Cuma planlanan ameliyatım perşembe günü oldu. sabah 10.30da girdim 13.30 da çıktım.kas altı-meme ucu 225cc high profil damla şeklinde mentor marka takıldı.buraya kadar herşey yolundaydı. ama sonra...
Artık nefes alırken zorlanıyorum, öksüremiyorum, hapşuramıyorum, esneyemiyorum, gülemiyorum, uzun cümleler halinde konuşamıyorum nefesim yetmiyo. 5. günüme girmeme rağmen daha 1 bardak su içemiyorum kolumu kaldırıp, kapıları açamıyorum, tuvalete gitmek ise tam bir işkence.tek başıma yatamıyorum,kalkamıyorum, elimde 1 havlu tutamıyorum.hele hele o tabutta yatar gibi dümdüz yatmak yokmu....
Ruhsal durumum çok bozuk.eşşşşekler gibi pişmanım.sürekli ağlıyorum.işe yaramaz sakat bir insan psikolojisine girdim tamamen. ayrıca sol elimin son 2 parmağı sürekli uyuşma halinde, boynumun altından o gerdanla göğüs arası bölge aşırı bi gerginlikte sanki biri aşağıdan deriyi çekiyoda yırtılıvericekmiş gibi.ayrıca silikonlarım her ne kadar yumuşacık yapıda olsa bile şu an içimde öyle sertler ki anlatamam resmen tenime içerden batıyorlar.elimle göğüslerimi tutmadan yürüyemiyorum..
Kızlar çok pişmanlık ve suçluluk duyuyorum...27 sene memesiz yaşadım şu an varlar ve hiç mutlu değilim.o ufacık hallerinde bile mutluymuşum..ameliyat olduğumdan beri ben ne halt yedim diyorum sürekli.şu an bana çok büyük geliyorlar. alışamadımbi tuhaf hissediyorum kendimi.225cc likler ama doktor keşke daha da küçük taksaymış diyorum...bilmiyorum.. ben mutlu değilim...
Hep olumsuzlukları yazdım sizlere ama gerçeklerim bunlar olumlu birşey olmadı...bu hafta sargılar çıkacak,banyo yapacaksın dedi ama ben saçıma toka takamıyorum ki nasıl yıkanayım? işte böyle kızlar sonuç olarak çok ama çok pişmanım ve bir o kadar da mutsuzum...
(
