Merhaba arkadaşlar,
Daha once bahsetmiştim kaynana kayinpederle ilgili çok sorunum var. Şehir dışındayız fakat 2 haftalığına memlekete gideceğiz, bir yasında bebegim var. Eskiden kayınvalidenin laf sokmalarına.,garip tavirlarina ses çıkarmazdım fakat çocuk olduktan sonra çocuktan yana alttan alttan edilen lafları kaldıramıyorum. Eşim hicbir şekilde onları suçlu bulmaz ve ne var bunda der her şeye. En son yazın memleketteyim kayinpederimin 3 kez biz bakarız çocuğa lafına sessiz kalamadım ve ben bakamayacak olsam doğurmazdım dedim. Hiç bir şeyi iyi niyetle söylemez çok kıskanç kişiler. 4 yıldır anladığım kadarıyla zamanında oğullarına pek değer vermemisler. Elin kızı çok sevince de oğulları kıymetli oldu. Kısaca böyle. Eşimin beni sevmesini hep kıskandılar. Onlara muhtaç olucaz sandılar çünkü eşim hep öyle yetişmiş ama benle evlendikten sonra hemen atanıp öğretmen olunca herkes şok oldu. Şöyle ki abileri var onlar her türlü imkândan yararlanmış, gezmiş, yemiş, içmiş...Eşim ise bir şey istememiş zaten gururlu bir yapısı vardır. Bolluk icin de fakirlik yaşamış gibi bir sey. Ben bunu anladim iyice. Çünkü bize böyle davranmalarının tek sebebi eşimin hicbir şeye ses çıkarmaması. Elinden ekmeğini alsalar gıkı çıkmaz ailesine. Dışarda böyle değil malesef o yüzden sevgililik hayatımız boyunca bunu anlamadim ailesine karşı böyle. Ben de atama bekleyen öğretmenim
Eşimin ailesi bunu bildiği halde bizim düzenimizi bozmaya çalıştı. Eşimin atanacağını ve benim bu kadar uğraşacağını düşünmediler hiç. Biz onlara muhtaç, aldıklarının yarısını bize verdikleri onların alt katında oturan kişiler olacaktık. Bana surekli ders calsiitorum diye laf atildi kaynannam her yerde lafimi etti soyle kotu boyle koti diye anlam veremedim hic. Bir saygisizligim olmadi. Sadece ders calsiiuordum. Evlendikten bir yıl sonra eşim atandı. Rahat ettik. Pandemi nedeniyle ilk yıl okul kapandı eşimin kardeşi vefat etti ben de hamileydim Malesef 6 ay memlekette kaldık onlara çok yakın bi evde. Eşimin psikolojisi bozuktu. Ve aramızı bozdular. Hamileyken çok şey oldu. Ses çıkarmadım acıları var diye. Ama eşimin davranışları bana karşı değişmeye başladı bana çok haksızlık yaptı annesi yüzünden beni çok üzdü kırdı. Bunun üzerinden 1 buçuk yıl gecti ama ben olanları unutamıyorum. Eşimle aramın eskisi gibi olmadığını anladılar artik daha da üstüme geliyorlar. Çocuğum üzerinden benle çok uğraşıyorlar. Güya ben atanmaya çalışıyorum diye çocuğumu sevmiyorum gibi bi hava yaratıyorlar. Çocuk yanıma geldiğinde elimden alıyorlar. Ya da benle oynadığında anne dediğinde sinir oluyorlar. Laf sokuyorlar ve ben cevap veremiyorum. En son verdiğimde bosanma aşamasına geldik
Eşim her şey susan biri. Benim de öyle olmamı istiyor. Abisi yanımda kaç kere sebebsiz aşağılardı onu eşi var demeden. Hatta bir kere kaynanama şikayet ettim dedim abim niye böyle sebepsiz ona kotü davranıyor. Cevap vermedi. Eşim hic ses çıkarmazmış öyle dedi. Yanı anlayacağınız onu öyle büyütmüşler. Ben bunu yeni yeni anlıyorum olaylar birikince. Psikolojim iyice bozuldu eşimle eskisi gibi değiliz diye. O eskisi gibi ama ben de eski hisler yok, çok kirildim, üzüldüm acısına vermeye çalışıyorum ama ona güvenmiyorum artik hep bana laf ettirecek gibi geliyor. Şimdi oraya gidince nasıl davranayım bir akıl verin. Yine uğraşacaklar alttan laf sokacaklar, eşim anlamayacak tabi ne var bunda diyecek. Ama ben sınır oluyorum elimde değil cevap versem eşim onların önünde bana kötü davranırsa dönüşü olmaz ayrılmak zorunda kalırım diye korkuyorum çünkü en son ve ilk defa cevap verdiğimde koti çıkıştı bana psikolojim bozuldu anti-depresan başladım ama daha etkisini göstermedi sanirim. Eşime güvensem hiç sorun kalmayacak sanki ama güvenmiyorum. Konuştuk bunları hep hüsran, dertlesmeme bile izin vermiyor onlarla ilgili, sinirleniyor hemen, neymiş onların hiçbir suçu yokmuş... Ses çıkarmama gibi bi ihtimal yok sanki, çünkü çocuğumla ilgili bir konuda aşırı sinirleniyorum elimde olmuyor ne yapacağım bilemiyorum...
Daha once bahsetmiştim kaynana kayinpederle ilgili çok sorunum var. Şehir dışındayız fakat 2 haftalığına memlekete gideceğiz, bir yasında bebegim var. Eskiden kayınvalidenin laf sokmalarına.,garip tavirlarina ses çıkarmazdım fakat çocuk olduktan sonra çocuktan yana alttan alttan edilen lafları kaldıramıyorum. Eşim hicbir şekilde onları suçlu bulmaz ve ne var bunda der her şeye. En son yazın memleketteyim kayinpederimin 3 kez biz bakarız çocuğa lafına sessiz kalamadım ve ben bakamayacak olsam doğurmazdım dedim. Hiç bir şeyi iyi niyetle söylemez çok kıskanç kişiler. 4 yıldır anladığım kadarıyla zamanında oğullarına pek değer vermemisler. Elin kızı çok sevince de oğulları kıymetli oldu. Kısaca böyle. Eşimin beni sevmesini hep kıskandılar. Onlara muhtaç olucaz sandılar çünkü eşim hep öyle yetişmiş ama benle evlendikten sonra hemen atanıp öğretmen olunca herkes şok oldu. Şöyle ki abileri var onlar her türlü imkândan yararlanmış, gezmiş, yemiş, içmiş...Eşim ise bir şey istememiş zaten gururlu bir yapısı vardır. Bolluk icin de fakirlik yaşamış gibi bir sey. Ben bunu anladim iyice. Çünkü bize böyle davranmalarının tek sebebi eşimin hicbir şeye ses çıkarmaması. Elinden ekmeğini alsalar gıkı çıkmaz ailesine. Dışarda böyle değil malesef o yüzden sevgililik hayatımız boyunca bunu anlamadim ailesine karşı böyle. Ben de atama bekleyen öğretmenim
Eşimin ailesi bunu bildiği halde bizim düzenimizi bozmaya çalıştı. Eşimin atanacağını ve benim bu kadar uğraşacağını düşünmediler hiç. Biz onlara muhtaç, aldıklarının yarısını bize verdikleri onların alt katında oturan kişiler olacaktık. Bana surekli ders calsiitorum diye laf atildi kaynannam her yerde lafimi etti soyle kotu boyle koti diye anlam veremedim hic. Bir saygisizligim olmadi. Sadece ders calsiiuordum. Evlendikten bir yıl sonra eşim atandı. Rahat ettik. Pandemi nedeniyle ilk yıl okul kapandı eşimin kardeşi vefat etti ben de hamileydim Malesef 6 ay memlekette kaldık onlara çok yakın bi evde. Eşimin psikolojisi bozuktu. Ve aramızı bozdular. Hamileyken çok şey oldu. Ses çıkarmadım acıları var diye. Ama eşimin davranışları bana karşı değişmeye başladı bana çok haksızlık yaptı annesi yüzünden beni çok üzdü kırdı. Bunun üzerinden 1 buçuk yıl gecti ama ben olanları unutamıyorum. Eşimle aramın eskisi gibi olmadığını anladılar artik daha da üstüme geliyorlar. Çocuğum üzerinden benle çok uğraşıyorlar. Güya ben atanmaya çalışıyorum diye çocuğumu sevmiyorum gibi bi hava yaratıyorlar. Çocuk yanıma geldiğinde elimden alıyorlar. Ya da benle oynadığında anne dediğinde sinir oluyorlar. Laf sokuyorlar ve ben cevap veremiyorum. En son verdiğimde bosanma aşamasına geldik
Eşim her şey susan biri. Benim de öyle olmamı istiyor. Abisi yanımda kaç kere sebebsiz aşağılardı onu eşi var demeden. Hatta bir kere kaynanama şikayet ettim dedim abim niye böyle sebepsiz ona kotü davranıyor. Cevap vermedi. Eşim hic ses çıkarmazmış öyle dedi. Yanı anlayacağınız onu öyle büyütmüşler. Ben bunu yeni yeni anlıyorum olaylar birikince. Psikolojim iyice bozuldu eşimle eskisi gibi değiliz diye. O eskisi gibi ama ben de eski hisler yok, çok kirildim, üzüldüm acısına vermeye çalışıyorum ama ona güvenmiyorum artik hep bana laf ettirecek gibi geliyor. Şimdi oraya gidince nasıl davranayım bir akıl verin. Yine uğraşacaklar alttan laf sokacaklar, eşim anlamayacak tabi ne var bunda diyecek. Ama ben sınır oluyorum elimde değil cevap versem eşim onların önünde bana kötü davranırsa dönüşü olmaz ayrılmak zorunda kalırım diye korkuyorum çünkü en son ve ilk defa cevap verdiğimde koti çıkıştı bana psikolojim bozuldu anti-depresan başladım ama daha etkisini göstermedi sanirim. Eşime güvensem hiç sorun kalmayacak sanki ama güvenmiyorum. Konuştuk bunları hep hüsran, dertlesmeme bile izin vermiyor onlarla ilgili, sinirleniyor hemen, neymiş onların hiçbir suçu yokmuş... Ses çıkarmama gibi bi ihtimal yok sanki, çünkü çocuğumla ilgili bir konuda aşırı sinirleniyorum elimde olmuyor ne yapacağım bilemiyorum...
