Arkadaşlar uzun zamandır ilişkim yoktu sonra biriyle tanıştım. Nasıl olduğunu anlayamadan hızlı bir şekilde kaynaştık kısa sürede sevgili olduk. Şuanda 7 aylık bir ilişkim var. İlişkinin başlarında sadece bi kez kavga etmiştik tatilde giydiğim kıyafetler eklediğim şortlu fotolar sebebiyle. Birkaç gün küs kaldık sevgilim ablasıyla konuşmuş kız hesabıma bakmış kız da bana hak vermiş yerine göre giyiniyor teşhircilik yok tatil beldelerinde oraya göre mutaasıp şehirlerde daha kapalı giyinmiş. Tatilde giydiklerini senin yaşadığın şehire gelince giymediyse sorun yok. Bence normal demiş. O da yok dikkat ediyor demiş ablası da e daha ne istiyorsun demiş. Sevgilim bin pişman aradı yalvardı etti barıştık. Uzun süre tartışmasız güzel yürüdü ilişki. Sevgilimin annesiyle tanışmıştım eskiden. Bu 15 tatilde de yanlarına gittim annesi o ve ben beraber kaldık. Çok iyi ağırladılar orda sorun yok da, aramızda farklılıklar var. Annesi köyde yaşıyor sevgilim merkezde. Ben köy hayatına alışkın değilim. Kahve olayı var her haftasonu köye gidiyor. Akşamları da 2-3 saatliğine kahveye gidiyor arkadaşlarıyla. Ben hiç görmemişim böyle şeyler bu kahve alışkanlığın hiç hoş değil genç üni mezunu adamsın ne işin var kahvede dedim annesi de beni tersledi karışma oğluma ne yapsın köy yerinde ben onu serbest yetiştirdim bunaltma paşamı dedi. Bu kenarda beni baya düşündürüyor. Birinci olay bu
İkincisi bende çocukluktan gelen bir hastalık var. Vertigo. Baş dönmesi atakları arada vuruyor. Şansıma orda atak geçirdim yanlarında annesi de gördü baya stres yaptı korktu. Bana kötü davranmadılar iyi davrandılar yemeğimi bile önüme getirdiler vs.
Ben et balık tavuk tüketmiyorum mesela bi dönem hastalığımdan dolayı yasaklanmıştı sonra yiyebilirsin dedi doktor ama ben tiksindim midem kalkıyor. Onlar da çok etçi. Annesi yemekleri benim için ayrı yaptı ya da etsiz yemek yaptı mesela. Birkaç kez giyim odaklı imaları oldu annesinin kızım gelinlik alırken çok açık olmasın hakkımı helal etmem dedim falan dedi hani bana duyuruyor açık gelinlik alma ilerde diye. Köy yaşamı bilmediğim bir şey. Hiç görmediğim bi hayat. Sevgilimle hiz evlensek şehirde yaşıycaz ama köye yakın 20 dakkalık yol. Sevgilimin annesi 60 yaşında var nerdeyse. Eşi ölmüş. Diğer bütün çocukları uzakta kimi yurt dışında kimi uzak bi şehirde. Sevgilim de annesine çok düşkündür. Annesi de ona düşkün aynı şehirde olan tek evlat her şeyiyle ilgileniyor falan. Sevgilim haftasonları her hafta köye gdiyor. Evlenince de her hafta en geç iki haftada bir bir gideriz köye annemi yalnız bırakamayız yaşlı kadın dedi. Ben de biraz alındım biz haftaiçi çalışıyoruz her hafta sonu annenle olursak ne zaman başbaşa olcaz hiç mi gezmicez biz başka şehirlere alışverişe başbaşa biyerlere gitmicez mi dedim alındım. O da abartıyosun tabii ki gitcez. En geç iki haftada bir dediysem boğazına yapışacak zorla götürecek değilim başka planımız olur gitmeyiz ne bileyim misafir olur işimiz olur gitmeyiz tabii. Ama sıkça gideceğiz o anlamda söyledim dedi. Ben de kalıplama bunu ozaman dedim ben de köyü seviyorum göl var kuzular yemyeşil tertemiz hava meyve bahçeleri falan güzel ortam bazen canımız ister bir haftada 3 kere gideriz bazen istemez ayda bir gideriz yani bunu belli bi rutine sokmaya şartlama dedim. Açıkçası biraz gerildim. Sevgilim köye gidince akşamları 2-3 saatliğine kahveye gidiyor. Bütün erkekler orda buluşuyorlar akşamları. Ben annesiyle tek başıma napıcam ilk kez bi sevgilimle bu derece ciddi boyutta ilişkim oldu gerildim biraz. Evliliğe doğru giden bi ilişkiydi bütün bunlar üst üste geldi psikolojim bozuldu. Korkular anksiyete evlilik fobisi sürekli düşünme kafaya takma uyuyamama ayrılma fikirleri kararsızlık gibi tuhaf ruh hallerine büründüm. Şimdi bana diyor aynı şehirde yarım saatlik mesafede annem olcak hafta sonlarım boş olacak ve ben yanına ayda bir mi gidicem sence doğru mu? Yalnız yaşıyor hasta yaşlı kadın. Haftasonları yanına gitmek sana fazla mı gelecek dedi alındı. Ona da hak verdim ama sen de bana hak ver dedim bizim hiç özel hayatımız olmayacak mı beraber bişeyler yapabileceğimiz bir haftasonumuz var hep köyde annenin dziinin dibinde mi geçircez dedim. Abartıyosun hep değil tabii bazen gezmeye gideriz yakın şehirlere ne bileyim sinemaya yemeğe falan tabii ki dedi. Ama annemin yanına mümkün olduğunca sık gideceğiz dedi. Ben biçok şeyi takıntı haline getirdim. Daha şimdiden karıştı annesi ilerde sorunlara sebep olur mu herşeye müdahale eder mi üstüme başıma karışır mı doldururmu sevgilimi vs diye. Ve korkudan uzaklaşmış durumdayım sevgilimden. Ayrılmadık da ama soğuğuz. Üstüne bi de sevgilim önceden dert etmediği şeyleri dert etmeye başladı. Et yemiyorum ben onlar da çok seviyor. Ben bu sorun olmaz dedim ama sen burdayken 2 hafta etsiz yemek yedik çok zor geldi bana dedi mesela. Annesi mi kafasını karıştırdı diye düşündüm bende. Bir de bunu taktım kafaya. Bende mi hata onda mı sizce. Napmalıyım uyku düzenim bile bozuldu düşünmekten Psikoloğa mı gitsem var mı bi öneriniz?
İkincisi bende çocukluktan gelen bir hastalık var. Vertigo. Baş dönmesi atakları arada vuruyor. Şansıma orda atak geçirdim yanlarında annesi de gördü baya stres yaptı korktu. Bana kötü davranmadılar iyi davrandılar yemeğimi bile önüme getirdiler vs.
Ben et balık tavuk tüketmiyorum mesela bi dönem hastalığımdan dolayı yasaklanmıştı sonra yiyebilirsin dedi doktor ama ben tiksindim midem kalkıyor. Onlar da çok etçi. Annesi yemekleri benim için ayrı yaptı ya da etsiz yemek yaptı mesela. Birkaç kez giyim odaklı imaları oldu annesinin kızım gelinlik alırken çok açık olmasın hakkımı helal etmem dedim falan dedi hani bana duyuruyor açık gelinlik alma ilerde diye. Köy yaşamı bilmediğim bir şey. Hiç görmediğim bi hayat. Sevgilimle hiz evlensek şehirde yaşıycaz ama köye yakın 20 dakkalık yol. Sevgilimin annesi 60 yaşında var nerdeyse. Eşi ölmüş. Diğer bütün çocukları uzakta kimi yurt dışında kimi uzak bi şehirde. Sevgilim de annesine çok düşkündür. Annesi de ona düşkün aynı şehirde olan tek evlat her şeyiyle ilgileniyor falan. Sevgilim haftasonları her hafta köye gdiyor. Evlenince de her hafta en geç iki haftada bir bir gideriz köye annemi yalnız bırakamayız yaşlı kadın dedi. Ben de biraz alındım biz haftaiçi çalışıyoruz her hafta sonu annenle olursak ne zaman başbaşa olcaz hiç mi gezmicez biz başka şehirlere alışverişe başbaşa biyerlere gitmicez mi dedim alındım. O da abartıyosun tabii ki gitcez. En geç iki haftada bir dediysem boğazına yapışacak zorla götürecek değilim başka planımız olur gitmeyiz ne bileyim misafir olur işimiz olur gitmeyiz tabii. Ama sıkça gideceğiz o anlamda söyledim dedi. Ben de kalıplama bunu ozaman dedim ben de köyü seviyorum göl var kuzular yemyeşil tertemiz hava meyve bahçeleri falan güzel ortam bazen canımız ister bir haftada 3 kere gideriz bazen istemez ayda bir gideriz yani bunu belli bi rutine sokmaya şartlama dedim. Açıkçası biraz gerildim. Sevgilim köye gidince akşamları 2-3 saatliğine kahveye gidiyor. Bütün erkekler orda buluşuyorlar akşamları. Ben annesiyle tek başıma napıcam ilk kez bi sevgilimle bu derece ciddi boyutta ilişkim oldu gerildim biraz. Evliliğe doğru giden bi ilişkiydi bütün bunlar üst üste geldi psikolojim bozuldu. Korkular anksiyete evlilik fobisi sürekli düşünme kafaya takma uyuyamama ayrılma fikirleri kararsızlık gibi tuhaf ruh hallerine büründüm. Şimdi bana diyor aynı şehirde yarım saatlik mesafede annem olcak hafta sonlarım boş olacak ve ben yanına ayda bir mi gidicem sence doğru mu? Yalnız yaşıyor hasta yaşlı kadın. Haftasonları yanına gitmek sana fazla mı gelecek dedi alındı. Ona da hak verdim ama sen de bana hak ver dedim bizim hiç özel hayatımız olmayacak mı beraber bişeyler yapabileceğimiz bir haftasonumuz var hep köyde annenin dziinin dibinde mi geçircez dedim. Abartıyosun hep değil tabii bazen gezmeye gideriz yakın şehirlere ne bileyim sinemaya yemeğe falan tabii ki dedi. Ama annemin yanına mümkün olduğunca sık gideceğiz dedi. Ben biçok şeyi takıntı haline getirdim. Daha şimdiden karıştı annesi ilerde sorunlara sebep olur mu herşeye müdahale eder mi üstüme başıma karışır mı doldururmu sevgilimi vs diye. Ve korkudan uzaklaşmış durumdayım sevgilimden. Ayrılmadık da ama soğuğuz. Üstüne bi de sevgilim önceden dert etmediği şeyleri dert etmeye başladı. Et yemiyorum ben onlar da çok seviyor. Ben bu sorun olmaz dedim ama sen burdayken 2 hafta etsiz yemek yedik çok zor geldi bana dedi mesela. Annesi mi kafasını karıştırdı diye düşündüm bende. Bir de bunu taktım kafaya. Bende mi hata onda mı sizce. Napmalıyım uyku düzenim bile bozuldu düşünmekten Psikoloğa mı gitsem var mı bi öneriniz?
