Arkadaslar merhaba, hepinizin yorumlarini okudum ve yazmak icin hesabimi aktiflestirdim. Öncelikle bu açtığım ilk konu ve konuyu üstün körü anlatıp hızlıca bir fikir almayı umuyordum. Ama siz durumu sadece benden tek tarafli dinlediğiniz icin konu kocami elestirmekten pek de öteye gitmedi ben de duramadim dönüp açıklama yapmak istedim.
Ben sanırım kendimi iyi kocamı kötü gösterdim o anki dertleşme ihtiyacyla ama asıl durum şöyle:
Yılardır kocam beni yetistirmek/gelistirmek icin uğraşıp duruyor. Mesleğimi eşim sayesinde öğrendim ve şimdi evden çalışabilme lüksüm var.
Evlenmeden önce doğru dürüst bir evliliğe şahit olmadım, babam ben bebekken vefat etmiş ve annem resmen o yıllarda kalmış, aşamamıș malesef. Ben de bir erkekle, bir kocayla nasıl yaşanır, ona nasıl davranılır hiç anlamadım bir türlü. Eşim bunun da farkında ve bana hep anlayış gösterdi ama Allah var başkası olsa bir hafta evli durmazdı benle. Çünkü kendi evimizde hiç duzen görmedim annem bizle bu konuda pek ilgilenmedi, kendisi de cok öyle yemek yapmayi falan bilmez, insan cocukken farketmiyor. Kayinvalidemi tanıyınca inanamadim, annemle birbirlerinden cok farklılar. Mesela KV aşırı pratik, hızlı, girişken bense biraz ağırbașliyimdir, ayrica da elim cok ağır malesef. Kendim bile sıkılıyorum bazen. Dolayısıyla kocam da annesinden aşırı farkli olan beni ve annemi görünce yadırgadı biraz.
Bir de ben çok kafası dağınık biriyim, KV gibi iş bitirici, her durumun altından kalkan biri olamıyorum. Zaten en başta kendimi işe kaptırıp yemek yapmamayi ben tercih ettim eşim de buna tamam dedi. Aslında bence o da artik dışarıdan yeme düzeninden kurtulmak istiyordu ama ben annemden yemek konusunda pek bir şey öğrenmediğim için olsun dert etme dedi. Ve yıllarca ya dışarıdan yedik ya da evde pratik yiyecekler hazirladik esimle beraber. Bana tost yapmayi bile o öğretti düşünün artik.
Yani öyle mutfağa girmediği gibi bir durum yok. Bana birakti sadece son zamanlarda o da sırf öğreneyim diye.
Simdilerde ise eşimin memleketine tasilınacağız ve orada her türlü akraba, arkadaş vs evimizde ağırlamak gerekecek ve benim utanmamam için simdiden gelistir kendini ilerde zorluk çekme, benim için değil kendin için, ileride çocuklarımız olursa o zaman rahat etmen icin öğren diyor. Bu harika degil mi?
Yemeği balkonda pisirme konusuna gelince, benim anneannem, babaannem falan hep evin bahçesinde pisirirlerdi. Bilirsiniz köy ortamını. Ben de oradan bu fikre çok alışkın olduğum icin bunu teklif ettim o da bana gitti piknik tüpü aldi, nasıl istersen öyle dene dedi.
Yani aslında ben değil esim bir çocuk bakmış bunca yıl, simdi ben de ona bir nevi teşekkür etmek onu memnun etmek istiyorum.
Evden çalışınca insan biraz bunalıyor ve bazen birbirimize çatıyoruz işte. Ben de oyle bir anda buraya soru sordum beni elestiriyor ne yapabilirim diye. Ama aslında işin iç yüzü bu şekilde.
Eminim sizler çok harika sofralar hazirliyorsunuzdur, veya defalarca kalabalık misafir agirlamissinizdir. Ama ben bu konularda cok tecrübesizim. Tek kitlem de kocam, yani yemeklerimi ona begendirebilirsem herkes beğenir gibime geliyor. :)
Cok uzattim kusura bakmayin. Öneri veren arkadaslara cok teşekkür ederim. Dışarıdan catering firmasıyla çalışıp duzenli yemek getirtmek cok guzel bir öneri fakat ben durumu idare etmek değil temelden çözmek istiyorum. Kendim yapabilmek ve ilerde çocuklarım olursa da onlara güzel bakabilmek.
Biz kadınlar eslerimize hizmet etmeyi veya onlar için güzel bir seyler yapmayı yük görmemeliyiz bence. Çünkü onlar da hayatın farklı alanlarında hep bize hizmet ediyorlar. Hayat müşterek. Mesela benim simdiki aklım olsaydı bilgisayar islerini bu kadar yüklemezdim kendime. Yeni evliyiz, paraya ihtiyacımız var diye gece gündüz çalıştım. Ama simdi olsa biraz kendimi limitlerdim: ev işi, sosyal işler de çok önemli derdim. Yani her seyin fazlası zarar arkadaşlar.
Buraya kadar okuyanlara cok teşekkür ederim. Hala fikirlerinize açığım,önermek isterseniz. :)
Aşırı alışkın bu platform buna. ne demis unlu dusunur zeynep bastik “yalan yalan yalan”
