25 gündür canımın parçası yoğun bakımda.
İlk zamanlar “nefes alsın yeter” diye dua ederken “Allah çektirmesin artık”a uzanan bir süreç.. bu sabah bilinç açılır gibi olunca “Allahım dünya gözüyle bizi görse biz görsek onu tekrar yoğun bakım dışında” diye duada dönüş. Yoğun bakımdan çıksa ne kadar hasar kalacak belli değil, ona eziyet olur mu, başkasına muhtaçlığı ne seviye olur..Dua, isyan, pişmanlık, göz yaşı.
Allah her hastaya şifa versin kardeşim, çektirmesin kimseyi kimseye muhtaç etmesin.
Ölümün bile hayırlısı, acısızı sıralısı olsun ne diyeyim.