Herkese merhaba, aslında daha önce tam bu konu değilse de eşimin ailesiyle ilgili bir yazı yazmıştım, herkes beni eleştirmişti
bende de hata vardı o konuda. neyse benim yine aklıma takıldı bazı şeyler , yani hislerimden bahsetmek istiyorum ve lütfen çekinmeyin eleştirin beni eğer varsa hatam.
2, 3 ay kadar eşimin ailesinin yanında kaldığım bir dönem oldu ( annemi kaybetmiştim ve eşim uzakta çalışıyor diye yalnız kalmak istemedim yas sürecinde) ama tabii ki çok uzun süre misafirlik yapmış oldum. yani kimse rahatımı bozmadı , ellerinden geleni de yaptılar. sadece ben bu süreçte ister istemez insanız sonuçta kusurlarını da görmüş oldum. özellikle eşimin kardeşinin.
Kayınvalideme gelecek olursak, bu süreç boyunca kadın beni el üstünde tuttu. hani peşimde döndü durdu, ne istiyorsam da yaptı kadın , allah var. o yönden hakkını ödeyemem. sadece ona kırgın olduğumu hissediyorum , ki büyük bi şey yapmadıgı halde. özellikle iki olay yüzünden, atandıgım gün kontenjan çok verilince sabah çok çok mutluydum saat da 10 gibiydi, neşeyle kv me seslendim, geldi sarıldık sevindik vs , tabii ben o heyecanla biraz ses yapmışım, eşimin kardeşini de uyuyorken kaldırmış bulundum. ona gidip gülümseyerek bir tebriğini alırım dedim, o da çok sert bir şekilde anlıyorum en iyi günün de rahatsız oldum uykuma ettin demeye getirdi ve attıgı bakış o kadar sertti ki. ve konuşması. hani nefret eder gibi. o an gözlerim doldu ama diğer tarafa gidip bir gün de uykusuz kal ne olacak ki dedim. abin eskisi kadar çok çalışmak zorunda kalmayacak, onun için de mi sevinmiyorsun dedim ağladım , annesi de bunu gördü bana sarıldı konuyu sevinmeye çekti , kardeşi de sustu gitti. sonra ogün kimse benden özür de dilemedi, hani böyle olmamış gibi davrandı geçtiler. ben de eşimle paylaştım , o da ailesine birdaha sofiaya böyle yaparsanız oraya gelmeyecek ben de gelmem lütfen saygılı davranın falan demiş biraz da kızmış. neyse gelip bana ailesi eşimin kardeşinin cahil oldugunu ona bakmamam gerektiğini söylediler, ama bunu bir kere söyleyip sonra habire şunu söylediler anne ve babası. işte eşin uzakta her şeyi ona yansıtmaman lazım vs. ben de dedim ki , o benim en yakınım , bu hayatta tek eşim var yani. hislerimi paylaşacagım kişi o. ben de o an uzatmamak için ve eşimin böyle kızacagını tam düşünemediğimden ( daha sakin bir şekilde olursanıyordum) uzatmadım konuyu. yani biliyorum uzun süre kaldım ama önceki yazımda da söylemiştim. kalma sebebim direksiyon sınavına yazılmaktı, bilen bilir uzuyan bir şey. 1 ayda biter sanırken 3 aya yayıldı cunku mulakatımla vs çakıştı. kendi evim de uzak bir ilde oldugundan eşim kal direksiyonu hallet öyle git dedi. inanın ben de direksiyona orda yazıldıgıma bin pişman oldum.
bu noktada biliyorum ben bir çocuk değilim kimsenin beni korumasına o an eşimin annesinin küçük ogluna (23 yaşında) kızmasını beklemezdim ama en azından aynı gün , yanıma gelip abla ben sana sabah sert çıktım kusura bakma diyebilirdi. bir önceki yazımda sen uzun süre kalmış insanların düzenini bozmuşsun diyen arkadaşlar olmuştu. yani bende de suç biliyorum. ama burada kayınvalidem yerinde olsam, ne olursa olsun cocuguma bi ayar verirdim gibi geliyor. en mutlu günümdü ve ben cidden çok üzüldüm.
diğer olaylarda , köy gibi bir yerde oturdukları için ve ben arabayı kullanmayı bilmediğim için o müsait oldugu için sürekli o bizi direksiyon dersine götürdü. yani eşimin kardeşi. ama hani toplasanız 8 9 kere falan gittik. onda da her zaman teşekkür etmişimdir. ama böyle sürekli sinirlenmeler , yoruldugunu belirtmeler vs. eşime ben de kızdım yani , keşke burada kalmasaydım yakalım direksiyonu dedim. yani az kaldı vs diye diye baya kendimi istenmemiş gibi hissettim. ve bir de eşimin kardeşinin abisiyle ilgili para hakkında konuşmalarını da duymamla zaten direksiyonun bitip evime gelmem bir oldu. kardeşi eşimle ilgili konuşurken çekiştirirken anne babası da susuyordu. hani ilk olayda susması ve burda susması. yani kadın bana hep iyi davrandı gül gibi davrandı , kendi kendime diyorum ki, arada kaldı belki de kadın ona neden darılıyorsun. ama darılıyorum elimde değil. içten içe kırgın oldugumu hissediyorum. eşime de kızgınım ama konuları açmamaya çalışıyorum, çünkü uzakta calıstıgı için pekçok şeyi ailesine yükledi belki de rahatlıkla. ama uzakta oldugu için farkında değil ama ben bu birkaç ayda gözlemledim. adamlar ugrasmak istemiyor işte , maddi konularda da küçük küçük sıkıntılar çıktı ama buraya yazınca ben maddiyatcı oluyorum direkt o yuzden bosverin. ama inanın onlarda kaldıgım süreçte, kimseye karışmadım , hani hep kendi halimdeydim , gidip kimseye laf sokmam iş çıkarmam gerekmedikçe, ne biliyim almam gereken bir şey varsa alırım ince düşünürüm vs. ama yani yine de battım haliyle.
şu anda sorum şu , ben onlara bir daha gitmek istemiyorum eşim giderse gitsin diyorum bi yanım saçmalama kadın seni el üstünde tuttu sen böyle mi yapacaksın diyorum. eşime çok değer veriyorum ama ailesine kuruluyorum gibi hissediyorum. siz ne düşünüyorsunuz. bakalım inş yine millet beni gömecek