Karantina... en çok zorlandığımız şeyler

Ben halimden memnunum. Ögretmenim.bebeğim 10 aylık.6 aylıktan beri çalısıyorum.evde kalmam çok iyi geldi bebeğime de bana da.tabiki korku, endişelerim var.hayallerim vardı havalar düzelince iki çocuğumu alıp parka gidecektim yürüyüse götürüp kedi köpek kus gösterecektim.iş-ev arasında iyice monotonluga bağlamış sabah bebeğimi bırakıp gitmek iyice zoruma gider olduğundan havalar düzeldiğinde haftasonu kahvaltıları cevre illere gezi planlarımız vardı.artık sağlık olsun.yeterki hayatta olalım.bir de marketten gelen eşyaları tek tek yıkamak sebze meyveleri yıkayıp kurutup dolaba yerleştirmek 1 saatimi aldı geçen gün.düşündüm de beni en zorlayan şey bu olabilir.ama çok şükür aç degiliz açıkta değiliz.savaşta, cadırda sokakta yaşamıyoruz.mis gibi sıcacık evlerimizde bir süre yaşamamız isteniyor sadece.cok büyütülüyor bu evde kalma meselesi.yani bir iki ay zorunlu olmadıkça çıkılmasın ne var yani.( çıkmak çalışmak zorunda kalanları ayrı tutuyorum tabi)
Üzüldügüm tek nokta çalışmak, evden istemeyerek korka korka çıkmak zorunda kalan insanlar veya işyerlerini kapatıp ekonomik sıkıntı yaşayan insanların ne yapacağını düşünüyorum hergün.halime şükredip onlar için dua ediyorum.
 
Zor gerçekten 15 yıldır eşimle beraber işlettiğimiz iş yerimiz var henüz kapatmadık ama ben daha fazla dayanamadım telefonunun ekranını temizletmeye gelen amcalardan video oynatmıyo diye gelen 65+ dedelerden gına gelince eve tıktım kendimi gerçi eşcağazım gidiyo mecbur eve gelince onu dezenfekte et falan öle geçiyo ama çalışmaya alışınca zormuş gerçekten Allah sağlık sıhhat versin
 
Ve buradan birsey paylaşmak istiyorum. İzmir Bornova Evka 4 te birine gitmistik. Yaşlı bir teyze balkonda ağlıyordu. Ne oldu diye sorunca anlattı. Apartmanın zemin katında yasiyormus yalnız başına. Balkona çıkmış evinin balkonuna. Su satıcısı bir genç çabuk gir içeri mikrobik virüs saciyorsunuz diye bagirmis. O kadar uzulmus ki. Böyle de pislikler var toplumda. Eşini ve 2 çocuğunu kaybetmiş yalnız 76 yasinda emekli ogretmenimiz.. Cok üzücü ne desem bos.
 
Tek derdiniz evde tikili kalmak olsun.su an saglik sorunlari olup hastaneye gidemeyen,ameliyat olmasi gerekirken olamayan,kullanmasi gereken ilaca ulasamayan insanlar var.disarida calismak zorunda olan insanlar var.her seyini ortaya koyup calisan saglik calisanlari var.nefes almak icin cirpinan insanlar var.var da var.sizin tek derdiniz evde sikilmak olsun insallah.
Evet,dogum yapacak olan anne adaylari,deprem bolgesinde zaten cadirda soguk ve kis sartlariyla cebellesirken bir de virus korkusu yasayanlar.
Allah hepsinin yardimcisi olsun.
Evde sıkıldık demeye utaniyorum ben,yeter ki biraz sabirla bu gunleri atlatalim.
Fakat dun komsumun ilaclarini almak icin eczaneye ve alisverise gittigimde sokaklari tahmin ettigimden daha kalabalik gordum,buna canım sıkıldı...
 
Hayatlarımız benziyormuş. Ben de annemle yaşıyorum tansiyon hastası. Ben öğretmenim evdeyim allerjik astım var. Market alışverişini bile online yapıyorum. Gelince balkona koyup kurutma makinesine tutuyorum. Hiç beklemiyordum okulların tatil olmasını bu kadar ciddi durum olacağını. Geçen hafta daha kötüydüm. Anneme bulaştırmayayım diye hiç evden çıkmıyorum. Temizliğe sardım iyice. Valla ruhen çok yoruldum. Bir an evvel biter inşallah.🙏 Hepimizin Allah yardımcısı olsun.
 
Ve buradan birsey paylaşmak istiyorum. İzmir Bornova Evka 4 te birine gitmistik. Yaşlı bir teyze balkonda ağlıyordu. Ne oldu diye sorunca anlattı. Apartmanın zemin katında yasiyormus yalnız başına. Balkona çıkmış evinin balkonuna. Su satıcısı bir genç çabuk gir içeri mikrobik virüs saciyorsunuz diye bagirmis. O kadar uzulmus ki. Böyle de pislikler var toplumda. Eşini ve 2 çocuğunu kaybetmiş yalnız 76 yasinda emekli ogretmenimiz.. Cok üzücü ne desem bos.
İnsanlar çok tuhaf ya cidden. Vicdanını neden bu kadar kaybetti insanlar. Çok üzücü. Daha durumu bile anlamamış yazık çok yazık.
 
Öğretmenim. Aklım sevdiklerimde, işe gitmek zorunda olan, geliri kesilen ve daha nice zorluk içinde olan insanlarımızda. Bugün telefonda öğrencimin sesini duyunca içim burkuldu. İnşallah bu günleri hasarsız atlatırız.
 
Ve buradan birsey paylaşmak istiyorum. İzmir Bornova Evka 4 te birine gitmistik. Yaşlı bir teyze balkonda ağlıyordu. Ne oldu diye sorunca anlattı. Apartmanın zemin katında yasiyormus yalnız başına. Balkona çıkmış evinin balkonuna. Su satıcısı bir genç çabuk gir içeri mikrobik virüs saciyorsunuz diye bagirmis. O kadar uzulmus ki. Böyle de pislikler var toplumda. Eşini ve 2 çocuğunu kaybetmiş yalnız 76 yasinda emekli ogretmenimiz.. Cok üzücü ne desem bos.
Yaşlı düşmanlığı yani bir çeşit nefret suçu. Gelde empati yoksunu insanlara bunu anlat. İnsanlık öğret.
 
En zorlandigim sey sevdiklerime bir sey olursa psikolojisi. Ya da buna ben sebebiyet verirsem, baska insanlara da sebep olursam diye cok korkuyorum. O yuzden asiri dikkat etmeye calisiyorum. Yoksa evde kalmak disari cikamamak beni uzmuyor. Yeter ki herkes, tüm insanlar iyi olsun..
Bende de o korku var. Benden birine bişey olmasın diye kendimi odaya kapattım. Üst solunum yolu enfeksiyonu geçirince kendimi tamamen izole ettim. Corona değil ama insan yine de dikkat ediyor. Neyse bugün daha iyiyim şükür. Yine de herkesin çok dikkat etmesi lazım.
 
Sevdiceğim farklı şehirde. Ben üniversite okuduğum şehirdeyim. Annem babam 6 saat uzaklıkta. Kediciğimle evdeyiz. Çok zorlanmıyorum açıkçası bolca uyuyorum, kitap okuyup ders çalışıyor, diziler filmler izliyorum. Sevgilim yanımda olabilseydi tadından yenmezdi. Şanslı kesim içerisindeyim. Zaten eylülden beri çoğunlukla böyle yaşıyordum. Öğrenci evim olan evimde yalnız olduğum sürece benden mutlusu yok. Sadece sevgilimi özlüyorum.

Belirsizlik korkutmaya tedirgin etmeye başladı, hayatın normale döneceği günü iple çekiyorum. O zaman da sevgilime gitmek dışında yine evimden çıkmayacağım.
 
Her geçen gün vaka sayısının artması ilerisi için çok korkutuyor. Sayının binlere ulaştığını düşünmek bile korkmaya yetiyor 😥 şu sıra en çok zorlandığım sokağa çıkmak zorunda kaldığımda eve dönünce paranoyak oluyorum. Hemen bir dezenfekte faslı virüsü eve taşımayayım diye. Sokakta zaten aşırı tedirginim. Daha fazla can kaybetmeden bitsin artık bu günler.
 
Beni en çok bunaltan belirsizlik. Ne kadar surer, kime bulasir, kimden bulasir, kim atlatabilir, kimlerin evine yangın duser vs vs.

Korku gerilim filmleri izlerdim eskiden simdi icinde gibiyim.
Bu iş çok ilerlerse gerçekten o filmler gibi olur zaten.
Belirsizlik çok korkutucu.
Ama olmayacak. Öyle düşünmeye çalışıyorum . O raddeye gelmeden çözüm bulunacak. Sizin içinde bu süreç kolay geçer umarım. Sağlıkla hepimiz atlatırız bu günleri umarım.
 
Beni en çok bunaltan belirsizlik. Ne kadar surer, kime bulasir, kimden bulasir, kim atlatabilir, kimlerin evine yangın duser vs vs.

Korku gerilim filmleri izlerdim eskiden simdi icinde gibiyim.
Gerçektende sokakta o gerilim filmlerinden bir sahneyi yaşıyor gibiyim. Aylar önce böyle bi şey kimin aklına gelirdi.
 
Gerçektende sokakta o gerilim filmlerinden bir sahneyi yaşıyor gibiyim. Aylar önce böyle bi şey kimin aklına gelirdi.
Her gun sayilar aciklaniyor. Virusun alt ettigi insanlar, kimi huzur evlerinde tedavisiz ölüyor.

Riskli grupta yakını olmayanlar çok şanslı geliyor bana. Kıskanmıyorum ama imreniyorum.
 
X