- 17 Haziran 2017
- 51
- 16
- 3
- 34
- Konu Sahibi hayranayse990
- #1
Kızlar hayati bir karar vermek üzereyim, kafam çok karışık, yardımınıza ihtiyacım var. Her şeyi açıklıkla, en baştan anlatıyorum... Lütfen kardeşinize akıl verir gibi akıl verin. Çünkü ben tüm çıplaklığı ile buraya yazıyorum, sağlıklı yorumlara ihtiyacım var.
5 aylık evliyim. Eşimle severek evlendik Kayınvalidemle aynı binada kalıyoruz. Eşim tek çocuk ve babası küçükken ölmüş. Kv de sonra kimseyle evlenmemiş.
Eşimle uzun yıllar flört ettik, ayrıl-barış sonunda evlenmeye karar verdik. Mantıklı, eleştirel, dürüst bir insandır. İçkisi de alkolü de vardır. Yeri gelir birlikte içeriz, yeri gelir çıkar arkadaşları ile içer. Evlendiğimiz süre zarfında bir sürü sorunlarımız oldu. Birkaç ay öncesine kadar eşyalarımı toplayıp ben gidiyorum baba evine dedim. Kavga ettik, bağırdık çağırdık, gitmedim. Nitekim benzer sorunlarımız devam etti. Gerek annesi ile tartışmalarımız saygısız boyuta ilerledi, gerek eşimle kavgalarımız bitmedi.
Artık öyle bir aşamaya geldik ki tek kelime edesimiz yok ikimizin de. Geçen hafta pazar günü en son kavga ettiğimizde kendi kendini tatmin ettiğini sandım, trip attım. Böyle yapınca iftira atıyorsun, kafanda kuruyorsun'a geldi mesele. Haftada en az 2 gün kavgalı, 4 gün surat asarak geçiyor. Onun kadar beni de yordu artık bu durum. Konuşmak kelimesi geçince ikimizin de tüyleri diken diken oluyor.
Artık birbirimizden uzaklaşmaya başladık. Bir hafta birlikte vakit geçirmedik bile. Şimdi de çıktı, önce kahve içmeye sonra maç seyretmeye. "Birlikte vakit geçiririz diye düşünmüştüm" dediğimdeyse yanıt "Niye böyle yapıyorsun anlamıyorum, yarın ayrılıyor muyuz" oluyor.
Özet ve sorun şu ki ben boşanmayı düşünüyorum. Ama hatalı yönlerim var. Çabalamadan bıraktığımda geriye pişmanlık kalacak, biliyorum. Sürekli yorgun, ilgisiz tavırlı ve sinirli bir adamla birlikte olmaktan çok sıkıldım. Beni geleneksel tarz kafasına sokmaya çalışıyor. Bazı konularda kuruyorum, ona kızıyorum durduk yere farkındayım. Kendimi düzeltmeden suçlu olarak da ayrılmak istemiyorum. Henüz bu kadar yeni bir ilişkide boşanmayı gündeme getirmek yahut ilk seçenek bu olması doğru olmaz diyerek alternatif yollar arıyorum. Çünkü ben insan idare etmeyi bilmiyorum. İlk sorunda pes edip eyvallah diyorum.
Çok açık olmadığının bilincindeyim. Kendi içimde o kadar tartıştım ki bu konularda, buraya neyi ne kadar yazmalıyım bilemedim. Anlaşılmayan noktada sorularınızla konuyu beslemek ve sonuca ulaştırmak istiyorum.
5 aylık evliyim. Eşimle severek evlendik Kayınvalidemle aynı binada kalıyoruz. Eşim tek çocuk ve babası küçükken ölmüş. Kv de sonra kimseyle evlenmemiş.
Eşimle uzun yıllar flört ettik, ayrıl-barış sonunda evlenmeye karar verdik. Mantıklı, eleştirel, dürüst bir insandır. İçkisi de alkolü de vardır. Yeri gelir birlikte içeriz, yeri gelir çıkar arkadaşları ile içer. Evlendiğimiz süre zarfında bir sürü sorunlarımız oldu. Birkaç ay öncesine kadar eşyalarımı toplayıp ben gidiyorum baba evine dedim. Kavga ettik, bağırdık çağırdık, gitmedim. Nitekim benzer sorunlarımız devam etti. Gerek annesi ile tartışmalarımız saygısız boyuta ilerledi, gerek eşimle kavgalarımız bitmedi.
Artık öyle bir aşamaya geldik ki tek kelime edesimiz yok ikimizin de. Geçen hafta pazar günü en son kavga ettiğimizde kendi kendini tatmin ettiğini sandım, trip attım. Böyle yapınca iftira atıyorsun, kafanda kuruyorsun'a geldi mesele. Haftada en az 2 gün kavgalı, 4 gün surat asarak geçiyor. Onun kadar beni de yordu artık bu durum. Konuşmak kelimesi geçince ikimizin de tüyleri diken diken oluyor.
Artık birbirimizden uzaklaşmaya başladık. Bir hafta birlikte vakit geçirmedik bile. Şimdi de çıktı, önce kahve içmeye sonra maç seyretmeye. "Birlikte vakit geçiririz diye düşünmüştüm" dediğimdeyse yanıt "Niye böyle yapıyorsun anlamıyorum, yarın ayrılıyor muyuz" oluyor.
Özet ve sorun şu ki ben boşanmayı düşünüyorum. Ama hatalı yönlerim var. Çabalamadan bıraktığımda geriye pişmanlık kalacak, biliyorum. Sürekli yorgun, ilgisiz tavırlı ve sinirli bir adamla birlikte olmaktan çok sıkıldım. Beni geleneksel tarz kafasına sokmaya çalışıyor. Bazı konularda kuruyorum, ona kızıyorum durduk yere farkındayım. Kendimi düzeltmeden suçlu olarak da ayrılmak istemiyorum. Henüz bu kadar yeni bir ilişkide boşanmayı gündeme getirmek yahut ilk seçenek bu olması doğru olmaz diyerek alternatif yollar arıyorum. Çünkü ben insan idare etmeyi bilmiyorum. İlk sorunda pes edip eyvallah diyorum.
Çok açık olmadığının bilincindeyim. Kendi içimde o kadar tartıştım ki bu konularda, buraya neyi ne kadar yazmalıyım bilemedim. Anlaşılmayan noktada sorularınızla konuyu beslemek ve sonuca ulaştırmak istiyorum.