- 9 Kasım 2023
- 16
- 27
- 31
-
- Konu Sahibi morciveert
- #21
annesiyle evlenseymiş o zaman hayret bişey ya
annesiyle evlenseymiş o zaman hayret bişey yaoda annesini asla bırakamayacağını söyledi..
ben hep kendim yapmak istedim ama kaynanamın güler yüzüne aldanıp eşimin gündüz vardiyalarında onda yedik. yani konuşulmadı bu biz eve vardığımızda o çoktan hazırlamış oluyordu zaten. eşimin umurunda değildi ha yukarda yemişiz ha aşağıda yemişiz. ben istemediğimi söylediğimde ne güzel işte rahat edersin yemek derdin olmaz hafta sonu zaten evimizdeyiz diyordu. ama şuan oda pişman böyle düşündüğüne çünkü kaynanam alıştı orda yememize.. allah var orda yediğimizde bulaşıkları bile yıkatmazdı o sever iş yapmayı hizmet beklemez.. bunlara rağmen evimi istiyordum işteEvet dedim ya senle benzer durum .
sizde yemek olayida böyle benim anlattığıma benzer oldu mu ?
Esimde tek oğlan
Anlıyorum.ben hep kendim yapmak istedim ama kaynanamın güler yüzüne aldanıp eşimin gündüz vardiyalarında onda yedik. yani konuşulmadı bu biz eve vardığımızda o çoktan hazırlamış oluyordu zaten. eşimin umurunda değildi ha yukarda yemişiz ha aşağıda yemişiz. ben istemediğimi söylediğimde ne güzel işte rahat edersin yemek derdin olmaz hafta sonu zaten evimizdeyiz diyordu. ama şuan oda pişman böyle düşündüğüne çünkü kaynanam alıştı orda yememize.. allah var orda yediğimizde bulaşıkları bile yıkatmazdı o sever iş yapmayı hizmet beklemez.. bunlara rağmen evimi istiyordum işte
Kardeşimde evlendiğinden beri 5 yıl olacak neredeyse her akşam bize yemeğe gelirler. Gelinimiz akşam canı sıkılsa hadi annenlere gidip oturalım diyen biri. Oldum olası bu durumu hiç normal bulmuyorum, ona da söylüyorum. Ne var kadın yemeğimizi yapıyor, çocuğuma bakıyor birşey olmaz diyor ama olur. Kendi annem bile olsa alıştırmamak lazım. Hep daha fazlasını isterler.Merhabalar. Aranıza yeni katıldım. Artık dertleşeceğim yabancı insanlar istiyorum sanırım hayatımda. Çünkü beni en iyi tanıyan insan bile arkamda durmuyor.. Bana da bir akıl verin..
Ben yeni evliyim. 2 aylık. Eşimle 2 yıllık birlikteliğin ardından severek evlendim. Çok seviyorum, çok düşkünüm kendisine. Kayınvalidem altta biz üstte oturuyoruz. Kayınpederim vefat etmiş yıllar önce, kayınvalidem tek yaşıyor. Bir de görümcem var oda evli aynı ilçedeyiz. Çalışıyorum ben 8-5. Eşimde vardiyalı çalışıyor, üç vardiya dönüyor.
Konumuza gelecek olursak; eşim gündüz vardiyasında olduğunda beraber 5te işten çıkıyoruz. Kaynanam her çıktığımızda önce ona uğrayıp orda yemek yiyip yukarı çıkmamızı istiyordu. Eve geldiğimizde salataya kadar hazırlamış bizi bekliyordu. Ama ben hep evimde yemek istedim. Bilmiyorum belki çekindiğimden belki kocamla baş başa olmak istediğimden. İşte biz bunu bu şekilde 2 ay kadar devam ettirdik. Ama geçen hafta kaynanam eşime bana çok sinirli olduğunu belirtmiş, kendi kendine bize küsmüş. İşten geldiğimde üçümüz oturduk konuştuk. Kendisi o bize geldiğinde benim ona surat astığımı ve eşimin gündüz vardiyalarında onu yemek için kullandığımı, hafta sonu ise yukarı çekilip onu aşağıya attığımızı söyledi. Halbuki hafta sonu bile çağırıyordum kendisini, bir çay bir kahve içmeye bile olsa. Bunları hep içinde biriktirmiş. Surat asmamım sebebi kaynanamla çok paylaşabileceğim bir şey yok. Canım sıkılıyor ve işten geliyorum uzanmak istiyorum ama o sürekli aşağıda olmamızı istiyor. Kendisini seviyordum elbet ama fazla samimi olmamaya gayret ediyordum. Çünkü ağzına ne gelse düşüncesi ne olsa söyleyebilen bir insan karakteri bu herkese bunu yapıyor. Zaten alıngan bir insanım bana yaparsa alınırım diye mesafeli olmaya gayret ediyordum işte. Bunların hepsini içinde biriktirmiş ve o akşam yüzümüze vurdu hepsini. Kış geldi soğuk benim evde kalın diye de sürekli söylerdi(mahallemizde doğalgaz yok, kendisi soba yakıyor biz elektrikli ısıtıcı yakıyoruz o yüzden) O böyle söyledikçe ben de eşimde ses etmezdik. Şimdi kış geldi diye muhtemelen bu sorunları çıkarttı onda kalmamamızı bile yüzümüze vurdu o akşam çünkü. İki gün ablam şehir dışında diye yeğenim bizimle kaldı. Onu bile kıskandı. 'x i aldınız yukarı beni aşağı attınız, bir yemeğe bile çağırmadın beni ben size ne yaptım, kaç akşamdır hep ağlıyorum, sen oğluma kaş göz yapıyorsun annene gitmeyelim diye, bana hep surat asıyorsun, kocana bu kadar tapma' vs şeyler söyledi. Şaştım kaldım. 'Ben eşimle de ayrı yemek istiyorum bazen bu benim hakkım değil mi ben kendime taban tencere aldım hevesle kullanmak için' dedim. Eşimde sağolsun beni savundu. Benim evim burası bu da karın ufoyu göstererek bu da sobam sana gelmicez sende kalmıcaz bunu anla dedi. Oda ağlayarak ben sizden bişey istemiyorum artık, gelmeyin zaten özlediğimden yaptım falan dedi gitti. Ben sinir krizi geçirdim çünkü kaynanamın ilk kez o yüzü ile karşılaştım. Ağlayarak beni evime götür anneme babama gitmek istiyorum dedim eşime. Oda hep yanımda olduğunu söyleyerek beni teselli etmeye çalıştı. Bu şekilde şeyler yaşadık işte. Tekken beni gördüğünde de bana çok pis olduğumu mutfaktaki el havlusu ile yeri sildiğimi(evi su bastığında sadece kurulamak için kulllanıp sonra yıkamaya atmıştım) evde donlarımı yerde bıraktığımı bunları görmek zorunda olmadığını söyledi. Don meselesi de ben işe gidiyorum sabah eşim uyuyordu eşimi cumaya kaldırmak için bizim anahtarımızla girmiş eve(anahtar eşim taşımadığı için portmantoda var) onu uyandırırken yatak odamda görmüş yani. Bende en son dayanamayarak 'burası benim evim benim düzenim çalışıyorum istediğim zaman toparlarım evimi dedim' kaynanamın biraz gelgitleri var. Sonra birden başka konu açmaya çalıştı sonra bizim sorunlarımızı halletmemiz lazım dedi benim kimse ile sorunum yok dedim gönderdim evden. O günden beri yani 3 gündür hiç ona uğramıyorum. Yediremiyorum yaşadıklarımı. Eşim destekçim gitme sorun yok diyor. Ama korkuyorum ilerde yüzüme vurulur diye.
Cümlenin başında beni en iyi tanıyan bile arkamda durmuyor demiştim. O kişi annem. O hissetti yaşananları ona anlattım ve bana kaynananla kal işte ne güzel yemeğin hazır olur sıcak evde olursun saygısızlık etme dedi. Belki de beni doldurmamak için yaptı ama yine de zoruma gitti..
Sizce ne yapmalıyım? Vicdan da yapıyorum kadını tek mi bırakıyorum diye. Ama benim psikolojimi bozuyor. Hakkını yiyemem çok yardımını da görmüşümdür. Ama evliliğimize alıştıkça böyle yapmaya başladı.. Sİzce ne yapmalıyım? Bu sorunlar oldukça ben ailemi özlemeye başladım. Evime gitmek istemiyorum..
maşallah.. eşiniz de görümceniz de arkanızda.. bu en büyük avantajkaynanamla ilk tartışmada eşime söylemiştim taşınalım diye ağlaya ağlaya. oda annesini asla bırakamayacağını söyledi.. haklı kendince çünkü kadın tek kalıyor, eşim tek oğlu sahip çıkması gerekiyor. ben kendi abim olsa annemi bıraksın istemezdim. ama anneminde gelinimize bu denli şeyler yapmasını kaldıramazdım. görümcemde kaldıramıyor çok konuştu annesi ile ama kadın inat maalesef.
evet ama mesafe yapıncada kend,m, suçlu hissediyorum. heleki annemin söylediklerinden sonra vicdan yapıyorum. çünkü diyorum ya iyiliğini de gördüm kadının. ne yapacağımı şaşırdım artık günlerdir ağlıyorum evimle ilgilenemiyorum.. bekarlığımı ailemi o kadar özlüyorum ki. çünkü çok naif bir ailede büyüdüm, babam annem hep üstüme titrerlerdi.. öyle özlüyorum ki. nerden evlendim diyorum.. bunları yazarken bile ağlıyorum..Kardeşimde evlendiğinden beri 5 yıl olacak neredeyse her akşam bize yemeğe gelirler. Gelinimiz akşam canı sıkılsa hadi annenlere gidip oturalım diyen biri. Oldum olası bu durumu hiç normal bulmuyorum, ona da söylüyorum. Ne var kadın yemeğimizi yapıyor, çocuğuma bakıyor birşey olmaz diyor ama olur. Kendi annem bile olsa alıştırmamak lazım. Hep daha fazlasını isterler.
Altlı üstü oturup nasıl hala özlem duyuyor anlamıyorum, birde isterseniz donunuzu salonun ortasında bırakın kime ne? Kendi evinizde yiyin, mesafe koyun ne güzel eşinizde sizle aynı kafadaymış işte. Ay birde size her misafir geldiğinde çağırmak zorunda mısınız ya, yavaş yavaş aynı eve yaşamak için zemin hazırlıyor gibi geldi bana. Mesafe şart.
öyle tabi.. vicdan yapmalık bir durumum yok dimi.. üzülüyorum çünkü ve ilerde eşim bunları yüzüme vurursa diye korkuyorum. sen anneme bile uğramıyorsun der diye korkuyorum.en iyisi uzak olmak. benimki her yıl 6 ay boyunca gelip bende kalıyodu. sürekli arıza çıkarıyodu. psikolojim bozuldu onun yüzünden. ha ne oldu geçen yıl gitti bir daha gelmemek üzere. benden uzak allaha yakın olsun o tabir yani. boşver gençliğini tüketmeye değmez bazı insanlar için. karakterleri de değişmez. kimse kimseyle beraber yaşamk zorunda değil kusura bakmasın. zamanımız artık eskisi gibi değil. öz evlad bile anne babaya yeri geldiğinde tahammül edemiyor günümüzde.
derse desin oho senin hayat geçmez bu kadar ince düşünme. çünkü erkekler düşünmüyor cnm. yaşın kaç bilmiyorum da daha yeni evlisin zamanla anlarsın. hem işe gidiyorsun eve gelince kendine ait zamanın olmalı öyle de eşine. kadın gelmek istiyorsa ziyaret kendisi gelsin. ki gerek de yok bence. kızını ziyarete gitmiyor mu gitsin onunla uğraşsın biraz daöyle tabi.. vicdan yapmalık bir durumum yok dimi.. üzülüyorum çünkü ve ilerde eşim bunları yüzüme vurursa diye korkuyorum. sen anneme bile uğramıyorsun der diye korkuyorum.
Bence kadının kendi çocukları bile onun duygu somuruleriyle kontrol saglamancabasinin farkında, hatta bikmislar bu yüzden sizin yaninizdalar. O yüzden ilerde öyle bişey demez merak etmeyin, ama bu durumu da çok takmayın, bu tarz zor insanlara karşı umursamaz olmaktan ve kendi bildiginizi yapmaktan başka savunma mekanizması yok, keşke anlayacak kafada olsa da terapiye falan başlasa. yalnızlıktan bunaliyor dengesizlesiyor, ilgi görmek istiyor, yaşlandıkça cocuklasiyorlar malesef.öyle tabi.. vicdan yapmalık bir durumum yok dimi.. üzülüyorum çünkü ve ilerde eşim bunları yüzüme vurursa diye korkuyorum. sen anneme bile uğramıyorsun der diye korkuyorum.
kızına da çok şey yaşatmış ama kızı onun dilinden anlıyor hemen resti çekiyor karışmaya başladığında. ama ben nasıl yapıcam bunu böyle bir insan değilimki. evet normal hayatımda da hep ince düşünceli birisiyim, çok zorlanıyorum. 27 yaşındayım bu arada.derse desin oho senin hayat geçmez bu kadar ince düşünme. çünkü erkekler düşünmüyor cnm. yaşın kaç bilmiyorum da daha yeni evlisin zamanla anlarsın. hem işe gidiyorsun eve gelince kendine ait zamanın olmalı öyle de eşine. kadın gelmek istiyorsa ziyaret kendisi gelsin. ki gerek de yok bence. kızını ziyarete gitmiyor mu gitsin onunla uğraşsın biraz da
evet takmamayı öğrenmem lazım. ama hiç bu karakterde birisi değilim. en çok eşime üzülüyorum onu annesi ve benim aramda bıraktım diye. nişanlıyken hep derdi bana eşimle annem arasından kalmaktan korkarım diye. şimdi düşünüyorum da annesinin huyunu bildiği içindi belki bu korkuları..Bence kadının kendi çocukları bile onun duygu somuruleriyle kontrol saglamancabasinin farkında, hatta bikmislar bu yüzden sizin yaninizdalar. O yüzden ilerde öyle bişey demez merak etmeyin, ama bu durumu da çok takmayın, bu tarz zor insanlara karşı umursamaz olmaktan ve kendi bildiginizi yapmaktan başka savunma mekanizması yok, keşke anlayacak kafada olsa da terapiye falan başlasa. yalnızlıktan bunaliyor dengesizlesiyor, ilgi görmek istiyor, yaşlandıkça cocuklasiyorlar malesef.
Vicdan yapmalik durum yok kadın vicdana oynamaya alışmış, size duygu sömürüsü yapıyor. Hiic tartismayin bile bırakın eşiniz kurşun mesafeyi siz yüzüne hiç bişey demeyin evde eşinize söylersiniz kendi hislerinizi ve isteklerinizi, o halletsin kendi annesi huyunu suyunu bilir.
Siz pek muhattap olmayın benim tavsiyem eşiniz olmadan görüşmemeye çalışın kendinizi eşinize anlatın açıkça neden tekken gorusmeyi istemediğinizi anlayacaktır. Annesiyle muhatap olması gereken eşiniz. Benim annem de zordur ben de direk restini çekerim ama ben kızıyım sözlerim bana koz olarak o kadar da kullanılamaz ama siz gelinsiniz sizin sözleriniz batar o yüzden muhatap olmayın direk. Herkes annesini tanıyor kimse size neden konuşmuyorsun görüşmüyor dün diyemez.kızına da çok şey yaşatmış ama kızı onun dilinden anlıyor hemen resti çekiyor karışmaya başladığında. ama ben nasıl yapıcam bunu böyle bir insan değilimki. evet normal hayatımda da hep ince düşünceli birisiyim, çok zorlanıyorum. 27 yaşındayım bu arada.
sen de resti çek ozaman. ya da umursamaz olucan. konuşsun dursun. boşvercenkızına da çok şey yaşatmış ama kızı onun dilinden anlıyor hemen resti çekiyor karışmaya başladığında. ama ben nasıl yapıcam bunu böyle bir insan değilimki. evet normal hayatımda da hep ince düşünceli birisiyim, çok zorlanıyorum. 27 yaşındayım bu arada.
O sizden değil annesinden yana korkuyormus, o yüzden eşinize karşı bu konuda ne kadar sakin kalirsaniz o kadar iyi siz olursunuz adam da huzur istiyordur eminim. Tartıştıklarına şahit olsanız bile konuya dalmayin eve gelince de destekleriniz olur biter hiiic karışmayın kadına.evet takmamayı öğrenmem lazım. ama hiç bu karakterde birisi değilim. en çok eşime üzülüyorum onu annesi ve benim aramda bıraktım diye. nişanlıyken hep derdi bana eşimle annem arasından kalmaktan korkarım diye. şimdi düşünüyorum da annesinin huyunu bildiği içindi belki bu korkuları..
Ne yapsam bilmiyorum işte uğrasam üzülüyorum uğramasam ilerde eşim tarafından sorun olur diye korkuyorum.. çıkmazdayım
haklısınız denemeye çalışacağım. aile toplantılarında gelsin bize yada eşimin vardiyası uyduğunda bir akşam gideriz çay içmeye ama onun haricinde bir şey olmamalı. çünkü gerçekten bu evi kendi evi sanıyordu. araba alacagız muhabbeti acıldığında aa borcumuz var alamayız bile diyordu ilk zamanlar garip geliyordu bana yani bizim evimiz bizim borcumuz hatta eşimede söylemiştim, kendisi neden kötü düşünüyosun bizi düşündüğünden diyor kadın demişti.Siz pek muhattap olmayın benim tavsiyem eşiniz olmadan görüşmemeye çalışın kendinizi eşinize anlatın açıkça neden tekken gorusmeyi istemediğinizi anlayacaktır. Annesiyle muhatap olması gereken eşiniz. Benim annem de zordur ben de direk restini çekerim ama ben kızıyım sözlerim bana koz olarak o kadar da kullanılamaz ama siz gelinsiniz sizin sözleriniz batar o yüzden muhatap olmayın direk. Herkes annesini tanıyor kimse size neden konuşmuyorsun görüşmüyor dün diyemez.