Eşinize başka yere taşınmayı teklif edin,kabul etmezse boşanın zaten birbirinize vurarak saygınızı yitirmişsiniz maalesef .Hayat mutsuz olmak için çok kısaMerhabalar öncelikle,
23 yaşımdayım. 1 yıl önce evlendim. Eve geldiğim gibi kayınvalidemin iğneleyici sözleriyle karşılandım. Kendileri varlıklı bir aile.. Sürekli oğullarının benimle evlenmesinin benim için şans, lütuf olduğunu, onunla evlenmek isteyenin çok olduğunu, sürekli zengin olduklarını dile getiren, üslubuyla ezen sonra da ben ne yaptım ki deyip işin içinden çıkan bir kadın. Yan yana evlerde oturuyoruz. Bir yere gidecektim kapısını çaldım söyleyeyim merak etmesin diye Verdiği cevap “ Sen artık gelinsin o kadar okul okumuşsun hiç mi aklın yok öyle her yere gidemezsin” oldu. Onların sürekli bizimle yesin içsin evlerine sadece uyumaya gitsinler tavrı yüzünden. Kayınvalidemin bana dokunan lafları yüzünden henüz 3. Aylık evliyken eşimle birbirimize girdik ve ben ona vurdum. O da bana vurdu tabi.. Sonra bunu birkaç defa daha yaşadım. 1 yıldır sinir krizleri içinde bir hayat sürüyorum. Size, tecrübeli olanlara danışmak istiyorum. Ben bütün gün istemsiz şekilde bütün bu yaşadıklarımı geçiriyorum. Aklımda dönüp duruyor bana söylenilenler, söylenilip söylemedim diye yalan söylemeler.. Bütün bunlar aklımda dönerkenne iyi bir eş olabiliyorum ne de anne olmayı düşünebiliyorum. Korkuyorum çünkü boşanma seviyesindeyim. Çocuk baskı var eşimin ailesi tarafından. Bu süreçleri atlatanlar ya da atlatamayıp boşananlar bana biraz akıl verir misiniz? Önümü göremiyorum. Hayatımı çok değersiz hissetmeye başladım. Bu His beni korkutuyor.
Eşim pasif bir adam. Evi uzağa taşırsak babası eşimi reddetmekle tehdit ettiği için gidemiyoruz. O kadar kötüyüm ki. Boşanmak tek çarem gibi ama aileme laf getirip boyunlarını bükmek istemiyorum. Unutamıyorum. Olanları aşamıyorum. Yapılanları bu derece unutamamak normal mi sizce ?Eşin pasifse hayatın zindan olur, çocuk falan yapma sakın, daha berbat oluyor her şey. Evi uzağa taşıma imkanı var mı
Siz bir yere gideceğiniz zaman kapısını çalıp haber verirseniz o da kendisinde size karışma hakkını bulur. Eviniz ayrı, yolunuz ayrı neden gittiğinizi geldiğinizi hesap verme gereği duyuyorsunuz. Çocuk değilsiniz artık. Yapmayın böyle.Bir yere gidecektim kapısını çaldım söyleyeyim merak etmesin diye Verdiği cevap “ Sen artık gelinsin o kadar okul okumuşsun hiç mi aklın yok öyle her yere gidemezsin” oldu.
Ben de öyleyim, hala lafları aklımda. Şimdiki aklım olsa çekmezdimEşim pasif bir adam. Evi uzağa taşırsak babası eşimi reddetmekle tehdit ettiği için gidemiyoruz. O kadar kötüyüm ki. Boşanmak tek çarem gibi ama aileme laf getirip boyunlarını bükmek istemiyorum. Unutamıyorum. Olanları aşamıyorum. Yapılanları bu derece unutamamak normal mi sizce ?
İyi bir adam eşim aslında. Benimde hatalarım var elbet.. Ama evlendiğim zaman ailemden ayrılmanın psikolojisiyle direkt adapte olamadım onu ailesine onlarda böyle türlü türlü laflar söylediler sağolsunlar. İçlerine girmiyormuşumda vs. O psikolojiylr beni anlamalarını çok isterdim.Eşinize başka yere taşınmayı teklif edin,kabul etmezse boşanın zaten birbirinize vurarak saygınızı yitirmişsiniz maalesef .Hayat mutsuz olmak için çok kısa
Aslında bende sizin gibi düşünüyorum. Ama kendisi merak ettiğini, evde bulamayınca endişelendiğini söylemişti. O zamanlar onun saflığına inanıyordum. Bende merak etmesin diye söylüyordum.Siz bir yere gideceğiniz zaman kapısını çalıp haber verirseniz o da kendisinde size karışma hakkını bulur. Eviniz ayrı, yolunuz ayrı neden gittiğinizi geldiğinizi hesap verme gereği duyuyorsunuz. Çocuk değilsiniz artık. Yapmayın böyle.
Çünkü normalleştirilen davranış bu.. Çevremdekilere fikir danıştığımda söyleyiver ne olacak diyorlar. O zaman söylemekten geri durmak hatammış gibi hissettim bende.Kv ustunuze gelmiş ama siz de yüz vermişsiniz yani. Biyere giderken. "merak etmesin" diye haber vermek nedir? Merak etmeyecek zaten cocuk musunuz siz?
Allah im cildirasim geliyor bagggggzennng
Nasil bu kadar sindirilmiş, korkutulmuş sekilde yetiştirildiniz anlamiyorum.
Boşanmak tek çarem gibi ama aileme laf getirip boyunlarını bükmek istemiyorum.
Çünkü normalleştirilen davranış bu.. Çevremdekilere fikir danıştığımda söyleyiver ne olacak diyorlar. O zaman söylemekten geri durmak hatammış gibi hissettim bende.
eşinle severek mi evlendiniz yoksa görücü usulü mü?Merhabalar öncelikle,
23 yaşımdayım. 1 yıl önce evlendim. Eve geldiğim gibi kayınvalidemin iğneleyici sözleriyle karşılandım. Kendileri varlıklı bir aile.. Sürekli oğullarının benimle evlenmesinin benim için şans, lütuf olduğunu, onunla evlenmek isteyenin çok olduğunu, sürekli zengin olduklarını dile getiren, üslubuyla ezen sonra da ben ne yaptım ki deyip işin içinden çıkan bir kadın. Yan yana evlerde oturuyoruz. Bir yere gidecektim kapısını çaldım söyleyeyim merak etmesin diye Verdiği cevap “ Sen artık gelinsin o kadar okul okumuşsun hiç mi aklın yok öyle her yere gidemezsin” oldu. Onların sürekli bizimle yesin içsin evlerine sadece uyumaya gitsinler tavrı yüzünden. Kayınvalidemin bana dokunan lafları yüzünden henüz 3. Aylık evliyken eşimle birbirimize girdik ve ben ona vurdum. O da bana vurdu tabi.. Sonra bunu birkaç defa daha yaşadım. 1 yıldır sinir krizleri içinde bir hayat sürüyorum. Size, tecrübeli olanlara danışmak istiyorum. Ben bütün gün istemsiz şekilde bütün bu yaşadıklarımı geçiriyorum. Aklımda dönüp duruyor bana söylenilenler, söylenilip söylemedim diye yalan söylemeler.. Bütün bunlar aklımda dönerkenne iyi bir eş olabiliyorum ne de anne olmayı düşünebiliyorum. Korkuyorum çünkü boşanma seviyesindeyim. Çocuk baskı var eşimin ailesi tarafından. Bu süreçleri atlatanlar ya da atlatamayıp boşananlar bana biraz akıl verir misiniz? Önümü göremiyorum. Hayatımı çok değersiz hissetmeye başladım. Bu His beni korkutuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?