merhaba arkadaşlar, sizlerle konuşmak beni çok rahatlıyor.
on yıllık evliyim eşimle görücü usulu evlendik. 2 kızımız var 10 ve 4 yaşında. eşim çok anlayışlı ileri görüşlü bir insan. verdiğim tüm kararlarda tek destekçimdir. çok cömerttir. hiç bir konuda sıkmaz bunaltmaz. her anlamda anlayışlıdır. bencil değildir. en çirkin halimlede en kokuşmuş halimlede sever beni övgüler yapar. hastalandığımda elinden gelenin fazlasını yapar. ilaçlarımı benden çok o takip eder. kimseye laf söyletmez. arkamdan konuşturmaz. anneme babama damat değil erkek evlattır. her işlerine koşar ve asla lafını bile etmez. babamlar hergünde gelse bize sanki aylardır gelmiyorlar gibi karşılar. kızlarımıza çok iyi bir babadır. onlarla arkadaş olur. dertlerini benden daha çok dinler daha çok ilgilenir. bakımlıdır temizdir düzenlidir. 10 yılda birkez olsun ter kokusunu almadım. ama azıcık bir sürtüşme olsun aramızda ben hemen boşanmayı düşünüyorum. aklım çok karışıyor. eşimi çok çabuk gözden çıkarabiliyorum. yani o olmazsa olmaz diye bişey yok bende. istiyorumki bende ona öyle olayım. her haliyle seveyim. ama olmuyor ufacık şeyler çok büyüyor gözümde.
ilk evlendiğimiz maddiyatımız çok iyi değildi bende çalışmıyordum. 2 yıl kv ile oturduk o dönem sağolsun kvdem ilk yıllarımızın içine etti. çok çektirdi bana. eşim hep benle annesi arasında kaldı. acaba o günlerin sıkıntısını halen atamadım o yüzdenmi eşime karşı böyleyim. bu durumdan nasıl kurtulurum.