Toplumumuzda henüz anlasılmasa da modern dünyada bu da yanlış bir motivasyon şekli çocuk hem okulda yariştiriliyo yetmiyor bir de evde kardeşiyle sonra neden çocuklar agresif çünkü hep yarış içinde modern toplumlarda kardeş kıskançlığı bu denli problem olmaz çünkü herkes kendi tercihleri ve zevkleriyle kabul edilir. Belki çocuğun akademik yeteneği yok ama çom iyi bir sporcu ya da sanatçi ya da aşçi olacak başari başarisizi hangi kritere göre belirliyoruz?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Kardes ayrimi
- Konu Sahibi Dilaraunl
- Başlangıç Tarihi
o yüzden kardeşler ne okuyo diye özellikle sordum hala da cevap alamadım
ailedeki tam durumları bilmeden yorum yapmak yanlış
eksik bilgilerle ben kendime göre yorum yapıyorum
yanlış motivasyon şekli yarıştırmamak gerek modern toplumlarda şöyle diyorsunuz
ama malesef toplumumuz hala modern değil
dışarda çocukları bekleyen acı gerçekler var
ve türkiye de yarış ortamı malesef olmak zorunda
sizin bakış açınızın gerçekleşebilmesi için teog lys ygs sınavlarının olmaması lazım
elbetteki herkes kendi içinde bir konuda basarılıdır ben olayı felsefi açıdan bakmıyorum
yaşadığımız ülkedeki şartlara göre bakıyorum
- 1 Aralık 2015
- 2.329
- 1.502
+1
- 12 Temmuz 2006
- 56.016
- 215.336
- 52
Konuya çok farklı bakıyorum, bir çocuğun iyi bir bölümde okuması, başarıdan başarıya koşması kendine faydadır, ebeveyn olarak ben anca gurur duyarım, iyi bir bölümde okumasından kendime bir çıkarımda bulunmam geleceğe yatırım diye, çocuğun zaten yapması gereken geleceğini iyi inşa etmek, bu yapması gereken birşey olduğu için kalkıpta ona aferin al sana ödül olarak araba demem, araba içinde kendi çabalasın, yetemediği yerde destek olurum o başka.
2 çocuğum yok ama olsaydı başarılı olana iyi bir ödül başarısız olana hiçbirşey yapmamazlık etmezdim.
Hele ki bu kardeşlerden biri kız diğeri erkekmiş, asla onlara ayrımcılığı pekiştirecek davranışlarda bulunmazdım çünkü ebeveynleri farkında veya değil ama git abine sor, abiye araba, alınan arabayı yenileme, diğerinin otobüsle gidip gelmesine göz yumma gibi şeyler birinde üstünlük diğerinde ayrımcılık yapılıyor hissini perçinler, perçinlemiştir de.
Maksat başarısız olan çocuğu teşvik etmek, çabalaması için uğraşmaksa bu yol yanlış, oturur çocuklarınızla konuşursunuz, başarılı olmak için çabalamalarının iyi bir hayat kurmaları için gerekli olduğunu anlatırsınız, başarısız olan evladınızın neden başarısız olduğunu oturup birlikte sorgular manen destek olursunuz, konuşmuyor ve sözüm ona teşvik adı altında birine ayrıcalıklı davranıyorsanız sizin içinizden geçenleri bilmeyen çocuk niyet okuyuculuğu yapamaz, konudaki kız gibi ayrımcılık yapıyorlar der ve modu daha çok düşer, her çocuk bunu hırs yapacak diye birşey yok çünkü.
2 çocuğum yok ama olsaydı başarılı olana iyi bir ödül başarısız olana hiçbirşey yapmamazlık etmezdim.
Hele ki bu kardeşlerden biri kız diğeri erkekmiş, asla onlara ayrımcılığı pekiştirecek davranışlarda bulunmazdım çünkü ebeveynleri farkında veya değil ama git abine sor, abiye araba, alınan arabayı yenileme, diğerinin otobüsle gidip gelmesine göz yumma gibi şeyler birinde üstünlük diğerinde ayrımcılık yapılıyor hissini perçinler, perçinlemiştir de.
Maksat başarısız olan çocuğu teşvik etmek, çabalaması için uğraşmaksa bu yol yanlış, oturur çocuklarınızla konuşursunuz, başarılı olmak için çabalamalarının iyi bir hayat kurmaları için gerekli olduğunu anlatırsınız, başarısız olan evladınızın neden başarısız olduğunu oturup birlikte sorgular manen destek olursunuz, konuşmuyor ve sözüm ona teşvik adı altında birine ayrıcalıklı davranıyorsanız sizin içinizden geçenleri bilmeyen çocuk niyet okuyuculuğu yapamaz, konudaki kız gibi ayrımcılık yapıyorlar der ve modu daha çok düşer, her çocuk bunu hırs yapacak diye birşey yok çünkü.
- 29 Ağustos 2015
- 811
- 1.391
Beni ayıran ana babayı ömrüm yeterse gün gelir ben de ayırırım, o iş doğurmakla olmuyor, o zeki bu değil demekle, bu cana yakın, o değil demekle olmuyor. Ne verirsen onu alırsın çocuğundan, ben evlat ayrımının çok zararını gördüm, yaşayanlar ve biraz bu konuları ciddi araştıranlar bilir, bir insanın ömrüne, kişiliğine, hayat kalitesine nasıl etki ettiğini, bir ömür keşkelerini, acısının geçmeyeceğini.
Arkadaşına Alfred Adler'in kitaplarını öneririm, insan karakterini tanımak anlamak için iyi başlangıç, ben de bu sorgulamaları ilk yapmaya başladığımda tesadüfen karşıma çıkmıştı, çok yardımcı oldu. Bol bol okusun bu konularda, eğitsin kendini, etraftan gerekli desteği alamayacak çünkü.
Anne baba olmaları, çocukların onlara muhtaç olmaları istedikleri gibi davranma hakkı vermez onlara, kendine güvenmeyen tek çocuk doğurup onu şımartsın.
Kimin ne okuduğu önemli değil, ben ne çocuklar gördüm, ailelerinin üzerine düşmesi, ilgisi, eğitim fırsatları ile nerelere geldiler, ne akıllı zeki çocuklar da ilgisizlikten hiç haketmedikleri yerdeler. Bizim toplumda çocuk ayrımı çok yapılır, herkes bilir yaşar ama lafa gelince kimse mangalda kül bırakmaz, en vefakar cefakar ana babadır, geçiniz, yutmuyoruz.
Anasına babasına çok güvenip bel bağlamasın, kendini de yırtsa eşit muamele görmeyecek. Kendi ayakları üzerinde durmaya çalışsın, arabayı da şimdi boşversin, çalışıp kendi aldığı araba ilerde en kıymetli en güzel araba olacak ona. Ana babasına da bunu söylesin, ne kadar ekmek, gün gelir o kadar köfte olarak döner onlara. Artık kıymetli oğulları baksın onlara, onlar da şimdi oğullarına bakıyorlar nasılsa.
Arkadaşına Alfred Adler'in kitaplarını öneririm, insan karakterini tanımak anlamak için iyi başlangıç, ben de bu sorgulamaları ilk yapmaya başladığımda tesadüfen karşıma çıkmıştı, çok yardımcı oldu. Bol bol okusun bu konularda, eğitsin kendini, etraftan gerekli desteği alamayacak çünkü.
Anne baba olmaları, çocukların onlara muhtaç olmaları istedikleri gibi davranma hakkı vermez onlara, kendine güvenmeyen tek çocuk doğurup onu şımartsın.
Kimin ne okuduğu önemli değil, ben ne çocuklar gördüm, ailelerinin üzerine düşmesi, ilgisi, eğitim fırsatları ile nerelere geldiler, ne akıllı zeki çocuklar da ilgisizlikten hiç haketmedikleri yerdeler. Bizim toplumda çocuk ayrımı çok yapılır, herkes bilir yaşar ama lafa gelince kimse mangalda kül bırakmaz, en vefakar cefakar ana babadır, geçiniz, yutmuyoruz.
Anasına babasına çok güvenip bel bağlamasın, kendini de yırtsa eşit muamele görmeyecek. Kendi ayakları üzerinde durmaya çalışsın, arabayı da şimdi boşversin, çalışıp kendi aldığı araba ilerde en kıymetli en güzel araba olacak ona. Ana babasına da bunu söylesin, ne kadar ekmek, gün gelir o kadar köfte olarak döner onlara. Artık kıymetli oğulları baksın onlara, onlar da şimdi oğullarına bakıyorlar nasılsa.
- 14 Ağustos 2016
- 2.001
- 3.637
kesinlikle ayrım yapmam, yapılan çok yanlış her şey başarı değil. yarın öbür gün o çocuk abimde var ama bende yok diye bunalıma girer sonra yine ben üzülürüm. motive etmeye çalışırım bir şekilde. eğer birine araba aldıysam diğerine de almaya çalışırım. çocuğum yok ama olursa ben onu bir birey, bir insan olduğu için, benim çocuğum olduğu için severim başarısı için değil.
- 12 Temmuz 2006
- 56.016
- 215.336
- 52
Haklısınız, çocuklar okul başarılarıyla değerlendirilmemeli, başarılı olmak iyi bir üniversite de iyi bir bölüm okumak değildir çünkü.
Ve aynı anne babadan doğan 10 kardeş dahi olsanız hepsinden aynı başarıyı bekleyemezsiniz zira birinin sayısalı güçlüdür, diğerinin sözeli, biri el becerilerine yatkındır, diğeri pratik zekadır, biri bir okumada anlar diğeri günlerce okur anca anlar.
Onlar evlattır, koşulsuz ve karşılıksız sevmek için dünyaya getirirsiniz, beklentileriniz için değil.
En azından bence öyle olmalıdır, ben hayallerimi, beklentilerimi çocuğumun üstüne yüklemek için çocuk sahibi olmadım.
- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
Mantıklı tabi ona bir şeyler yapılınca iyi şekilde kullanacağını düşünüyorlardır. Çocukları pek de ceza/ödül sistemiyle eğitmemek gerekir tabi ideal bir dünyada ama sonra çocuklar nasıl hırslanacak? Onlar da kendilerince çocuklarının tembelliğine çare bulmaya çalışıyorlardır. O da gitsin ders çalışsın bir zahmet. Ben şimdi tabi çocuğum yok kendi kendime iyi bir anne olacağım, çocuğumu ceza/ödül sistemiyle pavlovun köpeği gibi değil insan gibi yetiştireceğim falan diyorum. Ama iki çocuğum olsa. Birisi gayet iyiyken öbürü sanki bize dert olmak için dünyaya gelmiş gibi davranıyorsa ödül ceza sistemini düşünebilirim. Çocuğumdan vazgeçip naparsa yapsın hayırsız diyecek halim yok ya. İdeal yöntemlerle olmasa da mücadele edeceğim tabi.
Ki genelde olan da çalışkan çocuğun daha kıymetli olması değildir. Çalışkan çocuklar ekonomik bağımsızlıklarına da düşkün olurlar. Bizim ailede en çalışkan, başarılı benim mesela. Ama ben ailemden bir şey istemem. Şimdi evliyim ama evlenmeden önce de istemiyordum. Okurken özel ders verdim, ödev yaptım başkalarına harçlığımı çıkardım. İki benden küçük kardeşim var. Ortanca olan artık 8 yıldır falan tıp okuyor. Bitecek mi belli değil. Babam ona yalvarırdı nolur bir kez kitap açtığını göreyim diye. İnadına o evden gidene kadar yatar uyurdu. Bir ara beşinci kez bir stajından kalıyordu. Ama sürekli para para para. Ve öyle tatlı şekilde de istemez, vereceksiniz ne yapayım hayat kadını mı olayım diyerek ister hep. Alkol bağımlılığıyla falan uğraşıldı bir ara. Tek umudumuz o okulun er ya da geç bitebilmesi. Küçük olan çok iyi bir okulda ama ortalama bir bölümde okuyor. Bizim ailede en çok para ona verilmiştir, ne isterse yapılır. Çünkü kız istemeyi bilir. Babamın altından girip üstünden çıkar. Kız motor istiyorum diye tutturdu, saatlerce süren konuşmanın sonunda babam motoru falan bırakmış ona araba bakıyordu. Çalışkanlıkla alakası da olmuyor yani çoğu zaman. İstemeyi bilmekle de alakalı.
Ya ekonomik olarak bağımsız olsun, ki yaşı gelmiş geçiyor bile bunun için, ya da istemeyi öğrensin. Öyle beni sevmiyorlar diye ağlamakla olmaz. Bak iki kardeşim de benden daha başarısız ama ikisi de maddi olarak daha çok şey elde ediyor.
Ki genelde olan da çalışkan çocuğun daha kıymetli olması değildir. Çalışkan çocuklar ekonomik bağımsızlıklarına da düşkün olurlar. Bizim ailede en çalışkan, başarılı benim mesela. Ama ben ailemden bir şey istemem. Şimdi evliyim ama evlenmeden önce de istemiyordum. Okurken özel ders verdim, ödev yaptım başkalarına harçlığımı çıkardım. İki benden küçük kardeşim var. Ortanca olan artık 8 yıldır falan tıp okuyor. Bitecek mi belli değil. Babam ona yalvarırdı nolur bir kez kitap açtığını göreyim diye. İnadına o evden gidene kadar yatar uyurdu. Bir ara beşinci kez bir stajından kalıyordu. Ama sürekli para para para. Ve öyle tatlı şekilde de istemez, vereceksiniz ne yapayım hayat kadını mı olayım diyerek ister hep. Alkol bağımlılığıyla falan uğraşıldı bir ara. Tek umudumuz o okulun er ya da geç bitebilmesi. Küçük olan çok iyi bir okulda ama ortalama bir bölümde okuyor. Bizim ailede en çok para ona verilmiştir, ne isterse yapılır. Çünkü kız istemeyi bilir. Babamın altından girip üstünden çıkar. Kız motor istiyorum diye tutturdu, saatlerce süren konuşmanın sonunda babam motoru falan bırakmış ona araba bakıyordu. Çalışkanlıkla alakası da olmuyor yani çoğu zaman. İstemeyi bilmekle de alakalı.
Ya ekonomik olarak bağımsız olsun, ki yaşı gelmiş geçiyor bile bunun için, ya da istemeyi öğrensin. Öyle beni sevmiyorlar diye ağlamakla olmaz. Bak iki kardeşim de benden daha başarısız ama ikisi de maddi olarak daha çok şey elde ediyor.
- 12 Mart 2016
- 1.250
- 1.036
- 39
Bizde bunda tam tersi, yani Iki kardesler digerin maaşı iyi o nasil olsa kendisini kurtarir, ama ne streslerle ne sıkıntılarla ne kemer sıkmayla elde ediyor uzun yolardan geciliyor.. Digerinde yok diye tikirinda olunuyor.. Arkadasina soyle hic sıkıntı yapmasin, anca sagliklarina olur. Yeterki kendilerine bulasmasinlar.. Yapacak bisi yok sonunakadar boyle devam edecek, hic te degismezler dusunmezler.. Bundan dolayi ben hic takmiyorum, allahima şükür diyorum..
Adil insan cok nadir bulunur.
Ayrimcilik her turlu oluyor bu dunyada. İster anne babadan olsun ister is hayatinda vs.. En iyisi kimseden birsey beklememek. Degerini de ailesinin ona verdigi degere baglamamak. İnsan cabada oldugu surece cogu seyi elde edebilir yeterki istek olsun.
Simdi boyle seyler uzucu kirici. Ama eminim o anne babasi kendi evlatlarinin psikolojisine actigi yaralari bilseydi farkli davranirlardi. Belkide oyle kendi dusuncelerinde kizlarini tesvik etmek istiyorlardir. Boyle tesvikle olucak seyler degil ki yanlis yapiyorlar ama onemli olan niyetleri.
Ayrimcilik her turlu oluyor bu dunyada. İster anne babadan olsun ister is hayatinda vs.. En iyisi kimseden birsey beklememek. Degerini de ailesinin ona verdigi degere baglamamak. İnsan cabada oldugu surece cogu seyi elde edebilir yeterki istek olsun.
Simdi boyle seyler uzucu kirici. Ama eminim o anne babasi kendi evlatlarinin psikolojisine actigi yaralari bilseydi farkli davranirlardi. Belkide oyle kendi dusuncelerinde kizlarini tesvik etmek istiyorlardir. Boyle tesvikle olucak seyler degil ki yanlis yapiyorlar ama onemli olan niyetleri.
- 8 Ocak 2017
- 222
- 116
- 34
- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
Bu arada kız erkek ayrımı yapıyor olabilecekleri aklıma gelmemişti, yazınızdan çıkarmadım, yorumlarda gördüm. Eğer aslında erkek diye ona yapıyor bunu da dersleri iyi diye süslüyorlarsa arkadaşınız da ailesine mesafeli olsun o zaman. Öyle aileyi ne yapacaksın. Cinsiyetimden dolayı bugün onlar beni beğenmiyorsa yarın ben de onları yaşlandılar diye beğenmem. Cinsiyet ayrımı yapan ailenin gözümde hiç değeri yoktur.
Kıyamam. Bana daha başarılı başarısız ayrımında ziyade kız çocuk erkek çocuk ayrımı gibi geldi.
Kızın neden başarısız olduğu da araştırılmalı. Sizin anlattıklarıniza göre abiye sağlanan imkanlar ile kıza sağlanan imkanlar aynı değil. Bir de kız da ben başarısızim olayı çok icsellesmis. Yani bu çocuk aslında küçükten beri abi başarılı şeklinde yetiştiriliyorsa denemek kendini geliştirmek konusunda kendine engel oluyor olabilir. En bastan kabul edilmiş bir ben başaramam durumu var sanki. Hatta aile abinin daha başarılı olmasını istiyor olabilir. Küçük çocuğun başarılarını yasami boyunca görmezden gelmiş olabilirler. Hep büyüğü takdir etmiş olabilirler.
Neyse boyle olsa veya olmasa da hanım kızımızın psikoterapiye gitmesi gerekiyor. Boylece kendi kişisel farkındalığını arttırması, kendi duygularını daha iyi anlaması ve anlatabilmesi ailesine ve abisine karşı haklarını çatır çatır savunması mümkün olur.
Kızın neden başarısız olduğu da araştırılmalı. Sizin anlattıklarıniza göre abiye sağlanan imkanlar ile kıza sağlanan imkanlar aynı değil. Bir de kız da ben başarısızim olayı çok icsellesmis. Yani bu çocuk aslında küçükten beri abi başarılı şeklinde yetiştiriliyorsa denemek kendini geliştirmek konusunda kendine engel oluyor olabilir. En bastan kabul edilmiş bir ben başaramam durumu var sanki. Hatta aile abinin daha başarılı olmasını istiyor olabilir. Küçük çocuğun başarılarını yasami boyunca görmezden gelmiş olabilirler. Hep büyüğü takdir etmiş olabilirler.
Neyse boyle olsa veya olmasa da hanım kızımızın psikoterapiye gitmesi gerekiyor. Boylece kendi kişisel farkındalığını arttırması, kendi duygularını daha iyi anlaması ve anlatabilmesi ailesine ve abisine karşı haklarını çatır çatır savunması mümkün olur.
- 25 Şubat 2017
- 923
- 1.105
k0nuda kendimi çok buldum. benim ailem de öyle. 26 yaşındayım. öğretmenim. ama abim baştacıdır.. bir karar vereceksem abim onaylamalaı. herşey onun istediği gibi olmalı. artık bende kaldıramıyorum. neden ayrım yapılıyor anlamış değilim. anne olunca bende yapar mıyım ? yapma diyorum ama ınsallah yapmam . çok bıktım sıkıldım . malesef bazı ailelerde var bu durum
- 1 Aralık 2015
- 2.329
- 1.502
Bu ayrim yuzunden biliyorum cok kardes birbirine dusman oluyor.
- 28 Ocak 2017
- 2.460
- 5.961
Çok yanlış tabiki. Çocuklar ebeyvnlerin yarış atı değil. Bir anne baba bile çocuğunu olduğu gibi kabul edemiyorsa, onun değerini sadece başarılarına bağlı kılıyorsa o çocukta özgüven olmaz, o çocuk kendini sevemez. Başarı, para, pul hepsi halledilir ama bu değersizlik hissinin telafisi çok zor.
İnanın kzinn bunu sorun edip gündeme getirmesine çok şaşırdım bende.oncelikle hemcinsi ablası veya kızkardeşi sandım.abisiymis abiyle alakalı kıyaslamalar bence doğru değil.basarisindan filan değilde erkek olduğu için adam ileride evlenip ev gecindirecegi için abiye karşı biraz daha teloransli olabilirler.kizin kendisini sürekli abiyle mukayese etmesi onu çok üzer.benim iki abim var ve ikiside erken yaşta ehliyet aldı araba kullandı babam arabasını onlara verdi hep surerlerdi okula giderken donusumlu.bikez bile aklıma gelmedi ailem abilerime benden daha çok değer veriyor diye.Ben biraz daha geç ehliyet aldım hatta bana abimler öğretti araba sürmeyi.yani abisiyle kendisini sürekli mukayese etmekten ziyade onun başarısıyla gurur duysun..Çok sevindim.evlendiginde parmakla gösterilecek bir abim var diye onurlansin
