Herkese merhaba, burayı uzun süredir takip ediyorum ama yazmaya cesaret bulamamıştım. Artık dayanamayacağım bir noktaya geldiğim için içimi dökmek istiyorum.
Konu maalesef eşimin ailesi daha da çok annesi. Neresinden başlasam, nasıl anlatsam bilemiyorum. Üniversitede tanıştığım eşim kendini maşallah o kadar güzel saklamış ki ben maalesef evlendikten sonra bir çok şeyin farkına vardım.
Eşimin ve benim ailem arasında çok ciddi bir kültür farkı var. Onlar doğudan Hollanda’ya göçmüşler ben ise Edirne’de doğdum büyüdüm. Bu iki yıllık evlilik hayatımda olan sorunları anlatsam roman olur ama tüm sorunlar hep ya görümcem ya kayınpederim kayınvalidem kaynaklıydı. Şu anki sorunum şu ki, 1 yıl önce kayınpederim vefat etti ve kaynanam sürekli duygu sömürüsü yapmaya başladı. Yok sizde kalacağımlar, yok siz bende kalınlar. Kadın yakamızdan düşmüyor. Sürekli ama sürekli beraber olmak istiyor ve eşimi parmağında oynatıyor. Sürekli hastayım gelin koşun yetişin diyor, bir gidiyoruz yüzünde güller açıyor hiçbir şeyi yok.
Geceleri olur olmadık saatlerde arayıp çağırmaya başladı, eşim de maşallah anında koşuyor.
Bizim onca işimiz var, taşınma telaşımız var. Hiçbir işe vakti yok ama annesine anında gidiyor. Artık boğazıma kadar geldi.
Eşim çok iyi ve anlayışlı ve bana hiç laf etmez, karışmaz. Ama şu annesi konusu artık beni çok sıkmaya başladı. Evlilik hayatı diye bir şey kalmadı. Tek sosyalliğimiz annesine gitmek. Başka yaptığımız hiçbir şey yok. Herşeye karışıyor, her lafa atlıyor.
Artık dayanamıyorum. Bu süreci nasıl atlatırım onu da bilmiyorum.
Konu maalesef eşimin ailesi daha da çok annesi. Neresinden başlasam, nasıl anlatsam bilemiyorum. Üniversitede tanıştığım eşim kendini maşallah o kadar güzel saklamış ki ben maalesef evlendikten sonra bir çok şeyin farkına vardım.
Eşimin ve benim ailem arasında çok ciddi bir kültür farkı var. Onlar doğudan Hollanda’ya göçmüşler ben ise Edirne’de doğdum büyüdüm. Bu iki yıllık evlilik hayatımda olan sorunları anlatsam roman olur ama tüm sorunlar hep ya görümcem ya kayınpederim kayınvalidem kaynaklıydı. Şu anki sorunum şu ki, 1 yıl önce kayınpederim vefat etti ve kaynanam sürekli duygu sömürüsü yapmaya başladı. Yok sizde kalacağımlar, yok siz bende kalınlar. Kadın yakamızdan düşmüyor. Sürekli ama sürekli beraber olmak istiyor ve eşimi parmağında oynatıyor. Sürekli hastayım gelin koşun yetişin diyor, bir gidiyoruz yüzünde güller açıyor hiçbir şeyi yok.
Geceleri olur olmadık saatlerde arayıp çağırmaya başladı, eşim de maşallah anında koşuyor.
Bizim onca işimiz var, taşınma telaşımız var. Hiçbir işe vakti yok ama annesine anında gidiyor. Artık boğazıma kadar geldi.
Eşim çok iyi ve anlayışlı ve bana hiç laf etmez, karışmaz. Ama şu annesi konusu artık beni çok sıkmaya başladı. Evlilik hayatı diye bir şey kalmadı. Tek sosyalliğimiz annesine gitmek. Başka yaptığımız hiçbir şey yok. Herşeye karışıyor, her lafa atlıyor.
Artık dayanamıyorum. Bu süreci nasıl atlatırım onu da bilmiyorum.