Bugün akrabaları gelecekti eşimin. Neyse bırlıkte temızlık yaptık falan. İkimizde yorulduk. Bırbırımıze gırdık. Neyse sonra güldük barıs tık falan. Eşime dedım kı yahu dedim hep 3.cü şahıslar yüzünden kavga edıyoruz. Bır kerede kendimizi yüzünden kavga edelim. O da haklısın dedı. Kendimizin kavga etcek bıseyi yokkı dedi. Ama üstüne basa basa beynine işliyorum benı kımseyle samımı yapmaya calısma, bak ben en ufak lafa takıyorum. Sonra aramız bozulur dıyorum. Düzelir dıye ümit ediyorum. Eskıye göre kat kat iyi. Dün kardeşi evde yalnızdı. Bızı cagırdı. Gıttık. Cocuk yemek yapmıs falan oturduk. Bugün esım dıyorkı annem olsaydı gitmezdin. İşte ailelerle bı sure sonra sıkılıyorum. O da huyumu anlamaya başladı artık