Merhabalar arkadaslar...
Konumu bir kac örnek vererek yorumlariniza sunuyorum...
2.5 yillik bir beraberligim var, 6 aydir nisanliyiz. Hem rüya gibi cok güzel günlerimiz oldu nisanlimda, hem de her iliskide oldugu gibi tartismali günlerimiz. Iliskimizin 2. ayinda nisanlim beni ve annesini tanismamiz icin yemege cikardi. Nisanlimin annesi bana inanilmaz bir yakinlik göstererek sürekli sorularina tatli diliyle cevaplar almaya calisiyordu. :)
Tüm soy kütügümü sorup sorusturduktan sonra ici rahat etmis olucak ki, iliskimiz süresince bizi üzecek cok cok büyük bir sorun cikarmadi ta ki biz nisanlanana kadar. Ama sorun su ki arkadaslar, Nisanlimin annesi hayatimda gördügüm en egoist insanlardan biri. 2.5 sene icerisinde yeterince maddi anlamda kullanildik, sömürüldük. Biz nisanlandiktan sonra ise tavirlari iyice cirkinlesti.
Evlenme teklifi icin Nisanlim bana tektas almak istemis ve annesini de yanina alarak kuyumcuya gitmisler. Kayinvalie bir yüzük begenmis, onu almislar. Beklemedigim bir dönemde hos bir sekilde evlenme teklifimi ve yüzügümü aldim. :) Nisanlimin böyle düsünmüs olmasi büyük incelikti, tabi ki cok mutlu oldum. Ama yüzük tam emekli - yasi kemale ermis - yasli bayanlar icin bir yüzüktü. :) Annesinin zevki oldugu anlasiliyordu. Nisanlimi kirmadan ona anlatmaya calistim yüzügün zevkime pek hitap etmedigini, anlayis gösterdi, alinan yüzügün hatira kalmasi gerektigini ama yenisini alabilecegimizi söyledi. :) Yeni bir tektas aldik. Buraya kadar hersey tamam, ta ki kayinvalide bunu duyana kadar. :) Nisanlima; ilk alinan yüzügü kendine vermesini, kendinin takmak istedigini söylemis. :) Bunu duydugumda nasil sok oldugumu varin siz düsünün. :) Nisanlim sagolsun hic bir sekilde agzina almadi, beni kiracak sekilde bir davranista bulunmadi yada yüzügün konusunu birdaha acmadi. Annesine de benim ikisini birden taktigimi söylemis. [Laf aramizda, oh iyi etmis... ] :)
Biz nisanmadan önce Nisanlim annesine her ay farkli miktarlarda maddi yardimda bulunurdu, biz nisanlandiktan sonra ise hesabina koymaya basladi birikimini, dügünümüz icin biriktirme asamasindayiz cünkü. Nisanlandigimiz dönemden beri kayinvalide maddi birseyler koparamadigi icin günden güne hircinlasmaya, kibarligini kaybetmeye basladi. Igneli ve imali sözler gibi... :)
Bundan bir süre önce, bir bayramda Nisanlimin ailesinin toplanacagi bir gün Nisanlimla aramizda bir tartisma gecti. O gün aslinda bende onunla gidecektim ve ailesinden tanismadigim kisilerle de tanismis olucaktim. Ama tartismamizdan dolayi bana moralinin cok bozuk oldugunu ve gitmek istemedigini söyledi. Bir kac kez israrda bulundum, bizim aramizdaki konuyu ailesine bu sekilde yansitmamamiz gerektigini, ben gitmesem bile kendisinin muhakkak gitmesi gerektigini söyledim ama Nisanlim daha cok sinirlendi ve gitmedi. Sadece telefon acip isten izin alamadigini, calismasi gerektigini, gelemeyecegimizi söyledi. Ama Kayinvalide durumdan süphelenmis olacak ki, hemen yalniz kaldigi bir anda hem beni hem Nisanlimi cep telefonlarimizdan aradi ve kabaliklarina, imalarina, azarlarina o gün de devam etti. Aradan iki gün sonra ise beni aradi ve tüm 2.5 senenin patlamasini o telefon görüsmesinde yapti, icindeki herseyi kustu. Benim ogluyla olamayacagimi, birbirimize uygun olmadigimizi, bu iliskinin sonunun simsiyah oldugunu,... Ve buna benzer bircok sey... Sadece dinledim ve kapattim... Bir kac gün boyunca Nisanlim durgunlugumu fakretti, anlatmami istedi. Biraz bahsetmeye basladigimda ise sonuna kadar beni dinlemeden susturdu. "Ben bu cümleleri bayramdan beri hergün duyuyorum, yeter artik!" dedi ve sinirden patlama noktasina geldi. Megersem annesi hergün arayip bana söyledigi seyleri Ninsanlimada söylemis, bakmis ki cözüm degil ayrilmiyoruz, demek ki en son umut beni aradi icindeki hersei disari vurmak icin. :) Nisanlim daha sonra annesine telefon acti [yine laf aramizda; ben baska odadaydim, ama kulak misafiri oldum:)]. Annesine beni sevdigini, ayriligin söz konusu olmadigini, iyi günlerimiz gibi kötü günlerimizin de olacagini, kendi fikrini kendine saklamasi gerektigini... vs. anlatti (bagirdi) durdu. Annesiyle bizim iliskimiz yüzünden sorun yasamasi hos degildi ama iliskimizi savunmasi beni Nisanlima bir kez daha bagladi (Allah´a sükrettim, anakuzusu biriyle beraber olmadigim icin).
O olaydan beri ben Kayinvalideyi hic aramadim, kendiside beni hic aramadi. Ama isin ilginc yani Nisanlimi hergün defalarca ariyordu, gece gündüz demeden. Cok kez biz beraberken bir cok kez sahit oldum. Nisanlim telefonlara cikmiyordu. Annesinin önce hatasini görmesi gerektigini, eger hatasini görmezse ve hicbirsey olmamis gibi davranirsak bu sekilde iliskimize yine burnunu sokabilecegini söyledi. Hakliydi da... Ölye böyle derken biz yaklasik 3 ay annesi ile görüsmedik. Ve nihayetinde Nisanlim ile annesi konusmuslar. Telefonda saatlerce aglamis, özürler dilemis, hata yaptigini belirtmis... Nisanlim daha sonra beni aradi ve konustuklarini anlatti... "Herkes hata yapar, özür diledi, artik normal dialoga gecebiliriz" gibi bir konusma yapti benimle. Ama isin garip yani; kayinvalide beni de sürekli aradigini ama telefonlara cikmadigimi (ki aramiyor ve aramadi beni), beni coook sevdigini (ki 2.5 sene icinde sadece maddi olarak kullanildim, sevgi denen bir kavramin olmadigini hissediyorum-biliyorum), sadece bizim icin endiselendigini ve benzeri seyler anlatmis. Yani oglunu kaybetmemek icin cesit cesit yalanlara basvurmus.
Arkadaslar; icimden kesinlikle kayinvalideyi aramak gelmiyor... Ama Nisanlimin beni kayinvalideye karsi ezdirmemesini ve yaptigi güzel seyleri düsündükce üzülmesini de istemiyorum. Arasam; yine igneli cümlelerine, imalarina magruz kalacagim gibi. Aramasam, özür diledigi halde(ki benden özür dilemedi) suclu ve inatci keci durumuna düsecegim.
Simdi ne yapmali? Ne yapmali? Ne yapmali?
Ne dersiniz? Fikri olanlar?
Okudugunuz icin ve fikirleriniz icin simdiden tesekkür ederim.
Sevgiler...
Konumu bir kac örnek vererek yorumlariniza sunuyorum...
2.5 yillik bir beraberligim var, 6 aydir nisanliyiz. Hem rüya gibi cok güzel günlerimiz oldu nisanlimda, hem de her iliskide oldugu gibi tartismali günlerimiz. Iliskimizin 2. ayinda nisanlim beni ve annesini tanismamiz icin yemege cikardi. Nisanlimin annesi bana inanilmaz bir yakinlik göstererek sürekli sorularina tatli diliyle cevaplar almaya calisiyordu. :)
Tüm soy kütügümü sorup sorusturduktan sonra ici rahat etmis olucak ki, iliskimiz süresince bizi üzecek cok cok büyük bir sorun cikarmadi ta ki biz nisanlanana kadar. Ama sorun su ki arkadaslar, Nisanlimin annesi hayatimda gördügüm en egoist insanlardan biri. 2.5 sene icerisinde yeterince maddi anlamda kullanildik, sömürüldük. Biz nisanlandiktan sonra ise tavirlari iyice cirkinlesti.
Evlenme teklifi icin Nisanlim bana tektas almak istemis ve annesini de yanina alarak kuyumcuya gitmisler. Kayinvalie bir yüzük begenmis, onu almislar. Beklemedigim bir dönemde hos bir sekilde evlenme teklifimi ve yüzügümü aldim. :) Nisanlimin böyle düsünmüs olmasi büyük incelikti, tabi ki cok mutlu oldum. Ama yüzük tam emekli - yasi kemale ermis - yasli bayanlar icin bir yüzüktü. :) Annesinin zevki oldugu anlasiliyordu. Nisanlimi kirmadan ona anlatmaya calistim yüzügün zevkime pek hitap etmedigini, anlayis gösterdi, alinan yüzügün hatira kalmasi gerektigini ama yenisini alabilecegimizi söyledi. :) Yeni bir tektas aldik. Buraya kadar hersey tamam, ta ki kayinvalide bunu duyana kadar. :) Nisanlima; ilk alinan yüzügü kendine vermesini, kendinin takmak istedigini söylemis. :) Bunu duydugumda nasil sok oldugumu varin siz düsünün. :) Nisanlim sagolsun hic bir sekilde agzina almadi, beni kiracak sekilde bir davranista bulunmadi yada yüzügün konusunu birdaha acmadi. Annesine de benim ikisini birden taktigimi söylemis. [Laf aramizda, oh iyi etmis... ] :)
Biz nisanmadan önce Nisanlim annesine her ay farkli miktarlarda maddi yardimda bulunurdu, biz nisanlandiktan sonra ise hesabina koymaya basladi birikimini, dügünümüz icin biriktirme asamasindayiz cünkü. Nisanlandigimiz dönemden beri kayinvalide maddi birseyler koparamadigi icin günden güne hircinlasmaya, kibarligini kaybetmeye basladi. Igneli ve imali sözler gibi... :)
Bundan bir süre önce, bir bayramda Nisanlimin ailesinin toplanacagi bir gün Nisanlimla aramizda bir tartisma gecti. O gün aslinda bende onunla gidecektim ve ailesinden tanismadigim kisilerle de tanismis olucaktim. Ama tartismamizdan dolayi bana moralinin cok bozuk oldugunu ve gitmek istemedigini söyledi. Bir kac kez israrda bulundum, bizim aramizdaki konuyu ailesine bu sekilde yansitmamamiz gerektigini, ben gitmesem bile kendisinin muhakkak gitmesi gerektigini söyledim ama Nisanlim daha cok sinirlendi ve gitmedi. Sadece telefon acip isten izin alamadigini, calismasi gerektigini, gelemeyecegimizi söyledi. Ama Kayinvalide durumdan süphelenmis olacak ki, hemen yalniz kaldigi bir anda hem beni hem Nisanlimi cep telefonlarimizdan aradi ve kabaliklarina, imalarina, azarlarina o gün de devam etti. Aradan iki gün sonra ise beni aradi ve tüm 2.5 senenin patlamasini o telefon görüsmesinde yapti, icindeki herseyi kustu. Benim ogluyla olamayacagimi, birbirimize uygun olmadigimizi, bu iliskinin sonunun simsiyah oldugunu,... Ve buna benzer bircok sey... Sadece dinledim ve kapattim... Bir kac gün boyunca Nisanlim durgunlugumu fakretti, anlatmami istedi. Biraz bahsetmeye basladigimda ise sonuna kadar beni dinlemeden susturdu. "Ben bu cümleleri bayramdan beri hergün duyuyorum, yeter artik!" dedi ve sinirden patlama noktasina geldi. Megersem annesi hergün arayip bana söyledigi seyleri Ninsanlimada söylemis, bakmis ki cözüm degil ayrilmiyoruz, demek ki en son umut beni aradi icindeki hersei disari vurmak icin. :) Nisanlim daha sonra annesine telefon acti [yine laf aramizda; ben baska odadaydim, ama kulak misafiri oldum:)]. Annesine beni sevdigini, ayriligin söz konusu olmadigini, iyi günlerimiz gibi kötü günlerimizin de olacagini, kendi fikrini kendine saklamasi gerektigini... vs. anlatti (bagirdi) durdu. Annesiyle bizim iliskimiz yüzünden sorun yasamasi hos degildi ama iliskimizi savunmasi beni Nisanlima bir kez daha bagladi (Allah´a sükrettim, anakuzusu biriyle beraber olmadigim icin).
O olaydan beri ben Kayinvalideyi hic aramadim, kendiside beni hic aramadi. Ama isin ilginc yani Nisanlimi hergün defalarca ariyordu, gece gündüz demeden. Cok kez biz beraberken bir cok kez sahit oldum. Nisanlim telefonlara cikmiyordu. Annesinin önce hatasini görmesi gerektigini, eger hatasini görmezse ve hicbirsey olmamis gibi davranirsak bu sekilde iliskimize yine burnunu sokabilecegini söyledi. Hakliydi da... Ölye böyle derken biz yaklasik 3 ay annesi ile görüsmedik. Ve nihayetinde Nisanlim ile annesi konusmuslar. Telefonda saatlerce aglamis, özürler dilemis, hata yaptigini belirtmis... Nisanlim daha sonra beni aradi ve konustuklarini anlatti... "Herkes hata yapar, özür diledi, artik normal dialoga gecebiliriz" gibi bir konusma yapti benimle. Ama isin garip yani; kayinvalide beni de sürekli aradigini ama telefonlara cikmadigimi (ki aramiyor ve aramadi beni), beni coook sevdigini (ki 2.5 sene icinde sadece maddi olarak kullanildim, sevgi denen bir kavramin olmadigini hissediyorum-biliyorum), sadece bizim icin endiselendigini ve benzeri seyler anlatmis. Yani oglunu kaybetmemek icin cesit cesit yalanlara basvurmus.
Arkadaslar; icimden kesinlikle kayinvalideyi aramak gelmiyor... Ama Nisanlimin beni kayinvalideye karsi ezdirmemesini ve yaptigi güzel seyleri düsündükce üzülmesini de istemiyorum. Arasam; yine igneli cümlelerine, imalarina magruz kalacagim gibi. Aramasam, özür diledigi halde(ki benden özür dilemedi) suclu ve inatci keci durumuna düsecegim.
Simdi ne yapmali? Ne yapmali? Ne yapmali?
Ne dersiniz? Fikri olanlar?
Okudugunuz icin ve fikirleriniz icin simdiden tesekkür ederim.
Sevgiler...
