- 25 Aralık 2014
- 8.152
- 27.720
Eşiniz bir senede nasıl hemen ev sahibi olabilecek parayı toparladı? Sırrını bize de verin. Biz iki maaşla hala kiradayız.
Size yapılan muamelenin tek sebebi sizsiniz. Bu devirde hala kaynana evinde sığıntı gibi yaşamayı kabul etmişsiniz, hiçbir şeye sesiniz çıkmıyor, bir de üstüne o ortamda hamile kalmışsınız. Birlikte yaşayanların hemen hamile kalma durumu da hiç şaşmıyor, nasıl sevişebiliyorsunuz o evde, libido killer bir ortam resmen. Umarım eşiniz sizi oyalamıyordur da kurtulursunuz oradan. Evlilik zannettiğiniz kadar zor bir müessese değil aslında, siz kendi kendinizi zora sokmuşsunuz.
Böyle evleneceğime evde kalayım daha iyi.Libido killer hahahValla azcık aş kaygısız baş. 1+1 ev çıkacaksın eşinle. Nerde çekirdek orda bereket (cekirdek aile tuzlu tuzlu ) misss
Böyle evleneceğime evde kalayım daha iyi.
Hepsini okudum bende böyleydim. Aynı evde oturunca mecbur gibi hissediyordumMerhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Hele gelde kavga etme kısmı tam fiyasko.Eşiniz çok kurnaz.Sizin yanınızda aslan kesiliyor ailesine kızıyor.Ama reel de gidip iki laf edemiyor.Siz de eşim benim yanımda diye mutlu oluyorsunuz
Mesele eşinizin evde olunca size yardımcı olması değil, siz eve adımınızı attiğiniz günden itibaren "Herkes eşime saygı duyacak" mesajı verememiş olması.Olumsuz bir durumda "karımı rahat bırakın " diyememiş.Çünkü odaya kapanıp "vah vah tüh öyle mi olmuş,gel de kavga etme" diye tırışkadan atar yapınca ikna olan,kanan bir karısı var.
Size tavsiyem bundan sonra biraz dişli olun.Yüzüp kuyruğuna geldiğiniz o ev alma(!) süreci bir iki yıl daha uzamasin.Gerekirse rest çekip kiraya çıkın.Eşiniz sizi oyalama konusunda çok usta çünkü.Bir bakmışsınız 5 yıl geçmiş hala ortada ev yok.
Bana gore bekarlık sultanlık degılMerhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Merhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Kesinlikle yaptıklarını yargılamak bana düşmez insan hata yapmadan yaşayamaz ki çoğu zaman gözümüzün önündekini görmeyiz kim ne derse dersin yapmaya devam 1 adım ileri atmaya ödümüz kopar. Bak ben iki doğum yaptım ikisininde kv geldi oturdu yanımda hizmet bekledi ve ben ne yaptım hizmet ettim her gün de misafir geldi gitti sıfır vicdan bide şu lafı var kendine yapiyorsun bana değil. Sonra ameliyat oldum ne kızı ne başkası kimse bana bakmadı annem baktı Allah razı olsun ondan yani onlara gidince hasta olmuştum söylüyorum hastayım diye yani hastanelik olmuşum hiç bir şekilde hastaneye goturmediler hep sabrettim. Tabi bu sırada eşim de sürekli kızıyor bana yeter artık diye yani kendine deger ver diyor boşver ne uğraşıyorsun ama ben dayanamıyorum vicdanım ağır basıyor. Ama işte en son yapılan şeyden sonra yeter dedim artık saf mısın kendine gel artık senin ailenden kendinden çocuklarından önemli kim var ki boşver ne yaparlarsa yapsin saygimi bozmadan keyfime bakmaya karar verdim onları düşünmeyi bıraktım. Sana tek tavsiyem onlara karşı beklentiyi düşür hiç birşey bekleme elinden geldiğince yardımcı ol sakın kendini yorma bak nasıl değişir işler onlara sadece saygı duy çünkü eşinde senin ailene saygı duysun saygı çok önemli o gitti mi herşey bitiyor. Hamd olsun şuana kadar yaşamadım 10 yıl oldu yani ay çok yazdım neyse herşeyi boşver sevdiklerine odaklan geriside ne yaparsa yapsınMerhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Sana ben bir şarkı sözü ile cevap vereyimMerhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Seni de bırakmaz merak etme bu zamanda yatılı hizmetçi 30 binden aşağı bulamaz!gencecik kiz kendini nasil bu hayata reva görüyor bilmiyorum kiBen iyiliğin bu şekilde suistimal edileceğini bilmiyordum tamamen toz pembe bir dünyada kavgasız gürültüsüz huzur dolu bir ailede büyüdüm öyle söyleyim , ben dedim ki eşimin ailesi benim de ailem onlara saygılı sevgili olayım kendi aileme davrandığım gibi davranayım ama bu işler öyle olmuyormuş , sen iyi davrandıkça fazlası bekleniyormuş bunu zamanla anlıyorum, şuan baktığımız ev kvye çok çok uzak bir yerde geçen diyor “ ev çok uzak ben aliyi (salladım ismi) nasıl göndericem diyor sen kızını al da git diyor gülüyor şaka yapıyor kendince , orda “ benim anam babam ana baba değil miydi de beni ta başka şehirden buraya gönderdi , sen oğlunu al kundakla “ demem lazımdı ama bunu o an düşünemiyorum işte ama insanın sabrı bir yere kadar artık saygısız mı oluyorum ne olacaksam olup ağzıma gelen her şeyi söyleyeceğim bunu hakediyorlar
Amaaaan kv sevse ne sevmese neMerhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim
Öncelikle bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin Allah.Gereken tüm tavsiyeleri yazmış zaten arkadaşlar.Benim çok sevdiğim bir cümle vardır"Hak verilmez,hak alınır"bu cümleyi hiç aklınızdan çıkarmamanızı tavsiye ediyorum.Merhabalar 6 aylık hamileyim hormonlardan mı bilmiyorum inanın hiç iyi değilim, kv canımı çok yakıyor yani mental olarak beni çökertiyor yaptığı davranışlar öksüzlüğümü daha çok yüzüme vuruyor, ben evleneli 1 sene olacak kv yanındayım evlenmeden önce eşim dedi biraz yanlarında oturalım dişimizi sıkalım evimizi alalım ben de kabul ettim çok şükür şuan o sürece girdik rabbim inşallah devamını getirmemizi de nasip eder neyse bi ara oturduk 1 tencere sarma sardık sonra kaynımlar görümcemler bize geldi onu pişirmişler biz de o akşam dışarıdaydık yemişler içmişler derken kalanını da kv eltimle görümceme pay etmiş çok zoruma gitti insan demez mi bu kız hamile ona da ayırayım yok demiyor işte neyse eltimler geliyor sofrayı ve mutfağı kendim topluyorum eltim koltukta telefonla oynuyor kv de oturuyor önlerine çayı koyuyorum kalkıp dolduruyorum vesaire Allahım diyorum hiç mi vicdanları yok ,eltimler bugün de geldiler ben sofrayı topladım mutfağı topladım geldim koltuğa oturdum eşim işte kv kayınbabama dedi bakkala git gel o da burun kıvırdı döndü bana dedi “ sen git gelsene” diye bakakaldım suratına yani öyle zoruma gidiyor ki düşünüyorum kendi kızı hamile olsa tüm mutfağı toplatıp bi de bakkala gönderir mi hiç sanmıyorum ama el kızı olunca böyle oluyor demek ki ,canım öyle çok yanıyor ki ben de bi ana babanın evladıyım annem bana böyle davrandıklarını görse kahrolurdu,babama tabi ki anlatmıyorum onun derdi başından aşkın , evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum annemi babamı kardeşlerimi evimi , hele annemi öyle çok özlüyorum ki gerçekten insanın annesi yoksa kimsesi yokmuş sonra belim ağrıyor diye odama geldim odaya girdiğim gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım bebeğime bir şey olacak diye de korkuyorum ama kendimi o kadar boşlukta hissediyorum ki , şuan tek istediğim kızımın sağlıkla dünyaya gelmesi onun varlığı bana güç olacak beni hayata bağlayacak buna canı gönülden inanıyorum
evlilik böyle bir şey mi yani tüm bunlara susmak mı gerekiyor kabullenmek mi gerekiyor çok şükür eşimden yana bir sıkıntım yok ama ailesini gördükçe kendimi çok sorguluyorum “ ben niye evlendim neden ailemi ta başka şehirde bıraktım da geldim “ diye cidden evlenmeden önceki yaşamımı çok özlüyorum hep böyle mi devam edecek bilmiyorum boşuna dememişler bekarlık sultanlık diye , bunları içime atmaktan çok doldum paylaşmak istedim