Kimsenin sevişme kararına tepki vermem bana ne ama orda bi can var.Zaten bence günlerce uyumuyor olmasi kendi kendini yiyor olmasının sebebi de bu.
Hem mümkün değil anne olmam, hem söylersem bakarız evleniriz baskısı, öte yandan söylemezse bu kadar büyük bir meseleyi saklıyor olmak.
Öğrenirserver daha kötü olacak
Ama ogrenmeyecek demekki.
Kürtaj konusuna bende sıcak bakan biri değilim
Acikcasi vicdanım ve inancım bunu kabul etmiyor.
Bu konudaki fikrimi de net olarak biliyor zaten söz konusu kişi de.
Ama kişilerin hayatlarına ve kararlarına bu kadar sert çıkışlar yapmayı da doğru bulmuyorum.
Evli değiller.
Iyi de yıllar sonra adam bunu öğrenirse o ilişkiden hayır çıkar mı
Şimdi söylemelî ikna ederse eder
Ikna olmayacaksa dik duracak
Peki ters yönden düşünmesini tavsiye edin o halde. Kendi bebeğinden habersiz bir şekilde yıllarının geçmesini ister miymiş? Hiç sorulmadan kürtaj yapılmasını hazmedebilir miymiş?
Şahsen ben edemem, her ne kadar dehşete kapılacak olsam da, mutsuz da olsam bilmek isterdim. Çünkü o durumun sorumlusu ben olacağım için, sonuçlarına katlanmak yetişkinlik görevidir.
Öğrenirserver daha kötü olacak
Ama ogrenmeyecek demekki.
Ben hep şuna inanırım, hiçbir gerçek bir yalan kadar acıtmaz. O yüzden bir gerçeği bin yalana tercih ederim.Zaten yipratan kısım da bu kadar büyük bir Yalanla ilişkiye devam etmek
Kimse edemez sanırım
Ama hiç bilmese? Hazmetmek zorunda kalmasa. saklayarak bu ilişkinin yükünü aldığına ve iyilik yaptığına inanıyor.
Sağlıklı da düşünmüyor zaten.
Benim sahsi fikrime gire kesinlikle paylasirdim
Ama doga bu karari ve bebegi sadece kadina veriyor ne hamilelik surecinde ne dogum esnasinda nede dogum sonrasi beslenmede erkegin bir rolu yok
Yani isterse soylemez ki yasal olarakta bir zorunluluk yok ama vicdani olarak onunda bir parcasi diye dusunup paylasabilir
bu konular zor konularAslında dert benim değil, ama konu tartisilinca daha çok kişinin fikrini merak ettim.
Bir arkadaşım var, 5 yıllık birlikteliği var. 3 yıldır birlikte yaşıyorlar. 5 yıldır doğum kontrol hapı ile korunuyormus. Göğsünde iyi huylu bir kitle çıktı 6 ay kadar önce, doktor hap yerine başka yöntemlere gecmeyi uygun görmüş, sonuç hamile.
Çocuğu istemiyor. Sessiz sedasız gebeliği sonlandırmak istiyor. Birlikte olduğu kişiye durumu söylerse bebegi ister ve baskı yapar diyor, zaten 1 yildir evlilik için ısrar ediyormus. O yüzden soylemeyecek.
Kadının hayatı değişiyor, bedeni değişiyor, kariyeri değişiyor büyük ölçüde karar onun.
Ama adamın hiç mi söz hakkı yok?
Ben hep şuna inanırım, hiçbir gerçek bir yalan kadar acıtmaz. O yüzden bir gerçeği bin yalana tercih ederim.
Yalanla iyilik falan yapılmaz bana göre. Ayrıca dürüst olmalı, sadece can sıkıcı sorulardan, ısrarlardan kurtulmak adına söylemeyi reddediyor. Adama iyilik yapmakla alakası yok. Hem neden iyilik yapacakmış ki?
Ortada sadece bir bebek var, beraber yaptıkları hani? Burada iyilik kötülük meselesi yok. Daha derin bir mesele bu ve meseleden kimse kimseyi koruyamaz. Kendi bebeğinden mi koruyacak adamı?
Yine de kendi bilir ama ben olsam söylerdim yani.
İyi de yalanla devam ettiler diyelim, yıllar geçti hala beraberler ve planlı bir şekilde bebek yapacaklar. Şöyle bir duruma geldiğini hiç hayal edebiliyor mu acaba? Yalanla devam ederse bir buz kütlesinin üzerinde dengede kalmaya çabalayarak, iç sesini asla susturamayıp huzursuz ve suçlu bir şekilde ilişkisini devam ettirecek. Bunu göze alabilir mi? Her gülüşü yarım kalacak belki de, en iyi anları yarı yarıya siyaha boyanacak? Bu bana göre basit bir şey değil. Kürtaj zor bir karar ama bir bebeği babasından saklamak kat be kat zor bence.Hemen hemen her şeyi açık açık konuştuk. Aslında söyle de bir durumda kaldım, belki biraz daha konuşma uzasa, yada bir daha bir araya gelsek ikna ederim. Çünkü yalan konusunda hassas o da. Sadece napacagini bilmiyor. Ama ben ikna ettim ve söyledi, sonuçlarından pişman oldu, ona kötülük mu yapmış olurum?
Şu an ikna edebileceğim ihtimali varken de en azından söylemesine, susuyor olmak Vicdanen rahatsız ediyor
Öte yandan ilişki iki kişiliktir, ve karisilmasini hiç bir zaman tasvip etmem. Bende biraz çekimser kaldım aslında. Biraz daha ikna çabası mı yoksa karışmamak mı?
İyi de yalanla devam ettiler diyelim, yıllar geçti hala beraberler ve planlı bir şekilde bebek yapacaklar. Şöyle bir duruma geldiğini hiç hayal edebiliyor mu acaba? Yalanla devam ederse bir buz kütlesinin üzerinde dengede kalmaya çabalayarak, iç sesini asla susturamayıp huzursuz ve suçlu bir şekilde ilişkisini devam ettirecek. Bunu göze alabilir mi? Her gülüşü yarım kalacak belki de, en iyi anları yarı yarıya siyaha boyanacak? Bu bana göre basit bir şey değil. Kürtaj zor bir karar ama bir bebeği babasından saklamak kat be kat zor bence.
Ayrıca pişmanlık her durumda olabilir. Beraberce iyi düşünüp karar verecekler. Karşısındaki kocaman yetişkin bir adam. E bugün tamam dedi, yarın pişman oldu gibi bir şey söz konusu olamaz. Sen doğru dürüst korunma kadın hamile kalsın, istemediği bir bebeği doğurmak istemesin, sen he de 3 gün sonra da başına kak. Oldu canım, başka?
Harbiden de her eziyet kadına he. Bunları engelleyecek işte, baştan hepsini konuşacaklar. Açık kapı bırakmayacak şekilde hem de...
Yani bilemem, ben de çekimser kaldım şimdi.
bence bu gebelık olaylarında %80-%90 kadının kararı önemli..
çünkü bebek dogduktan sonra tamamen annede oluyor sorumluluk baba sadece yardımcı faktör..yine anne yönlendrmelerıyle yapabılrse bi işin ucundan tutuyor..
kadın anneliğe hazır olmalı
doğurmayacağım kesinse söylemezdim ben de.
bilip napacak ki.
Buradaki esas sorun babanın hiç bilmemesi? Kadın yine kararı versin
Ama adama söylemek mutsuzluk getirecek hiç söylemeyeyim mantığı doğru mu?
bence adam mutlaka bilmeli öğrenmeli çünki bebeğin babası o bilmeye hakkı olmalı ancak sen karış karışma konusunda bişey diyememŞöyle bir güncelleme yapmam daha dogru olacak,
Adamın haberi olmasına gerek yok diyen bu konuda fikrini belirterek neden soylerse çok sevinecegim.
Adam mutlaka bilmeli diyen de benim kadını adama söylemesi yönünde ikna etmeye çalışmam doğru mu, yoksa karismamali miyim, diye fikrini de belirtirse çok faydalı olacak benim için :)