Merhaba kızlar. Direkt konuya gireceğim. Aslında bu konuyu ne zaman açarım diye düşünüyordum. Baktım ki içten içe kafamı kurcalıyor size danışmak istedim. Şimdi daha önceki konularımda da var eşimle doğal yoldan çocuğumuz olmuyor. Eşimin ailesi ve benim ailem biliyor durumu. Sorun erkek faktörü. Mecburen eşimin annesine söyledik sebebi ürolog küçükken ateşli hastalık geçirip geçirmediğini ve sülalede böyle çocuğu olmayan var mı diye sormasaydı. Neyse buralar değil mesele. (
Tüp bebek tedavisi görüyoruz)
Eşimin annesi sürekli ona ziyarete gittiğimizde milletin çocuğunu anlatıyor bize. Dayısının torunu oldu o artık yürüyordur konuşuyor dede demiş diye anlatıyor. İlk başlarda rahatsız olmuyordum ama sonra bunlar çok sıklaştı. 2 kere olumsuz oldu tedavimiz her gittiğimde çocuk anlatması canımı sıkmaya başladı. ve o da biliyor yaşadığımız süreçleri. Bi keresinde bana yine akrabalarının bi çocuğu olmuştu eee acaba o artık yürüyor mudur dedi??? Bende daha önce çocuk büyütmedim bilemem diye cevap verdim ve bozuldum. Sanki kabuk bağlayan yaramı deşiyor gibi hissettim. Geçen hafta gittiğimizde akrabalarının gelini var çalışıyor öğretmen. Çocuğuna bakıcı tutmuş o gelin hem de işine gidiyormuş diye anlatıyor. Kendi annem benim için çok üzülüyor acılarıma ortak oluyor. Sizin de olur dene pes etme gibi şeyler söylerken onun böyle umursamaz olması sürekli verdiği örnekler beni bunaltıyor. Herkesin çocuğu varmış ve geç kalmışım gibi panik atağa dönüşüyor. Bilerek mi yapıyor yoksa aynı şeyleri anlatıp durması huy mu anlayamadım. Siz olsanız ne yapardınız? Nasıl tepki verirdiniz? Kayınvalidem normal mi