- 23 Eylül 2014
- 3.882
- 4.026
- 178
- Konu Sahibi dertligelin2014
-
- #101
kendi adı konulsun demiyor. o gün konuşurlarken eşim fadime nil olsun mu dedi, o da koymaz ki dedi. sadece nil olmasın diyor..
Kız ne üzülüyon bu kadar Fadime nil koy nil diye seslen olsun bitsin zaten büyüyünce çocukta nil ismini kullanacaktır şimdiden hayırlı doğumlar olsun.
Esi demiş öyle koyalim diye yok diyormuş. Nil koymayin da ne olursa olsun diyormuş
tövbe tövbe takmış dünürüne kafayıEsi demiş öyle koyalim diye yok diyormuş. Nil koymayin da ne olursa olsun diyormuş
çaresizlikten ağlıyorum. Ne yapabilirim ki?! Hiç bir şekilde ikna olmuyor:'([/QçokE]
Bebekten dolayi da bir duygusallik var üstünde bence ama eşinin karşisında ölum kalim ayrilik hastalik gibi buyuk dertler olmadikça ağlama kararli ol karşisinda oturun olmadi ortak bir isim bulun daha ne olmuş ki evleneli konuşa konuşa işle düşüncelerini eşinin beynine anası damardan giriyorsa ben daha fazlasini yap ama ağlama üzülme bebeğini düşün o hayat senin kvnin değil.
4 aylık evli, 3 aylık hamileyim. Çok mutlu bir evliliğim vardı. Çok severek evlendik. Çocuğumun adına X koymaya karar verdim ve bunu dile getirmekten çekinmedim. Çünkü koyacağımız ismi eşim de seviyordu. ama kaynanam benim uyuduğumu zannettiği bir anda eşime öyle bir baskı kurdu ve öyle bir öfkeyle bu ismi asla istemediğini anlattı ki, kulaklarıma inanamadım.
Bunca zaman hiç bir saygısızlığım olmadı ona. O da hep benim yüzüme gülerdi. Ama bana iki yüzlü bile dedi. Kulaklarımla duydum. O gün bugündür eşim o ismi koymayacağını söylüyor. Günlerce gözyaşı döktüm. Hala döküyorum. O gün beni uyurken sanıp da konuştuklarının hepsini, ses tonlamalarını, kelimelerin hepsini duyduğumu söyledim. Önce biraz üzüldü bana. İstediğin isim olsun dedi. Ama vazgeçmiyor.
Kaynanam ise ağladım diye bana kızdı, şimarık olduğumu söyledi. Fikrimizi de mi söylemeyelim dedi. Tamam tamam senin istediğin olsun dedi. Ama biliyor ki o bir şey isterse oğlu muhakkak yapar. İstediğin olsun derken bile istediğimin olmayacağını biliyordu.
Yine yine en başa dönüyoruz hep. Çocuğumu düşürecektim neredeyse yine de umursamadı eşim. Söylediğine göre annesi çok çileler çekmiş, hiç kimse onu adam yerine koyup da dinlememiş, bu yüzden annesi ne isterse onu yapacakmış. Üzülmesini istemiyormuş. Eee ben üzülüyorum ama. Benim çocuğum bu ben koyarım adını diyorum, benim de çocuğum diyor. Ama o koymuyor ki adını, annesi koyuyor.
O böyle davrancıkta annesine olan öfkemin arttığını, kin güttüğümü, ve o ismi koymazsak bu olayı(kaynanamın yüzüme gülüp arkamdan kocamı fitlemesine şahit oluşumu) ömür boyu unutamayacağımı ve hep soğuk kalacağımızı söyledim. Ki normalde eşimin ailesine karşı çok sıcak kanlıyımdır. Ben sizin kavgalarınız yüzünden kızıma istemediğim bir isim koyamam dedi. Çok yoruldum artık..
Eşimin beni çok sevdiğine eminim. Ama konu annesi olunca beni çiğniyor böyle. Duygularımı hiç önemsemiyor. Bu kadın ortaya bir istemiyorum lafı attı ve huzurumuz tamamen kaçtı.. Eski mutlu evliliğimi istiyorum.. Ve karnımda taşıdığım çocuğa hayalimdeki ismi koyabilmek..
Nil koymak istiyorum ben. Annemin adı Nilüfer. Annemin ismini koyuyormuşum. Nil olmasın da ne olursa olsunmuş. Oldu olacak erkek olursa da Mehmet koyalımmış. Mehmet de babamın adı bu arada. Elalem ne dermiş kocama, kaynanasının adını koydu dermiş.
Kk kadinlarinin kivrak zekasi:
Fadime nil koy gitsin
Hımmmm
Eşine 9ay karnında taşıyan benim ve ben bebeğin annesiyim hiç analık hakkım yok mu desenize. Yok illa o isim diye diretirse buyursun kvniz doğursun becerebiliyorsa4 aylık evli, 3 aylık hamileyim. Çok mutlu bir evliliğim vardı. Çok severek evlendik. Çocuğumun adına X koymaya karar verdim ve bunu dile getirmekten çekinmedim. Çünkü koyacağımız ismi eşim de seviyordu. ama kaynanam benim uyuduğumu zannettiği bir anda eşime öyle bir baskı kurdu ve öyle bir öfkeyle bu ismi asla istemediğini anlattı ki, kulaklarıma inanamadım.
Bunca zaman hiç bir saygısızlığım olmadı ona. O da hep benim yüzüme gülerdi. Ama bana iki yüzlü bile dedi. Kulaklarımla duydum. O gün bugündür eşim o ismi koymayacağını söylüyor. Günlerce gözyaşı döktüm. Hala döküyorum. O gün beni uyurken sanıp da konuştuklarının hepsini, ses tonlamalarını, kelimelerin hepsini duyduğumu söyledim. Önce biraz üzüldü bana. İstediğin isim olsun dedi. Ama vazgeçmiyor.
Kaynanam ise ağladım diye bana kızdı, şimarık olduğumu söyledi. Fikrimizi de mi söylemeyelim dedi. Tamam tamam senin istediğin olsun dedi. Ama biliyor ki o bir şey isterse oğlu muhakkak yapar. İstediğin olsun derken bile istediğimin olmayacağını biliyordu.
Yine yine en başa dönüyoruz hep. Çocuğumu düşürecektim neredeyse yine de umursamadı eşim. Söylediğine göre annesi çok çileler çekmiş, hiç kimse onu adam yerine koyup da dinlememiş, bu yüzden annesi ne isterse onu yapacakmış. Üzülmesini istemiyormuş. Eee ben üzülüyorum ama. Benim çocuğum bu ben koyarım adını diyorum, benim de çocuğum diyor. Ama o koymuyor ki adını, annesi koyuyor.
O böyle davrancıkta annesine olan öfkemin arttığını, kin güttüğümü, ve o ismi koymazsak bu olayı(kaynanamın yüzüme gülüp arkamdan kocamı fitlemesine şahit oluşumu) ömür boyu unutamayacağımı ve hep soğuk kalacağımızı söyledim. Ki normalde eşimin ailesine karşı çok sıcak kanlıyımdır. Ben sizin kavgalarınız yüzünden kızıma istemediğim bir isim koyamam dedi. Çok yoruldum artık..
Eşimin beni çok sevdiğine eminim. Ama konu annesi olunca beni çiğniyor böyle. Duygularımı hiç önemsemiyor. Bu kadın ortaya bir istemiyorum lafı attı ve huzurumuz tamamen kaçtı.. Eski mutlu evliliğimi istiyorum.. Ve karnımda taşıdığım çocuğa hayalimdeki ismi koyabilmek..
Güzel giden evliliğim vardı diyorsun daha 4 aylık evlisin cicim ayların bile bitmemiş tabiki güzel gidecek benim kayinvalidem de yağmur koymak istedi birakmadim kendi istediğim oldu 9 ay karnında taşıyacaksin adını o koyacak oh ii valla izin verme biraz dişini göster yoksa çok ezerler4 aylık evli, 3 aylık hamileyim. Çok mutlu bir evliliğim vardı. Çok severek evlendik. Çocuğumun adına X koymaya karar verdim ve bunu dile getirmekten çekinmedim. Çünkü koyacağımız ismi eşim de seviyordu. ama kaynanam benim uyuduğumu zannettiği bir anda eşime öyle bir baskı kurdu ve öyle bir öfkeyle bu ismi asla istemediğini anlattı ki, kulaklarıma inanamadım.
Bunca zaman hiç bir saygısızlığım olmadı ona. O da hep benim yüzüme gülerdi. Ama bana iki yüzlü bile dedi. Kulaklarımla duydum. O gün bugündür eşim o ismi koymayacağını söylüyor. Günlerce gözyaşı döktüm. Hala döküyorum. O gün beni uyurken sanıp da konuştuklarının hepsini, ses tonlamalarını, kelimelerin hepsini duyduğumu söyledim. Önce biraz üzüldü bana. İstediğin isim olsun dedi. Ama vazgeçmiyor.
Kaynanam ise ağladım diye bana kızdı, şimarık olduğumu söyledi. Fikrimizi de mi söylemeyelim dedi. Tamam tamam senin istediğin olsun dedi. Ama biliyor ki o bir şey isterse oğlu muhakkak yapar. İstediğin olsun derken bile istediğimin olmayacağını biliyordu.
Yine yine en başa dönüyoruz hep. Çocuğumu düşürecektim neredeyse yine de umursamadı eşim. Söylediğine göre annesi çok çileler çekmiş, hiç kimse onu adam yerine koyup da dinlememiş, bu yüzden annesi ne isterse onu yapacakmış. Üzülmesini istemiyormuş. Eee ben üzülüyorum ama. Benim çocuğum bu ben koyarım adını diyorum, benim de çocuğum diyor. Ama o koymuyor ki adını, annesi koyuyor.
O böyle davrancıkta annesine olan öfkemin arttığını, kin güttüğümü, ve o ismi koymazsak bu olayı(kaynanamın yüzüme gülüp arkamdan kocamı fitlemesine şahit oluşumu) ömür boyu unutamayacağımı ve hep soğuk kalacağımızı söyledim. Ki normalde eşimin ailesine karşı çok sıcak kanlıyımdır. Ben sizin kavgalarınız yüzünden kızıma istemediğim bir isim koyamam dedi. Çok yoruldum artık..
Eşimin beni çok sevdiğine eminim. Ama konu annesi olunca beni çiğniyor böyle. Duygularımı hiç önemsemiyor. Bu kadın ortaya bir istemiyorum lafı attı ve huzurumuz tamamen kaçtı.. Eski mutlu evliliğimi istiyorum.. Ve karnımda taşıdığım çocuğa hayalimdeki ismi koyabilmek..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?