Kayinvalide fobisi

safi.naz .!.:

Evlenmeden önce bu konu mevzubahis olmuş muydu?
Çok gereksiz bir istek kadınınki. Yaşlı, bakıma muhtaç olsa olabilir de ne gerek var gençlerin hayatına müdahil olmaya. Al maaşını git gez toz. Eğitimli, çalışan ama bencil ve düşüncesiz bir kadın. Karşıma alıp Çok pis laflar edesim geldi.

Genişletmek için tıkla...

Limonsuzcay .!.:

Ben sizin annenize üzüldüm ya
Kendi annenizden yıllarca ayrı yaşamışken eşiniz istiyor diye bu kadar iç içe olursanız sanki haksızlık yapmış olursunuz gibi.

Genişletmek için tıkla...

rozikka .!.:

benim eşim de ailesiyle samimi olmamı bekliyor ama o kadar saçma ki. birincisi içinizden gelmesi lazım, zorla olmaz. ikincisi dünyanın en iyi insanları da olsalar onlar eşinizin ailesi, yıllarca beraber yaşayanlar onlar. 1-2 yıl gibi kısa sürede yakınlık kuramamanın gayet normal olduğunu, samimi olmak zorunda da olmadığımızı ve buna saygı duyulması gerektiğini eşlerimiz anlamalı. kayınvalidenizin herhangi bir sağlık sorunu olmadığı sürece size taşınmak için uzun vadeli planlar yapabilmesi, çocuk baskısı yapması doğrudan eşinizin durdurması gereken baskılar. yine de siz şimdiden olmuş gibi kendinizi üzmeyin. evlenirken kayınvalidenin sizinle yaşama olasılığı gündeme gelmediyse şimdi keyfi olarak emrivaki yapılmasını kabul etmemek en doğal hakkınız.

Genişletmek için tıkla...

Sonnenschein1990 .!.:

Merhabalar. Ben 2 yildir evliyim, cocugum yok. Esimle simdiye kadar sevgi ve saygi cercevesinde iyi anlasiyoruz aile ve kaynana konusu disinda malesef. Evililik, aile ve kaynana konusunda tecrübeli bayanlarin yorum ve önerilerine ihtiyacim var bu yüzden.
Ben 18 yasindan beri, yani üniversiteye basladiktan beri ailemden uzak, herseyde tek basina karar alan, özgür bir ruhda büyüdüm. Su anda Almanya'da yasiyor ve saglik sektöründe calisiyorum. Ailelerimiz ise Türkiye'deler. Esimin annesi de calisan bir kadin ve egitimli birisi. Temizligi, kisiligi, karakterine ves. bir diyecegim yok. Esim ailenin tek oglu ve kayinvalidem cocuklarini tek büyüttü. Her bir anne gibi onun da esimin üzerinde büyük hakki var. Esim benden farkli olarak ailesiyla cok yakin bir iliskisi var, yani her haftasonu görüsür, isinde ve hayatinda olanlari onlarla paylasir ves. Buna bir diyecegim yok ama ailesiyle her görüsmesinde benim de yaninda oturmami, benim de onlarla konusmami istiyor. Ben onlarla selamlasir, kisaca hal hatir sorar ve giderim. Bu bana yeterli geliyor. Ama sanirim esim bu durumdan memnun degil.
Dügün sirasinda ve annesiyle tanistigimizda annesiyle olan iliskimiz bana göre hic güzel baslamamisti. Belki de o yüzdendir ki ben ona, o da bana simdiye kadar hala isinamadik. Kayinvalidem bana göre bizim hayatimizda bütün olup bitenleri bilmek istiyor ve anne olarak buna hakki oldugunu düsünüyor. Bu bana ters geliyor biraz. Bizden torun istiyor, ama biz bunun isimiz dolayisiyla da daha erken oldugunu düsünüyoruz. Ve her konusmada bu konu aciliyor, hic sevmedigim halde. Israrla cocuk yapmamizi istiyor, bizi azarliyor, diger aileleri bize örnek getiriyor. Tatillerimizi onlarla birlikte yapmamizi istiyor, esim de onun ailesiyle birlikte tatil yapmamizi istiyor, bense bunu istemiyorum. Esim ailesiyle tatil yapabilir, buna bir sözüm yok. Ama benim de onlarla birlikte olmam gerektigini düsünmüyorum. Hep arada mesafe koymaya calisiyorum bir sikinti, bir tartisma cikmasin diye. Vee gelelim en büyük soruna. Kayinvalidem esi yillar önce rahmetli oldugu icin, kizlariyla birlikte yasiyor. Kizlari evlendikten sonra bizimle yasamak istiyor ve bu konuda hakli oldugunu düsünüyor. Belki de bu durum sizler icin de normal olabilir ama benim icin hic normal birsey degil. Su anda mevcut bir problem degil ama gelecekte evliligimizde yaranabilecek bir sorun teskil ediyor. Kayinvalidem bizde 1-2 hafta misafir olduklarinda bile evimizin ortami, iliskimiz cok degisiyor, cok resmilesiyor. Böyle oldugu halde pek isinamadigim bir insanla yillarca bir evin icinde yasamayi düsünemiyorum bile. Bu benim yapima ve karakterime de cok ters birsey. Esimle bu konuyu konustuk. O hakli olarak annemi yalniz birakamam, annem kendisi istedigi sürece bizimle kalmasina hayir diyemem diyor. Böyle düsünmesine bir sözüm yok. Evlat olarak bunu bir borc olarak görüyor ve buna karsi cikmiyorum. Ama ben de kendimden taviz vermek istemiyorum. Yaninda hic rahat edemedigim biriyle birlikte yasayamam. Bu konu beni ve esimi de rahatsiz ediyor ve evliligimin ve iliskimizin gelecegi icin endiselendiriyor. Bu konuda fikirlerizi paylasirsaniz memnun olurum. Tesekkürler.

Genişletmek için tıkla...

dgdln .!.:

Öncelikle bu aşamada her seferinde olmasa da arada sırada oturup azıcık muhabbet edebilirsiniz online gorusuyorsunuz sanırım . Biz farklı şehirlerdeyiz kv kp arar her seferinde konuşmam ama arada sırada konuşur sohbet ederiz . Çocuk mevzusuna gelirsek her aile çocuklarının çocukları olmasını ister biz evlendik ailelerimiz akrabalarımız hatta eski komşular bile müdahil oluyodu bu konuya en son nokta artık kv azarliyodu beni hiç bişey soylemiyodum bu karar eşimle bana ait demek dışında bi gün eşime oğlum olmuyosa dr gidin dedi eşim niye o mu yapicak dedi ki asla ailesine tepkili konuşmaz sonra bı daha bu kadar ısrarcı olmadılar arada hafif hafif soylenirdiler ama asla açık açık ya da tepkiyle dile getiremediler.
Annesinin yanınızda kalmasına gelirsek kaç kardeşler bilmiyorum üç diye varsayiyorum herkesin yanında sırayla kalır bu da sizin yanınızda dört ay kalacağı anlamına geliyo. Bence bunda bir sorun yok .kafaniza herşeyi fazlaca takip buyutuyorsunuz . Asla kendinizden taviz vermek istemiyorsunuz ama bu kadar katı sınırlarla yaşanmaz. Ben eşimin ailesine gitmek istemiyorum ama eşim gitmesin demiyorum diyorsunuz . Tatiliniz kaç günse bölün mesela bir haftaysa iki gün eşinizin ailesiyle geçirin kalanında kendi planlarinizi uygulayın gibi . Bakın eşinizin ailesinden uzaklaşmak için özel çaba sarf ediyorsunuz ve bu durum eşinizle aranızda konuşulmuş . İlerde büyük sorunlar yaşarsınız . Benim eşimin ailesiyle bu kadar soğuk olmam için eşimle arama fitne sokma çabasında olmaları lazım bana iftira falan atmaları lazım vs vs ben her zaman şunu söylerim böyle basit sebeplerle uzaklaklasiyorsunuz ya dışlayan dışarda kalır en büyük hata eşinizi ailesiyle sizin arasında bırakıyorsunuz bir sizi seçer iki seçer üç seçer ama sürekli bu durumun gerginliğini yaşamak istemez sonunda.

Genişletmek için tıkla...

Sonnenschein1990 .!.:

tesekkür ederim yorumunuz icin. Cocuk konusunda sizlere de bu kadar müdahil olunmasi sizi de rahatsiz etmistir eminim. Esimin kardesleriyle aram iyi aslinda. Onlarla iyi anlasiyoruz. Onlar da asagi yukari benim yasimdalar. Ama kv'le ilk baslarda yakin olmaya ve sohbet etmeye calisirdim. Baktim benim söyledigim sözler farkli yönde anlasiliyor. Ve bu yüzden cok yakin olmanin sorunlar yaratabilecegine karar verdim. Bir de malesef yeterince sicaklik göremedim. Su anda online görüsünce hal hatir sorariz, evimize misafir olunca bir misafir ve esimin annesi olarak davranirim, fazlasina da gerek duymam. Ve bu sekilde büyügüm ve kv-gelin olarak arada saygi da korunmus oluyor. Dediginiz iftira meselesi de egitimli insanlara yakisir bir sey degil. Kv'm ne kendine yakistirir, ne de bu sekilde oglunun gözünden düsmek ister. Benim sorunum özel hayatim ve özgürlügüm. Ben esimle evlendim, hayatimi, özelimi ve evimi onunla paylasmaya karar verdim. Hayat ve birlikte bir evi paylasmak dediginiz gibi 12;3=4 gibi kolay olsaydi keske. Ayri nesiller, ayri karakterler, ayri düsünce tarzi, kv-gelin psikolojisi ve soguklugu; bunlar hepsi bir cati altinda yasadigin sürece sorun ve catisma yaratabilme potansiyeli veriyor. Bu benim fikrim tabi ki. Her insan farkli düsünebilir.

Genişletmek için tıkla...

Sonnenschein1990 .!.:

Merhabalar. Ben 2 yildir evliyim, cocugum yok. Esimle simdiye kadar sevgi ve saygi cercevesinde iyi anlasiyoruz aile ve kaynana konusu disinda malesef. Evililik, aile ve kaynana konusunda tecrübeli bayanlarin yorum ve önerilerine ihtiyacim var bu yüzden.
Ben 18 yasindan beri, yani üniversiteye basladiktan beri ailemden uzak, herseyde tek basina karar alan, özgür bir ruhda büyüdüm. Su anda Almanya'da yasiyor ve saglik sektöründe calisiyorum. Ailelerimiz ise Türkiye'deler. Esimin annesi de calisan bir kadin ve egitimli birisi. Temizligi, kisiligi, karakterine ves. bir diyecegim yok. Esim ailenin tek oglu ve kayinvalidem cocuklarini tek büyüttü. Her bir anne gibi onun da esimin üzerinde büyük hakki var. Esim benden farkli olarak ailesiyla cok yakin bir iliskisi var, yani her haftasonu görüsür, isinde ve hayatinda olanlari onlarla paylasir ves. Buna bir diyecegim yok ama ailesiyle her görüsmesinde benim de yaninda oturmami, benim de onlarla konusmami istiyor. Ben onlarla selamlasir, kisaca hal hatir sorar ve giderim. Bu bana yeterli geliyor. Ama sanirim esim bu durumdan memnun degil.
Dügün sirasinda ve annesiyle tanistigimizda annesiyle olan iliskimiz bana göre hic güzel baslamamisti. Belki de o yüzdendir ki ben ona, o da bana simdiye kadar hala isinamadik. Kayinvalidem bana göre bizim hayatimizda bütün olup bitenleri bilmek istiyor ve anne olarak buna hakki oldugunu düsünüyor. Bu bana ters geliyor biraz. Bizden torun istiyor, ama biz bunun isimiz dolayisiyla da daha erken oldugunu düsünüyoruz. Ve her konusmada bu konu aciliyor, hic sevmedigim halde. Israrla cocuk yapmamizi istiyor, bizi azarliyor, diger aileleri bize örnek getiriyor. Tatillerimizi onlarla birlikte yapmamizi istiyor, esim de onun ailesiyle birlikte tatil yapmamizi istiyor, bense bunu istemiyorum. Esim ailesiyle tatil yapabilir, buna bir sözüm yok. Ama benim de onlarla birlikte olmam gerektigini düsünmüyorum. Hep arada mesafe koymaya calisiyorum bir sikinti, bir tartisma cikmasin diye. Vee gelelim en büyük soruna. Kayinvalidem esi yillar önce rahmetli oldugu icin, kizlariyla birlikte yasiyor. Kizlari evlendikten sonra bizimle yasamak istiyor ve bu konuda hakli oldugunu düsünüyor. Belki de bu durum sizler icin de normal olabilir ama benim icin hic normal birsey degil. Su anda mevcut bir problem degil ama gelecekte evliligimizde yaranabilecek bir sorun teskil ediyor. Kayinvalidem bizde 1-2 hafta misafir olduklarinda bile evimizin ortami, iliskimiz cok degisiyor, cok resmilesiyor. Böyle oldugu halde pek isinamadigim bir insanla yillarca bir evin icinde yasamayi düsünemiyorum bile. Bu benim yapima ve karakterime de cok ters birsey. Esimle bu konuyu konustuk. O hakli olarak annemi yalniz birakamam, annem kendisi istedigi sürece bizimle kalmasina hayir diyemem diyor. Böyle düsünmesine bir sözüm yok. Evlat olarak bunu bir borc olarak görüyor ve buna karsi cikmiyorum. Ama ben de kendimden taviz vermek istemiyorum. Yaninda hic rahat edemedigim biriyle birlikte yasayamam. Bu konu beni ve esimi de rahatsiz ediyor ve evliligimin ve iliskimizin gelecegi icin endiselendiriyor. Bu konuda fikirlerizi paylasirsaniz memnun olurum. Tesekkürler.

Genişletmek için tıkla...

dgdln .!.:

Tabiki ben de çocuk mevzusunun sürekli açılmasından mutluluk duymuyodum , eşim tüm tatili ailesinin yanında geçirmek istese ben de hoş karsilamam ben yapi itibari her zaman orta yolu bulma taraftariyim her zaman biraz esim biraz ben taviz veririz hayatimizdan . Kv ile birlikte yaşamaya gelirsek eşim de ben de kendi ailesiyle yaşamaktan çok mutlu olacak insanlar değiliz çünkü ikimizde uzun yıllar ailemizden ayrı yaşamaya alistik ama bu konuyu konuştuk onun ailesi veya benim ailem ilerleyen yaşlarda eğer çift olarak bakıma ihtiyaçları olursa yakınımızda ev tutucaz eğer yalnız kalirsalar bizimle birlikte yaşar yalnız kalan. Evet çok mutluluk verici bişey değil ama olması gereken bu . Benim siz de dikkat ettiğim orta yolu bulma cabaniz yok kendi istediğiniz olsun istiyorsunuz konuşmak istemiyorum ama eşim istiyo ailesine tatile gitmek istemiyorum ama eşim istiyo kv bizde kalsın istemiyorum vs vs iyi ama orta yol lazım yaşadığımız sürece bu hep böyle . Ben sizin için söylüyorum istiyorum ki evlenen herkes mutlu olsun ama evlendikten sonra sadece kendi fikirlerinizin olmasını istemek eşinizi tatile ailesinin yanına yalnız göndermek doğru olmaz hatta ailesine karşı bu durum ilerleyen zamanlarda gözüne daha çok batarsa evinizde daha çok huzursuz olursunuz. Bu sefer uçak tartışmalarda bile alakalı alakasız sen zaten benim ailemd karşı da ye vs vs diye söylenmeye başlar .
Üstelik zaten yurtdisindasiniz yani yeterince mesafe var yanınıza gelip dört ay kalınca mesafeniz samimiyete döner neticede aynı evin içinde olacaksınız dört ay mesafeli geçmez . Benim kv de eğitimli ben hiç mesafe koyma çabasına girmiyorum aramızda hiç sorun yaşamadık yılda bi kaç defa gelip kv kp hafta kadar kalır . Kv çok mantıklı düşünen bi kadındır ben de mizaç olarak sert bj insan değilim hiç tartismam eşimle bile bi kere tartismisligimiz yok . Aklım bana hep sakin ol hiç bişey için tartışma mutlaka başka yolu vardır der

Genişletmek için tıkla...

Icas2013 .!.:

İstemiyor demeyin destek oluruz ama yan sokakta yan dairede eve olabilir gibi seçenecek sunun. Şuan hayatınızda olmayan bir sorunu hayatınızın olayı yapmayın. O güne kim öle kim kala.

Genişletmek için tıkla...

Sonnenschein1990 .!.:

Merhabalar. Ben 2 yildir evliyim, cocugum yok. Esimle simdiye kadar sevgi ve saygi cercevesinde iyi anlasiyoruz aile ve kaynana konusu disinda malesef. Evililik, aile ve kaynana konusunda tecrübeli bayanlarin yorum ve önerilerine ihtiyacim var bu yüzden.
Ben 18 yasindan beri, yani üniversiteye basladiktan beri ailemden uzak, herseyde tek basina karar alan, özgür bir ruhda büyüdüm. Su anda Almanya'da yasiyor ve saglik sektöründe calisiyorum. Ailelerimiz ise Türkiye'deler. Esimin annesi de calisan bir kadin ve egitimli birisi. Temizligi, kisiligi, karakterine ves. bir diyecegim yok. Esim ailenin tek oglu ve kayinvalidem cocuklarini tek büyüttü. Her bir anne gibi onun da esimin üzerinde büyük hakki var. Esim benden farkli olarak ailesiyla cok yakin bir iliskisi var, yani her haftasonu görüsür, isinde ve hayatinda olanlari onlarla paylasir ves. Buna bir diyecegim yok ama ailesiyle her görüsmesinde benim de yaninda oturmami, benim de onlarla konusmami istiyor. Ben onlarla selamlasir, kisaca hal hatir sorar ve giderim. Bu bana yeterli geliyor. Ama sanirim esim bu durumdan memnun degil.
Dügün sirasinda ve annesiyle tanistigimizda annesiyle olan iliskimiz bana göre hic güzel baslamamisti. Belki de o yüzdendir ki ben ona, o da bana simdiye kadar hala isinamadik. Kayinvalidem bana göre bizim hayatimizda bütün olup bitenleri bilmek istiyor ve anne olarak buna hakki oldugunu düsünüyor. Bu bana ters geliyor biraz. Bizden torun istiyor, ama biz bunun isimiz dolayisiyla da daha erken oldugunu düsünüyoruz. Ve her konusmada bu konu aciliyor, hic sevmedigim halde. Israrla cocuk yapmamizi istiyor, bizi azarliyor, diger aileleri bize örnek getiriyor. Tatillerimizi onlarla birlikte yapmamizi istiyor, esim de onun ailesiyle birlikte tatil yapmamizi istiyor, bense bunu istemiyorum. Esim ailesiyle tatil yapabilir, buna bir sözüm yok. Ama benim de onlarla birlikte olmam gerektigini düsünmüyorum. Hep arada mesafe koymaya calisiyorum bir sikinti, bir tartisma cikmasin diye. Vee gelelim en büyük soruna. Kayinvalidem esi yillar önce rahmetli oldugu icin, kizlariyla birlikte yasiyor. Kizlari evlendikten sonra bizimle yasamak istiyor ve bu konuda hakli oldugunu düsünüyor. Belki de bu durum sizler icin de normal olabilir ama benim icin hic normal birsey degil. Su anda mevcut bir problem degil ama gelecekte evliligimizde yaranabilecek bir sorun teskil ediyor. Kayinvalidem bizde 1-2 hafta misafir olduklarinda bile evimizin ortami, iliskimiz cok degisiyor, cok resmilesiyor. Böyle oldugu halde pek isinamadigim bir insanla yillarca bir evin icinde yasamayi düsünemiyorum bile. Bu benim yapima ve karakterime de cok ters birsey. Esimle bu konuyu konustuk. O hakli olarak annemi yalniz birakamam, annem kendisi istedigi sürece bizimle kalmasina hayir diyemem diyor. Böyle düsünmesine bir sözüm yok. Evlat olarak bunu bir borc olarak görüyor ve buna karsi cikmiyorum. Ama ben de kendimden taviz vermek istemiyorum. Yaninda hic rahat edemedigim biriyle birlikte yasayamam. Bu konu beni ve esimi de rahatsiz ediyor ve evliligimin ve iliskimizin gelecegi icin endiselendiriyor. Bu konuda fikirlerizi paylasirsaniz memnun olurum. Tesekkürler.

Genişletmek için tıkla...