettir.

Kediden kime zarar gelir ayol

kbraacc .!.:

Evet 4 yaşında üstüme atladı merdivenlerde ve simsiyah kocaman bir kedi ve onla merdivenlerden düştüm ayy anlatınca bile o anı yaşıyor gibiyim

Genişletmek için tıkla...

Çocukluk travması. Korkmaniz normal ama çok fazla evde olduğu için sıkıntı tabi. Hafıza silme teknikleri var. 4 yaşındaki bu anıyı silebilseniz keşke.
Aslında kafasını filan oksayabilseniz muhtemelen korkunuz geçer. Kediler çok nadir saldırgan olur.

CocoChanelmademoiselle .!.:

Ben bütün hayvanlardan korkuyorum ne yazıkki.kedi köpek hatta kuştan tavuktan bile

Kedi diyince yıllar evvel liseden bir arkadaşım vardı.evinde kedi beslerdi.bir gün evlerine gitmiştik arkadaşımla beraber.yemek koymuştu sağolsun,ama içinden bir yumak kedi kılı çıkmıştı.sulu yemeğin içinde kaşıkla alınca kaşığın kenarından uzuyordu hatta o derece.ve arkadaşım aman nolcak diye yemişti.o gün bu gündür kedi denilince aklıma bu olay gelir.kötü olurum.

Tabi bu hoş olmayan bir örnek.daha titiz besleyenler vardır illaki.evde kedi besleyenlere saygım sonsuz.ama bende asla evimde kedi beslemem.kedi olan bir evde yemek te yemem.

Genişletmek için tıkla...

Onlar pismiş. Evimde 6 kedi var, daha yemekten 1 defa kıl tüy çıkmadı. Ama tüyleri dökülürse bakımlarını yaparım. Sofraya çok yaklaşmak yasaktır, hepsi biliyor. Sofranın kenarında oturup bekliyorlar tavuk filan pişince. Bız verene kadar uslu uslu duruyorlar.
Zaten haşlanmış tavuk haricinde ev yemeği vermiyorum, ama tavuk pişince hepsi deliriyor. Sırf onlar için sık sık tavuk pişiriyorum. Kediler temiz hayvanlardır. Bakmayi bilmek lazım.

Merhaba,ben de kedi, köpek neredeyse tüm hayvanlardan korkuyorum. Çocukken kuzuya dokunmustum beni uzaklaştıran şey vücut sıcaklığı ve karnının nefesle yükselip alçalmasi düşününce saçma ama 46 yaşındayım daha hiçbir hayvana dokunmadım sevmedim. Çocukken rüyamda koynuma kedi düşerdi hem de sarı kedi birkaç kez öyle rüya gördüm. Annem de hiç sevmezdi ağzınıza tüy kaçar diye diğer kardeşlerimi yaklastirmazdi.
Şu anda da bir yavru kedi görsem sanki pacalarima dolanacak hissi oluşuyor mesela kedim köpeğim olsa ya gece gelip isirsa diye gereksiz evhamlarim bile var.

Seven sever, sevmeyen sevmez, önemli olan zarar vermesinler. Bazıları kedilerle aynı tabaktan yer bazılari aynı ortama giremez. Buraya bile dini yorum yapılmış, ne alaka yani, insanları duygularindan dolayı kinayamayiz.

mutluyum1 .!.:

Bende varım. Çok itici geliyor Banada. Korkunç hatta. Çaki gibi

Genişletmek için tıkla...

Sevmeyebilirsiniz, korkabilirsiniz ama bu nasıl bir usluptur ya?
Çaki gibi falan ne demek yani?
Birinin çocuğu, bir insan için böyle demiyorsak hayvanlar hakkında da demeyelim bir zahmet.

Buradaki gelen cevaplara da inanamadım. Fobilere, sevip sevmemeye çok saygı duyan bir insanım. Evime gelecek insanlara "benim üç kedim var, onları odaya kapatmam mümkün değil rahatsız olursan anlarım sana dışarıda kahve ısmarlayayım" diyecek kadar ince düşünceli biriyim Ancak sevmeme veya fobi hakarete varamaz arkadaşlar.
Onların yaşam alanlarına, yaşama hakkına saygı duymak zorundasınız.
Yok kedili ev kokar vs gibi aşağılama hakaret vs de yapamazsınız. Madem hayvan sevmiyorsunuz, sevenlerden ve besleyenlerden uzak durun. Ne diye üstüne düşünüyorsunuz sevmediğiniz bir konunun? Ve yetmiyor hakaret vari konusuyosunuz anlamıs degilim.

Fobisi olanlar icin de uslu olduğuna inandığınız bir kediyle vakit geçirerek ve adım adım severek adım atabilirsiniz. Veya terapi. Fobilerin ardında başka bir durum yatıyor da olabilir.