- Konu Sahibi pembekrizantem
- #1
Mehaba arkadaşlar
İlk defa bir konu açıyorum. Duygularımı sizinle paylaşmak istedim sadece...Benim sorunum kayınvalidem. Kayınvalidemin lohusalığımda
yaptıklarını hiç unutamıyorum. Kayınvalidem ve kayınpederim şehirdışında oturuyorlar. Bebeğim doğduğu andan itibaren onu sahiplenme
içgüdüsü içindeydi. O nedenle daha hastaneden çıkmadan annemle aralarında sorun çıktı. Eve geldik ikide bir eşime kendini acındırmak
için midem ağrıyor şuram ağrıyor buram ağrıyor demeler. İlaç iç diyince yok diyor. Kendini acındırmayı çok sever ama o kadar kurnazdır ki
sanki hiçbir hastalığından sıkıntısından çocuklarına bahsetmiyormuş izlenimi verir. Neyse o günlerde lohusalığımın da verdiği sıkıntıyla
davranışları çok gözüme batmaya başladı bebek ağlayınca ah vah edip koşturmalar beni rahatlatacağına ben onu rahatlatıyordum. Ben
de ona ister istemez soğuk davranmaya başlamıştım. Günler geçti ve bir gün odamda içer daldı bebek de uyuyordu. Sen bizi istemiyorsun
ama burası oğlumun evi ve oğlan anasıyım gitmiycem diye bağırmaya başladı. Sen kaynana görmemişsin bundan sonra göreceksin artık
sen pişireceksin ben yiyeceğim. Kayınpederim zaten çok pasiftir onun sözünden çıkamaz olayı bastırmak için hiçbişey yapamadı. Sütüm
kesilecek dedim kesilirse kesilsin diye bağırdı. Bu sözünü ve oğlan anasıyım demesini hiç unutamıyorum. Hala olayı aynen yaşıyorum. Eşim
geldiğinde de onu odasında birsürü doldurdu. Ertesi gün de sabah erkenden gittiler. Eşim onlar gittikten sonra bana çok soğuk davrandı.
Giden onlar olduğu için haksız bendim ona göre. Evinin alışverişini falan yapıyordu ama yatağını bile günlerce ayırdı. Sonra benim de
konuşmamla yatağına geri döndü.
Kayınvalidemler şehirdışında oturdukları için eskiden bir gelişlerinde 2 aydan az kalmazlardı. Mutfağımda istediği gibi hareket ederdi. Ben
onun yemek yapmasını önceden de istemezdim zaten. Çünkü benim özellikle dikkat ettiğim şeylerin hep tersini yapardı mesela buzluktaki
eti çözdürdükten sonra kalanı asla tekrar dondurulmaması gerekirken o tekrar dondurur bir daha ki sefere tekrar çözdürerek kullanırdı.
Ellerini tuvaletten çıktıktan sonra sabunlamayıp sadece suya tuttuğunu defalarca gördüm. Dışardan geldiklerinde hastaneden bile
dönmüş olsalar el yıkamazlardı. Misafire serdiği nevresimi tekrar kaldırıp başka bir misafire veya bize sererdi. Bu arada kızı var evli o da
aynı annesinin yaptıklarını yapıyor. Yani artık ben pişirmeyeceğim yemekleri demesi benim için iyi oldu bir anlamda. Bu arada eşimle
konuştum. Annesiyle aramızda geçen bu olaydan sonra sonumuz boşanmaya gidiyordu nerdeyse geldiklerinde çok kaldıklarını ve bundan
sonra bunun benim için çok zor olacağını söyledim. Eşim de bundan sonra ya 1 ya 2 hafta kalırlar dedi. Gerçekten de daha sonraki
gelmelerinde 1 ya da 2 hafta kaldılar.
Kayınvalidem çok baskın bir karakterdir. Onun bütün yaptıkları eşi ve 2 çocuğu tarafından yapılacak en doğru hareket olarak görülür.
Benim de onlar gibi olmamamı da kabul edemedi. Artık onun yanında asla sıcak olamıyorum sadece saygımı muhafaza ediyorum. Haftaya
geleceklerini söyledi eşim.
Bir de sizlere birşey sormak istiyorum. Kayınvlidem evlendiğimden beri eşime koca adam olduğu halde bebeğim, tosunum, oğluşum, kuzum
der. Eşim işten gelirken kapıyı oy oy oyy aman da aman oğluşum gelmiş kuzum gelmiş diye açar. Sizlerin bu duruma bakış açınız nedir.
Ben bunu hep yadırgadım belli etmedim ama ban doğru gelmiyor bu benim de oğlum var evlendiğinde sevgimi tabi göstermeyi isterim ama
bu şekilde değil.
Biraz uzun olmuş olabilir okuduğunuz için teşekkürler...
İlk defa bir konu açıyorum. Duygularımı sizinle paylaşmak istedim sadece...Benim sorunum kayınvalidem. Kayınvalidemin lohusalığımda
yaptıklarını hiç unutamıyorum. Kayınvalidem ve kayınpederim şehirdışında oturuyorlar. Bebeğim doğduğu andan itibaren onu sahiplenme
içgüdüsü içindeydi. O nedenle daha hastaneden çıkmadan annemle aralarında sorun çıktı. Eve geldik ikide bir eşime kendini acındırmak
için midem ağrıyor şuram ağrıyor buram ağrıyor demeler. İlaç iç diyince yok diyor. Kendini acındırmayı çok sever ama o kadar kurnazdır ki
sanki hiçbir hastalığından sıkıntısından çocuklarına bahsetmiyormuş izlenimi verir. Neyse o günlerde lohusalığımın da verdiği sıkıntıyla
davranışları çok gözüme batmaya başladı bebek ağlayınca ah vah edip koşturmalar beni rahatlatacağına ben onu rahatlatıyordum. Ben
de ona ister istemez soğuk davranmaya başlamıştım. Günler geçti ve bir gün odamda içer daldı bebek de uyuyordu. Sen bizi istemiyorsun
ama burası oğlumun evi ve oğlan anasıyım gitmiycem diye bağırmaya başladı. Sen kaynana görmemişsin bundan sonra göreceksin artık
sen pişireceksin ben yiyeceğim. Kayınpederim zaten çok pasiftir onun sözünden çıkamaz olayı bastırmak için hiçbişey yapamadı. Sütüm
kesilecek dedim kesilirse kesilsin diye bağırdı. Bu sözünü ve oğlan anasıyım demesini hiç unutamıyorum. Hala olayı aynen yaşıyorum. Eşim
geldiğinde de onu odasında birsürü doldurdu. Ertesi gün de sabah erkenden gittiler. Eşim onlar gittikten sonra bana çok soğuk davrandı.
Giden onlar olduğu için haksız bendim ona göre. Evinin alışverişini falan yapıyordu ama yatağını bile günlerce ayırdı. Sonra benim de
konuşmamla yatağına geri döndü.
Kayınvalidemler şehirdışında oturdukları için eskiden bir gelişlerinde 2 aydan az kalmazlardı. Mutfağımda istediği gibi hareket ederdi. Ben
onun yemek yapmasını önceden de istemezdim zaten. Çünkü benim özellikle dikkat ettiğim şeylerin hep tersini yapardı mesela buzluktaki
eti çözdürdükten sonra kalanı asla tekrar dondurulmaması gerekirken o tekrar dondurur bir daha ki sefere tekrar çözdürerek kullanırdı.
Ellerini tuvaletten çıktıktan sonra sabunlamayıp sadece suya tuttuğunu defalarca gördüm. Dışardan geldiklerinde hastaneden bile
dönmüş olsalar el yıkamazlardı. Misafire serdiği nevresimi tekrar kaldırıp başka bir misafire veya bize sererdi. Bu arada kızı var evli o da
aynı annesinin yaptıklarını yapıyor. Yani artık ben pişirmeyeceğim yemekleri demesi benim için iyi oldu bir anlamda. Bu arada eşimle
konuştum. Annesiyle aramızda geçen bu olaydan sonra sonumuz boşanmaya gidiyordu nerdeyse geldiklerinde çok kaldıklarını ve bundan
sonra bunun benim için çok zor olacağını söyledim. Eşim de bundan sonra ya 1 ya 2 hafta kalırlar dedi. Gerçekten de daha sonraki
gelmelerinde 1 ya da 2 hafta kaldılar.
Kayınvalidem çok baskın bir karakterdir. Onun bütün yaptıkları eşi ve 2 çocuğu tarafından yapılacak en doğru hareket olarak görülür.
Benim de onlar gibi olmamamı da kabul edemedi. Artık onun yanında asla sıcak olamıyorum sadece saygımı muhafaza ediyorum. Haftaya
geleceklerini söyledi eşim.
Bir de sizlere birşey sormak istiyorum. Kayınvlidem evlendiğimden beri eşime koca adam olduğu halde bebeğim, tosunum, oğluşum, kuzum
der. Eşim işten gelirken kapıyı oy oy oyy aman da aman oğluşum gelmiş kuzum gelmiş diye açar. Sizlerin bu duruma bakış açınız nedir.
Ben bunu hep yadırgadım belli etmedim ama ban doğru gelmiyor bu benim de oğlum var evlendiğinde sevgimi tabi göstermeyi isterim ama
bu şekilde değil.
Biraz uzun olmuş olabilir okuduğunuz için teşekkürler...
D
İnşallah yakın bir zamanda hastalanırım. Niye bu kadar gecikti diye korkuyorum sadece
