- 31 Temmuz 2018
- 1.043
- 1.128
- 29
Aslında kısa bir süredir birisine karşı bişeyler hissediyorum. 5-6 aydır Aşk mı hoşlantı mı bilmiyorum. Karşılık alamadım, aslında haberi yok ama belli etmeye çalıştım bir kaç kere Baktım, ders notu isteme bahanesiyle mesaj attım. Anlamış olmalı. Daha fazla bişey yapmayı düşünmüyorum bu saatten sonra olacağını da düşünmüyorum. Fakat duygularım hala bitmiş değil, zaten bitirmeye de çalışmıyorum. Öyle her gün acı çektiğim, ölüp bittiğim bir aşk değil zaten. Sadece onu görmek bile mutlu ediyor beni. Kaç gündür onu görmek istiyorum, özlüyorum. Sadece görmek istiyorum başka bişey değil. Gidip söylesem ve reddedilsem direk vazgeçerim, unutur giderim. Ama söylemek istemiyorum çünkü öyle bir durumda kalırsam onu sevemem, ve o zaman kötü bitmiş olur. Zamanı gelince zaten unuturum. Çok acı çekmesemde, herkes zaten olcak olsa olurmuş, boşver senin karşına seni seven çıkar, o seni hak etmiyor vs dediği zaman sinir oluyorum. Bu hissettiklerim bana zarar vermiyor ki, ben onu sevmeyi seviyorum. Belki bu söylediklerim çok duygusal olacak ama öyle de biri değilim hiç ve böyle görüldüğü kadar duygusal yaşamıyorum bu durumu. Ben onun iyiliğini istiyorum, çünkü iyi birisi olduğunu biliyorum. Onun da benim gibi kimseyi kıramadığını ne kadar mütevazi, kibar olduğunu biliyorum. Bu yüzden belki de seviyorum, iyiliğini istiyorum. Bir dersten geçemediği zaman, bir şeyi yolunda, ya da sınavda bir şey yapmadığını gördüğüm zaman üzülüyorum.
Bunda ne var ki, bu kadar ayıp bir şey mi bu? Ki arkadaşlarıma da onu anlatıp bunaltmıyorum. Ama illa ki konu açılıyor ve açıldığı zaman bırak onu vs vs gibi şeyler duymaya sinir oluyorum. Biraz önce bir erkek arkadaşıma anlattım. Ki o sordu baya ısrar etti, o yüzden anlattım ve söylediği şey : o zaten anlamıştır. Şu saatten sonra da bir adım atsa amacı farklı olur vs dedi. Tamam sağolsun ama ben yorumunu sormadım, ki öyle bir insan olsa bunu yapabilirdi daha önce. Ve zaten öyle birisi olmadığını bildiğim için bu kadar seviyorum.
Bu yüzden biraz iç dökmek için biraz da sizden fikir almak için soruyorum.
Ayıp mı gerçekten, karşılıksız sevmek? Gurursuzluk mu*?
Artık kendime bile kızıyorum, utanıyorum hala onu sevdiğim için, bu söylenenlerden dolayı
Bunda ne var ki, bu kadar ayıp bir şey mi bu? Ki arkadaşlarıma da onu anlatıp bunaltmıyorum. Ama illa ki konu açılıyor ve açıldığı zaman bırak onu vs vs gibi şeyler duymaya sinir oluyorum. Biraz önce bir erkek arkadaşıma anlattım. Ki o sordu baya ısrar etti, o yüzden anlattım ve söylediği şey : o zaten anlamıştır. Şu saatten sonra da bir adım atsa amacı farklı olur vs dedi. Tamam sağolsun ama ben yorumunu sormadım, ki öyle bir insan olsa bunu yapabilirdi daha önce. Ve zaten öyle birisi olmadığını bildiğim için bu kadar seviyorum.
Bu yüzden biraz iç dökmek için biraz da sizden fikir almak için soruyorum.
Ayıp mı gerçekten, karşılıksız sevmek? Gurursuzluk mu*?
Artık kendime bile kızıyorum, utanıyorum hala onu sevdiğim için, bu söylenenlerden dolayı
