- 5 Ekim 2020
- 13.271
- 35.362
- 36
- Konu Sahibi kkelebeketkisi
- #181
Hamileliğimi lohusalığımı o kadar zor geçirdim ki sabahları zor da olsa çorabımı giyebildiğim gece uyanıp yataktan kalkıp çocuğumu emzirebildiğim için şükrediyorum ben de. Bir de ağrıların dayanılmaz olduğu zamanlarda bile yardım alamadığım ve o bahsettiğin çıtkırıldımlıka itham edildiğim için ister istemez şikayet etmemeyi öğrendim öğrendik. Ağırlar günlük yaşantımın bir parçası ve bazı konularda zorlanıyor olmam kimsenin suçu değil. Biraz gayret diyorum kendi kendime :) geçiyor :)zaten cıtkırıldım insanlar yapiyor bunu suculent çünķü onlar sinek ısırıgını agrı saniyor cocuguna bakilmadi diye depresyona giriyor
her sabah kaskati kalkip corabini bile giyerken agri aci cekmenin nasil depresyona soktugunu bilmiyor cunku
ben hastaligimi buyutmek abartmak istemiyorum, sabahlari zorda olsa kolumu bacagimi kipirdatabiliyorum
kolu bacagi olmayanlar felcli olanlar aklima gelince susuyorum sukrediyorum
romatizma topigine cevirmeden konuyu gidiyorum